Μετά από τρία χρόνια δισκογραφικής σιωπής ο Hoest με τους Taake επιστρέφει με την έβδομη δουλειά "Kong Vinter", ώστε να δείξει ότι μέσα στην απόλυτη μαυρίλα η φωτιά ακόμα είναι αναμένη.
Με θροΐσματα των ανέμων, το εναρκτήριο "Sverdets Vei" μας πετάει κατάμουτρα όλη τη φθινοπωρινή σκοτεινιά, πλαί πλάι με τα μουσικά tademark των Taake, τα οποία σε αυτόν τον δίσκο ανεβαίνουν επίπεδο με πολλά rock περάσματα και δυνατά μπάσα, ενώ η παραγωγή του είναι πολύ πιο ωμή, κάτι που γίνεται αντιληπτό και στο "Inntrenger", με τα ξυστά riffs και τις απανωτές αλλαγές μεταξύ blastbeats και groove-αρισμάτων.
Τα σχεδόν ίδια "Ηuse I Havet" και "Havet I Huse", αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα σκοτεινού και στοιχειωμένου black metal με πολλά κλασικά Νορβηγικά στοιχεία, αλλά και μερικές ατμοσφαιρικές μελωδικές πινελιές που θυμίζουν κάπου στη μέση κάτι από Akercocke.
Aπό την άλλη, καθώς η πολυμορφία είναι λέξη κλειδί για το "Kong Vinter", το "Jernhaand" είναι πιο άμεσο και γρήγορο, και καθώς φτάνουμε στο τέλος το "Mannebrent" κρατάει όλη τη σαπίλα, πειραματίζοντας λίγο το ύφος της, ενώ το καταληκτικό, δεκάλεπτο "Fra Bjoergegrend Mot Glemselen"παίζει με τις αρμονίες και τα tempo σε μια πιο σύγχρονη αντίληψη του κλασικού Σκανδιναβικού black metal.
To όλο σύνολο του "Kong Vinter" σίγουρα κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή, κι ο multi-instrumentalist Hoest, όχι μόνο μένει στην old school αύρα του σκληρού ήχου, αλλά αποφασίζει να την εξελήξει κρατώντας ζωναντό το δεύτερο black metal κύμα.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης.
ENGLISH VERSION
After three years of silence, Hoest and Taake return, with their seventh release "Κοng Vinter", and getting ready to light the fire in total blackness.
With wind rustles the begining of "Sverdets Veis" gives a slap in our face with its autumn darkness, alongside the classical Taake trademarks which on this album rise level, with many rock influences and strong bass sounds. Also the production is raw, something that is clear in "Inntrenger", with its scarred riffs and the tempo changes between blastbeats and grooves.
The almost same songs "Huse i Havet" and "Havet i Huse" are a typical example of dark and haunted black metal with many classical Norwegian influences and some melodic and atmospheric touches that reminds me Akercocke style in the middle parts.
On the ther hand, as variety is the key word of "Kong Vinter", "Jernhaand" is heavier, more direct and fast and "Mannebrent" keeps all the rotting and dark feeling, with a few experimental parts, but the ending, ten minute, "Fra Bjoergegrend Mot Glemeselen"plays with harmonies and tempo changes, in a contemporary view of TNBM.
"Kong Vinter" keeps the listener's interest for sure, and the multi-instrumentalist Hoest, loves the band's old school aura, but in this album he decides to progress the second wave of black metal sound.
(9/10)
John Hartzaniotis
Με θροΐσματα των ανέμων, το εναρκτήριο "Sverdets Vei" μας πετάει κατάμουτρα όλη τη φθινοπωρινή σκοτεινιά, πλαί πλάι με τα μουσικά tademark των Taake, τα οποία σε αυτόν τον δίσκο ανεβαίνουν επίπεδο με πολλά rock περάσματα και δυνατά μπάσα, ενώ η παραγωγή του είναι πολύ πιο ωμή, κάτι που γίνεται αντιληπτό και στο "Inntrenger", με τα ξυστά riffs και τις απανωτές αλλαγές μεταξύ blastbeats και groove-αρισμάτων.
Τα σχεδόν ίδια "Ηuse I Havet" και "Havet I Huse", αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα σκοτεινού και στοιχειωμένου black metal με πολλά κλασικά Νορβηγικά στοιχεία, αλλά και μερικές ατμοσφαιρικές μελωδικές πινελιές που θυμίζουν κάπου στη μέση κάτι από Akercocke.
Aπό την άλλη, καθώς η πολυμορφία είναι λέξη κλειδί για το "Kong Vinter", το "Jernhaand" είναι πιο άμεσο και γρήγορο, και καθώς φτάνουμε στο τέλος το "Mannebrent" κρατάει όλη τη σαπίλα, πειραματίζοντας λίγο το ύφος της, ενώ το καταληκτικό, δεκάλεπτο "Fra Bjoergegrend Mot Glemselen"παίζει με τις αρμονίες και τα tempo σε μια πιο σύγχρονη αντίληψη του κλασικού Σκανδιναβικού black metal.
To όλο σύνολο του "Kong Vinter" σίγουρα κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή, κι ο multi-instrumentalist Hoest, όχι μόνο μένει στην old school αύρα του σκληρού ήχου, αλλά αποφασίζει να την εξελήξει κρατώντας ζωναντό το δεύτερο black metal κύμα.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης.
ENGLISH VERSION
After three years of silence, Hoest and Taake return, with their seventh release "Κοng Vinter", and getting ready to light the fire in total blackness.
With wind rustles the begining of "Sverdets Veis" gives a slap in our face with its autumn darkness, alongside the classical Taake trademarks which on this album rise level, with many rock influences and strong bass sounds. Also the production is raw, something that is clear in "Inntrenger", with its scarred riffs and the tempo changes between blastbeats and grooves.
The almost same songs "Huse i Havet" and "Havet i Huse" are a typical example of dark and haunted black metal with many classical Norwegian influences and some melodic and atmospheric touches that reminds me Akercocke style in the middle parts.
On the ther hand, as variety is the key word of "Kong Vinter", "Jernhaand" is heavier, more direct and fast and "Mannebrent" keeps all the rotting and dark feeling, with a few experimental parts, but the ending, ten minute, "Fra Bjoergegrend Mot Glemeselen"plays with harmonies and tempo changes, in a contemporary view of TNBM.
"Kong Vinter" keeps the listener's interest for sure, and the multi-instrumentalist Hoest, loves the band's old school aura, but in this album he decides to progress the second wave of black metal sound.
(9/10)
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου