Έχοντας πιάσει τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου, το death metal των underground θρύλων, Merciless, σίγουρα θα πάγωνε λίγο παραπάνω τη ψυχή μας. Φτάνοντας από νωρίς, κι έχοντας ήδη ανταλλάξει λίγες κουβέντες με τον Erik Wallin και τον Joseph Tholl, πριν το live, η προσμονή μου ήταν παρόμοια με ενός μικρού παιδιού για μια επίσκεψη στη Eurodisney, αν και περίμενα πως το κοινό δυστυχώς δε θα αγκάλιαζε τόσο εγκάρδια μια τέτοια συναυλία. Η πρώτη και τελευταία τους εμφάνιση λοιπόν στη χώρα μας, άνοιξε τις πόρτες στην προκαθορισμένη ώρα, πηγαίνοντας όλα κατ'ευχήν!
Το ρολόι δείχνει 21:00,και εγώ θα ξαναέβλεπα τους δικούς μας Amken, έπειτα από πέντε χρόνια. Οι Έληνες thrashers πατούν στο σανίδι, και με το κλασικό πλέον για τα δεδομένα τους "one, two, three, four" κατάφεραν για τρία τέταρτα να σπέίρουν το πανικό. Μπορεί η χαμηλή προσέλευση του κόσμου να μην έδωσε στη μπάντα την προσοχή που ενδεχομένως να της αξίζει, αλλά οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι δεν πέρασαν καθόλου άσχημα, ειδικά με την πρώτη γραμμή να αποτελεί σύμμαχο της μάχης που εξαπέλυσαν οι Amken. Τέλος μπορεί η αρχή τους να είχε μερικά προβλήματα, αλλά η πορεία και κυρίως το δεύτερο μισό του set τους ζέστανε πολύ την κατάσταση, καθώς η live παρουσίαση του ντεμπούτου τους έφερε και τα πρώτα mosh της βραδιάς.
Προσωπικά, μπορεί η μοντέρνα αντίληψη του thrash να μην είναι στα γούστα μου, αλλά οι συμπατριώτες μας με κέρδισαν κυρίως με τα leads, και τις εμφανείς μπασογραμμές τους. Μετά από τη γεύση που πήρα χθες, κατάλαβα τι μέλλει γεννέσθαι στην Ευρωπαϊκή περιοδεία με Gorgoroth και Gehenna.
(7,5/10)
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, κοντά στις 22:00 και υπό τους χαοτικούς και αφυσικούς ήχους του "The Treasures Within", οι Merciless εμφανίζονται στη σκηνή σε ένα εμφανώς πιο γεμάτο Κύτταρο, όπου αν και σίγουρα πιο άδειο από άλλες συναυλίες, όλοι όσοι πραγματικά στηρίζουν το ακραίο underground ήταν εκεί να τιμήσουν τους μεγάλους headliners....Ώπα, τι εννοείτε το "first and last time in Greece", είναι ξεπέτα; (ναι το άκουσα και αυτό)....Προς όλους τους καλοθελητές λοιπόν, η λύσσα των Merciless ήταν παραπάνω από ευδιάκριτη και διάχυτη. Έχοντας όλο το original line-up, και τον Joseph Tholl, των Enforcer, στο μπάσο, οι Σουηδοί επί περίπου μιάμιση ώρα κατάφεραν να σπείρουν το απόλυτο μακελειό. Μπορεί να ήμασταν σε έναν στενό κύκλο μεταξύ "συγγενών και φιλων", αλλά τα mosh, και τα stage diving, διαδέχονταν μετά από το ένα, το άλλο και το death/thrash τους, δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, αναμενόμενο κιόλας όταν έπαιξαν κομματάρες όπως "The Awakening", Perish", "Branded By Light", "Unbound", "Souls Of Dead" αλλά και το θεοσκότεινο και ακραίο "Pure Hate!".
O ήχος τους, παρ'όλο που ήταν αρκετά καλός, με έμφαση στο rhtyhm section, δυστυχώς στα solos αρκετές φορές χανόταν στο βάθος, χωρίς βέβαια αυτό ούτε να πτοήσει το κοινό, ούτε βέβαια να χαθεί και η ατμόσφαιρα. Η μανία και το πάθος τους ήταν αυτό που κέρδισε όλους τους οπαδούς και φυσικά, ενώ ήδη έχουν ξεπράσει σχεδόν όλοι τους τα 40, έβγαλαν προς τα έξω όλη τη χαρά και τον ρομαντισμό των 90s, όπως όταν ήταν 20 χρονών.
Τέλος, έχοντας αποτίσει φόρο τιμής σε όλη τους τη δισκογραφία, μέχρι και από τα demo τους, οι Σουηδοί, έπειτα από ένα encore δύο κομματιών και έχοντας αφήσει θρύψαλλα και σκόνη στο πέρασμα τους, μας καληνύχτησαν με μια θερμή ευχαριστεία. Εμείς κι εμείς που βρεθηκαμε την Κυριακή λοιπόν, νιώσαμε τι πάει να πει μεγάλη παρέα, γίνοντας ένα με τους Merciless, και όση τιμή ένιωσε ο γράφοντας που τους είδε, χίλιες φορές περισσότερο θα ένιωσαν οι αιώνιοι έφηβοι της προηγούμενης εικοσαετείας!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το ρολόι δείχνει 21:00,και εγώ θα ξαναέβλεπα τους δικούς μας Amken, έπειτα από πέντε χρόνια. Οι Έληνες thrashers πατούν στο σανίδι, και με το κλασικό πλέον για τα δεδομένα τους "one, two, three, four" κατάφεραν για τρία τέταρτα να σπέίρουν το πανικό. Μπορεί η χαμηλή προσέλευση του κόσμου να μην έδωσε στη μπάντα την προσοχή που ενδεχομένως να της αξίζει, αλλά οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι δεν πέρασαν καθόλου άσχημα, ειδικά με την πρώτη γραμμή να αποτελεί σύμμαχο της μάχης που εξαπέλυσαν οι Amken. Τέλος μπορεί η αρχή τους να είχε μερικά προβλήματα, αλλά η πορεία και κυρίως το δεύτερο μισό του set τους ζέστανε πολύ την κατάσταση, καθώς η live παρουσίαση του ντεμπούτου τους έφερε και τα πρώτα mosh της βραδιάς.
Προσωπικά, μπορεί η μοντέρνα αντίληψη του thrash να μην είναι στα γούστα μου, αλλά οι συμπατριώτες μας με κέρδισαν κυρίως με τα leads, και τις εμφανείς μπασογραμμές τους. Μετά από τη γεύση που πήρα χθες, κατάλαβα τι μέλλει γεννέσθαι στην Ευρωπαϊκή περιοδεία με Gorgoroth και Gehenna.
(7,5/10)
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, κοντά στις 22:00 και υπό τους χαοτικούς και αφυσικούς ήχους του "The Treasures Within", οι Merciless εμφανίζονται στη σκηνή σε ένα εμφανώς πιο γεμάτο Κύτταρο, όπου αν και σίγουρα πιο άδειο από άλλες συναυλίες, όλοι όσοι πραγματικά στηρίζουν το ακραίο underground ήταν εκεί να τιμήσουν τους μεγάλους headliners....Ώπα, τι εννοείτε το "first and last time in Greece", είναι ξεπέτα; (ναι το άκουσα και αυτό)....Προς όλους τους καλοθελητές λοιπόν, η λύσσα των Merciless ήταν παραπάνω από ευδιάκριτη και διάχυτη. Έχοντας όλο το original line-up, και τον Joseph Tholl, των Enforcer, στο μπάσο, οι Σουηδοί επί περίπου μιάμιση ώρα κατάφεραν να σπείρουν το απόλυτο μακελειό. Μπορεί να ήμασταν σε έναν στενό κύκλο μεταξύ "συγγενών και φιλων", αλλά τα mosh, και τα stage diving, διαδέχονταν μετά από το ένα, το άλλο και το death/thrash τους, δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, αναμενόμενο κιόλας όταν έπαιξαν κομματάρες όπως "The Awakening", Perish", "Branded By Light", "Unbound", "Souls Of Dead" αλλά και το θεοσκότεινο και ακραίο "Pure Hate!".
O ήχος τους, παρ'όλο που ήταν αρκετά καλός, με έμφαση στο rhtyhm section, δυστυχώς στα solos αρκετές φορές χανόταν στο βάθος, χωρίς βέβαια αυτό ούτε να πτοήσει το κοινό, ούτε βέβαια να χαθεί και η ατμόσφαιρα. Η μανία και το πάθος τους ήταν αυτό που κέρδισε όλους τους οπαδούς και φυσικά, ενώ ήδη έχουν ξεπράσει σχεδόν όλοι τους τα 40, έβγαλαν προς τα έξω όλη τη χαρά και τον ρομαντισμό των 90s, όπως όταν ήταν 20 χρονών.
Τέλος, έχοντας αποτίσει φόρο τιμής σε όλη τους τη δισκογραφία, μέχρι και από τα demo τους, οι Σουηδοί, έπειτα από ένα encore δύο κομματιών και έχοντας αφήσει θρύψαλλα και σκόνη στο πέρασμα τους, μας καληνύχτησαν με μια θερμή ευχαριστεία. Εμείς κι εμείς που βρεθηκαμε την Κυριακή λοιπόν, νιώσαμε τι πάει να πει μεγάλη παρέα, γίνοντας ένα με τους Merciless, και όση τιμή ένιωσε ο γράφοντας που τους είδε, χίλιες φορές περισσότερο θα ένιωσαν οι αιώνιοι έφηβοι της προηγούμενης εικοσαετείας!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου