Από τα τέλη τoυ 1980 και τις αρχές του 90' η Ελλάδα ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι εδραίωσης στον παγκόσμιο metal χάρτη. Πλέον τρεις δεκαετίες αργότερα, στα χνάρια που άφησαν μπάντες από τους Spitfire μέχρι τους Rotting Christ πατούν μπόλικες μπάντες κάνοντας τα δικά τους βήματα. Μία από αυτές, πoυ αποφάσισαν να κάνουν την σπουδαία αυτή προσπάθεια κυρίως στην ακραία όχθη του ήχου, είναι και οι Infenral Throne κυκλοφορώντας φέτος την πρώτη τους δουλειά, "Back To The Abyss".
Με δυσαρμονικές τις εναρκτήριες μελωδίες του του "Till The End" εισαγόμαστε στα άδυτα των Ελλήνων metallers, που συνεχίζουν εξίσου σκοτεινά και με καταστροφική διάθεση συνδυάζοντας απαλά το ύφος των ύστερων Dissection με thrash και black n roll αισθητικές, όσο τα φωνητικά κατευθύνονται με το ύψος της οργής σε οργιώδεις ταχύτητες. Δίχως αλλαγές το "Venom Breath" πηγαίνει σε πιο παλιομοδίτικους δρόμους και σε μια πεπατημένη που ενώνει το Αμερικάνικο thrash με την αβυσσική μαυρίλα των Morbid Angel.
Το "Taste Of War" εν συνεχεία έρχεται καθαρό και ξυραφιασμένο για να πετσοκόψει με τους δυνατούς, απειλητικούς του ήχους δίχως ίχνος μελωδίας και ελέους. Kάπως έτσι μάλιστα, αφήνοντας μας το καλύτερο για το τέλος, βαρύ, τεχνικό με φοβερά εισαγωγικά leads για να σηματοδοτήσουν τον επίλογο, θα έρθει το "Torment" για να ενώσει όλα τα ερεβώδη στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω, με μια επίγευση από τους Death τόσο κιθαριστικά όσο και στα βάναυσα φωνητικά ενώ τα drums βαρούν στο ψαχνό με μια αλά Lombardo προσέγγιση σε ένα ταιριαστό, κολασμένο πάντρεμα.
Ευκολοάκουστο μα και βαρύ για να το χωνέψεις, το "Back To The Abyss'' κάνει με κάθε σύνθεσή του αυτό το ταξίδι που εννοεί και ο τίτλος, ενώ εκτός αυτού μιλάμε για μια κυκλοφορία "back to the roots". Η κουλτούρα των επιστροφών στα 80s και τα 90s ποτέ δε θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστή και μάλιστα σε ένα τέτοιο κράμα ήχων με έμφαση στις επιρροές και τα ακραία ηχοτόπια. Τέλος, οι Ιnfernal Throne αν κρατήσουν όλα αυτά τα πράγματα και δουλέψουν στην προσωπικότητά τους, αναμφίβολα θα έχουν να δώσουν ακόμα περισσότερα στο μέλλον, αφού το εν λόγω ΕΡ μπαίνει αυτομάτως στις πιο άρτιες δουλειές του εγχώριου underground για φέτος. Σίγουρα μαζί με τους Ολλανδούς θρύλους Soulburn, οι Κορίνθιοι φέτος αντάμα μπορούν να δείξουν πως ενώνεται το thrash, το black και το death χωρίς μπερδέματα.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου