Οι Aeons In Solitude είναι μια doom μπάντα από την Αθήνα. Ορμώμενοι με πάθος, όρεξη και διάθεση, φέρνουν φέτος την πρώτη τους επίσημη δουλειά, υπό τον τίτλο "Mourning Cloak".
Η ατμόσφαιρα των Ελλήνων metallers, φαίνεται ήδη με το πιάνο intro του ''White Witch", που μας βάζει στο συννεφιασμένο μοτίβο που οι ίδιοι θέλουν να πετύχουν. Από εκεί και πέρα, τα διάφορα riffs, δίνουν χώρο για πειραματισμούς, οι οποίοι θα φανούν και στην πορεία.
Σε όλο το υπόλοιπο σύνολο, θα δούμε στιγμές οι οποίες ξεφεύγουν από το epic doom στοιχείο, δίχως να μας έρχονται αναμνήσεις από Candlemass ή Tyrant, αλλά μια πιο ρομαντικη και κοπιαρισμένη αίσθηση των Type O Negative, ή των σχετικά σύγχρονων Paradise Lost. Φυσικά, μπορεί οι επιρροές να είναι πολλές και από διάφορα πράγματα, αλλά το αποτέλεσμα φαίνεται δουλεμένο και μεστό. Ίσως το μόνο που προσωπικά ξενίζει τον ακροατή είναι μερικά heavy/prog περάσματα τα οποία δεν πολυκολλάνε, αλλά κατά τα άλλα η μπάντα εκπληρώνει τον αρχικό στόχο για μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.
Εν κατακλείδι, αυτό που μας μένει από το "Mourning Cloak" είναι μια όμορφη δουλειά, με μελωδίες, τεχνικά στοιχεία και αρκετό σκοτάδι. Βέβαια, σε μια εποχή υπερβάλλουσας πληροφορίας, και έξαρσης συγκροτημάτων, αυτό που λείπει αρκετά είναι η ταυτότητα στον ήχο και η συγκεκριμένη βλέψη που θέλει η ίδια η μπάντα. Για ένα ντεμπούτο όμως αυτά είναι πταίσματα, μιας και η αρχή έγινε πολύ ωραία και δυναμικά.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η ατμόσφαιρα των Ελλήνων metallers, φαίνεται ήδη με το πιάνο intro του ''White Witch", που μας βάζει στο συννεφιασμένο μοτίβο που οι ίδιοι θέλουν να πετύχουν. Από εκεί και πέρα, τα διάφορα riffs, δίνουν χώρο για πειραματισμούς, οι οποίοι θα φανούν και στην πορεία.
Σε όλο το υπόλοιπο σύνολο, θα δούμε στιγμές οι οποίες ξεφεύγουν από το epic doom στοιχείο, δίχως να μας έρχονται αναμνήσεις από Candlemass ή Tyrant, αλλά μια πιο ρομαντικη και κοπιαρισμένη αίσθηση των Type O Negative, ή των σχετικά σύγχρονων Paradise Lost. Φυσικά, μπορεί οι επιρροές να είναι πολλές και από διάφορα πράγματα, αλλά το αποτέλεσμα φαίνεται δουλεμένο και μεστό. Ίσως το μόνο που προσωπικά ξενίζει τον ακροατή είναι μερικά heavy/prog περάσματα τα οποία δεν πολυκολλάνε, αλλά κατά τα άλλα η μπάντα εκπληρώνει τον αρχικό στόχο για μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.
Εν κατακλείδι, αυτό που μας μένει από το "Mourning Cloak" είναι μια όμορφη δουλειά, με μελωδίες, τεχνικά στοιχεία και αρκετό σκοτάδι. Βέβαια, σε μια εποχή υπερβάλλουσας πληροφορίας, και έξαρσης συγκροτημάτων, αυτό που λείπει αρκετά είναι η ταυτότητα στον ήχο και η συγκεκριμένη βλέψη που θέλει η ίδια η μπάντα. Για ένα ντεμπούτο όμως αυτά είναι πταίσματα, μιας και η αρχή έγινε πολύ ωραία και δυναμικά.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου