Οι Kramp αποτελούν μια ανερχόμενη δύναμη για το Ισπανικό undergound με μπόλικες δόσεις παρελθοντικής και τρουμεταλλικής λαγνείας. Έπειτα από 10 χρόνια ύπαρξης και πλειάδα μικρών κυκλοφοριών, το συγκρότημα της Ιβηρικής φέρνει το πρώτο του ολοκληρωμένο άλμπουμ με τον τίτλο "Gods Of Death".
Επικό και με τις γροθιές ψηλά, το εναρκτήριο "Underground Rebellion" χαρακτηρίζει περίτρανα τις διαθέσεις των Ισπανών, όσο η μπροστάρισσα τους με ένα αλά Manowar ύφος προελαύνει με τη δυνατή χροιά της μέσα από τους βαρείς ρυθμούς και τις παλιομοδίτικες μελωδίες. Στο ίδιο μήκος κύματος αλλά με τις ταχύτητες να ανεβαίνουν ακολουθεί το "Night Witches" που δίνει μεγάλη έμφαση στις κιθαριστικές τεχνικές σε αντίθεση με το "End Of The World" που σπάει τοίχους με τους ρυθμούς του πίσω από το απειλητικό τους βλέμμα.
Με μια δέηση προς τους Θεούς εισαγόμαστε προς το ομώνυμο "Gods Of Death" και μετά το τελετουργικό "Doerum Mortem", για να νιώσουμε τον δυναμισμό και το πάθος της μπάντας και να νοσταλγήσουμε άλλες εποχές, τόσο από τα ένδοξα 80s όσο και από τον κοσμο του φανταστικού με τα τύμπανα να ακούγονται σαν διασταυρωμένα ξίφη. Μεγαλοπρεπές και επικό με τα φωνητικά σε αποχρώσεις του αίματος, ανοίγει το δεύτερο μισό του δίσκου το "Dare To Face Fear" ενώ το "Assault" καλπάζει με τους ήχους του και το εμφατικό rhythm section του.
Δίχως ιδιαίτερες αλλαγές προχωράμε στο "Speed Of Light" που έρχεται πιο γρήγορο όπως δηλώνει κι ο τίτλος, με ένα κολλητικό ρεφρέν και powerάδικες κλεφτές ματιές ανάλογες των πρώιμων Helloween. Το "Walkyrie" πολεμοχαρές όπως του αρμόζει συνεχίζει ακάθεκτο χωρίς τα τέμπο και τα ντεσιμπέλ να πέφτουν αν και το πραγματικό ατού του δίσκου έρχεται με το ζωηρό και παιχνιδιάρικο "Leather Warrior" φλερτάροντας με τη θεατρικότητα και το μπρίο των Maiden. Κλείνοντας, στο "Prserved In Time" σηματοδοτείται η αρχή του τέλους μέσω αργών μα βαριών leads ώσπου να έρθουν τα πολεμικά τύμπανα και να λήξουν τον δίσκο.
To ντεμπούτο των Kramp δεν έρχεται να ανατρέψει όσα ξέρουμε για το metal και αυτό φαίνεται από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα αν και η τραγουδίστρια τους δείχνει δυνατή και αρρενωπή, όπως πρέπει για τις ανάλογες μουσικές. Η ρετρό διάθεσή τους αναβιώνει κάπως τις σπουδαίες δεκαετίες του παρελθόντος, ενώ οι επιρροές τους έχουν την τιμητική τους. Το παρελθόν ακόμα ευλογεί το παρόν με τη μαγεία του και οι ήχοι του Ισπανικού συγκροτήματος το δείχνουν με περηφάνια και απόλυτη τιμιότητα.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου