Εδώ και πάνω από 15 χρόνια, το όνομα των Crippled Black Phoenix έχει φτιάξει τον δικό του θρύλο γύρω από τo rock/metal ιδίωμα. Φέτος, δύο χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά, επανέρχονται στο προσκήνιο με το νέο τους άλμπουμ που φέρει το ιδιαίτερο όνομα, "Ellengæst". Στην παλιά Αγγλική διάλεκτο ο τίτλος αναφέρεται σε πνεύματα και δαίμονες, που όπως φέρεται ταιριάζει και στο μουσικό ύφος της εν λόγω κυκλοφορίας.
Κινηματογραφικό με μια απόκοσμη ενέργεια γεμάτη δυσαρμονίες έρχεται πρώτο και καλύτερο το "House Of Fools" και με το "καλημέρα" βλέπουμε τον Vincent Cavanagh από τους Anathema να δίνει το χαρακτηριστικό του στοιχείο πίσω από τα αργά και βαριά τέμπο του με τη Belinda Kordic να σιγοντάρει. Στο "Lost" που ακολουθεί, η ένταση των φωνών αλλάζει με τη Belina να παίρνει το πάνω χέρι και τον Vincent να ακολουθεί σε ένα μίζερο και γκρουβάτο, σχεδόν indie σκηνικό με επιρροές από τους Swans.
Στο "In The Night" με την απαλή και συνάμα στοιχειωμένη αύρα του, ταιριάζει κατάλληλα ώστε να υποδεχτούμε τον Gaahl. H μυσταγωγική και σκοτεινή απαγγελία του μαζί με τους λυρισμούς που έρχονται πλάι στα διάφορα ξεσπάσματα δημιουργούν κάτι πειραματικό και φουρτουνιασμένο αλλά κοντά στο ύφος των Βρετανών κάνοντας μας να αφεθούμε στο χάος της τέχνης τους ενώ κάθε νότα του σόλο προς το τέλος αγγίζει ευαίσθητες χορδές.
Το "Cry Of Love" που μάθαμε και πρώτο από το παρόν άλμπουμ, ακολουθεί τη κλασική συνταγή της μπάντας με heavy rock στοιχεία και μια goth αύρα που αναμιγνύει τους Sisters Of Mercy με τους Katatonia και τον Iggy Pop σε αντίθεση με το καταιγιστικό και απόλυτα βαρύ πλην μελωδικό "Everything I Say" που μαυρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή το σύνολο με τους ήχους του.
Το αφηγητικό ιντερλούδιο που ακολουθεί κάνει αυτή τη δουλειά λίγο πιο δραματική, δίνοντας τη σκυτάλη στην τελική δυάδα, παραδίδοντας το πνεύμα του. Έτσι μετά την καταλυτική φράση "...Everything Is Black...", το "The Invisible Past" μας βυθίζει στη νοσταλγία και τις προσωπικές αναμνήσεις με ένα φουλ του μινόρε στις ήπιες μουσικές του για ακατάπαυστα εντεκάμιση λεπτά. Τέλος, το "She's In Parties" από τους Bauhaus σημειώνει τον επίλογο γεμάτο όγκο, dark/art/prog στοιχεία και ένα εκκλησιαστικό όργανο να παιχνιδίζει μέσα στην όλη μελαγχολική φόρτιση.
To "Ellengæst" είναι ένα απόλυτα ώριμο και ποικίλο άλμπουμ με μια κοινή διαδρομή που θα φανεί κιόλας από το πρώτο άκουσμα. Η μαυρίλα ταιριάζει με την εποχή που διανύουμε, ενώ δίχως περαιτέρω φαμφάρες, αν θέλετε έναν συννεφιασμένο και σκοτεινό Οκτώβρη, τότε σημειώστε αυτή τη δουλειά για το απόλυτο και συναισθηματικά βαρύ soundtrack.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου