Τη Γαλλία μπορεί να τη ξέρουμε για κάποιες μεγάλες μπάντες της μουσικής μας, αλλά και στην ακραία εκδοχή της δεν υστερεί καθόλου, όσο κι αν κρύβεται καλά. Παρόλα αυτά, το στολίδι του black metal τους, οι Seth, επιστρέφουν έπειτα από οχτώ χρόνια με την πιο ακραία, βάναυση και ανίερη δουλειά τους, το δυναμικό και φυσικά χρυσοσκότεινο "La Μorsure Du Christ" που ανοίγει τη νέα εποχή στην πορεία τους, μα με ένα κλασικό υπόβαθρο. Ο θάνατος του Χριστού ταιριάζει με τις μέρες που περνάμε, αλλά σε μία διαφορετική, πιο δυσοίωνη εκδοχή.
Με ένα επιθετικό, ταχύ, απόκοσμο και κατά σημεία-ανίερα-τελετουργικό έναυσμα, η επιστροφή των Γάλλων γίνεται με το ομότιτλο, πατώντας σε κλασικά μονοπάτια του ακραίου ήχου, εξαπολύοντας πυρ και ατσάλι ενώ ταιριαστά τα τύμπανα ακούγονται σαν καμπάνες που σημάνουν κίνδυνο. Έπειτα από αυτόν τον γεμάτο πρόλογο μάλιστα οι ίδιοι συνεχίζουν ακάθεκτοι και υμνούν το ιδίωμα που υπηρετούν με το "Metal Noir" στο ίδιο συρτό και βαρύ μοτίβο, με τις χορωδίες να προϋπαντούν το υπνωτικό, βασανιστικό και άκρως μελωδικό "Sacrifice De Sang" που φαντάζει σαν κατάθεση στον βωμό του σκότους.
Από την άλλη, προφανώς βλάσφημο, και ταιριαστό με το εξώφυλλο, το "Ex-Cathedrale" με το ψυχρό του και συνάμα φλογερό του ύφος δίνει μια άλλη διάθεση στην καταστροφή του Παριζιάνικου ναού και μνημείου με τις καθηλωτικές κιθάρες του. Πιο heavy με ρυθμούς και στοιχεία που συνδυάζουν το ατμοσφαιρικό τους στυλ με το Νορβηγικό κόψιμο των Immortal έρχεται το "Hymne Au Vampir (Act III)" που όσο πιο αιθέριο και μυσταγωγικό αν το ήθελε ο γράφοντας, το στοιχείο της γλώσσας και του λόγου τους φαίνεται ειδικά τώρα ιδιαίτερα ταιριαστό, κλείνοντας ταυτοχρόνως μια τριλογία από το προηγούμενο άλμπουμ.
Το στοιχείο μάλιστα που θα ταίριαζε στο προαναφερθέν, τελικά έρχεται σαν κορύφωση λίγο πριν το τέλος με το μεγαλοπρεπές και καταλυτικό "Les Oceans Du Vide" όπου μεταξύ άλλων στην ολότητά του χωράει τεχνικά ξεσπάσματα που ενδυναμώνουν το βασανιστικό και μαινόμενο ύφος της μπάντας. Έτσι μάλιστα φτάνουμε στον κατάμαυρο επίλογο του δίσκου, ξανά με synth ακουστική, κραυγάζοντας οι ίδιοι το θρίαμβο του έκπτωτου αγγέλου μέσα από το "LeTriomphe de Lucifer" εκπληρώνοντας εξ ολοκλήρου τη μοχθηρή τους φύση.
Με καταστροφικούς υπαινιγμούς και ερεβώδεις συμβολισμούς, η επιστροφή των Seth έπειτα από μια οκταετία εξελίσσει τόσο τους ίδιους όσο και τη σκηνή της χώρας τους, που στο underground σφύζει από διαμάντια. Μπορεί φαινομενικά το "La Morsure Du Christ" να μοιάζει κάτι απλό μουσικά, αλλά όσο μπαίνουμε στην άβυσσο του, διακρίνουμε το πόσο κολλητικό είναι και πόσο μας κάνει να θέλουμε να συνεχίσουμε με την ποικιλία του. Μπλέκοντας την κουλτούρα και την ποιητική παράδοση της χώρας τους με τη νοσηρότητα του ήχου που παίζουν, η black metal εξάδα χτυπά στο ψαχνό σε ένα έργο που αποτελεί εμπειρία ακρόασης, με τη μανία και τον όγκο που φέρνει, και με τις μελωδίες στο βάθος, εκεί που πηγάζει ο μαύρος καπνός, σαν να ακούμε όσα προδίδει το εξώφυλλο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου