Οι The Troops Of Doom, έκαναν ξαφνικά την απόβασή τους μέσα από τα στενά της πολύβουης Βραζιλίας. Φέτος, το συγκρότημα ενός underground θρύλου καθώς και συνιδρυτή των σπουδαίων Sepultura, του Jairo Guedz, βάζει τον ίδιον ξανά στα metal δρώμενα και τον παγκόσμιο χάρτη αφού κυκλοφόρησε ένα επιτυχημένο ΕΡ κάτω από το όνομα του "The Rise Of Heresy". Ο ίδιος, σχετικά με αυτήν τη δουλειά, το επερχόμενο ντεμπούτο τους και την ιδέα από πίσω συνομίλησε με το Metal View, δίχως να παραλείψει ιστορίες και την ευγνωμοσύνη του από το παρελθόν του συγκροτήματος που τον έκανε γνωστό.
Το "Troops Of Doom" μάλλον είναι το πιο γνωστό κομμάτι που έχω γράψει και έχει μια ιστορία 35 χρόνων, αφού το έγραψα με τον Max πίσω στο 1985. Επίσης όποτε παίζουν ακόμα και σήμερα οι Sepultura στη Βραζιλία με καλούν για να παίξουμε μαζί το συγκεκριμένο τραγούδι. Το ίδιο έχει συμβεί και μεταξύ άλλων κομματιών στους Cavalera Conspiracy και τους Soulfly, οπότε ήταν αναμενόμενο μάλλον να κρατήσω αυτό το όνομα. Επίσης αντιπροσωπεύει το στυλ μου και τις μουσικές που έγραφα στα μέσα και τα τέλη των 80s, και όσα έπαιξα με τους Sepultura στο "Bestial Devastation" και το "Morbid Visions". Έχω τις ίδιες επιρροές, κάποια στοιχεία που με εμπνέουν παραμένουν επίσης ίδια και δεν είμαι και από τα άτομα που ακούνε φανατικά καινούρια μουσική. Είναι σπάνιο αυτό για εμένα και συνήθως δε θα με αγγίξουν τόσο. Έτσι το "Troops Of Doom" σαν όνομα προϊδεάζει τι να περιμένει κάποιος, ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε κτλ.
-Σου πέρασαν άλλα ονόματα από τον νου που να συνάδουν με το παρελθόν των Sepultura;
Ναι, η αλήθεια είναι πως είχα μια μικρή λίστα κι από άλλα ονόματα που πήγαζαν από εκείνη την περίοδο, και σκεφτόμουν έντονα το "Antichrist" αλλά είμαι σίγουρος πως ήδη υπάρχει μπάντα, ή μπάντες με αυτό το όνομα, οπότε δεν ήθελα κάτι συνηθισμένο και κοινότυπο. Αλίμονο να μη βρεθεί κάπου στο death metal.
-Προσπάθησες καιρό για αυτό το εγχείρημα ή ήταν κάτι αυθόρμητο;
Με τη φόρμα που έχουμε τώρα δημιουργηθήκαμε αρκετά γρήγορα με τον τραγουδιστή και μπασίστα μας, τον Alex καθώς και τον Marcelo Vasco σαν δεύτερο κιθαρίστα, ο οποίος έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες και έχει φιλοτεχνήσει δίσκους των Slayer, Testament, Soulfly και άλλων. Παρόλα αυτά στο μυαλό μου βρισκόταν αρκετό καιρό και τις κινήσεις για τη δημιουργία ξεκίνησα να τις κάνω σιγά σιγά το 2016, πριν καν αποφασιστεί το όνομα, όπου μιλούσα με τον Shagrath από τους Dimmu Borgir να γίνει ο τραγουδιστής μας και του άρεσε σαν ιδέα, αλλά λόγω των υποχρεώσεων του δε θα μπορούσε να παίξει live ή να περιοδεύσει μαζί του καθώς τότε εκτός των Borgir είχε ενεργούς και τους Chrome Division. Θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε έτσι αλλά μόνο στουντιακά χωρίς συναυλίες. Δε θεωρώ ωραίο να δίνεις τα πάντα, να ηχογραφείς τον δίσκο αλλά μετά να μη βγαίνεις να παίξεις ζωντανά. Εν τέλει, μέσα στον χρόνο της καραντίνας, και με την όλη πανδημική κατάσταση, αποφάσισα να οργανωθώ πιο άμεσα και έτσι με τα παιδιά τώρα δουλέψαμε από τον Μάρτιο για να κυκλοφορήσουμε το ΕΡ των The Troops of Doom.
-Oπότε γενικά έχετε στο νου να παίζετε ζωντανά όταν όλα αυτά τελειώσουν...
Ακριβώς. Έχω ένα side project που ασχολούμαι, τους The Southern Blacklist, αλλά είχα και μια ακόμα μπάντα τους The Mist, όπου μπήκα αμέσως μετά τους Sepultura, και είχαμε επανενωθεί, αλλά αναγκάστηκα να φύγω για να στρέψω την προσοχή μου στους The Troops of Doom και στην ανταπόκριση που ήδη έχουμε δεχθεί. Μου αρέσει να παίζω ζωντανά, να περιοδεύω, κάτι που με τους Sepultura για πολλούς λόγους δεν κατάφερα να ευχαριστηθώ και οι ίδιοι οι The Mist μου είπαν να δώσω βάση στους The Troops Of Doom γιατί το όνομα μεγαλώνει και δε θα ήθελαν να σταθούν εμπόδιο στο άνοιγμα που κάνω τώρα. Είναι μια πολύ σοβαρή κίνηση.
-Πώς αποφάσισες κάτι τόσο επαγγελματικό και ώριμο να το κάνεις τώρα, κάμποσες δεκαετίες μετά, κι όχι απευθείας μετά τους Sepultura;
Kαταρχάς άφησα τους Sepultura γιατί παντρεύτηκα. Παντρεύτηκα μόλις στα 16 μου, απέκτησα δύο παιδιά οπότε έδωσα την προσοχή μου στην οικογένειά μου και οι απαιτήσεις των Sepultura ήταν ήδη πολλές και όπως φάνηκε στην πορεία θα μεγάλωναν κι άλλο. Τότε στα τέλη των 80s δεν κοιτούσα να παίξω επαγγελματικά, οπότε έτσι ήρθε η αποχώρησή μου. Ήταν την περίοδο που ετοιμάζαμε το "Schizophrenia" και είπα στον Igor και τον Max ό,τι πρέπει να αποχωρήσω, αφού ήδη τους είχα προτείνει σαν "διάδοχο" τον Andreas Kisser. Μέχρι να προσαρμοστεί στη μπάντα τα κάναμε όλα μαζί, ζούσε 2 ώρες μακριά από το Bello Horizonte, όπου ήταν η βάση μας, μαζί με των Sarcofago, στο Sao Paolo, οπότε εγώ τον φιλοξενούσα σπίτι μου, δουλεύαμε μαζί τα κομμάτια του δίσκου, του έδινα κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, μερικά riffs και έτσι ήρθε και η χημεία του με τα υπόλοιπα μέλη. Έτσι κανόνισα κάπως τη συνέχεια των Sepultura, και προχώρησα τη ζωή μου πιο προσωπικά. Πέρασα από φάσεις αλκοολισμού, έπινα πολύ κι όσο ήμουν στο συγκρότημα, στην εφηβεία μου, οπότε πέρασα από πολλά στάδια στη ζωή μου, ώστε τώρα να είμαι εδώ τελείως καθαρός και ώριμος για τα επόμενα, έστω και αργά βήματά μου. Εντωμεταξύ όσο μεγαλώνουμε το βλέπω και στα άλλα παιδιά αυτό, χθες μιλούσα με τον Andreas και μου έλεγε πως έκοψε και αυτός το ποτό μέσα στην καραντίνα...βλέπεις όλα αλλάζουν σιγά σιγά γύρω από διάφορα πράγματα.
-Τα "καλά" της καραντίνας, χαχα...
Ναι ακριβώς, οριοθετήσαμε κάπως τους εαυτούς μας χαχα, και είδες δουλέψαμε το ΕΡ.
-Μου δίνεις πάσα για το ΕΡ, γιατί θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον τίτλο του. Το "Rise Of Heresy" συμβολίζει κατά κάποιον τρόπο την επιστροφή και την επάνοδό σου αλλά με διαφορετικές δυνάμεις δίπλα;
Όχι ακριβώς, ήταν κάτι που είχα στον νου κι ακούγεται αρκετά ακραίο. Σίγουρα οι ρίζες είναι ίδιες με διαφορετικά άτομα όμως γύρω μου, οπότε φαίνεται η στροφή που λες, αλλά μέσα μου πραγματικά δεν άλλαξε κάτι, και είμαι καλά μ'αυτό. Έχει πλάκα πάντως όπως το βλέπεις, γιατί είναι σαν να γυρνώ πίσω. Ξέρεις όλοι μεγαλώσαμε, έχουμε υποχρεώσεις, οικογένειες, δεν είμαστε έφηβοι, αλλά κάπως βρήκα τη νεότητα μου στο ΕΡ των The Troops of Doom. Aυτή η ενέργεια, η αμοιβαία συνεργασία και η φιλία που υπάρχει, μου θυμίζει τα παλιά με τους Sepultura, και περνάω καλά με όσα κάνω, δεν παίρνουμε ναρκωτικά, δεν κάνουμε τρέλες, απλώς παίζουμε τη μουσική μας κι έχουμε έμπνευση. Υπάρχει αγάπη και σεβασμός μεταξύ των The Troops Of Doom και των Sepultura κι αυτό ειδικά στις μέρες μας πρέπει να έχει περισσότερη σημασία. Με τη μπάντα τώρα δε θέλω να ανταγωνιστώ η να δείξω κάτι νέο, το παρελθόν μου ειδικά στους Βραζιλιάνους μεταλλάδες χαίρει αγάπης και σεβασμού, οπότε ήθελα να συνεχίσω από εκεί που άφησα τα πράγματα, με το όραμα του "Morbid Visions" ή τις συνθέσεις τους "Schizophrenia" όχι να ανακαλύψω τη φωτιά ή τον τροχό. Παίζω σαν να μη χωρίστηκαν οι πρώιμοι Sepultura, αλλά σαν να συνέχισαν ως είχαν, οπότε και το κοινό δε θα έχει κάποια απορία επ'αυτού.
-Ήταν εύκολο για εσένα να επιστρέψεις συνθετικά σε αυτόν τον ήχο ή ανασκάλεψες το παρελθόν σου λίγο;
Όχι δεν ήταν καθόλου δύσκολο για εμένα, το μόνο δύσκολο μέσα μου ήταν αν θα άρεσε σαν ιδέα στους παλιούς μου συμπαίκτες ή θα είχαν κάποιο πρόβλημα με μια τέτοια κίνηση. Πριν ξεκινήσω τις ηχογραφήσεις και τις ετοιμασίες του ΕΡ πήραν έναν έναν τηλέφωνο από τους Sepultura της δικής μου εποχής, τον Max, τον Igor καθώς και τον Andreas, ώστε να μου δώσουν την "ευχή" και την "ευλογία" τους για τη συνέχεια. Σε όλους άρεσε μάλιστα η ιδέα μου και η βλέψη που είχα για τη μουσική των The Troops Of Doom, και μου είπαν "ήσουν μέλος μας, κάν'το", κι ο Andreas συγκεκριμένα μου είπε "δικές σου είναι τέτοιες συνθέσεις, δε θες συγκατάθεση", χαχα. Είμαστε σαν αδέρφια, οπότε εννοείται πως ήθελα τη γνώμη τους για κάτι σαν αυτό. Κατά τα άλλα όλα τα κομμάτια δημιουργήθηκαν πολύ εύκολα, δε χρειάστηκε πίεση. Μάλιστα σκέφτομαι να μοιραστούμε ξανά τη σκηνή για κάποια κομμάτια, μ'αρέσει, θα ήταν ωραία.
-Καταλαβαίνω πως ακόμα και σήμερα, ό,τι κι αν έχει προηγηθεί στο εσωτερικό των Sepultura, εσύ κρατάς επαφή με όλους σωστά;
Ναι, ναι ακριβώς! Είμαι φίλος με κάθε ένα από τα παιδιά, άλλωστε όπως είπα, ήταν δική μου απόφαση να φύγω από τους Sepultura, δεν υπήρξε πρόβλημα ή αντιπαράθεση. Οπότε από τότε μέχρι σήμερα οι σχέσεις μου μαζί τους είναι πάρα πολύ καλές. Άλλωστε εκείνη την εποχή επειδή ήμουν ο μεγαλύτερος από όλους, λειτουργούσα σαν "μεγάλος αδερφός" για τους υπόλοιπους. Την ημέρα που ανακοίνωσα την αποχώρηση μου στα αδέρφια Cavalera, συγκινηθήκαμε πολύ, ήμασταν όλοι πολύ στεναχωρημένοι και τα παιδιά έκλαιγαν. Φρόντιζα για αυτούς οπότε ήταν δύσκολη η απόφαση τότε να φύγω, αλλά μέχρι τώρα ακόμα κρατάμε όλες τις καλές στιγμές που περάσαμε μαζί. Σε οτιδήποτε έχει σχέση με αυτά, το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν κατάφερα να ταξιδέψω και να περιοδεύσω μαζί τους παντού. Είμαι ευγνώμων για όσα έκανα μαζί τους και ίσως ανακουφισμένος που δεν πέρασα από περίεργες στιγμές της μπάντας, όπως τη διάσπαση στα 90s μετά το "Roots", κι έτσι είμαι φίλος με όλους.
-Συνεχίζοντας με τα του ΕΡ νιώθω πως ο προσωπικός σου ήχος ακούγεται ξανά φρέσκος, ενώ εκτός των "δικών" σου στοιχείων βλέπω έντονες επιρροές από Slayer ή Possessed. Είναι μπάντες που αιωνίως σε επηρεάζουν μουσικά;
Ακριβώς. Έχουμε μια πολύ καλή παραγωγή που κάνει τον ήχο μας μαζικό και φρέσκο, ενώ ανέκαθεν επηρεαζόμουν κι αντλούσα έμπνευση από μπάντες σαν τους Slayer και τους Possessed ή τους Kreator, Celtic Frost και Sodom. Όλες αυτές οι μπάντες είναι πλέον κομμάτι του DNA μου, ρέουν στο αίμα μου. Αυτό που κάνω στους The Troops Of Doom ακολουθεί πιστά τα ίδια μονοπάτια και τις ίδιες φόρμες με των Sepultura. Είναι η ταυτότητά μου.
-Αυτός είναι και ο λόγος που πρόσθεσες τις διασκευές στο "Bestial Devastastion" και το "Troops Of Doom" να αναδείξεις τη φρεσκάδα αλλά και την πίστη στον ήχο;
Από τη μία ήθελα να φανεί αυτό, και να παίξω ξανά στουντιακά αυτά τα τραγούδια όσο πιο πιστά γίνεται, αλλά και από την άλλη το κοινό να δει τη φρεσκάδα και την ανανέωση μου με τα τωρινά μέλη και τις σύγχρονες τεχνολογίες, καθώς και νέος κόσμος να μάθει αυτό το κομμάτι του παρελθόντος. Ο στόχος μου ήταν αυτός, ενώ λόγω του ονόματος μας ήταν αναμενόμενο να υπάρχει και η ανάλογη διασκευή, συνδυάζοντας περισσότερο την πρώτη δική μου εκτέλεση και λιγότερο τη δεύτερη εκδοχή του. Andreas. Το "Bestial Devastation" ήρθε να αναδείξει με καλύτερο τρόπο από εκεί που ξεκίνησα, και τη μίξη στοιχείων που υπήρχε στα μέσα του 80' μεταξύ thrash/death/black. Τώρα επανηχογραφούμε άλλο ένα κομμάτι από την περίοδό μου στους Sepultura καθώς και μία διασκευή σε άλλη μπάντα, για το ντεμπούτο άλμπουμ μας. Αλλά δε μπορώ να πω πολλά ακόμα για αυτό. Ξέρεις οι Sepultura έχουν άλλο σετλιστ, οι Cavalera Cοnspiracy άλλο, οπότε εμείς θα αναδείξουμε το μακρινό παρελθόν και τις βαθιές ρίζες μας με τη δική μου συμβολή, χαχα.
-Τι να περιμένουμε από αυτόν τον δίσκο και πότε;
Δεν αλλάζουμε ούτε σύνθεση ούτε στυλ, συνεχίζουμε πιστά στο ύφος μας, χαχα. Φυσικά λίγο πιο μοντέρνοι αλλά σταθερά old school. Ο δίσκος ελπίζουμε πως θα κυκλοφορήσει στα μέσα του 2021, γύρω στον Μάιο-Ιούνιο. Έχουμε κανονίσει ήδη μια Ευρωπαϊκή περιοδεία για τον επόμενο Νοέμβριο με Δεκέμβριο, ώστε να προωθήσουμε από κοινού το ΕΡ αλλά και την ολοκληρωμένη μας δουλειά.
-Μιας και αναφέρθηκες παραπάνω στο "Schizophrenia", και επειδή είσαι ο βασικός συνθέτης του, θα ήθελα να μου πεις, αν πιστεύεις πως ο ήχος και οι κιθάρες του δίσκου θα άλλαζαν αισθητά αν έπαιζες εσύ και όχι ο Andreas Kisser...
Ναι σίγουρα. Το σκέφτομαι πολλές φορές, και κυρίως όταν ακούω τον δίσκο. Είναι δύσκολο να ξέρω αφού δε συμμετείχα στις ηχογραφήσεις παρά μόνο στις ιδέες και τη δημιουργία των κομματιών, αλλά κάπως στο μυαλό μου μερικά στοιχεία θα ήταν διαφορετικά στις λεπτομέρειες και τα κοψίματα. Είναι τελείως υποθετικό αυτό, αλλά κιθαριστικά μάλλον θα ήταν αισθητά και αρκετά διαφορετικό και λόγω των επιρροών και λόγω του στυλ παιξίματος. Ο Andreas ήταν και παραμένει πολύ καλύτερος κιθαρίστας από εμένα και πιο τεχνικός κυρίως. Έχει κλασικές επιρροές, παίζει πολύ καλή ακουστική κιθάρα επίσης και έχει τις βάσεις στου στις θεωρίες του ωδείου. Από την άλλη εγώ κατευθύνομαι διαφορετικά, έπαιζα πιο ωμά και άγρια ενώ οι κιθαριστικές βάσεις ξεκίνησαν με τα blues και τη μαύρη μουσική που μάθαινα στο σχολείο. Ακριβώς για τον δικό του τρόπο, τον πρότεινα στους Sepultura αφού τον είχα δει καιρό πριν να παίζει με την τότε του μπάντα όταν εμείς περιοδεύαμε για το "Morbid Visions". Είχα πει στον Max από τότε, "Αν φύγω από τη μπάντα θα πάρετε αυτόν". Ακόμα και σήμερα τον θεωρώ σωστή επιλογή αφού είναι καλό άτομο και φοβερός μουσικός. Επικεντρώνοντας παικτικά, είναι λογικό και κατανοητό που το "Schizophrenia" βγήκε έτσι και δε ξέρω ειδικά εκείνη την περίοδο αν θα μπορούσα να κυκλοφορήσω κάτι σαν αυτό. Εγώ ίσως να το έπαιζα σε πιο death κατευθύνσεις.
-Ακριβώς για αυτές τις κατευθύνσεις σου, προσωπικά για εμένα, είσαι ο άνθρωπος που έδωσε την brutal σφραγίδα στους Sepultura από τότε μέχρι τη συνέχεια...
Ίσως, σε ευχαριστώ που το βλέπεις έτσι, χεχε. Χαίρομαι που κάπως έμεινε το στίγμα μου σε μια τέτοια μπάντα!
-Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν σου λείπουν οι παλιές, underground μέρες;
Πολύ. Έζησα στις αρχές ενός ολόκληρου metal κινήματος στη Βραζιλία, που δεν υπήρχε καν σκηνή εδώ. Ακόμα και σήμερα είμαι μες στο underground. Oι The Troops Of Doom είναι μια underground μπάντα, αφού δε βγάζουμε λεφτά από αυτό, ούτε έχουμε κάποιο μεγάλο δισκογραφικό συμβόλαιο και εταιρεία από πίσω. Είμαστε μια μπάντα που αγαπά το παρελθόν, περιοδεύει με τον παλιό, κλασικό τρόπο μέσα σε ένα βανάκι και ζούμε γύρω από άλλες μπάντες. Αυτό που μου λείπει ήδη και δε ξέρω πότε θα το ξαναζήσουμε, είναι η τριβή και η σπίθα του κοινού στις συναυλίες. Ειδικά παλαιότερα οι συναυλίες έβγαζαν τρομερό πάθος, δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα κάτσει σε μια οθόνη να δει ένα livestreaming. Με όλες μου τις μπάντες λίγο-πολύ έχω βγει στο δρόμο, οπότε θέλω να το ξαναζήσω, και ειδικά με ένα συγκρότημα σαν τους The Troops Of Doom τώρα και την ενέργεια που εκπέμπουν. Κατά τα άλλα όπως ζούσα μουσικά παλιά ζω και τώρα, όσο κι αν η σκηνή έχει μεγαλώσει. Θυμάμαι παλιά, είχαμε δώσει μια από τις πρώτες μας συνεντεύξεις σε ένα ελληνικό fanzine με τους Sepultura, και τώρα σαν να γύρισε ο χρόνος, έχουμε πάλι επαφές με την Ελλάδα μέσω τις Repulsive Echo που θα βγάλει στην Ευρώπη την κασέτα του "The Rise Of Heresy".
-Σε ευχαριστώ Jairo για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ Γιάννη για αυτή τη συνέντευξη και ευχαριστώ για την όλη υποστήριξη που έχουμε δεχθεί στην Ελλάδα. Μπορείτε να μας βρείτε στο Instagram και το Facebook και ελπίζω κάποια στιγμή που η πανδημία περάσει να σας επισκεφθούμε συναυλιακά!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου