Οι Soulburn πριν γίνουν ανεξάρτητο κομμάτι του μεταλλικού underground λειτούργησε στις αρχές των 90s ως προπομπός των θρυλικών Asphyx. Έχοντας πλέον τη δική της πορεία, η μπάντα που ενώνει το doom με το death και το black επιστρέφει φέτος έπειτα από μια πενταετία με το μυστηριακό και δυσοίωνο "Noa's D'Ark". Με αφορμή το κράμα των ήχων τους και το νέο αυτό πόνημα, το Metal View είχε στην άλλη γραμμή τον πάλαι ποτέ ιδρυτή και κιθαρίστα των δύο αναφερθέντων Ολλανδικών συγκροτημάτων, Eric Daniels, καθώς και τον τραγουδιστή και μέλος των Legion Of The Damned, Twan Van Geel σε μια μακρά και λεπτομερέστατη κατάθεση ψυχής χωρίς όρια.
Eric: Ο λόγος που έγινε είναι για αυτό που λες, και για να δείξουμε την εξέλιξη μας στο μεσοδιάστημα. Συνήθως τα ΕΡ δεν τα προλαβαίνει ο πολύς κόσμος και είναι για αυτό που λέμε "φανατικούς οπαδούς", μιας και είναι περιορισμένης κυκλοφορίας, οπότε τώρα είπαμε τα κομμάτια του "Carpe Noctem" να μπουν σαν bonus στο νέο άλμπουμ ώστε να τα μάθει και περισσότερος. Η Century Media συμφώνησε με αυτό και άλλωστε η περίοδος που γράφτηκαν τα κομμάτια ήταν κοντά οπότε υπάρχει και συνοχή.
-Το "Noa's D'ark" είναι ένα φανερό λογοπαίγνιο. Ποιο το νόημα αυτού;
Twan: Όντως θέλαμε να κάνουμε ένα λογοπαίγνιο "σκεπάζοντας" το φωτεινό μήνυμα της θρησκείας και να δώσουμε από εκεί και πέρα διάφορες παραθέσεις. Ξέρεις στην κιβωτό του Νώε μπήκε κάθε είδος σε αρσενικό και θηλυκό για να δημιουργηθεί μετά τον κατακλυσμό ξανά η πλάση. Αν αυτό ίσχυε, τότε ξέρουμε πως η πλημμύρα δε θα έπρεπε ποτέ να σταματήσει αφού η ανθρωπότητα λειτουργεί ηλίθια, η αλαζονεία του κόσμου δημιουργεί τα μεγαλύτερα λάθη και προβλήματα δημιουργώντας σε κάθε τομέα το απόλυτο σκοτάδι. Έτσι πρότεινα να παίξουμε με τις λέξεις αφού και το μέλλον όπως ήδη φαίνεται δεν παίζει να είναι φωτεινό. Καλύτερα να βρεις τον θεό που κρύβεις μέσα σου αφού οι θρησκείες μόνο απάτες δημιουργούν, και οπωσδήποτε δεν πρέπει να κοιτάς ότι αν είσαι καλός πας στον Παράδεισο κι αν είσαι κακός πας στην Κόλαση. Μας αρέσει που θα βγάλει μοχθηρό και σατανικό από μέσα του, αλλά η φιλοσοφία είναι πως πρέπει να είσαι αληθινός αφού μόνο δυσκολίες θα υπάρχουν στην ύπαρξη.
-Γενικά βλέπω πως σας αρέσει να παίζετε με τις λέξεις αφού έχετε και το "Anarchrist" μέσα. Είναι η ίδια ιστορία πάνω-κάτω;
Τ: Ναι, και ήταν ωραίο να δείχνουμε έτσι την αυτοκυριαρχία του ανθρώπου προς τον Θεό και κάθε εξουσία. Επίσης έχει κι ένα βαμπιρικό concept δοσμένο στο σήμερα...αν σε δαγκώσω θα γίνεις σαν και εμένα, όπως ακριβώς συμβαίνει με την πλύση εγκεφάλου στην κοινωνία και στα social media, που όλοι μπαίνουν στο ίδιο καλούπι, γίνονται κόπιες του ενός και του άλλου και όλοι θέλουν να μοιάσουν στα "είδωλα".
-Ακούγοντας το "From Archaeon Into Oblivion" παρατηρώ φρέσκα και ποικίλα στοιχεία στον ήχο σας. Αυτός ήταν ο λόγος που το διαλέξατε ως προπομπό του δίσκου;
Τ: Η αλήθεια είναι πως ο Eric έφερε αυτό το κομμάτι πρώτο, όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε τον δίσκο, κι έτσι είπαμε να το κυκλοφορήσουμε και πρώτο.
Ε: Ακριβώς, βέβαια αποφάσισα να το βάλω τελευταίο στη σειρά του δίσκου ακριβώς για τον λόγο που είπες εσύ γιατί είναι καθαρά αντιπροσωπευτικό του τωρινού μας ήχου, κι αν ακούσεις τα κομμάτια στη σειρά βλέπεις πως στο τέλος, εδώ υπάρχουν στοιχεία από κάθε κομμάτι μας. Η αλήθεια είναι πως είχαμε στο μυαλό 4-5 κομμάτια για αυτή τη θέση, αλλά το συγκεκριμένο είχε ποικιλία και έμπλεκε τα στυλ μας.
Τ: Προσωπικά ήθελα το συγκεκριμένο γιατί οι στίχοι του επηρεάστηκαν και κατάφεραν να αντικατοπτρίζουν την πανδημική κατάσταση και την όλη δυστοπία οπότε δε θα μπορούσε να υπάρχει κάτι πιο κατάλληλο. Έχει ένα ξεκάθαρο μισανθρωπικό μήνυμα πως κατά την πάροδο του χρόνου είμαστε μια πληγή και η ανθρωπότητα και ο υπερπληθυσμός τα γαμάει όλα. Είμαστε ένα βρωμερό και σιχαμερό είδος για αυτόν τον πλανήτη.
-Οπότε είδατε ξεκάθαρα το φάσμα των πραγμάτων μέσα από αυτό το κομμάτι...
Τ: Ακριβώς, θέλαμε να προβάλλουμε το μίσος μας, και νιώθω καλά με αυτό. Όπως προείπαμε, τα στοιχεία μουσικά ταίριαζαν με το σήμερα επίσης...
-Μιλώντας για το μουσικό κομμάτι, τελευταία οι Soulburn έχουν βάλει πιο γρήγορα στοιχεία στον ήχο τους. Twan σε αυτό βοήθησε η ενασχόληση σου με τους Legion Of The Damned;
Τ: Ωραία ερώτηση, αν και σχεδόν το 100% των συνθέσεων αναλαμβάνει ο Eric. Εγώ σε μερικά σημεία άλλαξα πράγματα. Κυρίως ήθελα τις ταχύτητες να πατούν στις φωνητικές γραμμές μου.
Ε: Εννοείται πως θέλω τη βοήθεια των υπόλοιπων παιδιά στο οτιδήποτε, Γράφω τη μουσική και μετά προχωράμε στα πιο διαδικαστικά κομμάτια ώστε να διευκολυνθούν όλοι. Τα riffs μου θέλω να πηγαίνουν με βάση τη φωνή του Twan οπότε εκεί αλλάξαμε λίγο τις ταχύτητες. Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα με τις νέες ιδέες και προχωρήσαμε έτσι.
Τ: Γενικά δε θεωρώ πως υπάρχουν στοιχεία των Legion Of The Damned μέσα, παρατήρησες εσύ κάτι;
-Στα αυτιά μου στοιχεία του "Anarchrist" και του "Shrines Of Apathy" μου θύμισαν λίγο την τελευταία δουλειά των Legion...
E: Είμαι πραγματικά περίεργος πως τελικά οδηγηθήκαμε σε κάτι τέτοιο χαχα, πλάκα έχει. Πάντως σίγουρα έχουμε διαφορές πριν και μετά τον ερχομό του Τwan.
T: Xαχα, ενδιαφέρουσα παρατήρηση πάντως, που αν όντως έγινε δεν ήταν εσκεμμένο.
Ε: Στις μέρες μας με τόση μουσική που υπάρχει και ακούμε βέβαια, δύσκολο να μην επηρεαστείς από το οτιδήποτε έστω και λίγο στο metal. Πάντα και παντού θα υπάρχει ένα riff που θα θυμίζει κάποιο συγκεκριμένο συγκρότημα.
-Βέβαια πάντα, κι αυτό είναι αμετάκλητο πιστεύω, ο ήχος σας έχει αυτό το περίεργο, απεγνωσμένο και μυστήριο ύφος των Asphyx. Εric θεωρείς πως αυτά τα στοιχεία αποτελούν trademark του παιξίματος σου από εκείνη την εποχή μέχρι τώρα;
Ε: Nομίζω πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι. Δε ξέρω αν αποτελεί ακριβώς trademark για τον εαυτό μου αλλά είναι αυτό που μου αρέσει. Αν κάποιος με ρωτήσει να παίξω κάτι άλλο ίσως να μπορώ να το κάνω, αλλά αν με ρωτήσει μήπως θέλω να παίξω αλλιώς θα πω όχι. Κάθε άνθρωπος έχει μια προσωπικότητα, έτσι κι εγώ καλλιτεχνικά την έχω έτσι. Ίσως αυτή να είναι η ταυτότητα μου και κάθε κομμάτι του εαυτού μου παίρνοντας την κιθάρα να μεταφράζεται όπως λες.
Τ: Τις ομοιότητες που λες τις βλέπω κυρίως στις μελωδίες του Eric.
Ε: Βγαίνει το συναίσθημα έτσι, είτε με τους Asphyx είτε με τους Soulburn, θέλω να δίνω όγκο και συναίσθημα. Δεν είμαι από τους κιθαρίστες που παίζει μακρά και πολλά σόλο, σημασία έχει η ατμόσφαιρα για εμένα.
Τ: Θα μπορούσες κάλλιστα να βγάλεις σόλο δίσκο και να λέγεται "While My Guitar Gently Weeps" χαχα.
-Αν δεις πολλά σχόλια χαρακτηρίζουν το παίξιμό σου μοναδικό για αυτό και σε ρώτησα. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να σε ρωτήσω, πίσω στα 90s, ποιος δίσκος των Asphyx σε ενέπνευσε περισσότερο για τη συνέχεια;
Ε: Αρχικά θα έλεγα πως νιωθω χαρούμενος και απόλυτα ικανοποιημένος με κάθε δουλειά των Asphyx όπου έπαιξα. Ακόμα και σήμερα νιώθω περήφανος για το death metal που παίξαμε τότε, και μάλιστα σε μια διαφορετική εποχή. Σίγουρα το άλμπουμ που θα διάλεγα σε αυτό που ρώτησες είναι το "Last One On Earth" γιατί είναι το πιο καθαρό death metal άλμπουμ που κάναμε με πολλά στοιχεία που το έκαναν ξεχωριστό και μια σκοτεινή doom ατμόσφαιρα που έδωσε πνοή και για τη συνέχεια. Νιώθω βαθύτατα επηρεασμένος από αυτό ακόμα και σήμερα στις νέες συνθέσεις. Η μόνη διαφορά είναι πως τότε περνούσα ασταμάτητες ώρες στο στούντιο, μέχρι και που κοιμόμουν εκεί ώστε να βρω τον ήχο που πραγματικά ήθελα. Τώρα όλα τα κάνω σπίτι κι οργανώνω το χρόνο μου. Μιλώντας για τους Asphyx και με βάση αυτό που λέγαμε πριν, μπορείς να δεις πόσο διαφορετικοί είναι μετά την αποχώρηση μου. Εγώ ακόμα νιώθω old school με τα μυαλά των 80s και των 90s, κι έχω άλλα άτομα γύρω μου να με βάζουν στο σήμερα. Τότε ήταν δύσκολο να βρεις κάτι στον ακραίο ήχο, τώρα κάθε μήνα έχεις κι από κάτι...αυτό είναι το καλό της εποχής που δεν υπήρχε τότε.
-Τ: Πες στον Γιάννη για εκείνη την κασέτα που βρήκες με τις ηχογραφήσεις σου από εκείνη την περίοδο...
Ε: Φυσικά, το όγδοο κομμάτι του δίσκου, το "Anointed-Blessed and Born For Burning" είναι από μια παλιά κασέτα που ηχογράφησα με riffs για τους Asphyx αλλά δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Τότε δεν είχαμε εξοπλισμό ούτε διάθεση για στούντιο, κι έτσι όλα τα έγραφα σε ένα κασετοφωνάκι. Έτσι μιας και το ξεσκόνισα είπα να το δουλέψω, και συζητώντας με τον Twan μου είπε να προτείνω στον Martin Van Drunen (Αsphyx) να τραγουδήσει. Το θεώρησα πολύ ωραίο μιας και θα εβαζα του αγαπημένους μου τραγουδιστές μαζί και θα μπορούσα να θυμηθώ τα παλιά σε μια ένωση του παρελθόντος με το παρόν. Ήταν πολύ ωραίο που ξανασυνεργάστηκα έστω κι έτσι με έναν καλό παλιόφιλο.
-Από το 2014 που επανενωθήκατε υπάρχει μια συνεχόμενη φρεσκάδα στον ήχο σας. Με βάση τα νέα μέλη, νιώθεις πως υπάρχει μια δεύτερη νεότητα στους κόλπους των Soulburn;
Ε: Η ιδέα μου για αυτά τα άτομα υπήρχε από το 2013 που τους το πρότεινα, και ήθελα πολύ αυτή τη συνεργασία. Aυτή η απόπειρα άξιζε τον κόπο και πραγματικά νιώσαμε να έχουμε μια νέα πνοή μέσα από τα κομμάτια μας. Η ενέργεια που βγαίνει από τη μουσική μας όλα αυτά τα χρόνια φανερώνει πως περνάμε μια δεύτερη νεότητα και αυτό περνάει αυτομάτως και σε εμένα προσωπικά.
-Βασιζόμενος σε αυτό που λες, πως προέκυψε αυτή η black metal στροφή σε σχέση με το παρελθόν.
Ε: Oι επιρροές πάντα υπήρχαν. Και εννοείται όλοι μας αγαπάμε ό,τι έχει σχέση με το παλιό καλό extreme metal.
Τ: Bέβαια τώρα νομίζω πως οι στίχοι είναι βαθύτεροι και θέλαμε να επικεντρωθούμε στη φιλοσοφική διάθεση της κακίας και του Σατανισμού σε σχέση με τις τετριμμένες αναφορές για δαίμονες και νεκροταφεία. Όλη αυτή η διάσταση πέρασε και στη μουσική οπότε ήταν λογικό να κατευθυνθούμε έτσι. Το black metal για εμάς έχει να κάνει με την ατμόσφαιρα, τα βαθιά μηνύματα και τα βιώματα, οπότε κάθε τι εδώ βγήκε μέσα από τη ψυχή μας. Πόσο μάλλον τώρα που συνδυάζουμε στοιχεία μεταξύ black, doom και death είναι πιο εύκολο να γίνει προσωπικό σε κάθε ακροατή.
-Eric πριν την αποχώρησή σου από το νεοσύστατο project των Beast Of Revelation, κυκλοφορήσατε ένα άλμπουμ φέτος. Πώς ήταν αυτή η συνεργασία.
Ε: Δυστυχώς δεν έπαιξα σε όλα τα κομμάτια του δίσκου, αλλά πολλά από τα κιιθαριστικά leads είναι δικά μου. Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία με την αφρόκρεμα του ακραίου ήχου, τον παλιό μας ντράμερ, τον Bob και τον John Mc Entee από τους Incantation. Βέβαια λόγω των υποχρεώσεων μου με τους Soulburn καθώς και την ετοιμασία νέας δουλειάς με την άλλη μου μπάντα τους Grand Supreme Blood Court δε μπορούσα να συνεχίσω, κι έτσι έφυγα σχετικά σύντομα.
-Twan, σχετικά με τους Legion Of The Damned, ετοιμάζετε μια συναυλία. Πώς αποφασίσατε για αυτό μέσα σε μια τόσο τρελή περίοδο;
Τ: Είναι κάτι που θέλαμε να κάνουμε έπειτα από τo livestreaming, μιας και προσπαθούμε ακόμα να προωθήσουμε το τελευταίο μας άλμπουμ. Θα γίνει στη Γερμανία η οποία ήδη κάνει κάποιες συναυλίες, ενώ κάναμε κάτι παρόμοιο σε έναν ειδικό χώρο στο Άιντχοφεν. Θέλουμε να κρατηθούμε ζωντανοί μέσα στην περίοδο της πανδημίας κι αυτός είναι ο πιο τέλειος τρόπος. Έπειτα θα προσπαθήσουμε να βγούμε και σε φεστιβάλ εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν.
-Την ιδέα ενός livestream show με τους Soulburn την έχετε σκεφτεί;
T: Ναι εννοείται. Είναι μια ιδιαίτερη αλλά ενδιαφέρουσα εμπειρία και σκεφτόμαστε να το κάνουμε, παίζοντας όλο το άλμπουμ από το Α μέχρι το Ω. Είναι κάτι που το απαιτεί η εποχή βέβαια, αλλά σίγουρα θα συνδεθεί κόσμος να το δει. Δε σκεφτόμαστε κάποιο εισιτήριο αλλά θα έχουμε νέο merchandise για αυτόν τον σκοπό.
Ε: Είναι μια ιδέα που είχαμε από την αρχή και επειδή ο δίσκος βγαίνει σε λίγο καιρό είναι μέχρι στιγμής ο μόνος πραγματικός τρόπος προώθησης. Θεωρούμε πως είναι κάτι καλό και ιδιαίτερο.
Τ: Σκεφτόμαστε να παίξουμε και σε κάποιον μικρό χώρο, ίσα ίσα να χωράει γύρω στα 30 άτομα, αλλά θα μοιάζει σαν εστιατόρια με ζωντανή metal μουσική χαχα.
Ε: Ξεκίνησα να παίζω κιθάρα στα 14 μου και ο Eddie ήταν από τους πρώτους μουσικούς που μου έκαναν το κλικ καλλιτεχνικά. Η πρωτοπορία του ήχου του, το στυλ, οι τεχνικές του, όλα ακόμα και σήμερα επηρέασαν κάθε είδος γύρω από το rock και το metal. To tapping είναι κάτι που έμεινε στην ιστορία, και ειλικρινά από τότε που ήμουν πιτσιρικάς μέχρι σήμερα αγαπώ κι ακούω τα δύο πρώτα άλμπουμ των Van Halen. Είναι μακράν ο σπουδαιότερος και πιο καινοτόμος μουσικός της γενιάς μου
Τ: Να είμαι ειλικρινής δεν άκουγα ποτέ ιδιαίτερα, αλλά η κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι σπουδαία. Μεγάλωσα με hard rock πάντες και το μόνο που έχω να πω είναι πως έκανε τους κιθαρίστες καλύτερους και είναι ένας σύγχρονος θρύλος. Ένα αστείο είναι πως πάντα στη γενιά μου ενθουσιαζόμασταν όταν βλέπαμε κορίτσια στα βίντεο κλιπ τους και σε κάθε άλλο της εποχής χαχα.
-Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας.,,
Ευχαριστούμε, ανυπομονούμε να κυκλοφορήσουμε το νέο μας άλμπουμ, μείνετε ασφαλείς και αληθινοί!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου