Οι Molassess βγαίνουν ξαφνικά από τη στάχτη των Devil's Blood με τη συμμαχία των Birth Of Joy, Astrsoniq και Donnerwetter να βοηθά. Χαοτικά όμορφοι, με το έρεβος να μας φλερτάρει πίσω από διάφορα ηχοτόπια, το συγκρότημα κυκλοφορεί μέσω της Season of Mist το ντεμπούτο του, "Through The Hollow".
Με τις ambient διακυμάνσεις της εισαγωγής, βυθιζόμαστε στο μπλε χάος των νεοσύστατων Ολλανδών μέσω του ομότιτλου που προβάλλει στη συνέχεια ένα μαύρο αλλά progressive ύφος που μας ταξιδεύει όλο και περισσότερο. Πιο heavy και ρυθμικό, στα ίδια μαύρα μονοπάτια ακολουθεί το "Get Out From Under" που πατάει λίγο γκάζι, ενώ το "Formless Hands" που ακολουθεί θα ηρεμίσει για τα καλά την ατμόσφαιρα σε ένα πιο ογκώδες, πολύμορφο 70s, αλά Pink Floyd μοτίβο.
To "Corpse Of Mind" καταφέρνει σε μόλις τέσσερα λεπτά να μας ζαλίσει και να μας στροβιλίσει γύρω από ανορθόδοξες και όμορφες μελωδίες, με ένα ψυχεδελικό στυλ που ξεφεύγει από τα προηγούμενα κομμάτια, σε αντίθεση με το πιο άμεσο "Τhe Maze Of Stagnant Time" που θα θυμίσει με την αναγέννηση του vintage στοιχείου, την πάλαι ποτέ μπάντα της μπροστάρισσας Farida Lemouchi, τους θρυλικούς πλέον, Devil's Blood. H συνέχεια μας επιφυλάσσει κάτι ακόμα για να σπάσει την μονοτονία, και πιο συγκεκριμένα το "I Am No Longer" που εκτός της μεταφυσικής θεματικής του, δημιουργεί ένα κλίμα μελαγχολίας και απόκοσμης ζωντάνιας με riffs και χροιές που τραβιούνται σαν τη ψυχή προς το τελευταίο ταξίδι.
Σε ένα ακόμη μπερδεμα με τη διάσταση και τον χρόνο, το "Death Is" μας πηγαίνει πολλές δεκαετίες πίσω με τις μελωδικές του γραμμές σε ένα σύμπλεγμα ήχων που κάνουν ένα διεστραμμένο πάντρεμα με τα τέλη των 60s και τις αρχές των 70s σε μπάντες όπως οι Beatles και οι Sabbath πίσω από μια γενική καταχνιά. To "Τunnel" μας οδηγεί με τους υπνωτικούς του ήχους στο τέλος, και στο "The Devil Lives" με τα πιο εκρηκτικά του heavy rock/blues σκιαγραφήματα του με τη μουσική του Διαβόλου να παραμένει ακλόνητη και διαχρονική με το πέρασμα των καιρών.
Οι γεμάτοι, ποικίλοι και αινιγματικοί ήχοι του "Through The Hollow" δημιουργούν ένα μεστό αποτέλεσμα, ευχάριστο στο άκουσμα, που όμως θέλει χρόνο και προσπάθεια ως προς την αφομοίωση του. Με νοσταλγικές, ρετρό στιγμές αλλά και φρέσκιες πινελιές, ξεφεύγει από το ύφος της παλιάς μπάντας της πληθωρικής τραγουδίστριας, δίχως βέβαια όμως να χάνεται και η κληρονομιά της. Κλείνοντας, οι Μolassess έρχονται να κάνουν μια νέα αρχή, με όμορφες rock μουσικές, γεμάτες αποκρυφισμό, και σκότος, όπως άλλωστε ταιριάζει στην παρουσία των μελών τους, καθώς και σε συνοδοιπόρους τους, σαν τους Lucifer ή τους Earth Electric.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου