Δέκα χρόνια συμπλήρωσαν πέρσι οι Ισλανδοί Skalmold, που αγαπήθηκαν για τις pagan/viking metal μουσικές τους, σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, με το πλήθος εμφανίσεων, όσο και για τα πέντε άλμπουμ τους ή τις παρεμφερείς δουλειές τους. Λίγο πριν το σύντομο διάλειμμά του, το συγκρότημα γιόρτασε αυτή την επέτειο με τρία sold out shows στη χώρα τους, εκ των οποίων η επιλογή κομματιών από τότε αποτέλεσε το νέο δεύτερο live album τους. Φέτος, αναζωογονημένοι και ασυγκράτητοι για εξαπόλυση, φέρνουν το "10 Year Anniversary-Live In Reykjavik" ως παρηγοριά στον άρρωστο που δε μπορεί να νιώσει στο πετσί του μια συναυλία.
Με την επική, απαγγελτική εισαγωγή του "Heima" και το μαζικό χειροκρότημα οι Ισλανδοί κάνουν την εμφάνισή τους μπροστά στο κοινό της δικής τους πρωτεύουσας, τιμώντας την παράδοση της χώρας τους σε έναν πρόλογο που ξυπνάει τις αισθήσεις και εμβαθύνει στο νόημα της συνέχειας, με το "Aras" που παίρνει τη σκυτάλη να ανάβει τις πολεμικές του μηχανές και να ψυχραίνει κι άλλο την ατμόσφαιρα. Το "Ad Hausti" που συνεχίζει, ξεφεύγει λίγο από το πιο πρώιμο υλικό της μπάντας σε ένα άκρως catchy ύφος ώστε κι ο λιγότερο ψαγμένος να αρχίζει να κοπανιέται με τις ζωηρές μελωδίες του.
Από την άλλη, όπως φαίνεται, κι όπως μάλιστα το διασκεδάζει η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού, με τα βαψίματα του και τα μπλουζάκια των συμπατριωτών τους, ειδική μνεία έχει δοθεί καθαρά στα δύο πρώτα άλμπουμ τους, "Baldur" και "Börn Loka" αφού αφιερώθηκε χρόνος στο μεγαλύτερο μέρος τους. Ενδιαφέρον προκαλεί σε πολλά σημεία που δίνεται βάση σε μια χρονολογική σειρά από δίσκο σε δίσκο, που δε ξέρω αν έγινε κι άθελά τους, αλλά σίγουρα δείχνει όλη αυτή τη δεκαετία πόσο ωρίμασαν αλλά και παράλληλα πως κράτησαν τις ρίζες τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμά ωμότητας αρχικά είναι το "Daudi" αφού πέρα από κάποια folk περάσματα η riff-ολογία του είναι άκρως επιθετική, σε αντίθεση με το πιο heavy/punk και συνάμα γλετζέδικο στην όλη καφρίλα, "Niðavellir" από τη δουλειά που κυκλοφόρησαν το 2016. Το συγκρότημα σε αυτό το επετειακό live δε δίνει πολλά εύσημα στο τελευταίο τους πόνημα, "Sorgir" παίζοντας μόνο δύο κομμάτια, τα "Mara" και "Móri" κάτι που δε γίνεται βέβαια με το επιτυχημένο τους, προ εξαετίας άλμπουμ, "Með vættum" με τις στιγμές του να λάμπουν.
Οι σημαντικοί παράγοντες που κάνουν αυτό το live album πραγματικά όμορφο είναι τρεις. Από τη μία έχουμε το σύνολο των κομματιών που αποτελεί την καρδιά της μπάντας, αλλά από την άλλη η ενέργεια και η ηχηρή συμμετοχή του κοινού στην ηχογράφηση, δίνει τον παλμό για όλο αυτό. Μάλιστα στον επίλογο του δίσκου, με το "Kvaðning" πάλι από το ντεμπούτο τους, το κοινό ακούγεται να βροντοφωνάζει στα ρεφρέν, χοροπηδώντας πλάι στα δυναμικά riffs που καλπάζουν, και τους στακάτους, ατσάλινους, σαν ξίφη ρυθμούς.
Κλείνοντας, σε αυτό το φετινό χάος που δεν έχουμε καθόλου συναυλίες, αλλά γεμίζουμε από live δουλειές, οι δυναμικές πλην παραδοσιακές μελωδίες των Skalmold βγάζουν όλη τη ζωντάνια που θέλουμε και μας έχει λείψει. Το σκοτεινό και παγερό μέρος του Βορρά, που ονομάζεται Ρέκγιαβικ, όταν παίζουν τα "παιδιά" του, φωτίζεται και ζεσταίνεται, με το αλκοόλ εύκολα να ρέει άφθονο, και η συρραφή στιγμών να κάνει ακόμα και έναν άσχετο, οπαδό της μπάντας, μόνο και μόνο για το πάθος και την τρέλα που κουβαλά με το σκληρό παίξιμό της...Άντε και στα 100!
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου