Ο ηρωισμός αλλοτινών εποχών, και η πολεμοχαρής διάσταση των Warrior Path έπειτα από δύο χρόνια κάνουν ξανά αισθητή την παρουσία τους γύρω από το underground. Με μια φωνητική μεταγραφή, και το δίδυμο του Aνδρέα Σινάνογλου και Bob Katsionis να είναι ξανά ενεργό, το εν λόγω σχήμα γράφει μια νέα ιστορία, σε ένα φανταστικό (ή όχι και τόσο) παρελθόν με το ηχηρό και βαρύγδουπο "The Mad King". Κάπως έτσι μάλιστα, μπορούμε νομίμως, και νοερώς να ταξιδέψουμε εν μέσω καραντίνας.
Οι ακουστικoί ήχοι της αρχής μας μαγεύουν γράφοντας τον πρόλογο με το "It Has Begun", δίνοντας πάσα στις μεγαλειώδεις, ηλεκτρισμένες Maiden-ικές αρμονίες, που θα μας οδηγήσουν στη συνέχεια στο ομότιτλο με τα στροβιλισμένα του riffs, και το αληθινό εναρκτήριο λάκτισμα, για κάτι πραγματικά δυνατό, τρελό και παθιασμένο μέσα στην Αυλή ενός λυσσασμένου μονάρχη. Ήδη με το "Mad King" αλλά και το πιο σκοτεινό, συννεφιασμένο "His Wrath Will Fall", πέρα από περίτεχνες κιθάρες γεμάτες στιβαρά riffs και όμορφες μελωδίες, αυτό που επίσης κλέβει την παράσταση είναι η φωνή του Σουηδού Daniel Heiman από τους Lost Horizon, που κάνει το άλμπουμ να αναδειχθεί μέσα από την παλιομοδίτικη, κλασική χροιά του.
Το "Beast Of Hate" έρχεται με περισσότερη αμεσότητα, με στοιχεία που γεφυρώνουν το παρόν άλμπουμ με τον προκάτοχό του, ενώ ο δυναμισμός του ελκύει τόσο το epic στοιχείο όσο και το europower με riffs που μοιάζουν σαν ξεχασμένα αποκούμπια από τους πρώιμους Helloween σε πλήρη αντίθεση βέβαια με το "Don't Fear The Unknown" και το ύφος εποχής που αφήνει στον αέρα, λίγο πριν το βαρύ, mid-epic στυλ του. Στο ίδιο ύφος μάλιστα, και με έναν καταιγισμό sountrack-ικών προσθηκών και μελωδιών, όπως και στο υπόλοιπο άλμπουμ, το "Savage Tribe" προχωρά ακάθεκτο και ευθύ με τύμπανα και κιθάρες να "ξυρίζουν".
Στο "Avenger" από την άλλη, η ροή που παίρνει τόσο στα ελαφρά του περάσματα, όσο και στην ογκώδη του συνέχεια, κάνει ένα ταξίδι βαθιά στα 80s εκεί που ένα αναπάντεχο όνειρο θα ένωνε τον τσαμπουκά των Manowar ή τη μεγαλοπρέπεια των Warlord με την τεχνική των Quennsryche και τον λυρισμό των Crimson Glory, που όπως φαίνεται όμως κρατά για λίγο ώστε το "Out From The Shadows" να επιστρέψει στα μεσαιωνικά μονοπάτια του υπόλοιπου συνόλου με μια έντονη δραματικότητα και αριστοτεχνικά γεμίσματα σαν μια πιο παραμορφωμένη εκδοχή των MSG που ήθελε να γίνει πιο στακάτη ενώ κάπως έτσι, και ακόμα πιο έντονα, ως φυσική συνέχεια ακολουθεί το "Nevernding Fight" σαν έκρηξη με διάθεση για έναν πόλεμο δίχως αύριο. Τέλος, το "Last Tale" μας ηρεμεί και μας χαλαρώνει έπειτα από αυτό το δύσκολο ταξίδι στην ιστορία, με μερικά up tempo χτυπήματα για να μη ξεχνιόμαστε.
Οι Warrior Path συνεχίζουν πιστά στην ανηφόρα, με το όραμα του βασικού τους νου, να μετρά επιτυχίες προς τους φίλους των power/epic ηχοτοπίων, αλλά και πάσης φύσεως παλιομοδίτη. Με μια φρέσκια ματιά γύρω από τον θρύλο που άφησαν τα 80s και τα 90s, ο δεύτερος δίσκος ανοίγεται σαν ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και αισθήσεις, που δημιουργεί ένα μακρύ αλλά αβίαστο ταξίδι, που πολλοί ακόμα δε μπορούν να πετύχουν. Mε αυτό για μπούσουλα, το ελληνικό project με την πολύτιμη βοήθεια του πολυπράγμονα Bob Katsionis και του φωνητικού μεγαθήριου του Daniel, έκανε κάτι τόσο ορεξάτο αλλά και επαγγελματικό, αναβιώνοντας υπέροχα μουσικές και συναισθήματα που δε μπορούν να περάσουν απαρατήρητα στην ατμόσφαιρα του σκληρού ήχου.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου