Οι Omega Infinity είναι ένα νεοσύστατο σχήμα, από δύο εκπροσώπους του ατμοσφαιρικού ακραίου ήχου, των Xen από τους Ne Obliviscaris, και τον Tentakel από τους Todtgelichter. Με μία αγάπη για το διάστημα, και όσα αυτό κρύβει κάτω από το μαύρο του πέπλο, αποφάσισαν να αφιερώσουν το extreme στυλ τους σε αυτά, μέσω του "Solar Spectre".
Ξεκινώντας με το ''Uranus", θα έρθουμε αντιμέτωποι με αλλόκοτους και απόκοσμους μοντέρνους ατμοσφαιρικούς ήχους, δίνοντας έτσι στην πάσα στο "Mars" που φέρνει κάτι πιο ακραίο και ψυχρό, στα μέτρα του παλιομοδίτικου black metal που ταυτοχρόνως περιπλέκει και σύγχρονες επιρροές δημιουργώντας ένα δυσαρμονικό δίδυμο.
Από την άλλη βέβαια, κομμάτια σαν το "Venus'' και το "Saturn" με τα έντονα synth του, που στολίζουν την επιθετικότητα των υπόλοιπων ρυθμών, δημιουργούν ένα σκηνικό-όπως θα ήθελε και η ίδια η μπάντα να χαρακτηριστεί-εξωγήινο. Αυτά τα στοιχεία μάλιστα με κάνουν να φέρνω στο μυαλό μου τους Thorns ή τους Mysticum.
Βέβαια, δεν ισχύει το ίδιο και για ό,τι έχει απομείνει, καθώς τα "Jupiter", "Sol" και "Neptune" παίζουν κυρίως με τις μεταφυσικές διαθέσεις και τις σκοτεινές πινελιές του ηχητικού σύμπαντος, με το "Terra" να κάνει τη διαφορά και να παίρνει κεφάλια στο διάβα του μέσα από τα blastbeats που το συνοδεύουν.
Με έναν άτυπο επίλογο, το "Mercury" φέρνει μια χαοτική ηρεμία, που αλλάζει με το καταλυτικό "Hosannas From The Basements Of Hell" που αποτελεί και μια διασκευή στους Killing Joke, κομμένη και ραμμένη βέβαια στα μέτρα του νεοσύστατου ντουέτου.
Το ντεμπούτο αυτό είναι φασματικό και γεμάτο αντιθέσεις, ανάλογες με αυτές του Ηλιακού Συστήματος. Αυτό το πολυμορφικό στυλ είναι που κάνει το black metal των Omega Infinity τόσο ξεχωριστό σε σχέση με αυτό που ξέρουμε από το παρόν και το παρελθόν, αλλά και συνάμα τόσο γνώριμο μέσω της βιαιότητας του. Ένα μεγάλο συν επίσης είναι πως ούτε ο Xenoyr των Ne Obliviscaris αλλά ούτε και ο Tentakel των Τοdtgelichter επηρεάστηκαν από τις μπάντες τους, κάνοντας κάτι ουσιαστικά παρθένο. Αν λοιπόν βαρεθήκατε να ακούτε τα ίδια και τα ίδια, το θεοσκότεινο "Solar Spectre" είναι ένα δείγμα από όσα ζητάτε.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Ξεκινώντας με το ''Uranus", θα έρθουμε αντιμέτωποι με αλλόκοτους και απόκοσμους μοντέρνους ατμοσφαιρικούς ήχους, δίνοντας έτσι στην πάσα στο "Mars" που φέρνει κάτι πιο ακραίο και ψυχρό, στα μέτρα του παλιομοδίτικου black metal που ταυτοχρόνως περιπλέκει και σύγχρονες επιρροές δημιουργώντας ένα δυσαρμονικό δίδυμο.
Από την άλλη βέβαια, κομμάτια σαν το "Venus'' και το "Saturn" με τα έντονα synth του, που στολίζουν την επιθετικότητα των υπόλοιπων ρυθμών, δημιουργούν ένα σκηνικό-όπως θα ήθελε και η ίδια η μπάντα να χαρακτηριστεί-εξωγήινο. Αυτά τα στοιχεία μάλιστα με κάνουν να φέρνω στο μυαλό μου τους Thorns ή τους Mysticum.
Βέβαια, δεν ισχύει το ίδιο και για ό,τι έχει απομείνει, καθώς τα "Jupiter", "Sol" και "Neptune" παίζουν κυρίως με τις μεταφυσικές διαθέσεις και τις σκοτεινές πινελιές του ηχητικού σύμπαντος, με το "Terra" να κάνει τη διαφορά και να παίρνει κεφάλια στο διάβα του μέσα από τα blastbeats που το συνοδεύουν.
Με έναν άτυπο επίλογο, το "Mercury" φέρνει μια χαοτική ηρεμία, που αλλάζει με το καταλυτικό "Hosannas From The Basements Of Hell" που αποτελεί και μια διασκευή στους Killing Joke, κομμένη και ραμμένη βέβαια στα μέτρα του νεοσύστατου ντουέτου.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου