Εδώ και πέντε χρόνια το εγχείρημα των Antiqva ήταν στον αέρα με το όραμά τους να πλανάται σαν ξωτικό. Το underground supergroup με μέλη που έχουν συνδυάσει το όνομά τους με δουλειές των Cradle Of Filth, Ne Obliviscaris, Negator και The Ocean εν τέλει παίρνει σάρκα και οστά στρέφοντας την προσοχή για κάτι οδυνηρά επικό μα και εσωστρεφές, με όσα θα αναφερθούν παρακάτω. Ο λόγος για το πρώτο τους single με τίτλο "Funeral Crown" που με το στυλ του ενώνει τις πέντε ηπείρους όπου προέρχονται και οι δημιουργοί του.
Με ψαλμωδικούς, απόκοσμους ήχους σε ένα σκιερό σκηνικό που μας ταξιδεύει νοητά σε άλλες διαστάσεις έρχεται να μας υποδεχτεί το πρώτο δημιούργημα του συγκροτήματος, ενώ σιγά σιγά η Lindsay Schoolcraft φέρνει την δραματικότητα με την απαλή και πονεμένη χροιά της έως ότου μάλιστα σκάσουν και οι πρώτοι καταιγιστικοί ρυθμοί στα τύμπανα του πολέμου. Έτσι, πίσω από έντονες κιθαριστικές στιγμές o Xenoyr σκίζει τη φωνή του και η μαυρίλα μας αγκαλιάζει, στον κόσμο του τραγουδιού, προσθέτοντας το τσέλο της "δικής" μας Dalai Cellai μια γλύκα που στολίζει το σύνολο. Βαδίζοντας στο περιβάλλον του "Funeral Crown" κι άλλα συμφωνικά όργανα κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους, όσο το τραγουδιστικό ντουέτο προχωρά ακάθεκτο και δημιουργεί ένα ερεβώδες θεατρικό με κάποιες ακόμα καθαρές προσθήκες να σπάνε την κλασική μαυρομεταλλική πεπατημένη. Mε έντονες ατμοσφαιρικές διαθέσεις οδεύουμε και προς το τέλος, που όλα με κάθε νότα ανοίγονται μπροστά μας, ώσπου το βάρος του ήχου σπάσει και μας ελευθερώσει, περιμένοντας την επόμενη δουλειά της πολυεθνικής κολεκτίβας.
Το πρώτο single των Antiqva καταφέρνει όχι μόνο να μας μαγέψει με τους ογκώδεις ρυθμούς και τις ποικίλες μινόρε μελωδίες του, αλλά και να μας δημιουργήσει ένα σύμπαν όπου το συναίσθημα πρωταγωνιστεί. Σε ένα κράμα κλασικών με σύγχρονους ήχους, το εν λόγω κομμάτι πάει ένα βήμα παραπάνω το συμφωνικό black metal, ξεφεύγοντας από το ύφος των πρωτεργατών, Dimmu Borgir, Cradle Of Filth και Emperor δίχως όμως να λείπουν οι επιρροές ή όσα ο ίδιος ο μπροστάρης έχει μάθει από τους Ne Obliviscaris. Από εκεί και πέρα σε έναν κόσμο γεμάτο μουσική υπερπληροφορία, αυτό το project έρχεται να μας συνοδεύσει στον βαρύ και δύσκολο χειμώνα που έπεται, κάνοντας την μαύρη ατμόσφαιρα όλο και πιο επίκαιρη, ενώ κλείνοντας κάθε ένα από τα 7μιση λεπτά του αποτελεί εμπειρία σε κάθε φίλο της ακραίας σκηνής.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου