Οι βετεράνοι του industrial/black metal, Samael, κλείνοντας φέτος τρεις δεκαετίες ύπαρξης, επιστρέφουν μετά από εξι ολόκληρα χρόνια με το "Hegemony", προσθέτοντας άλλο ένα κομμάτι στο πολυδιάστατο τους παζλ.
Το εναρκτήριο, ομώνυμο "Hegemony", προβάλλει μια συμφωνική και πιο μεγαλοπρεπή οπτική της μπάντας, με λιγότερα industrial στοιχεία, κοντά σε πιο dark και πνευματικούς δρόμους. Κάπως έτσι και με το "Samael" που ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια, λίγο πιο υποχθόνια και σατανικά, ενώ το "Angel of Wrath" που είναι ήδη γνωστό θυμίζει εποχές Solar Soul. Ίσως λιγότερο ηλεκτρονικές απ'ότι νομίζετε, αλλά πιο heavy και αργές. Με κλασικές Samael φόρμες βέβαια, έρχονται και τα "Red Planet", ''This World" και το "Against All Enemies", που έχει όλο το σύγχρονο στυλ των Ελβετών.
Από την άλλη όμως, για πιο σκοτεινούς χαρακτήρες-σαν το γράφοντα-υπάρχει το μυστηριακό και βίαιο "Rite Of Renewal", το "Black Supremacy" αλλά και το επιθετικό με τη τσεκουράτη μπασογραμμή "Murder Or Suicide" που με μάγεψε από το πρώτο άκουσμα.
Μια από τις πιο ωραίες συνθέσεις αποτελεί και το "Land Of The Living" που συνδυάζει τις κλασικές black/industrial καταβολές με τα συμφωνικά μέρη, ενώ με το "Dictate of Transperancy" καταλήγουμε σε έναν αγριεμένο καταιγισμό από riffs, με διαολεμένες, σινεματικές κορυφώσεις.
Τέλος, ένα από τα πιο hard rock κομμάτια των Beatles, και συγκεκριμένα το "Helter Skelter", οι Samael καταφέρνουν με έναν μοναδικό και φρέσκο τρόπο, να το "κατακτήσουν" και να το κάνουν κατάμαυρο σε μια απίστευτη διασκευή (και όχι απλή επανεκτέλεση προφανώς!).
Σίγουρα μετά από τόσον καιρό οι fans των Samael θα περίμεναν μια πομπώδη επιστροφή. Το "Hegemony" θα μπορούσε να είναι μια τέτοια, καθώς αυτό που κατακλύζει το δίσκο είναι η ποικιλία του και η φρέσκια αντίληψη πίσω από το κλασικό τους στυλ, ενώ τα όργανα, και κυρίως τα τύμπανα δίνουν όγκο και χρώμα στην ατμόσφαιρα που το ίδιο το συγκρότημα ήθελε.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο, ομώνυμο "Hegemony", προβάλλει μια συμφωνική και πιο μεγαλοπρεπή οπτική της μπάντας, με λιγότερα industrial στοιχεία, κοντά σε πιο dark και πνευματικούς δρόμους. Κάπως έτσι και με το "Samael" που ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια, λίγο πιο υποχθόνια και σατανικά, ενώ το "Angel of Wrath" που είναι ήδη γνωστό θυμίζει εποχές Solar Soul. Ίσως λιγότερο ηλεκτρονικές απ'ότι νομίζετε, αλλά πιο heavy και αργές. Με κλασικές Samael φόρμες βέβαια, έρχονται και τα "Red Planet", ''This World" και το "Against All Enemies", που έχει όλο το σύγχρονο στυλ των Ελβετών.
Από την άλλη όμως, για πιο σκοτεινούς χαρακτήρες-σαν το γράφοντα-υπάρχει το μυστηριακό και βίαιο "Rite Of Renewal", το "Black Supremacy" αλλά και το επιθετικό με τη τσεκουράτη μπασογραμμή "Murder Or Suicide" που με μάγεψε από το πρώτο άκουσμα.
Μια από τις πιο ωραίες συνθέσεις αποτελεί και το "Land Of The Living" που συνδυάζει τις κλασικές black/industrial καταβολές με τα συμφωνικά μέρη, ενώ με το "Dictate of Transperancy" καταλήγουμε σε έναν αγριεμένο καταιγισμό από riffs, με διαολεμένες, σινεματικές κορυφώσεις.
Τέλος, ένα από τα πιο hard rock κομμάτια των Beatles, και συγκεκριμένα το "Helter Skelter", οι Samael καταφέρνουν με έναν μοναδικό και φρέσκο τρόπο, να το "κατακτήσουν" και να το κάνουν κατάμαυρο σε μια απίστευτη διασκευή (και όχι απλή επανεκτέλεση προφανώς!).
Σίγουρα μετά από τόσον καιρό οι fans των Samael θα περίμεναν μια πομπώδη επιστροφή. Το "Hegemony" θα μπορούσε να είναι μια τέτοια, καθώς αυτό που κατακλύζει το δίσκο είναι η ποικιλία του και η φρέσκια αντίληψη πίσω από το κλασικό τους στυλ, ενώ τα όργανα, και κυρίως τα τύμπανα δίνουν όγκο και χρώμα στην ατμόσφαιρα που το ίδιο το συγκρότημα ήθελε.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου