Πέντε χρόνια πέρασαν από την τελευταία δουλειά των Draconian, και φέτος επιστρέφουν σε ένα κλίμα ποικιλίας και μιας ιδιαίτερης, μαύρης ενέργειας. Ανυψώνοντας ξανά το λάβαρο, με το παλιό τους λογότυπο, οι θρύλοι του Σουηδικού doom/death metal υμνούν τον πόνο στο έβδομο "Under A Godless Veil", που αποδεικνύει έτι μία φορά γιατί ανήκουν στην αφρόκρεμα του ήχου.
Η εναρκτήρια τριάδα του δίσκου είναι ήδη γνωστή στους fans των εν λόγω βετεράνων, αφού αποτελείται από το δραματικό και ατμοσφαιρικό "Sorrow Of Sophia", πατώντας στα πρώτα βήματα των Theatre Of Tragedy και Tristania, και δίνει πάσα στο πιο βαρύ και αργόσυρτο "The Sacrificial Flame" με τις δραματικές και βασανισμένες χροιές των δύο πρωταγωνιστών, καθώς και στο "Lustrous Heart" για να μας θυμίσει περίτεχνα και αβίαστα άλλες εποχές της μπάντας μέσα στην όλη ομίχλη τους.
Αντιμέτωποι με το παρόν και το παρελθόν, οι Draconian ενώνουν τους χαρακτήρες τους στο "Sleepwalkers" που παίζει μεταξύ της γοτθικής απαλότητας και της βαρβάτης καφρίλας στο μέγιστο βαθμό, κάνοντας στα συναισθήματά μας ένα σκωτσέζικο ντους, ώσπου το "Moon Over Sabaoth" σταθεί για τα καλά στο δεύτερο σκέλος, και στο ανίερο βάρος της doom/death φύσης τους με αίσθηση πόνου και παραφροσύνης. Πιο αιθέριο στη σκοτεινιά του συνόλου θα έρθει το σχεδόν ambient "Βurial Fields" με την Heike να σολάρει στο μικρόφωνο και να μας μαγεύει, παίρνοντας μας στο δικό της χάος.
Εξίσου υπνωτικοί αλλά πιο heavy και γρουβάτοι απ'ό,τι τους έχουμε συνηθίσει, οι Σουηδοί φέρνουν το "The Sethian" που κατορθώνει να συνδυάσει την επιθετικότητα με τον αργόσυρτο όγκο τους και τη γλυκιά μελαγχολία που εκχέεται στις γνωστές θεατρικές εναλλαγές τους. Ατμοσφαιρικό και στακάτο μέσα από τις απαγγελίες και τον ματωμένο του ρομαντισμό, στη μιζέρια που αγαπάμε το "Claw Marks On Tht Throne" με τα δυνατά του riffs και τα εκφραστικά του solos που σιγοντάρουν, δημιουργούν ένα μεγαλειώδες highlight, που παραπέμπει ελαφρώς και στις πιασάρικες στιγμές του προηγούμενου, "Solvran".
Άλλη μια ενδιαφέρουσα στιγμή του άλμπουμ εμφανίζεται λίγο πριν το τέλος με το ψυχρό, νωχελικό "Night Visitor". Έτσι, τα νωθρά του τέμπο σε ένα κλίμα αισθηματικού βάρους, δίνουν τη σκυτάλη στο "Ascend Into Darkness" για να μας αφήσει με τίποτα λιγότερο από όσα υπόσχεται ο τίτλος με έναν απόκοσμο δυναμισμό, επικές μελωδίες, τραχείς ρυθμούς και το τραγουδιστικό δίδυμο που αποτελεί, όχι αδίκως, trademark.
Δίνοντας λόγο για την πρωταγωνίστρια Heike, η υπέροχη φωνή που μας συνεπήρε ήδη πριν πέντε χρόνια μονομιάς, τώρα βρίσκει ακόμα καλύτερα τα πατήματά της με τη χημεία να έχει αναπτυχθεί και το ταλέντο να μετουσιώνεται στο 100% με τη φιλοσοφία των συμπαικτών της. Από εκεί και πέρα, οι Draconian συνεχίζουν σταθερά στο μονοπάτι τους, και η ανατριχίλα για ακόμα μια φορά είναι το βασικό χαρακτηριστικό των κομματιών τους. Φρέσκο και ταυτοχρόνως ταιριαστό με τις παλιές τους μέρες, το "Under A Godless Veil" μεταφέρει τον ακροατή σε διάφορες διαστάσεις και στιγμές, ανάλογα το ηχόχρωμα της μουσικής τους παλέτας, που ούτως ή άλλως αντανακλά στο σκοτάδι.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου