Οι Enslaved δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και είναι από τα πιο σημαντικά και βαριά χαρτιά του ακραίου ήχου της Νορβηγίας εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Άξιο αναφοράς μάλιστα είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό τους ύφος που μπλέκει το black metal με το progressive ανεβάζοντας με κάθε κυκλοφορία πιο ψηλά τον πήχη. Oι πολυμήχανοι και δραστήριοι μαχητές του Βορρά, φέτος φέρνουν το δέκατο πέμπτο τους άλμπουμ, "Utgard" έπειτα από μπόλικες τρικυμίες στα μανιασμένα κύματα της πανδημίας. Για όλα αυτά καθώς και την σκοτεινή τους κατεύθυνση, ή την αντιμετώπιση της χώρας τους στο extreme ιδίωμα, ο ιδρυτής και κιθαρίστας, Ivar Bjørnson μιλάει γεμάτος όρεξη στο Metal View.
-Καταρχάς θεωρείτε τους εαυτούς σας τυχερούς μιας και η κυκλοφορία του "Utgard" καθυστέρησε, όποτε καταφέρατε να το βγάλετε τώρα που τα πράγματα είναι αισθητά καλύτερα μετά τα lockdowns και την καραντίνα;
Ναι αισθανόμαστε πολύ τυχεροί αφού πρώτα απ'όλα καταφέραμε να τελειώσουμε τα γυρίσματα και τις ετοιμασίες του video clip για το "Urjotun" μόλις δύο εβδομάδες πριν την καραντίνα. Το περιμέναμε πως ο δίσκος μας θα ήταν από αυτούς που θα καθυστερούσαν να κυκλοφορήσουν μιας και την περίοδο που θέλαμε οι αποθήκες και τα εργοστάσια άρχισαν να κλείνουν. Για εμάς το βινύλιο αποτελεί σημαντικό format για μια κυκλοφορία και δυστυχώς δε θα μπορούσαμε να το έχουμε τη δεδομένη στιγμή και ο δίσκος θα πήγαινε πίσω. Ευτυχώς στην τελική, αυτή η ολιγόμηνη αναβολή απέδωσε καρπούς τώρα που η κατάσταση είναι πιο διαχειρίσιμη και καταφέρνουμε να μιλάμε με κόσμο, να δίνουμε συνεντεύξεις και να προωθούμε τον δίσκο όπως μπορούμε και όπως μας επιτρέπεται.
-Γενικά είστε μια μπάντα που θέλετε να βάζετε στοιχεία της Σκανδιναβικής κουλτούρας σε ένα τωρινό, μοντέρνο πλαίσιο. Αυτή τη φορά ασχολείστε με το σκοτεινό, τρομακτικό και χαοτικό μέρος που λέγεται Utgard. Αυτό αποτελεί και κάποιον παραλληλισμό της Νορβηγικής μυθολογίας με τη ψυχολογία του σύγχρονου ανθρώπου;
Η σύγχρονη εποχή και η φύση του ανθρώπου είναι κάτι που πάντα μας ελκύει κατά κάποιον τρόπο αφού ζούμε γύρω από αυτήν. Η μυθολογία εν γένει μας ενδιαφέρει, αλλά η τοπική μας παράδοση όπως τη γνωρίζουμε είναι όντως κάτι που μας κάνει να αντικατοπτρίζουμε διαφορετικά τα πράγματα και να δημιουργεί κάτι μεγαλύτερο μέσα από παραλληλισμούς και μεταφορές. Η μυθολογία με τις έννοιες που δίνει αποτελεί κομμάτι της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και οπτικής των πραγμάτων ενώ ανοίγει πόρτες γύρω από την ιστορία της ψυχολογίας. Όπως με ρώτησες το "Utgard" μεταφορικά αναφέρεται σε αυτά τα σκοτεινά κομμάτια του εαυτού μας καθώς και σε άλλα πιο βαθιά και ανεξερεύνητα. Αντιπροσωπεύει ουσιαστικά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ανθρώπου, τον φόβο για κάτι σκοτεινό και άγνωστο και την αγνόηση της ενδεχόμενης παρακμής και του θανάτου. Δείχνει πως ο άνθρωπος νιώθει ανίκητος χωρίς να δίνει σημασία στην πορεία και όσο μεγαλώνει εξασθενεί και χάνεται στο βάθος. Ήταν μια καλή ιδέα μιας και το "Utgard" είναι ένα μέρος μαύρο γεμάτο προκλήσεις, σαν τον κόσμο που μας κάνει να χανόμαστε σε προβλήματα και να απομονωνόμαστε στο εγώ μας βλέποντας το νόημα της ύπαρξης κι όλα τα άλλα σαν περίεργα ταμπού. Για αυτό πιστεύω πως έχουμε κάνει τον κόσμο ένα μέρος τόσο γαμημένο. Χαχα.
 |
| |
Ένας από τους λόγους που έγινε είναι αυτός σίγουρα. Όταν έγραφα μουσική δεν ήθελα απλώς να είμαι υπνωτισμένος και να παρασέρνομαι από όσα έπαιζα μιας και μαζί με τον Grutle γράψαμε τους στίχους κι έτσι είχαμε στο νου ένα concept να πατήσουμε. Ξέραμε ήδη τον στόχο μας και θέλαμε να προσαρμοστούμε με ένα πεδίο δυστοπικό και περίεργο, οπότε απευθείας η Νορβηγική μυθολογία μας οδήγησε.
-Βασικά ό,τι και να παίξετε έχει τη δική σας ταυτότητα, η οποία βέβαια έχει πολλά πρόσωπα. Υπήρχε εδώ και καιρό η σκέψη να επιστρέψετε λίγο πιο έντονα στα ακραία σας, άμεσα, blackened μονοπάτια μετά από μια σειρά δίσκων πιο τεχνικών;
Εκτός από το concept του "Utgard" όπως αναφέραμε πριν, σίγουρα μεγάλο ρόλο είχαν οι μεγάλες περιοδείες που κάναμε με διάφορα επετειακά shows για τα 25 ή τα 30 μας χρόνια που παίζαμε τραγούδια της πολύ πρώιμης εποχής μας και του "Frost", όπως κάναμε πέρσι και στην Ελλάδα. Ήταν από τις περιοδείες που ξαναήρθαμε πιο έντονα σε επαφή με το παλιό μας υλικό μετά από καιρό αν και πάντα η ακρότητα ήταν ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας. Όταν βγάζαμε τους δύο πρώτους μας δίσκους ήμασταν πιτσιρικάδες και ήταν τελείως αυθόρμητο το στυλ μας ενώ τώρα που μεγαλώσαμε το να προβάρουμε παλιά κομμάτια και να παίζουμε σε γρήγορες ταχύτητες με τρελά blastbeats θέλει περισσότερη δουλειά και χρόνο, οπότε εντρυφήσαμε λίγο-πολύ ξανά σε αυτό μέσα από τις προσπάθειες αυτές. Αυτός ο δίσκος όχι μόνο για ιστορικούς λόγους, αλλά και για καθαρά προσωπικούς μας έκανε να δούμε ομοιότητες και διαφορές από τότε που ήμασταν 15 χρονών κι ακόμα οι ρίζες μας, μας εμπνέουν. Λίγο πολύ η μαυρίλα και το extreme στοιχείο του δίσκου είναι συνονθύλευμα αυτών των σκέψεων οπότε πήγαμε με την ενέργεια και την επιρροή μας.
-Οπότε..."The Past Is Aive"...
Χαχα ακριβώς...πολύ ωραίο τραγούδι παρεμπιπτόντως!
-Απόλυτα. Μέσα σε όλα αυτά και με κομμάτια σαν το "Jettegryta" που έχει στοιχεία των Bathory ή το πιο heavy/black "Ηοmebound", βλέπουμε και το "Urjotun" με τα synth στοιχεία του και την ψυχεδελική του ατμόσφαιρα. Πώς καταφέρνουν να χωρέσουν αυτά τα διαφορετικά πράγματα μέσα σε ένα άλμπουμ;
Αυτή είναι η τέχνη. Επίσης έχουμε το τέλειο και πιο κατάλληλο line up τώρα στο 15ο δίσκο για να επιχειρήσουμε κάτι ομολογουμένως δύσκολο και αλλόκοτο που δεν έχουμε ξανακάνει και να το προσάγουμε στο υπόλοιπο σύνολο. H μεγάλη πρόκληση και φιλοδοξία των Enslaved ήταν πάντα να παίζουμε τη μουσική που αγαπάμε, αυτό σημαίνει πως θα επιχειρήσουμε κάθε τι θεωρούμε σημαντικό και οικείο για εμάς στον κόσμο της μουσικής σεβόμενοι πάντα, διατηρώντας όσα έχουμε δημιουργήσει κατά καιρούς. Μου αρέσει να βλέπω βέβαια και μπάντες σαν τους Ulver που πήγαν από το ένα άκρο στο άλλο, αλλά υπάρχει κι ο δρόμος ο δικός μας, που πάμε βήμα βήμα και προσαρμόζουμε στοιχεία στον δικό μας ήχο. Ξέρεις πολλοί μουσικοί αγαπούν να διασκευάζουν κομμάτια από μουσικές που τους αρέσουν, αλλά μήπως θα έπρεπε να βάλουν αυτές τις μουσικές στο στυλ τους αφού όλα ακολουθούν μια μεταβλητότητα. Αυτό ακούγεται σαν την Θεωρία των Ιδεών που είχε αναφέρει ο Πλάτωνας, αλλά ναι, μας αρέσει να προβληματιζόμαστε και να προκαλούμε τους εαυτούς μας. Το "Urjotun" βασίζεται στη Γερμανική synth σκηνή των 80s η οποία με τα εφέ της μας βοήθησε ακόμα και στις πρώτες ας μέρες, αλλά ποτέ δεν είχαμε νιώσει τέτοια αυτοπεποίθηση ώστε να τη βάλουμε στα δικά μας καλούπια και να ακουστεί σαν Enslaved. Ο ντράμερ μας ο Iver έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή τη δημιουργία.
-Μου δίνεις μια καλή πάσα, γιατί ήθελα να σε ρωτήσω πως βλέπουμε καλλιτέχνες όπως εσάς, τους Ulver ή τον Ihsahn όπου από εκεί που βασιστήκατε στην αρχή του Νορβηγικού black metal αλλάξατε πορεία και ηχοτόπια. Που πιστεύεις ότι ευθύνεται αυτή η "απόδραση";
Ενδιαφέρον αυτό, και θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τι πραγματικά είναι σχετικό με το black metal αφού γίνονται τόσες συζητήσεις για το τι προβάλλει και πως πρέπει να ακούγεται. Προσωπικά πιστεύω πως όλα αυτά έρχονται σε κόντρα με την πραγματική, αντιδραστική φύση του black metal. Θέλω να πω πως μπάντες όπως οι Darkthrone και οι Mayhem που είναι από τις πιο χαρακτηριστικές και πρωτότυπες του δεύτερου black metal κύματος, ή οι Master's Hammer και οι Rotting Christ με τους Varathron στην Ελλάδα δεν είχαν κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα για το πως θα παίξουν, αλλά είναι από τα σημαντικότερα ονόματα του χώρου. Όλοι στη Νορβηγία συγκεκριμένα, πήραμε τις επιρροές μας από μπάντες όπως οι Celtic Frost, Venom, Possessed και τους Γερμανούς που αναφέραμε πριν ώστε να δημιουργηθούν οι βάσεις του ήχου με αφορμή την 80s σκηνή. Επίσης από εκεί και πέρα βλέπεις μεν τους Darkthrone με ψυχρές και ξερές παραγωγές ενώ οι Mayhem έγιναν πιο στοιχειωμένοι με ένα τρομακτικό γοτθικό, απόκρημνο σκηνικό και σατανική ατμόσφαιρα. Μετά ήρθαν οι Immortal να προσθέσουν το rock n roll στοιχείο, οι Emperor που πειραματίστηκαν με την κλασική μουσική και ενώ όλα είχαν μια κοινή επιρροή, τίποτα δεν ακολούθησε κάποιον κανόνα. Είναι ωραίο που πολλοί κατάφεραν να δημιουργήσουν έτσι την ταυτότητα τους και να αναπτυχθούν. Ο Ihsahn κατά κόρον ακόμα ακούγεται αρκετά black metal παρά τις αλλαγές, οι Ulver αν και ξεκίνησαν σαν black metal διαφοροποιήθηκαν πολύ γρήγορα κι από τις πρώτες τους δουλειές οπότε δεν προσπάθησαν στο μεσοδιάστημα για κάτι άλλο ενώ εμείς αλλάζουμε το extreme ύφος μας συχνά όντας αμιγώς επηρεασμένοι από το black metal, αλλά η θεματολογία μας δε συμβαδίζει με τη "σατανική" εκδοχή του. Επίσης σέβομαι μπάντες σαν τους Taake ή τους Marduk που ακολουθούν τη συνταγή των 90s μέχρι σήμερα, αλλά είναι κρίμα για το black metal με τέτοιο μουσικό φάσμα στον χαρακτήρα του να το βλέπουν λιγότερο αρτιστικό ή τεχνικό απλά για να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο στοιχείο διάφορες μπάντες. Αυτό οριοθετεί και περιορίζει το εύρος που θα μπορούσε να αναπτυχθεί γύρω του. Ξέρεις το black metal κυρίως είναι μια πνευματική και βιωματική μουσική με πολλά μονοπάτια και διάφοροι ιντερνετικοί διαπληκτισμοί το καταστρέφουν, κι από την άλλη, οκ είναι ωραίο και εφετζίδικο να πετάς αίμα όπως οι Watain αλλά πιο ωραίο είναι να εισχωρείς στην ατμόσφαιρα και τον πνευματισμό του ήχου σαν ακροατής. Αυτό το μυστήριο χάνεται.
-Επιστρέφοντας στο νέο άλμπουμ, παρατηρώ πως η αμεσότητα κι ο χαρακτήρας του έφεραν την ισορροπία μεταξύ του progressive metal με το extreme metal. Aλήθεια πόσο λεπτή είναι αυτή η γραμμή μεταξύ prog και black για εσάς;
Και τα δύο εξίσου αποτελούν μουσικά μας καταφύγια. Ποτέ δεν ήμουν του συμφωνικού black metal ή του black n roll, οπότε αμιγώς επηρεασμένος από τις πρώτες μπάντες όπως οι Bathory ή τις μπάντες του 90', μου αρέσει να τις ενώνω με πιο κλασικές επιρροές μου. Όταν ακούω Rotting Christ ή Tormentor για παράδειγμα νιώθω να ταξιδεύω, όπως ακριβώς συμβαίνει κι όταν ακούω progressive rock. Δε με ενδιαφέρουν οι υπερβολικές τεχνικές ή η ανάδειξη ικανοτήτων, δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός της μουσικής ούτε είναι κάποιο σπορ. Θέλω ατμόσφαιρα σε οτιδήποτε ακούω και να μου δημιουργούνται εικόνες που μπορώ να εισχωρήσω σε αυτές, όποιες κι αν είναι. Για εμένα δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή, νιώθω το ίδιο είτε ακούγοντας τους Σουηδούς Änglagård είτε το "De Mysteriis Dom Sathanas". Έτσι προκύπτει και φυσικά η ανάγκη για τέτοιες δημιουργίες στη μουσική μας.
-Aναφερόμενος στο δεύτερο, ετοιμάζεστε για ένα επετειακό show όπου θα παίξετε μαζί με τους Mayhem και τους Emperor στη σκηνή του Grieghallen. Πώς νιώθεις που θα επιστρέψεις για μια συναυλία στο μέρος όπου ξεκίνησαν όλα;
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο το περιμένω φίλε. Θα είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Ήδη με τον Trym από τους Emperor τρώγαμε παρέα τις προάλλες και θυμόμασταν τα παλιά και την εποχή του στους Enslaved οπότε θα είναι και τέλειο να μοιραστούμε τη σκηνή μαζί με άλλους πρωτοπόρους της σκηνής και μάλιστα σε ένα μέρος που βγήκαν μεγάλοι δίσκοι.
-Αλήθεια θα υπάρξει κάποια guest εμφάνιση του Trym μαζί σας;
Ναι, ναι ελπίζω πως θα γίνει! Με τον Trym εγώ κι ο Grutle είμαστε φίλοι από παλιά και τα τελευταία χρόνια έχουμε ξανά πολύ συχνή επικοινωνία οπότε θα είναι τέλειο να ξυπνήσουμε τις μνήμες του παρελθόντος σε κάτι τόσο μαγευτικό και τελετουργικό όπως το live του Grieghallen. Θα είναι κάτι ιστορικό.
-Τέλεια! Με τους Emperor μάλιστα είχατε βγάλει μια κοινή κυκλοφορία ενώ το ντεμπούτο σας ήταν να κυκλοφορήσει από την Deathlike Silence του Euronymous από τους Mayhem. Aλήθεια, υπάρχουν κοινές αναμνήσεις των Enslaved με τις άλλες δύο μπάντες από εκείνα τα χρόνια που να σου έρχονται τώρα στο μυαλό;
Εννοείται πως οι αναμνήσεις είναι ακόμα νωπές και έντονες από τότε. Tα μέλη των Emperor ήταν από τα πρώτα που είχαμε επαφή πριν καν σχηματιστούν οι Εnslaved κι εγώ όπως κι ο Grutle ανταλλάζαμε γράμματα και κασέτες με τον Samoth, όταν ακόμα είχε μια death metal μπάντα τους Embryonic. Τύχαινε πολλές φορές να πάρουμε το λεωφορείο από εκεί που ζούσαμε στο Haugesund και να ταξιδεύουμε για 6-7 ώρες μέχρι το Όσλο μέσα στη νύχτα κι από εκεί να μαζευόμαστε ώστε να πάμε στο Helvete του Euronymous για να ψωνίσουμε δίσκους. Μετά δημιουργήσαμε τους Enslaved κι ο Samoth με τον Ihsahn τους Emperor όπου σαν φίλοι πλέον κυκλοφορήσαμε το κοινό ΕΡ μας και προωθήθηκε αρκετά από τον ίδιον, κι αυτό για εμάς ήταν πολύ σημαντικό μιας και σε μια μικρή σκηνή με μια σύντομη μέχρι στιγμής καριέρα, οι Mayhem ήταν ήδη το μεγαλύτερο όνομα. Μετά από όλο αυτό είναι τρελό που όλοι κάναμε μια καριέρα και πορευόμαστε ακόμα. Έχει πλάκα επίσης που συναντώ πολύ συχνά τον Ihsahn τόσο στα metal αλλά και στα πιο prog φεστιβάλ και πάντα έχουμε χρόνο να τα λέμε. Όλα αυτά αποτελούν ένα τόσο παράξενο αλλά και υπέροχο ταξίδι.
-Πριν μερικές μέρες το Νορβηγικό κρατικό κανάλι NRK κυκλοφόρησε μια σειρά ντοκιμαντέρ για το black metal ενώ και η Νορβηγική πρεσβεία στην Αθήνα με ένα post της αναφέρθηκε σε αυτή τη σκηνή. Θεωρείς πως ο ακραίος ήχος της χώρας σας, είναι ένα κομμάτι της σύγχρονης κληρονομιάς σας;
Ναι το πιστεύω αυτό. Η Νορβηγία έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο από άλλες χώρες πως το ακραίο metal μπορεί να αποτελέσει ένα πολιτισμικό εξαγώγιμο προϊόν. Ό,τι έγινε, έγινε παλιά και με το πέρασμα του καιρού η Νορβηγία καλλιεργεί ιδιαίτερες και μοναδικές μορφές τέχνης όπως την jazz την ηλεκτρονική μουσική και το black metal. Δεν κοιτάει μόνο το mainstream, για παράδειγμα ο Kygo και ο Alan Walker είναι διάσημοι παγκοσμίως, αλλά η χώρα προωθεί τα πιο περίεργα και αντισυμβατικά ιδιώματα κατά κάποιον τρόπο. Ένας σημαντικός jazz καλλιτέχνης είναi ο Jan Garbarek ο οποίος όπως και το black metal έχει ένα σκοτεινό κι αλλόκοτο ύφος. Η Νορβηγία ξεκάθαρα είναι ένα κατάλληλο μέρος να αναδειχθούν αυτές οι μορφές τέχνης.
-Μέχρι πριν μερικές μέρες κάνατε το λεγόμενο Cinematic tour με διαδικτυακές εμφανίσεις. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Πιστεύεις πως αυτή η λύση είναι προσωρινή λόγω πανδημίας, ή θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στη μουσική;
Ήταν κάτι πολύ πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Η υπόθεσή μου, που ελπίζω να βγει λανθασμένη, είναι πως έστω και σε ένα μικρό επίπεδο θα αποτελέσει μια νέα πραγματικότητα στα δεδομένα της βιομηχανίας. Όποτε η πανδημία τελειώσει και βρεθεί το εμβόλιο σίγουρα θα υπάρχει κόσμος που ακόμα θα προσέχει ή θα φοβάται οπότε η λύση για μερικές εμφανίσεις που θα γίνονται κανονικά, θα είναι και σε livestream μορφή με ότι αυτό συνεπάγεται. Γενικά είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα να παίζεις με μια κάμερα στο πρόσωπο και να υποδύεσαι ότι έχεις κοινό από κάτω, αλλά είναι κάτι αναγκαίο γιατί όλες οι μπάντες θέλουν να παίζουν λάιβ. Προσωπικά εμείς αγαπάμε να βρίσκουμε νέα πατήματα και να ψαχνόμαστε, οπότε αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία που ίσως με κάποιον τρόπο επαναληφθεί, αν και ανυπομονούμε σαν τρελοί να βγούμε να παίξουμε ζωντανά σε κάθε γωνιά της Γης.
-Μιλώντας για λάιβ, ποιες οι εντυπώσεις σου από την πρώτη σας επίσκεψη στην Ελλάδα πέρσι;
Θυμάμαι την ημέρα του λάιβ που μας περίμενες όπως και μερικοί ακόμα πριν το show, ενώ ο ντράμερ μας ο Iver μιας και έρχεται συχνά για διακοπές στην Ελλάδα έχοντας τόσο αυτός όσο και η κοπέλα του φίλους εδώ, μας είχε πει πράγματα και μας είχε προτείνει μέρη και εστιατόρια τόσο στο κέντρο όσο και πιο μακριά. Είχαμε έρθει ήδη δύο μέρες νωρίτερα πριν την συναυλία ώστε να κάνουμε τις κλασικές τουριστικές περιηγήσεις, και εννοείται επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη. Είναι βασικά πράγματα όταν επισκέφθεσαι μια χώρα σαν την Ελλάδα χαχα. Η ίδια η συναυλία ήταν επίσης φανταστική και βλέπαμε για πρώτη φορά το ελληνικό κοινό να παθιάζεται και εμείς θέλαμε να αποδώσουμε στο μέγιστο κομμάτια όλης μας της ιστορίας. Τόσο πριν όσο και μετά τις συναυλίες ο κόσμος που συναντήσαμε ήταν ενθουσιασμένος, οπότε δε θα μπορούσε να υπάρξει κάποιο καλύτερο καλωσόρισμα. Έτσι όταν όλα θα είναι καλύτερα, ανυπομονούμε να γυρίσουμε.
-Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη Ivar, o επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ και εγώ για τη συνέντευξη Γιάννη, ήταν πολύ ωραία που μιλήσαμε ξανά. Θέλω να ευχαριστήσω ξανά όλους όσους μας στηρίζουν όλα μας τα χρόνια και ειδικά σε μια κρίσιμη περίοδο όπως η φετινή χρονιά. Αν το δούμε διαφορετικά είχε θετικά αυτή η χρονιά εφόσον φαίνεται πως το extreme metal και ο κόσμος που ασχολείται με τη μουσική αυτή είναι ακόμα κομμάτι μιας μεγάλης και ενωμένης κοινότητας. Ελπίζω ο κόσμος να αγκαλιάσει το "Utgard" μιας και στα 44 λεπτά του καλύπτει έντονα όλες μας τις περιόδους και κάθε fan της μπάντας θα βρει αυτό που του αρέσει.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου