Με τη μουσική των Impureza ασχολουμαι πρώτη φορά. Οι Γαλλοισπανοί death metallers, έρχονται με τη δεύτερη τους δισκογραφική δουλειά, "La Caida De Tonatiuh", να αλλάξουν πορεία από τον ήδη χιλιοπεπατημένο ακραίο ήχο, με κάποιες ενδιαφέρουσες πινελιές.
Ομολογώ πως οι πρώτες νότες του δίσκου με παραξένεψαν, μια και το "Lamento De Un Condenado", δίνει ένα μελωδικό έναυσμα στο άλμπουμ, με πολλές φλαμένκο μελωδίες και εξωτική αίσθηση.
Η πορεία μέλλει όμως να είναι πιο σκοτεινή, και βαρβαρη σαν εκστρατεία των Conquistadores, καθώς τα "Sangre Para Los Dioses" και "Otumba 1520", διακατεχονται από βαριά και αρρωστημένα riffs και ποικίλους ρυθμούς με μερικές παραδοσιακές μελωδίες.
Bέβαια όλη αυτή τη σκοτεινιά τη σπάει το μονόλεπτο "El Dorado", και η εισαγωγή του "Εl Nuevo Reino De Los Ahorcados", όπου διαπιστώνουμε πόσο καλά παντρεύονται αυτοί οι ηχοι με το ακραίο death metal, ενώ καταμεσίς του δίσκου θα συναντήσουμε ένα μικρό κιθαριστικό αφιέρωμα στο "δάσκαλο" Paco De Lucia.
Aπό την άλλη, με εκφραστικές μπασογραμμές και κάποιες Φρυγικές μελωδίες, έρχεται το "Abre Aguas", αλλά και τα πιο άμεσα, και κλασικά, κοφτά brutal death κομμάτια όπως τα "Leyenda Negra" ή το δυσαρμονικό "Camino Hacia Mictlan".
Όσο πλησιάζουμε στο τέλος, έρχομαστε σε επαφή με τα πιο τεχνικά κομμάτια του δίσκου, "παντρεμένα" με πολυδιάστατα solos και μελωδίες που αποτελούν δείγμα του Ιβηρικού ακραίου ήχου με τα "Ultimo Dia Del Omeyocan" και "La Caida De Tonatiuh", καταλήγωντας στο τελειωτικό, "La Llegada De Los Teules".
Χωρίς να είμαι μεγάλος φαν των Ισπανικών παραδοσιακών κομματιών, οι φλαμένκο επιρροές με το extreme ήχο δημιουργούν κάτι μοναδικό στη μουσική των Impureza. Μακριά από τα συνηθισμένα, ο δεύτερος δίσκος των Ισπανών αποτελεί μια συλλογή ηχοχρωμάτων με πολλές ποικιλίες, που πέρα από ένα απλό album, αποτελεί και μουσικό challenge. Olé!
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
Το be honest, it's the first time that I meet Impureza's music. The French/Spanish death metallers return with their second work "La Caida De Tonatiuh", and it's time to tack in a different death metal way, far from the same old treadmill, but with an interesting touch.
Just the first notes of the album made me odd, because the start of the album, with "Lamento De Un Condenado", gives a different melodic style with many flamenco elements and acoustic, exotic feelings. However, the continuation is dark, with a barbaric taste, as Conquistador campaign, in songs like "Sangre Para Los Dioses" and "Otumba 1520", which are so heavy with many sick riffs and various rhtyhms with some traditional elements.
So, this dark feeling, breaks by the on-minute "El Dorado" and the intro of "El Nuevo Reino De Los Ahorcados", where we see, that this extreme noise suits perfect with traditional spanish sounds and rhymes. Also in the middle fo the album we can listen an acoustic tribute to the master of classical guitar, Paco De Lucia.
On the other hand, with great and expressive bass lines, and some Phrygian Scales, we listen "Abre Aguas". But we can see some classical, pure death metal influences at brutal "Leyenda Negra" or at more dissonant "Camino Hacia Mictlan".
As we coming to the end of "La Caida De Tonatiuh", we come into the technical parts of the album, with prog melodic guitar solos and the various rhythms, that they united with classical Iberian melodies, especially at "Ultimo Dia Dei Omeyocan" and the title track. Last but not least, the most dynamic and heavy song of the album is "La Llegada De Los Teules".
Without being a big fan of Spanish traditional songs, the flamenco influences with extreme sound, make something unique in the music of Impureza. The heavy/traditional style of their second album is not just a musical job, but a big artistic challenge. Olé!
(9,5/10)
John Hartzaniotis
Ομολογώ πως οι πρώτες νότες του δίσκου με παραξένεψαν, μια και το "Lamento De Un Condenado", δίνει ένα μελωδικό έναυσμα στο άλμπουμ, με πολλές φλαμένκο μελωδίες και εξωτική αίσθηση.
Η πορεία μέλλει όμως να είναι πιο σκοτεινή, και βαρβαρη σαν εκστρατεία των Conquistadores, καθώς τα "Sangre Para Los Dioses" και "Otumba 1520", διακατεχονται από βαριά και αρρωστημένα riffs και ποικίλους ρυθμούς με μερικές παραδοσιακές μελωδίες.
Bέβαια όλη αυτή τη σκοτεινιά τη σπάει το μονόλεπτο "El Dorado", και η εισαγωγή του "Εl Nuevo Reino De Los Ahorcados", όπου διαπιστώνουμε πόσο καλά παντρεύονται αυτοί οι ηχοι με το ακραίο death metal, ενώ καταμεσίς του δίσκου θα συναντήσουμε ένα μικρό κιθαριστικό αφιέρωμα στο "δάσκαλο" Paco De Lucia.
Aπό την άλλη, με εκφραστικές μπασογραμμές και κάποιες Φρυγικές μελωδίες, έρχεται το "Abre Aguas", αλλά και τα πιο άμεσα, και κλασικά, κοφτά brutal death κομμάτια όπως τα "Leyenda Negra" ή το δυσαρμονικό "Camino Hacia Mictlan".
Όσο πλησιάζουμε στο τέλος, έρχομαστε σε επαφή με τα πιο τεχνικά κομμάτια του δίσκου, "παντρεμένα" με πολυδιάστατα solos και μελωδίες που αποτελούν δείγμα του Ιβηρικού ακραίου ήχου με τα "Ultimo Dia Del Omeyocan" και "La Caida De Tonatiuh", καταλήγωντας στο τελειωτικό, "La Llegada De Los Teules".
Χωρίς να είμαι μεγάλος φαν των Ισπανικών παραδοσιακών κομματιών, οι φλαμένκο επιρροές με το extreme ήχο δημιουργούν κάτι μοναδικό στη μουσική των Impureza. Μακριά από τα συνηθισμένα, ο δεύτερος δίσκος των Ισπανών αποτελεί μια συλλογή ηχοχρωμάτων με πολλές ποικιλίες, που πέρα από ένα απλό album, αποτελεί και μουσικό challenge. Olé!
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
Το be honest, it's the first time that I meet Impureza's music. The French/Spanish death metallers return with their second work "La Caida De Tonatiuh", and it's time to tack in a different death metal way, far from the same old treadmill, but with an interesting touch.
Just the first notes of the album made me odd, because the start of the album, with "Lamento De Un Condenado", gives a different melodic style with many flamenco elements and acoustic, exotic feelings. However, the continuation is dark, with a barbaric taste, as Conquistador campaign, in songs like "Sangre Para Los Dioses" and "Otumba 1520", which are so heavy with many sick riffs and various rhtyhms with some traditional elements.
So, this dark feeling, breaks by the on-minute "El Dorado" and the intro of "El Nuevo Reino De Los Ahorcados", where we see, that this extreme noise suits perfect with traditional spanish sounds and rhymes. Also in the middle fo the album we can listen an acoustic tribute to the master of classical guitar, Paco De Lucia.
On the other hand, with great and expressive bass lines, and some Phrygian Scales, we listen "Abre Aguas". But we can see some classical, pure death metal influences at brutal "Leyenda Negra" or at more dissonant "Camino Hacia Mictlan".
As we coming to the end of "La Caida De Tonatiuh", we come into the technical parts of the album, with prog melodic guitar solos and the various rhythms, that they united with classical Iberian melodies, especially at "Ultimo Dia Dei Omeyocan" and the title track. Last but not least, the most dynamic and heavy song of the album is "La Llegada De Los Teules".
Without being a big fan of Spanish traditional songs, the flamenco influences with extreme sound, make something unique in the music of Impureza. The heavy/traditional style of their second album is not just a musical job, but a big artistic challenge. Olé!
(9,5/10)
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου