HEATHEN-EMPIRE OF THE BLIND (Album Review)

To thrash metal της Bay Area αγαπήθηκε, υμνήθηκε και ενέπνευσε το παγκόσμιο στερέωμα του σκληρού ήχου όσο λίγα είδη. Φυσικά μικρές και μεγάλες, πλην θρυλικές μπάντες της σκηνής από τα ένδοξα 80s συνεχίζουν ακάθεκτες και πωρωμένες. Έτσι και τώρα, οι Heathen έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια επιστρέφουν δυναμικά και έξυπνα μέσω του τέταρτου άλμπουμ τους "Empire Of The Blind".

Στο τούνελ των Αμερικάνων εισχωρούμε σιγά σιγά μέσα από το μεγαλειώδες, επιβλητικό και γεμάτο μελωδίες "This Rotting Sphere" που αυτομάτως θα μας οδηγήσει στο γκαζιάρικο, catchy και ελαφρώς power-άδικο "The Blight", για να μας κοπανήσει όπως βαρούν και τα τύμπανα στους έντονους ρυθμούς του.

Με τις διαβαθμίσεις που μας πηγαίνει ο δίσκος, τα πράγματα αγριεύουν κι άλλο στο ομότιτλο, που πέρα από τους κλασικούς thrash ήχους οι οποίοι αυτομάτως παραπέμπουν στις απαρχές των Δυτικών Παραλιών, , υπάρχουν κοφτά heavy σημεία που ανατριχιάζουν πλάι στα κιθαριστικά leads. Πιο συγκεκριμένα, αυτές οι κιθαριστικές στιγμές καταπιάνονται σε όλο το άλμπουμ δίνοντας μεγαλύτερη ευχαρίστηση στους οπαδούς που δε ζητούν μόνο την ωμότητα αλλά και την τεχνική με φαεινά παραδείγματα τo "Sun In My Hand", το δραματικό "Shrine Of Apathy", το "Devour" και αναμφισβήτητα το shred-άρικο και χτυπητό "A Fine Red Mist".

Βέβαια δε λείπουν στιγμές που κάνουν κάθε θρασά να νομίζει ότι ξαναζεί στo 1984, αφού το "Dead And Gone" έρχεται να ενώσει το στυλ των Testament με αυτό των Exodus και μάλιστα με περίσσια πολυφωνικά και ήχους που πέφτουν σαν ογκόλιθοι. Το "Blood To Be Let" από την άλλη είναι πιο σύγχρονο και τραχύ ενώ σε μια ένωση όλων αυτών θα έρθει το "In Black". Mε μια επιθετική riff-ολογία, μπόλικο "τούπα τούπα" και διαπεραστικές ταχύτητες το "The Gods Divide" είναι o κρυφός άσσος στο μανίκι του δίσκου λίγο πριν το τέλος, δίνοντας πάσα στο καταλυτικό "Monument To Ruin" που μας αφήνει με σκοτεινές απαλές μελωδίες μετά το χάος που δημιουργήθηκε.

Το νέο πόνημα των Heathen δίνει το στίγμα του και τις μουσικές που τους καθιέρωσαν, ενώνοντας την πολυπλοκότητα με το αγνό γρήγορο metal. Προσωπικά για τον γράφοντας το εν λόγω συγκρότημα είναι από τα πλέον υποτιμημένα του χώρου, έχοντας δώσει πολύ όμορφες μουσικές ανά τα χρόνια και φυσικά μια τίμια και ποικίλη κυκλοφορία όπως το "Empire Of The Blind". Η ιστορία θα δείξει την αληθινή ανταπόκριση από τους οπαδούς, αλλά αναμφίβολα τα στοιχεία που έκαναν το thrash διαχρονικό, δίνονται περίσσια και εξελίσσονται από την παρέα των Lee Altus και David White.

(8/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης