Η Lindsay Schoolcraft είναι κυρίως γνωστή στο ευρύ μεταλλικό κοινό από την πολυετή της συνεργασία με τους Cradle Of Filth. Βέβαια η ιστορία της ξεκινά κάποιο χρόνια πίσω, ενώ συνεχίζει δυναμικά μέχρι και σήμερα με νέες ασχολίες και projects. Η πολυπράγμων καλλιτέχνιδα φέτος, μετά το επιτυχημένο "Martyr", επιστρέφει με το νέο σόλο άλμπουμ της, "Worlds Away" αρπάζοντας τη μαγική της άρπα και γιορτάζοντας τα 10 χρόνια καριέρας με έναν όμορφο και αιθέριο, μίνιμαλ τρόπο. Για το σκεπτικό πίσω από τις νέες εκτελέσεις κομματιών της, το παρελθόν της με τους Βρετανούς metal θρύλους, τα προβλήματα υγείας που της άλλαξαν τη κοσμοθεωρία και όσα το μέλλον ετοιμάζεται να φέρει, η καλοσυνάτη και ευγενέστατη Καναδή μίλησε στο Metal View.
-Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω πως νιώθεις για την υποψηφιότητα σου στα βραβεία Juno (σαν να λέμε Καναδικά Grammy), με το ντεμπούτο σου "Martyr";
Ειλικρινά ακόμα και σήμερα όταν το σκέφτομαι νιώθω ένα δέος και μια βαθιά χαρά, αφού είμαι ευγνώμων για όλη την αναγνώριση. Ξέρω ότι πολλοί καλλιτέχνες μπορούσαν να διακριθούν στην ίδια κατηγορία αλλά είναι ενδιαφέρον όταν σε μαθαίνει έτσι κι άλλος κόσμος ή κάνεις περήφανους όσους σε στήριξαν με τον τρόπο τους. Αυτή την περηφάνια νιώθω ακόμα γιατί το να είσαι υποψήφιος σε αυτά τα βραβεία είναι η μέγιστη τιμή και αξίωση για έναν Καναδό καλλιτέχνη και οι αντιδράσεις μου ήταν τόσο περίεργες από την αρχή,χαχα, γιατί δεν το πίστευα.
-Πώς προέκυψε η εορταστική ιδέα για τα δέκα χρόνια πορείας σου στον χώρο, με ένα τόσο ιδιαίτερο ακουστικό, σόλο άλμπουμ όπως το "Worlds Away";
Είχα υπολογίσει πως πλησιάζουν σιγά σιγά τα δέκα μου χρόνια στη δισκογραφία και είπα να το γιορτάσω κάπως. Μία φορά κυκλοφόρησα δουλειά που περιείχε μόνο άρπα, πριν καιρό, και αποφάσισα έτσι να επαναπροσδιορίσω μέσα από αυτούς τους ήχους κάποια τραγούδια της καριέρας μου. Είχε προηγηθεί ένα διβδόμαδο tour στην Αυστραλία το 2019 όπου ήμουν εγώ με ηλεκτρική άρπα και είδα τις θετικές αντιδράσεις και τον ενθουσιασμό του κοινού, οπότε έτσι ξεκίνησαν οι πρώτες σκέψεις. Στη συνέχεια το συζήτησα με φίλους και οπαδούς για να δω πως τους φαίνεται σαν ιδέα, η απάντηση ήταν εξίσου ζεστή και θετική. Όταν οργάνωνα τον δίσκο ήρθε η πανδημία, υποχρεωθήκαμε σε lockdown, κι αφού δε μπορούσα να κάνω κάτι άλλο είπα "οκ, ας δουλέψουμε", κι έτσι έπεσα με τα μούτρα στην προετοιμασία του με κάποιες παλιές ιδέες που είχα σαν instrumental και εκτελέσεις κομματιών οι οποίες ήρθαν λίγο...αλλιώς. Ευτυχώς ο παραγωγός μου, o Tylor Williams είναι γείτονας μου οπότε περάσαμε την καραντίνα δουλεύοντας, κι έτσι ασταμάτητα μέσα σε τρεις μήνες η δουλειά ήταν έτοιμη.
-Χώρια από τα δύο νέα κομμάτια, υπάρχουν εννέα επανεκτελέσεις παλιών σου τραγουδιών όπως είπες κι εσύ. Γιατί είναι αυτά τα εννέα για παράδειγμα κι όχι κάποια άλλα;
Το πήγα με βάση τις προβολές και τις τάσεις που έχουν τα κομμάτια μου στο Spotify και το Bandcamp, ώστε να τσεκάρω τι πραγματικά θα ήθελε κι ο κόσμος να ακούσει από εμένα και τι αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια. Από εκεί και πέρα ήθελα τα κομμάτια που επέλεξα να ακούγονται όμορφα στην άρπα και να ταιριάζουν αρμονικά. Έκανα πολλές προσπάθειες και δοκιμές μέχρι να κατασταλλάξω, αλλά νομίζω το αποτέλεσμα με δικαιώνει, αν και αυτό θα φανεί στην πορεία, χαχα.
-Μου έκανε εντύπωση που δεν υπήρξε κάποια διασκευή στους Cradle Of Filth μιας και είναι κομμάτι της πορείας σου. Σκέφτηκες να το δοκιμάσεις παρόλα αυτά; Τo "Nymphetamine" για παράδειγμα είναι τέλειο για κάτι τέτοιο...
Ακριβώς αυτό το κομμάτι έχεις δίκιο πως είναι ταιριαστό, και στη σόλο περιοδεία που έκανα το έπαιζα συνεχώς. Επίσης είχα κάνει μια διασκευή πριν κάποια χρόνια με ένα project φίλων και θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη και πιο ταιριαστή στιγμή γιατί έπαιζα ήδη το αυθεντικό με τη μπάντα παράλληλα. Γενικά θα ήθελα να διασκευάσω κάποιο κομμάτι, αλλά θα έπεφτε χαρτοδουλειά και γραφειοκρατία μέχρι να υλοποιηθεί στο τέλος, και θα ήταν εξαιρετικά κουραστικό. Είμαι ακόμα εδώ και θα συνεχίζω να παίζω το "Nymphetamine" live με τον τρόπο μου που είναι πιο διαφορετικός και ίσως κάποιο ακόμα κομμάτι από την περίοδο μου στους Cradle Of Filth, αλλά τώρα εστιάσαμε για τα καλά σε δικά μου κομμάτια.
-Σε αυτό το άλμπουμ το ομώνυμο, καθώς και το "Dancing On The Strings" είναι δύο ακυκλοφόρητα. Πάνω σε αυτό ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι νέα τραγούδια ή παλαιότερα που περίμενες την κατάλληλη στιγμή να τα κυκλοφορήσεις;
Το "Dancing On The Strings" είναι πραγματικά παλιό κομμάτι, ήδη από την εποχή του ΕΡ "Rushing Through The Skies" και μάλιστα από τα πρώτα που έγραψα, γύρω στο 2011. Αρχικά προοριζόταν για το ΕΡ αλλά μετά έλεγα μήπως το έκανα με κανονική μπάντα. Τελικά, επειδή δυσκολεύτηκα πολύ παίζοντας το στο πιάνο και στην άρπα έβγαινε πιο ωραίο, κρατήθηκε για τώρα. Όσον αφορά το "Worlds Away" είναι πιο καινούριο κομμάτι, το οποίο στο πιάνο δεν ακουγόταν τόσο ωραίο και δουλεύοντας το στην άρπα βγήκε πιο ωραίο, άμεσο και ατμοσφαιρικό, οπότε βγάζει νόημα η ύπαρξη του ως ομότιτλο.
-Tόσο στο "Martyr" όσο και στο "Worlds Away", παίζει ο παλιός drummer των Evanescence, Rocky Gray. Ξέρω πως είσαι μεγάλη fan των Evanescence οπότε θέλω να μου πεις πως νιώθεις για αυτή τη συνεργασία και σαν οπαδός και σαν καλλιτέχνης...
Είναι πραγματικά ένα ιδιαίτερο και περίεργο συναίσθημα! Είναι ένας άνθρωπος που ζει για να ασχολείται με τη μουσική και λατρεύει να παίζει μουσική. Τον γνώρισα το 2010 σαν απλή οπαδός των We Are The Fallen μετά από μια συναυλία τους, συζητήσαμε για τα μουσικά μου σχέδια και μετά κρατήσαμε επαφές οπότε άρχισα να δουλεύω μαζί του. Ειλικρινά αν κάποιος ερχόταν στην εφηβεία μου να μου πει ότι θα παίζεις με αυτό το άτομο δε θα τον πίστευα. Όπως και τώρα που μπορεί να ακούω μουσική στο Spotify, μου βγάζει παλιά κομμάτια των Evanescence στα προτεινόμενα και σκέφτομαι ότι με ένα μέλος τους συνεργάζομαι χαχα. Είναι πραγματικά τρελό και cool χαχα, αλλά είναι ένας ταλαντούχος μουσικός που μου έχει λείψει και θα ήθελα να συνεργαστώ πάλι με την επόμενη δουλειά μου.
-Δεν έχει περάσει πραγματικά πολύς καιρός από τότε που έφυγες από τους Cradle Of Filth και θα ήθελα να σε ρωτήσω που σου φαίνεται πλέον εκείνη η συνεργασία και ποιες οι αγαπημένες σου αναμνήσεις από αυτήν την περίοδο;
Ήταν πραγματικά μια φανταστική εμπειρία στην ολότητα της. Φυσικά οι πιο αγαπημένες μου αναμνήσεις έχουν να κάνουν με τον κόσμο που συναντούσα κι όλες τις νέες γνωριμίες με χώρες και κουλτούρες που δεν είχα ξαναδεί. Με τους Cradle Of Filth έζησα μια άκρως επαγγελματική μουσική ζωή παίζοντας παντού. Nιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτή την ευκαιρία και η απόφασή μου να αποχωρήσω ήταν μία από τις πιο δύσκολες της ζωής μου. Ξέρεις κατά κάποιον τρόπο ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για εμένα και την υγεία μου να φύγω κι έπρεπε μέσα μου να το κάνω. Μερικά χρόνια πριν είχα μια μεγάλη περιπέτεια με τον καρκίνο και οι γιατροί μου έλεγαν να προσέχω αλλιώς δε θα είχα αρκετό χρόνο ζωής, οπότε υποβλήθηκα σε εγχείρηση και είμαι ακόμα εδώ, και έπεσαν πολλά πράγματα μαζεμένα. Όλα αυτά μου άνοιξαν μια νέα αντίληψη και κατάλαβα πως η ζωή είναι πραγματικά μικρή οπότε πρέπει να ακολουθείς τα όνειρά σου και το όραμα σου, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι. Η ζωή αξίζει πραγματικά όταν κάνεις κάτι που σε χαροποιεί, χωρίς να βλέπεις μόνο τη δόξα, τη φήμη ή το χρήμα. Εγώ βλέπω τον εαυτό μου καλά και τη ζωή μου γεμάτη μέσω της έχνης και της δημιουργικότητας μου, όλα αυτά τα συναισθήματα κανένα νόμισμα δε μπορεί να τα εξαγοράσει. Μου άρεσαν όλα στους Cradle Of Filth, αλλά είναι μια μπάντα με ένα συγκεκριμένο στυλ, ένα συγκεκριμένο μοτίβο που έπρεπε να τηρήσω και προφανώς να πατήσω σε αυτή την κληρονομιά που έχουν αφήσει, κι από ένα σημείο και μετά ήθελα να ξεφύγω και να κάνω τη δική μου μουσική. Χαίρομαι που υπήρξα ένα κεφάλαιο της ιστορίας τους και ακόμα με θεωρώ ένα δικό τους κομμάτι αφού άφησα κάτι μέσα σε αυτούς, αλλά υπήρξε και ένα τείχος. Χαίρομαι που πλέον οι περιστάσεις με έχουν κάνει ένα δημιουργικό άτομο και ξέφυγα μόνο για καλό. Αγαπώ τα παιδιά των Cradle Of Filth και μόνο καλά έχω να πω για αυτούς, χαίρομαι που έχω κρατήσει επαφή, αλλά τώρα στοχεύω με βάση τη δική μου θέληση. Ήταν μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου, αλλά την άφησα πίσω.
-Έπειτα από αυτή την αποχώρηση βλέπεις πως έχεις περισσότερη έμπνευση καθώς και περισσότερο χρόνο;
Απολύτως, ναι. Είχα κάποιες ψυχικές δυσκολίες κάποια στιγμή, αλλά όταν ξεκίνησα να μπαίνω στη δημιουργική διαδικασία με το νέο άλμπουμ, καθώς και με τα νέα κομμάτια των Antiqva αισθάνθηκα να ξεφεύγω από αυτό, συνειδητοποιώντας πόσο αγαπώ να συνθέτω και κυρίως όταν συνεργάζομαι με έναν άνθρωπο σαν τον Χenoyr (Ne Obliviscaris) αφού με έβαλε να δοκιμάσουμε νέες μουσικές γύρω από το black metal που τόσο καιρό ήθελε χαχα. Πάλεψα με την κατάθλιψη για κάποιους μήνες αλλά με τις αλλαγές στη ζωή μου νιώθω να ξαναβρίσκω τον εαυτό μου και έχω τον χρόνο όπως είπες να δω ποια είμαι και τι θέλω στην τελική. Φέτος γενικά είναι μια χρονιά που θα έχει πολλή μουσική χαχα.
-Μιας και μίλησες για τους Antiqva, να περιμένουμε κάτι σύντομα από αυτό το project;
Ναι! Ξεκινάμε να ηχογραφούμε τα πρώτα δύο κομμάτια μας αυτήν την εβδομάδα και ελπίζουμε πως τα πρώτα μας δείγματα θα έχουν κυκλοφορήσει πριν τα Χριστούγεννα!
-Με τόσα που έχεις κάνει στην πορεία σου, ποια θεωρείς τη σημαντικότερη στιγμή της δεκαετούς σου καριέρας;
Ω φίλε, είναι τόσα πολλά χαχα. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται τώρα στο μυαλό είναι το "Martyr" γιατί ήταν πραγματικά μια αληθινή πρόκληση. Ήταν κάτι που ονειρευόμουν και σχεδίαζα πολλά χρόνια και ήρθε σε μια περίοδο αλλαγών για εμένα και μάλιστα ως απάντηση σε κόσμο που έλεγε πως δεν είναι πιθανό. Είναι ένας δίσκος με πολύ κόπο και μεγάλη αγάπη.
-Σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ πολύ για το ενδιαφέρον και τις ερωτήσεις σου. Ελπίζω η νέα μου δουλειά να σας προκαλέσει το ενδιαφέρον!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
