Οι ανερχόμενοι Σουηδοί, Eleine μαζεύουν με τη μουσική, την ομορφιά και την αύρα του σκότους μέσα από τους ήχους την αισθητική τους. Αυτό το συναίσθημα εντείνεται στο ολοκαίνουριο "Dancing In Hell" που ο πειρασμός για την αντίπερα όχθη είναι μεγάλος. Σχετικά με τον συναισθηματισμό του δίσκου, όσα βρίσκουν καταφύγιο μέσα του καθώς κι οτιδήποτε απασχολεί τους ίδιους και τον symphonic χώρο, οι κινητήριες δυνάμεις τους, η τραγουδίστρια Madeleine Liljestam κι ο κιθαρίστας Rikard Ekberg έκαναν μια απολαυστική κουβέντα με το Metal View.
-Από το 2018 μέχρι φέτος, κάθε χρονιά είχε και από μία κυκλοφορία σας. Γενικά είστε γεμάτοι ιδέες και συνεχώς απασχολημένοι με δημιουργία νέων κομματιών;
Rikard: Δε μπορώ να πω πως κάθε στιγμή ξεχειλίζουμε από έμπνευση αλλά τις περισσότερες συμβαίνει γιατί τρώμε πολύ χρόνο με τη μπάντα.
Madeleine: Συμφωνώ με αυτό, αν και νομίζω πως βασικά βγαίνει η έμπνευση γιατί κάθε μέρα, συνέχεια δουλεύουμε με τη μπάντα και για τη μπάντα χαχα, οπότε ιδού τα αποτελέσματα!
Rikard: Yπάρχουν και αυτές οι χαζές μέρες βέβαια που δεν κάνουμε τίποτα χαχα.
Madeleine: Σωστά είναι κι αυτές.
-Το προηγούμενο ΕΡ σας είχε μια διασκευή στο "Mein Herz Brennt" των Rammstein, και κάνατε τον ήχο σας πιο βαρύ. Σας ενέπνευσε καθόλου στο φετινό πιο heavy αποτέλεσμα του δίσκου ώστε να ανακαλύψετε νέα ηχοτόπια;
M: Δε νομίζω, όχι. Γενικά δεν είχαμε σαν σκοπό να το δούμε έτσι, η συγκεκριμένη διασκευή προέκυψε γιατί αγαπάμε τους Rammstein, θαυμάζουμε τη δουλειά τους εδώ και χρόνια όπως και άλλες μπάντες, οπότε αν επηρεαστήκαμε από τη μουσική τους, σίγουρα βγήκε εντελώς από το πίσω μέρος του κεφαλιού μας.
R: Πιο industrial στοιχεία θα συναντήσεις κυρίως στον πρώτο μας δίσκο και κυρίως στο "Devotion". Από εκεί και πέρα θέλουμε στη μουσική των Eleine να ξεφεύγουμε έστω και λίγο από άλλα πράγματα, οπότε αν αυτή η δυναμική βγήκε από μέσα είμαστε πολύ χαρούμενοι που την παρατήρησες.
-Γενικά βλέπω πως αυτός ο δίσκος έχει πιο βαριά και στακάτα riffs, και το όλο αποτέλεσμα είναι πολύ πιο σκοτεινά δυναμικό, ρυθμικό και μεγαλειώδες. Ήταν εσκεμμένο να κατευθυνθείτε προς αυτή την πορεία;
R: Ναι, ήταν ο αρχικός μας σκοπός να γίνουμε πιο σκοτεινοί και heavy με το "Dancing In Hell", εξ ου κι ο τίτλος. Εσκεμμένο βέβαια όλο αυτό ήταν μόνο σαν ιδέα και πως θέλουμε να δημιουργήσουμε.Μ: Υπήρχε η προοπτική αλλά το αποτέλεσμα βγήκε απευθείας από μέσα μας. Όταν ετοιμάζουμε μια δουλειά αναζητούμε στον εαυτό μας πως θέλουμε να πορευτούμε. Όλα βγαίνουν από την καρδιά μας. Ξέρουμε τον ήχο μας και ψαχνόμαστε γύρω από αυτόν, και πάντα διερωτόμαστε γύρω από τη μαυρίλα. Μας αρέσει το σκοτάδι οπότε κι ο ήχος μας θέλουμε να είναι ανάλογος.
R: Ουσιαστικά υπήρχαν οι βάσεις στο μυαλό μας και απλώς σιγά σιγά μεταφράστηκαν σε μουσική με τον χρόνο και τη δουλειά. Είναι αποτέλεσμα προσπάθειας η υλοποίηση όσων σκεφτόμαστε.
-Επίσης από δίσκο σε δίσκο η συμφωνική σας μουσική γίνεται πιο ώριμη, κι εδώ πέρα ην βλέπω ως πιο δραματική και κινηματογραφική. Γενικά είστε επηρεασμένοι από soundtracks ή γενικά από συνθέτες που ασχολούνται με αυτές τις μουσικές;
Μ: Για αυτόν τον δίσκο, η συμφωνική μας κατεύθυνση βασίστηκε στα έργα του Hans Zimmer που αποτελεί τεράστιο όνομα στην κινηματογραφική βιομηχανία και στη μουσική επένδυση μεγάλων κλασικών ταινιών της εποχής μας. Είμαστε και οι δύο φίλοι αυτού του ήχου και πολλές φορές όταν ακούμε έργα του βγαίνουν ιδέες που ενδεχομένως να θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε με τον τρόπο μας στη μπάντα.
R: Ακριβώς, και εκτός αυτού προσωπικά επηρεάζομαι πολύ από video games και anime για τα πιο δυναμικά σημεία αυτών των μουσικών μιας και ασχολούμαι πολύ με αυτά.
-Γενικά θεωρείς πως τα video games επηρεάζουν τη φαντασία σας τόσο μουσικά όσο και θεματικά;
R: Σε εμένα προσωπικά, με επηρεάζουν σε απόλυτο βαθμό και με εμπνέουν. Τα soundtracks σε ένα παιχνίδι όσο παίζεις ή όσο τα ακούς και ξέρεις το concept του παιχνιδιού, σε κάνουν να ξεφεύγεις και να ταξιδεύεις στο δικό του σύμπαν. Αυτό είναι το μαγικό που με επηρεάζει και ακριβώς έτσι θέλω να το μεταφέρω και στη μουσική μου, δεν είναι κάτι που γίνεται συνειδητά αλλά λειτουργώ έτσι.
-Μου δίνεις πάσα και για άλλη σχετική ερώτηση, αφού ειδικά φέτος είδαμε για παράδειγμα τη μουσική των Rotting Christ να μπαίνει σε trailer video game ενώ κι ο Χρήστος των Septicflesh θα δημιουργήσει τη μουσική για ένα άλλο. Γενικά θεωρείς πως metal και video games θα μπορούσαν εδώ και χρόνια να πορευτούν μαζί πιο έντονα;
Μ: Προσωπικά να πω, πως σαν θεατής αυτών, η ατμόσφαιρα και ο δυναμισμός που έχουν τα games, αποτελούν μια τέλεια δομή για να χωρέσει και το metal. Βλέπεις πολεμικά παιχνίδια που θα ταίριαζε πολύ ένα metal soundtrack, ή παιχνίδια φαντασίας. Το metal έχει τόσα παρακλάδια που θα μπορούσαν να κάνουν πιο έντονα τα συναισθήματα σε ένα παχνίδι. Γιατί όχι;
R: Ακόμα και η φωνή σε ένα trailer είναι βαριά και απειλητική, που θα μπορούσε να χωρέσει metal μουσική χαχα. Το "Doom" είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που θα έπρεπε να μιμηθούν πολλοί αφού έχει επηρεαστεί αρκετές φορές από καλλιτέχνες του είδους όπως οι Metallica, ή το GTA που έχει rock και metal σταθμούς ή το "Tony Hawk" που όσο παίζεις έχει μέσα τόσα soundtracks. -Έχεις δίκιο, δηλαδή αν είσαι μεγαλωμένος στα 90s έχεις δει αυτό το παιχνίδι να βάζει Ramones, Metallica, Iron Maiden...
R: Ακριβώς, είμαι αυτής της γενιάς και πραγματικά θα κόλλαγε να έβλεπα και σε άλλα παιχνίδια το metal στοιχείο, ίσως αυτό που προαναφέραμε να είναι μόνο η αρχή.
- Επιστρέφοντας στα του δίσκου, πώς προέκυψε το κομμάτι "Die From Within" να έχει μια metal αλλά και μια συμφωνική εκδοχή;
M: H ιδέα αρχικά ξεκίνησε με τη συμφωνική εκδοχή του "Hell Moon" από το δεύτερο μας άλμπουμ, που την κάναμε στο περσινό ΕΡ όπως και το "All Shall Burn". Θεωρήσαμε πως όπως και το metal έτσι και η συμφωνική μουσική είναι κομμάτια του εαυτού μας, οπότε αυτά τα δύο θα ήταν κατάλληλα δείγματα που θα έβγαιναν πολύ όμορφα. Στο "Dancing From Within" υπήρχε η ίδια ακριβώς ιδέα στο μυαλό αλλά είναι και ένα κομμάτι βαθιά προσωπικό που από την αρχή της δημιουργίας του με συγκίνησε. Όταν μάλιστα το ηχογραφούσαμε, τα συμφωνικά του σημεία ήταν τόσο συναισθηματικά έντονα που πρότεινα να βγάλουμε μια αμιγώς συμφωνική του εκδοχή. Έτσι και ο ακροατής θα μπει πιο πολύ στο νόημα που εννοώ, και θα δει καλύτερα αυτή την πλευρά μας, πιο κοντά στην καθαρά ατμοσφαιρική κατεύθυνση και στην ομορφιά τέτοιων μουσικών.
R: Eπίσης παίρνουμε την εκδίκηση μας σε όσους λένε πως το metal είναι απλά θόρυβος χαχα. Πέρα από την πλάκα θεωρούμε πως είναι ένας καλός τρόπος, έστω και τυχαία κάποιος να ασχοληθεί και να δει πόσο ποικίλος και ιδιαίτερος είναι ο χώρος που υπηρετούμε. Εκτός από εμάς το rock και το metal είναι τέλειες και γεμάτες μουσικές. Υπάρχει τόση καλή μουσική εκεί έξω που απλώς ο κόσμος αρνείται να τη δεχτεί. Είναι ένας μικρός τρόπος ανάδειξης και αυτός.
Μ: Όταν το δοκιμάσαμε πρώτη φορά με το ΕΡ δε ξέραμε πως θα το πάρει ο κόσμος και αισθανθήκαμε λίγο πως είναι ρίσκο, αλλά η μουσική πρώτα είναι αυτή που θέλουμε και αγαπάμε, κι αν το αγαπάς φαίνεται. Τελικά υπήρξε πολλή καλή ανταπόκριση και τώρα με αυτό το τραγούδι φανταζόμαστε πως θα είναι αλληλένδετο.
-Βλέπω πως ο Rikard εδώ έχει ποικιλία στα δικά του φωνητικά αφού άλλοτε βγαίνουν πιο βαριά, πιο βίαια αλλά υπάρχουν και καθαρά σημεία. πώς έγινε αυτό;
R: Ήταν ξεκάθαρα μια φυσική προσέγγιση. Όπως τα κιθαριστικά σόλο. Δεν ήθελα να γεμίσω τον δίσκο με όλα αυτά τα πράγματα, απλώς κάθε πράγμα έμπαινε όπου αναλόγως ταίριαζε. Ήταν μέσα στα πλαίσια εξέλιξης των πραγμάτων και για αυτό δώσαμε διαφορετική τροπή στο πως θα ακούγονται.
Μ: Δεν πιέσαμε καταστάσεις, θέλαμε να είναι ταιριαστό, θεατρικό και ποικίλο.
-Γενικά έχετε μια σταθερή προσέγγιση τον ήχο σας, αλλά κάθε φορά όπως είπατε κι εσείς αλλάζουν πράγματα. Υπάρχουν άλλου είδους αλλαγές που ενδεχομένως θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον;
M: Κάνουμε πάντα ο,τι μας βγει και θεωρήσουμε πως είναι σωστό. Ξέρουμε ποιοι είμαστε και συνεχίζουμε με αυτό, όπως είπαμε πριν, με το νέο άλμπουμ θέλουμε να γίνουμε πιο heavy και σκοτεινοί, οπότε το μέλλον θα δείξει τι θα σκαρφιστούμε χαχα. Αν κολλήσουμε να βάλουμε συνεχόμενα blastbeats στον επόμενο δίσκο, τότε θα το κάνουμε χαχα.
R: Και γιατί όχι; χαχα. Η αλήθεια είναι πως την έμπνευση την βρίσκεις προχωρώντας και το μέλλον είναι αβέβαιο και επιφυλάσσει πολλά. Η ιδέα για τα blastbeats πχ, είναι απλή και άμεση, και στο προηγούμενο ΕΡ τυχαία καθώς έκανε ζέσταμα ο ντράμερ μας, έπαιζε κάτι τέτοια και τα ήθελα στα πιο ακραία σημεία μας, να σπάσει το κλασικό μας ύφος.
Μ: Είναι τι ζητάει και το κάθε κομμάτι που θα γράψουμε.
R: Aκριβώς, πρέπει να μένεις στις ανάγκες και τα θέλω που έρχονται εκείνη τη στιγμή.
Μ: Το να είσαι αληθινός είναι το μεγάλο στοίχημα στην τέχνη σου. Πρέπει να μένεις αληθινός στον εαυτό σου, τους οπαδούς τους συνεργάτες σου, τη μουσική σου. Είναι εύκολο πως άλλοι θα έρθουν να πουν πως ξεπουλήθηκες κτλ, αλλά η πραγματικότητα βρίσκεται μέσα σου και στη δημιουργία σου ό,τι κι αν προκύψει. Βλέπεις μπάντες να μεγαλώνουν κι ακριβώς για αυτό κόσμος που ενοχλείται ή ζηλεύει λέει διάφορα, αλλά αν είσαι πιστός στις αξίες σου αυτοί που πραγματικά σε στηρίζουν θα το δουν. Μια μικρή ιστόρια για παράδειγμα, δες τους Rotting Christ, είναι μια μπάντα που δούλεψε, πειραματίστηκε, βρήκε τον ήχο της και συνεχίζει. Ο Σάκης ξέρει τον ήχο του και ο κόσμος τον αγαπά για αυτό, πρόσφατα ανακάλυψα τους Thou Art Lord, ακούγοντας απλά τυχαία μια κασέτα τους και αναγνώρισα τον ήχο του Σάκη μέσα από το ωμό τους black metal. Αυτό δείχνει πραγματικά πως είσαι σαν καλλιτέχνης και τι στίγμα αφήνεις.
R: Το μέλλον που λέγαμε πριν θα δείξει αν θα ξεχωρίσεις ή όχι, αν δε δουλέψεις κι αν δεν έχεις στόχους δεν κάνεις κάτι, κι όλα αυτά παίζουν ρόλο. Άφησε τους μαλάκες να λένε ό,τι θέλουν, σημασία έχει τη δουλειά που ρίχνεις να την κάνεις για εσένα και όσους σε αγαπούν στην πορεία.
-Φέτος βλέπουμε πως είναι μια δύσκολη χρονιά χωρίς συναυλίες έξω και μάλιστα σε πολλές χώρες όπως η Ελλάδα δε γίνονται γενικά συναυλίες. Έχετε σκεφτεί σαν λύση το livestreaming ου πολλές μπάντες κάνουν, μιας και τώρα κυκλοφορείτε νέο άλμπουμ;
R: Όχι. Προσωπικά εμάς δεν μας ελκύει κάτι τέτοιο, και δεν έρχεσαι και κοντά με το κοινό σου.
Μ: Επίσης πέρα από αλλόκοτο, δεδομένων των συνθηκών είναι και πολύ κοστοβόρο, και κάποιος πρέπει να πληρώσει εισιτήριο για να δει μια μπάντα έτσι. Υπάρχει κόσμος που πραγματικά γουστάρει να βλέπει, όπως κι εμείς έχουμε δει, αλλά είναι γιατί κάποιοι δε μπορούν να κάνουν αλλιώς. Δε θα βρεις κανέναν να σου πει το livestream είναι πιο ωραίο από μια κανονική συναυλία.
R: Δε θα μπορέσει ποτέ να είναι το ίδιο, κι εμείς στη Σουηδία έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να κάνουμε συναυλίες, ακόμα κι αν είναι με αποστάσεις και 40-50 άτομα χωρητικότητα. Ακόμα κι αυτό είναι καλύτερο από το να είσαι μπροστά από μια κάμερα για εμάς.
Μ: Είναι ωραίο το να βλέπεις μια μπάντα να παίζει πίσω από μια οθόνη και εσύ να αράζεις σπίτι, αλλά δεν το χωράει νους μου σαν λάιβ.
R: Έχουμε ακόμα την υπομονή μέχρι αν τελειώσουν όλα αυτά και να ξαναβγούμε στον δρόμο. Από μια οθόνη δε μπορείς να αράξεις με τους fans, να βγάλετε φωτογραφίες και να υπογράψεις πράγματα έπειτα από κάποιο εξουθενωτικό show χαχα. Ωραία να είσαι και να χαζεύεις μπάντες στον καναπέ με τις πιτζάμες, αλλά χάνεται το νόημα.
-Στην αρχή της επόμενης χρονιάς έχετε ένα mini tour με τους Soilwork. Άλλα πλάνα υπάρχουν;
R: Υπάρχουν πλάνα και ιδέες, αφού θα παίξουμε και εδώ στο τέλος του επόμενου μήνα μια μέρα μετά την κυκλοφορία του δίσκου, αλλά και σχέδια για το 2021.
M: Eπίσης σχετικά με τις ιδέες για περισσότερες εμφανίσεις την επόμενη χρονιά τίποτα δε μπορεί να είναι σίγουρο λόγω των εξελίξεων και της γενικής κατάστασης στον κόσμο. Θέλουμε ακόμα και με λίγο κόσμο, και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτά τα πλάνα αλλά όλα είναι στον αέρα.
-Είστε μια μπάντα πολύ ενεργή στα social media. Αυτό βοηθάει μέσα στην όλη κατάσταση, λίγο περισσότερο την προώθηση της δουλειάς και του δίσκου σας;
Μ: Πάντα είμαστε ενεργοί και μας αρέσει γιατί είναι ένας τρόπος να ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο μιας και μας προσφέρεται από την τεχνολογία. Η αλήθεια είναι πως αυτή την περίοδο είμαστε και λιγότερο ενεργοί, ακριβώς για τον λόγο που δεν περιοδεύουμε, οπότε δεν μπορούμε να μοιραζόμαστε και παραπάνω στιγμές χαχα. Από εκεί και πέρα τώρα με την πανδημία, βοηθάει να κρατάμε επικοινωνία με τους fans έτσι, και το δέχεται αυτό, έχουμε έτσι και τον χρόνο να κάνουμε Q&A, και σχετικά πράγματα που αρέσουν στον κόσμο και τώρα περισσότερο από ποτέ νιώθουμε ό,τι είμαστε ο ένας μακριά από τον άλλον. Η παρουσία μας κάνει την απόσταση λίγο μικρότερη, κι έχει πλάκα που μπορούμε να το κάνουμε. Φυσικά βοηθάει και στην ανάδειξη της δουλειάς μας και κυρίως στην προώθηση των δίσκων, ειδικά τώρα που είναι ίσως η μοναδική λύση.
-Παίζετε ένα κλασικό είδος sympohnic metal, αλλά με ένα δικό σας στυλ, εντάσεις, οριένταλ στοιχεία κτλ. Γενικά θεωρείτε πως το symphnoc metal έχει κι άλλα πράγματα να δώσει με την πάροδο του χρόνου;
R: Το symphonic metal είναι ένα ευρύ είδος, σε αντίθεση με το thrash για παράδειγμα, που ή θα παίζεις πολύ γρήγορα ή παίζεις σαν τους Metallica, δεν έχει άλλη εναλλακτική. Στο symphonic metal θα βρεις από κλασικές cheesy μπάντες που παίζουν απαίσια, μέχρι πιο ιδιαίτερες και δυναμικές, ή symphonic black metal μπάντες, gothic metal, λιγότερο symphonic κτλ. Επίσης και οι θεματικές διαφέρουν αφού μπορείς να βρεις ένα φάσμα συγκροτημάτων που είτε ασχολούνται με τη φαντασία, με τους δαίμονες ή ακόμα και με προσωπικά θέματα.
Μ: Είναι ένα γεμάτο και ποικίλο είδος που μπορείς να βρεις τα πάντα. Προσωπικά με ενοχλεί όταν χαρακτηρίζουν symphonic μπάντες μόνο και μόνο γιατί έχουν γυναίκα στα φωνητικά ενώ μπορεί να μην είναι καν του είδους. Επίσης βλέπουμε μπάντες που μπορεί να έχουν να βάλουν συμφωνικό στοιχείο εδώ και τόσα χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, αλλά όλοι εξακολουθούν να τους λένε symphonic. Αυτά ξεφεύγουν από τα όρια του είδους. Προσωπικά για εμένα ο ορισμός του ακραίου symphonic metal, που πολλοί χαρακτηρίζουν κι εμάς, είναι οι Dimmu Borgir. Κι από εκεί μπορείς να δεις πόσο πραγματικά τεράστιος είναι ο χώρος της symphοnic metal σκηνής και πόσα κρύβει μέσα του.
R: Είναι τόσα διαφορετικά πράγματα...
-Επίσης αυτό με τις κοπέλες στα φωνητικά, που πολλοί χαρακτηρίζουν ως female fronted metal...
Μ: Το σιχαίνομαι αυτό το πράγμα αλήθεια χαχα. .
R: Είναι ηλίθιο, δηλαδή οι Metallica θα έπρεπε να είναι male fronted metal, ή εγώ να παίζω right handed metal. Αυτές είναι χαζές έννοιες χαχα.
-Σαν όρος επίσης δεν είναι λίγο σεξιστικός;
Μ: Απόλυτα, είναι σαν να στοχοποιείς που οι γυναίκες είναι στη metal σκηνή, δε ξέρω πως έχουν στο μυαλό τους τις γυναίκες του χώρου.
-Ευχαριστώ και τους δύο για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας..
R: Ευχαριστούμε κι εμείς. Και θα θέλαμε αυτές τις δύσκολες και τρελές στιγμές, να δηλώσουμε τη μεγάλη μας αγάπη σε όλον τον κόσμο που μας στηρίζει, ακούει και κατανοεί τη μουσική μας. Είναι τα πάντα για εμάς αυτό το συναίσθημα.
Μ: Επίσης ανυπομονούμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα, μιας και πέρασαν ήδη αρκετά χρόνια από τότε, κι ελπίζουμε γρήγορα να συμβεί αυτό!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
