Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020

WARFECT-SPECTRE OF DEVASTATION (Album Review)

Warfect μας έρχονται από τον μακρινό Βορρά και συγκεκριμένα από την μεταλομάνα Σουηδία. Για όσους δε γνωρίζετε, μη σας ξεγελάει το Power-άδικο εξώφυλλο του τέταρτου δίσκου τους, μιας και οι ίδιοι θρασάρουν ατελείωτα. Το "Spectre Of Devastation" πέρα από extreme επιρροές στο thrash ύφος του δέχεται και σημαντική βοήθεια από τον θρυλικό παραγωγό των Metallica, Blind Guardian και Rainbow, Flemming Rasmussen, αλλά και τον σχεδιαστή σπουδαίων εξωφύλλων,Andreas Marschall, για να κάνουν ακόμα πιο δελεαστικό το τελικό του αποτέλεσμα όπως θα φανεί και στην πορεία.

Το ομώνυμο εναρκτήριο, προμηνύει τον όλεθρο με πομπώδεις, σκοτεινούς ήχους, μέχρι το "Pestilence" να ισοπεδώσει με τους γρήγορους ρυθμούς του τα πάντα, σαν πύργους από τραπουλόχαρτα. Η αμεσότητα και το μένος που διακατέχεται από τους εν λόγω thrashers, προβάλλει για πρώτη φορά στα χρονικά τους πιο death στοιχεία, κάτι που μάλιστα δεν κρύβεται ούτε στο "Rat King" με τις δυσαρμονίες και τα αμερικάνικα στοιχεία, αλλά ούτε και στο "Left To Rot" που με την μαζεμένη ακραία, ογκώδη και απειλητική του αύρα δε θα θεωρηθεί τυχαία και ως highlight του δίσκου.

To "Ηail Caesar" με μια πρώιμη blackened διάθεση σαν αυτή των παλιών Sodom και Kreator, πάει σε άλλους είδους ακρότητες, ενώ τα σόλο του είναι καθόλα αυτοκρατορικά και μεγαλειώδη. Εξίσου φοβερές κιθαριστικές στιγμές, ήδη από την αρχή του μας επιφυλάσσει και το "Into The Fray", ακολουθώντας εν συνεχεία την ίδια τραχιά συνταγή ώστε να βρει και τον χώρο του το ρυθμικό και βάναυσο "Colossal Terror" και να συνδεθεί με τις τευτονικές κατευθύνσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. Χωρίς ανάσα, συνεχίζει ακάθεκτα το "Witch Burner" λίγο πριν το τέλος, σε μια ένωση μοντέρνου με πιο κλασικού σπιντάτου metal και όρεξη για πολύ ξύλο όπως ακούγονται και τα τύμπανα, ενώ το "Dawn Of The Red" με το εισαγωγικό του μπάσο μας βυθίζει στο χάος, ώστε να μας ξαποστείλει μια ώρα αρχύτερα, πράγμα που ούτως ή άλλως θα συμβεί με τα συνεχόμενα riffαρίσματα και την βαρβατίλα του μέχρι το φινάλε.

Η εμμονή για τα παλιά είναι κάτι που συμβαίνει συχνά τα τελευταία χρόνια, αλλά δε μπορούν όλοι να καταφέρουν ωραία αποτελέσματα. Οι Warfect δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, ενώ μάλιστα προς τιμήν τους, ξέρουν πως να συνδυάσουν κι άλλα πράγματα μέσα στα στροβιλώδη μοτίβα τους ώστε να μην κυκλοφορούν κάτι τετριμμένο και βαρετό. Το συμβόλαιο με τη Napalm σίγουρα τους κάνει καλό μέσα στην όλη εξέλιξη τους, ενώ μπορεί να μην ανακαλύπτουν τον τροχό αλλά το έργο τους είναι πράο, τίμιο και δυναμικό. Κλείνοντας, βασικό στοιχείο για τον γράφοντα, που ήθελε να αναφέρει είναι πως βλέπουμε ένα διαφορετικό και σχετικά σπάνιο κομμάτι της Σουηδικής metal σκηνής μέσα από το εν λόγω γκρουπ.

(8/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: