Τριανταπέντε χρόνια δουλειάς και 13 δίσκοι, είναι πολλοί για μια μπάντα να βαλτώσει. Ένα όνομα όμως σαν τους Fates Warning που δε χαρίζεται σε κακές κυκλοφορίες, προχωρούν ακάθεκτοι στα εμπόδια γεμάτοι όρεξη και έμπνευση. Τέσσερα χρόνια μετά το θεϊκό "Theories Of Flight", φέτος επιστρέφουν με το ολοκαίνουριο "Long Day Good Night".
Ήδη από το εναρκτήριο "The Destination Onward" και τη χαλαρή διάθεση για να δομήσει την αρχή του δίσκου, βλέπουμε catchy σημεία και όμορφες heavy στιγμές που ανεβάζουν το ενδιαφέρον για τη συνέχεια, ενώ το "Shuttered World" με τις μελωδίες και τα πολυποίκιλα ρυθμικά του στοιχεία, δείχνει ελαφρώς πως ο Joey Vera γούσταρε να χώσει πράγματα και στην έτερη μπάντα του, τους Armored Saint. Eξίσου ενδιαφέρον και πολύ φασματικό στα τεσσεράμισι λεπτά του ακολουθεί το "Alone We Walk" με τα κλασικόμετλάδικα περάσματά του, τα προοδευτικά σπασίματα και φυσικά τα στροβιλώδη σολιστικά που περίτεχνα ακούγονται τόσο λυρικά και απλά.
Σαν μια ενδοσκόπηση του δίσκου, στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και τα "Scars", "Liar" και "Glass Houses" που φέρνει έναν ελαφρώς βίαιο χαρακτήρα στον δυναμισμό των Αμερικάνων. Από την άλλη πιο ραδιοφωνικό, αιθέριο και με έναν 90s χρωματισμό θα έρθει το "Now Comes The Rain", σε αντίθεση με το υπερβολικά μεγαλεπίβολο και στα prog standards που οι ίδιοι έχουν φτιάξει, "The Way Home", σπάζοντας την απόλυτη ελαφρότητα που θα ακολουθήσει ξανά με το ακουστικό "Under The Sun". Μια σίγουρα ενδιαφέρουσα προσθήκη που αναδεικνύει την ανοιχτομυαλία των Fates Warning αποτελεί το "Begin Again" που θα έρθει να ενώσει το γνωστό ύφος τους με μυστήριες southern/blues προσθήκες, χάνοντας όμως το δρόμο σε σημεία.
Η μελαγχολία που λείπει κατά μεγάλο βαθμό σε αυτή τη δουλειά θα ξαναέρθει με το "When Snow Falls" και τις απαλές γραμμές τους. Εκ διαμέτρου αντίθετο βέβαια και γεμάτο παρανοϊκές αλλαγές και εκφάνσεις, λίγο πριν το τέλος φανερώνεται το "The Longest Shadow Of The Day", δίνοντας πάσα στο.."The Last Song" βάζοντας τίτλους τέλους ξανά με ακουστικά θέματα.
Δίχως δραστικές αλλαγές, αλλά με στοιχειώδεις διαφοροποιήσεις, αφού συνεχώς καταφέρνουν να ανεβάζουν τον πήχη, οι κύριοι από το Κονέκτικατ δίνουν ξανά βάση στον συναισθηματισμό και την τεχνική τους κατάρτιση φυσικά. Ούσα μια όμορφη και αξιόλογη κυκλοφορία, οι Fates Warning δε συμβιβάζονται με μετριότητες. Από εκεί και πέρα, όλοι θα βρουν όμορφα στοιχεία μέσα στο εν λόγω άλμπουμ αλλά από τη στιγμή που οι ίδιοι με την τελειομανία τους κάνουν θαύματα, το "Long Day Good Night" ίσως στο μεδούλι του να μην είναι τόσο κατάλληλο των προσδοκιών μας, χωρίς να θεωρείται διόλου κακή δουλειά στο φινάλε.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου