Πανδημίες, διπλωματικές συγκρούσεις, πολιτικές πτώσεις και κοινωνικός ξεπεσμός είναι μερικά μόνο από όσα γυροφέρνουν τη φετινή χρονιά. Πολλά soundtracks μπορούν να πλαισιώσουν αυτή τη δυστοπία, αλλά η νέα δουλειά των Napalm Death έπειτα από πέντε χρόνια είναι από τις πλέον κατάλληλες. Το "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism" είναι ολόφρεσκο με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, όπως θα φανεί και στη συνέχεια.
Από το πρώτο άκουσμα κιόλας φαίνεται πως είναι ένα άλμπουμ πολλαπλών ταχυτήτων αφού με την αρχική τριπλέτα των "Fuck The Factoid", "Blacklash Just Because" και "That Curse Of Being in Thrail" το κλασικό ύφος των Napalm Death μαζί με την παρανοϊκή φωνή του Barney χτυπά στο ψαχνό και ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Από την άλλη το "Contagion" που αναφέρεται στην αιώνια νόσο που λέγεται πολιτική θα έρθει με hardcore διαθέσεις που ενώνονται με τους death ήχους ενώ οι διαδοχικές δυσαρμονίες του κάνουν το αποτέλεσμα πιο μαύρο. Στο ίδιο μήκος κύματος μάλιστα θα συναντήσουμε λίγο αργότερα και το "Zero Gravitas Chamber" αφού θα έχουμε βρεθεί ήδη σε κάποια άλλα ηχοτόπια.
Πιο συγκεκριμένα, ρυθμικό με αλλόκοτες industrial επιρροές θα έρθει το "Joi de ne pas vivre" για να δώσει τα πρώτα ηχηρά μηνύματα καινοτομίας, ενώ το "Invigorationg Clutch" συνεχίζει σε αυτό το στυλ σαν φυσική συνέχεια του προηγούμενου μέχρι οι κιθάρες να πάρουν μπροστά και να ξαναλλάξουν τον ρου του άλμπουμ. Στο "Fluxing Of The Muscle" θα δούμε τη μπάντα πάλι να ψάχνεται καθώς φλερτάρει με τις γκρούβες και το βαρύ αλήτικο metal που κονταροχτυπιέται σαν τιτάνας με το grind στοιχείο.
Το ήδη γνωστό "Amoral" εν συνεχεία καταφέρνει ταυτόχρονα να θυμίζει, αλλά και όχι, τους Βρετανούς θρύλους που γεμάτο ζωντάνια θα έρθει με το heavy/punk του να τιμήσει μπάντες σαν τους Killing Joke που εμφανώς σημάδεψαν τον ήχο που αγαπήσαμε από δαύτους, το οποίο μάλιστα έτσι ακραίο όπως πρέπει θα δοθεί μετά από απεγνωσμένες κραυγές στο ομότιτλο. Λίγο πριν το τέλος και δίχως πολλές αλλαγές συναντάμε το "Acting In Coughed Faith" το οποίο παρόλο που δεν είναι τόσο λυσσασμένο καταφέρνει να κρατά στα ηνία του το βάρος των extreme αισθήσεων. Για φινάλε κι αφού έχει καταλάβει ο καθείς περί τι δίσκου μιλάμε, το "A Bellyful Of Salt And Spleen" μας αφήνει με πειραματισμούς, δίνοντας μια αργόσυρτη ψυχεδέλεια, ενώ είναι τόσο βαθύ και χαοτικό σαν τη θάλασσα στο video clip του και με καθαρές, μοντέρνες χροιές που κατά καιρούς συνηθίζει το γκρουπ τα τελευταία χρόνια.
Η όρεξη και η αγάπη για ακόμα μια φορά φαίνεται. Κάτι ακόμα που πάντα θα είναι διαχρονικό και αειθαλές προς την έμπνευσή τους θα είναι όλες οι κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις που ενώ φθείρουν τον κάθε άνθρωπο, τους ίδιους τους Napalm Death τους αναζωογονεί καλλιτεχνικά. Όλα αυτά μαζί δημιουργούν έναν ζωμό που δένει καλά με όλα τα νέα στοιχεία που δίνονται και φυσικά μας ελκύει ήδη από το άρωμά του. Είναι τρομερό πως με πληθώρα δίσκων κανένας δε μπορεί να θεωρηθεί βαρετός, ενώ οι ίδιοι οι πατέρες του grindcore ήχου ακούγονται πιο ανανεωμένοι από ποτέ για 16η συνεχή φορά ξεπηδώντας από κάθε είδους παγίδες στο "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism".
(8,5/10)
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη των Napalm Death στο Metal View: https://metal-view.blogspot.com/2020/09/napalm-death-metal-view.html
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Από το πρώτο άκουσμα κιόλας φαίνεται πως είναι ένα άλμπουμ πολλαπλών ταχυτήτων αφού με την αρχική τριπλέτα των "Fuck The Factoid", "Blacklash Just Because" και "That Curse Of Being in Thrail" το κλασικό ύφος των Napalm Death μαζί με την παρανοϊκή φωνή του Barney χτυπά στο ψαχνό και ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Από την άλλη το "Contagion" που αναφέρεται στην αιώνια νόσο που λέγεται πολιτική θα έρθει με hardcore διαθέσεις που ενώνονται με τους death ήχους ενώ οι διαδοχικές δυσαρμονίες του κάνουν το αποτέλεσμα πιο μαύρο. Στο ίδιο μήκος κύματος μάλιστα θα συναντήσουμε λίγο αργότερα και το "Zero Gravitas Chamber" αφού θα έχουμε βρεθεί ήδη σε κάποια άλλα ηχοτόπια.
Πιο συγκεκριμένα, ρυθμικό με αλλόκοτες industrial επιρροές θα έρθει το "Joi de ne pas vivre" για να δώσει τα πρώτα ηχηρά μηνύματα καινοτομίας, ενώ το "Invigorationg Clutch" συνεχίζει σε αυτό το στυλ σαν φυσική συνέχεια του προηγούμενου μέχρι οι κιθάρες να πάρουν μπροστά και να ξαναλλάξουν τον ρου του άλμπουμ. Στο "Fluxing Of The Muscle" θα δούμε τη μπάντα πάλι να ψάχνεται καθώς φλερτάρει με τις γκρούβες και το βαρύ αλήτικο metal που κονταροχτυπιέται σαν τιτάνας με το grind στοιχείο.
Το ήδη γνωστό "Amoral" εν συνεχεία καταφέρνει ταυτόχρονα να θυμίζει, αλλά και όχι, τους Βρετανούς θρύλους που γεμάτο ζωντάνια θα έρθει με το heavy/punk του να τιμήσει μπάντες σαν τους Killing Joke που εμφανώς σημάδεψαν τον ήχο που αγαπήσαμε από δαύτους, το οποίο μάλιστα έτσι ακραίο όπως πρέπει θα δοθεί μετά από απεγνωσμένες κραυγές στο ομότιτλο. Λίγο πριν το τέλος και δίχως πολλές αλλαγές συναντάμε το "Acting In Coughed Faith" το οποίο παρόλο που δεν είναι τόσο λυσσασμένο καταφέρνει να κρατά στα ηνία του το βάρος των extreme αισθήσεων. Για φινάλε κι αφού έχει καταλάβει ο καθείς περί τι δίσκου μιλάμε, το "A Bellyful Of Salt And Spleen" μας αφήνει με πειραματισμούς, δίνοντας μια αργόσυρτη ψυχεδέλεια, ενώ είναι τόσο βαθύ και χαοτικό σαν τη θάλασσα στο video clip του και με καθαρές, μοντέρνες χροιές που κατά καιρούς συνηθίζει το γκρουπ τα τελευταία χρόνια.
Η όρεξη και η αγάπη για ακόμα μια φορά φαίνεται. Κάτι ακόμα που πάντα θα είναι διαχρονικό και αειθαλές προς την έμπνευσή τους θα είναι όλες οι κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις που ενώ φθείρουν τον κάθε άνθρωπο, τους ίδιους τους Napalm Death τους αναζωογονεί καλλιτεχνικά. Όλα αυτά μαζί δημιουργούν έναν ζωμό που δένει καλά με όλα τα νέα στοιχεία που δίνονται και φυσικά μας ελκύει ήδη από το άρωμά του. Είναι τρομερό πως με πληθώρα δίσκων κανένας δε μπορεί να θεωρηθεί βαρετός, ενώ οι ίδιοι οι πατέρες του grindcore ήχου ακούγονται πιο ανανεωμένοι από ποτέ για 16η συνεχή φορά ξεπηδώντας από κάθε είδους παγίδες στο "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism".
(8,5/10)
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη των Napalm Death στο Metal View: https://metal-view.blogspot.com/2020/09/napalm-death-metal-view.html
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου