Η μουσική μπορεί να μιλήσει χωρίς λόγια, και η μεταλλική σκηνή έχει επενδύσει πολλάκις σε αυτό, αν και ακόμα καλύτερα από όλους το ξέρουν οι ίδιοι οι Liquid Tension Experiment. To ιδιαίτερο, σχήμα των Jordan Rudess, John Petrucci, Mike Portnoy και Tony Levin φτιάχνουν έναν πολυσχιδή χάρτη μετά από 2 δεκαετίες, και φέρνουν στο προσκήνιο την τρίτη τους δουλειά, με τον απλό και δωρικό τίτλο, που βέβαια δε συνάδει με την έμπνευση και τον ήχο τους, LTE 3.
Με τρομερή υπεροχή και δημιουργώντας ένα πολυποίκιλο και πολύχρωμο σκηνικό, το "Hypersonic" δίνει στο "no hurt feelings" των μελών άλλη σημασία, δίνοντας τρομερή χημεία και μια υπέροχη σύμπτυξη στοιχείων και αρμονιών. Από την άλλη πιο παιχνιδιάρικο και με rock αισθητική, το "Beating The Odds" με τον Jo Rudess στα πλήκτρα να κεντάει ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής των μελωδιών μπολιάζει μέσα λίγο το ύφος των Dream Theater με την ταξιδεμένη και ανάλαφρη αισθητική των Pink Floyd και των Rush, όσο μεταξύ άλλων ακούγεται στα 64 του πολύ πιο φρέσκος από ανθρώπους που έχουν τα μισά του χρόνια.
Σε άλλη διάσταση ανοίγοντας ξανά το ηχοχρωματικό φάσμα του metal καλειδοσκοπίου που ακούει στο όνομα των LTE, πιο πειραματικό με μερικές ethnic, ambient αλλά και ηλεκτρισμένες καταβολές, έρχεται το "Liquid Evolution", που παράλληλα φαντάζει και σαν δήλωση για όσα πρεσβεύει το συγκρότημα. Το "The Passage Of Time" αφήνει βέβαια κατά μέρος όλα αυτά τα αυλάκια για να πάρει τον τραχύ δρόμο με τα τσαμπουκαλεμένα, ογκώδη και κιθαριστικά μονοπάτια, ώστε ο Petrucci να λάβει επίσης τη μνεία που του αναλογεί και όχι άδικα, ανοίγοντας δρόμους που θα ταίριαζαν στη συνέχεια του προπέρσινου "Distance Over Time". Οι διάδρομοι που ακολουθήθηκαν τελικά μας οδήγησαν σε ένα φουτουριστικό μέρος με υπνωτικές και αγωνιώδεις εκφάνσεις μέσα από το γκρουβάτο και αλλόκοτο "Chris & Kevin's Amazing Odyssey" με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ψάχνοντας να βρεθεί η έξοδος κάπου στον αέρα, και το μπλε του ουρανού, μάλιστα με το "Rhapsody In Blue" όπου οι ζωηρές του και ανοιχτές του μουσικές γραμμές, εκσυγχρονίζουν στα 13 του λεπτά μια σύνθεση από το πολύ μακρινό 1924.
Λίγο πριν το τέλος, το αέναο δίδυμο του Θεάτρου των Ονείρων ανεβάζει μια όμορφη, αισιόδοξη και γλυκιά παράσταση στο ντουέτο τους, "Shades Of Hope" σαν να ανοίγουν με το πιάνο και τις κιθάρες ένα παράθυρο και μια σκάλα για το μεταπανδημικό όνειρο της χαράς, όπου το συναίσθημα ξεδιπλώνει και απλώνεται. Έτσι, κάπου φτάνουμε στο τέλος, με το "Key Of The Imagination" να μπαίνει σε ακόμα μια φανταστική διάσταση, γεμάτη μελωδίες, κλιμακώσεις και ιδιομορφίες, κάνοντας μας να σκεφτούμε πως θα ήταν ο Mike Portnoy στη παλιά του μπάντα...σήμερα.
Σαν νερό ο χρόνος κυλάει αβίαστα, και η τρίτη κυκλοφορία των Liquid Tension Experiment, απαντά ασυζητητί καταφατικά στο ερώτημα αν αξίζει το άκουσμα και την προσπάθεια. Αυτό μάλιστα εννοείται όχι μόνο για κάθε προοδευτικό shredo-φιλο, αλλά για πάσης φύσεως εραστή της μουσικής τέχνης όσο κι αν οι μεν ηδονιστούν λίγο παραπάνω. Με αυτό για μπούσουλα προφανώς, και τα μέλη έκαναν αυτή την κυκλοφορία να μιλάει κατευθείαν στη ψυχή, και τα 22 ολόκληρα χρόνις της απουσίας τους να φάνηκαν ξαφνικά σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η ευθύτητα μέσα από την πολυπλοκότητα δύσκολα χτίζεται τόσο όμορφα, και η εν λόγω τετράδα το κατάφερε με τρόπο κι όχι κόπο. Κλείνοντας, η δημιουργικότητα αποτελεί σύντροφο ειδικά για την πάλαι ποτέ παρέα των Dream Theater, με τους δεύτερους να παίρνουν ανάσα για λίγο, μέχρι το επόμενο μουσικό οδοιπορικό.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου