Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του ακραίου ήχου είναι αναντίρρητα οι Napalm Death. Το βρετανικό συγκρότημα έχοντας έντονες τις punk καταβολές του γουστάρει να ερεθίζει και να ερεθίζεται από τα παγκόσμια τεκταινόμενα δίνοντας βάση σε όσα ο κόσμος αποφεύγει να δει. Οι προπάτορες της grindcore σκηνής επιστρέφουν φέτος με το 16ο τους δημιούργημα και το Metal View βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τον εύστοχο ατακαδόρο Mark "Barney'' Greenway για όσα επηρέασαν το νέο, "Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism", τις πειραγμένες τους μουσικές διαθέσεις και πως βλέπουν την επιρροή που έχουν ασκήσει όλα αυτά τα χρόνια στη σκληρή μουσική.
-Πρώτα απ'όλα, είδαμε πως στις αρχές της χρονιάς κυκλοφορήσατε ένα ΕΡ, και τώρα επιστρέφετε με έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Aλήθεια, ήταν μια γεμάτη χρονιά για εσας;
Κοίτα, το άλμπουμ ολοκληρώθηκε γύρω στον Φεβρουάριο με Μάρτιο, και τα κομμάτια του ΕΡ που κυκλοφόρησαν εκείνον τον μήνα υπήρχαν από την αρχή των ηχογραφήσεων μας. Δε χωρίστηκε η περίοδος των ηχογραφήσεων, όλα ξεκίνησαν την ίδια στιγμή και αποτέλεσαν μέρος τους. Κάπως έτσι προετοιμάσαμε το έδαφος για το νέο άλμπουμ.
-Ο τίτλος του δίσκου σας, "Throes of Joy in The Jaws of Defeatism" έχει μια φιλοσοφική διάθεση βασισμένη σε αντιθέσεις μεταξύ θετικών και αρνητικών. Τι πραγματικά εννοείτε μέσω αυτου;
Στη γλωσσολογία το βασίζουμε ως οξύμωρο, και ναι έχεις δίκιο! Θέλαμε να δείξουμε δύο διαφορετικές οπτικές, σαν έναν διπλό τίτλο. Μέσω του "Jaws Of Defeatism" φαντάσου μια παγίδα, που ο άνθρωπος θέλει να ξεφύγει και να ελευθερωθεί αλλά υπάρχει πίεση. Με το "Throes Of Joy" θέλουμε να δείξουμε την ενέργεια και το συναίσθημα όταν κάποιος ξεφεύγει με οποιονδήποτε τρόπο από κάτι που είναι κλεισμένος και δυσαρεστημένος αλλά ενδεχομένως στην πορεία να πέσει σε άλλη παγίδα. Αυτό είναι το νόημα, το οποίο μπορεί να γίνει από βαθιά προσωπικό έως και απόλυτα κοινωνικό. Σκέψου πως οι κοινωνίες και οι κυβερνήσεις ασκούν καταπιέσεις, δημιουργούν διακρίσεις και αυτό οδηγεί στην απόρριψη κάποιων ομάδων ή μειονοτήτων. Για παράδειγμα στο θέμα των προσφύγων τα τελευταία χρόνια, όλοι ασκούν μια σκληρή, βιτριολική πολιτική με κάποιες κυβερνήσεις να λειτουργούν απόλυτα εναντίον τους. Το ίδιο ισχύει και εναντίον των ομοφυλόφιλων ως ένα άλλο παράδειγμα. Και οι δύο πολιτικές εφαρμόζονται σε δημοκρατικά κράτη αλλά δεν παύουν να θυμίζουν δικτατορίες στην εποχή του Μεσοπολέμου γύρω στο 30'. Πολλά ευρωπαϊκά κράτη θέλουν να κάνουν τον κόσμο τους απάνθρωπο και να δημιουργεί εμπόδια σε οτιδήποτε οι ίδιοι δεν είναι, με μόνη διαφορά ό,τι στο παρελθόν οι πράξεις αυτές οδηγούνταν σε μαζικούς θανάτους. Ξέρεις είναι όλοι άνθρωποι που απλώς παλεύουν για μια καλύτερη ζωή και ομάδες του πληθυσμού τους απορρίπτουν από την κοινωνία. Μιλάμε για οικονομικές κρίσεις, προσφυγικές κρίσεις, ανθρωπιστικές κρίσεις...δεν είναι κρίσεις, είναι αγώνας ανθρώπων εναντίον της εκάστοτε εξουσίας για να αποφευχθεί ο κίνδυνος.
-Όπως ανέφερες και εσύ, υπάρχει μια αλληγορία στον τίτλο και γενικά είστε ένα γκρουπ που καταπιάνεται με ζητήματα της σύγχρονης εποχής. Τόσο οι παλαιότερες γενιές, αλλά ακόμα χειρότερα η δική μου, έρχεται αντιμέτωπη με διακρίσεις, ρατσισμό, πολέμους, ξεριζωμό κτλ. Θεωρείς πως η ιστορία επαναλαμβάνεται;
Απόλυτα. Για ακόμα μια φορά η ανθρωπότητα απέτυχε παταγωδώς! Ξέρεις Γιάννη, δεν είμαστε συνηθισμένοι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και έτσι ο άνθρωπος φαντάζει ως το καλύτερο βιολογικό είδος που μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανή γιατί έτσι έμαθε να λειτουργεί στην εξέλιξη, να ξεχνά και να επαναλαμβάνει. Ακόμα και σήμερα εξαπατά, βασίζεται στη βιομηχανία των όπλων για να λύνει τις διαφορές του, ο,τι δεν του αρέσει το κατηγορεί, κι όλα λειτουργούν σαν ένας φαύλος κύκλος. Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι στη ζωή αυτή, υπάρχουν μερίδες ανθρώπων που πιστεύουν ακόμα σε μια θεμελιώδη αρχή και ηθική και βλέπουν τις αποτυχίες του κόσμου για να μαθαίνουν από αυτές.
-Τα κομμάτια σας, ακόμα μια φορά, είναι γεμάτα μεταφορικές έννοιες και μηνύματα. Πίσω από αυτά υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο concept;
Πάντα θέλουμε να καλύπτουμε τα θέματα μας. Επίσης ως Napalm Death δε μπορούμε να μη βασιζόμαστε σε αιχμηρά concept που πονάνε. Αυτή τη φορά πίστεψέ με είχαμε 12 κομμάτια γεμάτα απελπισία αλλά με διαφορετικό τρόπο και έλεγα μήπως τα γύριζα σε έναν κοινό παρανομαστή. Τελικά βγήκαν με απόλυτη συνοχή για ένα ενιαίο αλλά ποικίλο concept με διαφορετικές θεματικές γεμάτες κοινά στοιχεία που τα ανακαλύπτεις προχωρώντας.
-Παρακολουθώντας το τελευταίο σας video clip για το "A Bellyful Of Salt And Spleen" μου δημιουργήθηκαν εικόνες που στις ειδήσεις στην Ελλάδα έπαιζαν πολύ, βασισμένες στις προσφυγικές ροές και τα θύματα που υπήρξαν. Σχετίζεται το κομμάτι με κάτι τέτοιο;
Ακριβώς αυτό. Νομίζω πως φαίνεται ξεκάθαρα αυτό στο βίντεο, αλλά όπως είπαμε, το άλμπουμ έχει πολλές οπτικές και βασίζεται στις αντιθέσεις, οπότε βλέπεις κόσμο να παλεύει με τα κύματα, άλλους να τους ξεβράζει το κύμα και την ίδια στιγμή μια άλλη μερίδα κόσμου να βγάζει φωτογραφίες και να απολαμβάνει την παραλία. Οπότε αν το δούμε και με μια ακόμα οπτική εκτός από τους πρόσφυγες υπάρχουν αυτοί που παλεύουν με τη ζωή κάθε μέρα αλλά φαίνονται ασήμαντοι και η άλλη πλευρά δεν ευαισθητοποιείται κιόλας. Όλα αυτά μαζί δείχνουν τι σημαίνει τραγωδία.
-Ένα ακόμα κομμάτι που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι το "Contagion" που πολλούς θα τους παραπέμψει στην πανδημία. Αφορά αυτό όντως;
Όχι, όχι. To άλμπουμ γράφτηκε πριν την έξαρση της πανδημίας, είχε ξεκινήσει να υπάρχει αλλά όχι σε αυτόν τον βαθμό. Επίσης δε ξέρω αν ποτέ θα μας ενδιέφερε να ασχοληθούμε με μια αληθινή πανδημία, αφού εδώ τουλάχιστον αναφερόμαστε στον τρόπο που η ανισότητα έχει γίνει μάστιγα και ο χρόνιος ιός που μας χτυπά είναι οι πολιτικές καταστάσεις με αποτέλεσμα οι θεμελιώδεις αρχές να καταρρίπτονται προκαλώντας μόνο δυστυχία. Η κάθε κυβέρνηση θέλει να ξεζουμίζει μια αξιοπρεπή ζωή για τον καθένα μας. Ένας αιώνιος ιός που δεν έχει να κάνει με την ιατρική χαχα. Η τέχνη έχει τη δύναμη να θίξει όλα αυτά αναδεικνύοντας την ελευθερία.
-Mένοντας λίγο στο θέμα του κορονοϊού, είναι κάτι που σας δημιούργησε προβλήματα ως προς την προώθηση του δίσκου όπως ενδεχομένως να τη θέλατε;
Φυσικά. Το κυριότερο πρόβλημα είναι πως δε μπορούμε να περιοδεύσουμε, παρόλο που ο δίσκος θα κυκλοφορήσει κανονικά. Μέχρι στιγμής έχουμε κανονίσει να παίξουμε μόνο στη Τσεχία, που θεωρητικά τα πράγματα είναι καλά. Ξέρεις οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες και το μόνο που κάνουμε είναι να μην το βάζουμε κάτω και να προσπαθούμε για το καλύτερο και να κλείνουμε σιγά σιγά συμφωνίες για εμφανίσεις.
-Αρκετές φορές σας έχουμε δει να πειραματίζεστε στη μουσική σας αλλά αυτή τη φορά υπάρχει μια μίξη τόσο στο κλασικό σας ύφος αλλά και με punk/hardcore επιρροές καθώς επίσης και νέες προσθήκες με μελωδίες, industrial περάσματα και κλασικά death metal στοιχεία. Πώς προέκυψαν όλα αυτά;
Έχουμε κυκλοφορήσει 16 δίσκους μέχρι στιγμής, είναι πραγματικά πολλά! Ήταν ένα στοίχημα με τους εαυτούς μας και δε θέλαμε να είμαστε επαναλαμβανόμενοι. Ο ήχος που πρεσβεύουμε λίγο πολύ έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο και εμείς προσπαθούμε να το πειράζουμε. Είμαστε 100% μια ακραία μπάντα, αλλά μας δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία να κάνουμε κι άλλα πράγματα και βλέπουμε πως μπορούν να γίνουν αποφεύγοντας τα στερεότυπα. Βασικό μας μέλημα Γιάννη είναι να δείχνουμε με κάθε πιθανό τρόπο την οργή ή την ακρότητα μας. Βλέπουμε γρήγορες και βίαιες metal ή hardcore μπάντες, αλλά δεν υπάρχει μόνο εκεί το ακραίο. Δεν είναι μόνο το grindcore ακραίο, για εμένα προσωπικά μπάντες σαν τους Joy Division είναι εξίσου ακραίες όταν πηγάζει από μέσα τους το σκοτάδι, η κατάθλιψη και η απόγνωση. Δεν είναι η φουλ παραμορφωμένη κιθάρα μόνο, είναι και πράγματα πίσω από αυτό. Δε λέω πως οι Napalm Death θα ασχοληθούν με κάτι τέτοιο, αλλά ο πειραματισμός ανοίγει πόρτες και δε σε κάνει να βαριέσαι. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, αλλά δε θα φύγει η ταυτότητα μας παραμένοντας όπως πρέπει.
-Ξέρεις, έχετε κάνει τόσα που βλέπω πάρα πολλές μπάντες να σας αναφέρουν στις επιρροές τους. Μετά από 40 χρόνια ύπαρξης και σχεδόν 30 χρόνια της παρουσίας σου στη μπάντα, πραγματικά έχετε αντιληφθεί πόσο πρωτοποριακοί και σημαντικοί είστε για την extreme metal σκηνή;
Είναι πολύ ωραίο και πραγματικά τιμητικό που βλέπουμε μπάντες να μας αγαπούν και να έχουν πάρει κάτι από εμάς. Είναι ωραίο να πιστεύεις στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου και αυτό που κάνουμε με τους Napalm Death μας κρατά ζωντανούς. Δε θεωρούμε πως δώσαμε πράγματα μόνο στο παρελθόν και είμαστε ευτυχισμένοι πραγματικά όταν καταφέρνουμε να βγάζουμε νέα και φρέσκια μουσική. Από την άλλη όταν κάναμε αυτό το πράγμα πιστεύαμε στους εαυτούς μας και δε μας ένοιαζε αν θα αρέσει σε όλους. Αν νομίζεις πως θα αρέσεις σε όλους μάλλον ζεις σε άλλη πραγματικότητα. Πρέπει πρώτα να είσαι εγωιστής στην τέχνη σου, να δεις πως θα τα καταφέρεις να κάνεις ό,τι θες με τις ιδέες σου και να ρισκάρεις, έπειτα αν πετύχει, πέτυχε. Αν θεωρείς επειδή το κοινό σου γουστάρει grind πως όλοι το γουστάρουν και παίζεις μόνο το ίδιο ξανά και ξανά, τότε τα σκάτωσες χαχα. Ειλικρινά όλα αυτά είχαμε στο νου μας δίχως να μας νοιάζει, δε ξέραμε αν το κάνουμε σωστά ή όχι, απλώς γουστάραμε. Στην τελική αν όντως είμαστε οι πρωτοπόροι, αφήνουμε στο κοινό να το πει μέσα από τη δική μας παρακαταθήκη.
-Ξέρω πως τα πράγματα είναι αβέβαια για το μέλλον, αλλά υπάρχουν ιδέες για περιοδείες και φεστιβάλ με την επόμενη χρονιά;
Ναι εννοείται. Προς το παρόν έχουμε κάποιες σχεδιασμένες εμφανίσεις για τα τέλη Νοεμβρίου που θα δούμε πως θα πάνε. Ελπίζουμε σε πιο πολλά πράγματα για το 2021 αλλά ακόμα δε ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί. Για παράδειγμα από χθες στο Ηνωμένο Βασίλειο ο αριθμός των κρουσμάτων φαίνεται εξαιρετικά σοβαρός οπότε βλέπουμε συνεχώς αλλαγές. Ο ιός είναι εκεί έξω, θα συνεχίσει να υπάρχει και πολλά ίσως διαφοροποιηθούν. Η μεγάλη λύση και ελπίδα για όλους είναι το εμβόλιο, οπότε ίσως εκεί ξεκαθαρίσει και το σκηνικό. Από πλευράς μας όπως είπα και πριν, απλώς βάζουμε σε σειρά κάποια πλάνα.
-Σε ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη Barney, o επίλογος είναι δικός σου...
Μου έχει λείψει η Ελλάδα και έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία μας επίσκεψη. Ελπίζω να είστε ασφαλείς, να τα πούμε ξανά σύντομα με το νέο μας άλμπουμ και η κατάσταση με τον ιό να βρει μια ισορροπία. Για να είσαι στο προσκήνιο 40 χρόνια κάνοντας φασαρία ίσως κάτι σημαίνει, χαχα! Ευχαριστώ για την υποστήριξη!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Πρώτα απ'όλα, είδαμε πως στις αρχές της χρονιάς κυκλοφορήσατε ένα ΕΡ, και τώρα επιστρέφετε με έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Aλήθεια, ήταν μια γεμάτη χρονιά για εσας;
Κοίτα, το άλμπουμ ολοκληρώθηκε γύρω στον Φεβρουάριο με Μάρτιο, και τα κομμάτια του ΕΡ που κυκλοφόρησαν εκείνον τον μήνα υπήρχαν από την αρχή των ηχογραφήσεων μας. Δε χωρίστηκε η περίοδος των ηχογραφήσεων, όλα ξεκίνησαν την ίδια στιγμή και αποτέλεσαν μέρος τους. Κάπως έτσι προετοιμάσαμε το έδαφος για το νέο άλμπουμ.
-Ο τίτλος του δίσκου σας, "Throes of Joy in The Jaws of Defeatism" έχει μια φιλοσοφική διάθεση βασισμένη σε αντιθέσεις μεταξύ θετικών και αρνητικών. Τι πραγματικά εννοείτε μέσω αυτου;
Στη γλωσσολογία το βασίζουμε ως οξύμωρο, και ναι έχεις δίκιο! Θέλαμε να δείξουμε δύο διαφορετικές οπτικές, σαν έναν διπλό τίτλο. Μέσω του "Jaws Of Defeatism" φαντάσου μια παγίδα, που ο άνθρωπος θέλει να ξεφύγει και να ελευθερωθεί αλλά υπάρχει πίεση. Με το "Throes Of Joy" θέλουμε να δείξουμε την ενέργεια και το συναίσθημα όταν κάποιος ξεφεύγει με οποιονδήποτε τρόπο από κάτι που είναι κλεισμένος και δυσαρεστημένος αλλά ενδεχομένως στην πορεία να πέσει σε άλλη παγίδα. Αυτό είναι το νόημα, το οποίο μπορεί να γίνει από βαθιά προσωπικό έως και απόλυτα κοινωνικό. Σκέψου πως οι κοινωνίες και οι κυβερνήσεις ασκούν καταπιέσεις, δημιουργούν διακρίσεις και αυτό οδηγεί στην απόρριψη κάποιων ομάδων ή μειονοτήτων. Για παράδειγμα στο θέμα των προσφύγων τα τελευταία χρόνια, όλοι ασκούν μια σκληρή, βιτριολική πολιτική με κάποιες κυβερνήσεις να λειτουργούν απόλυτα εναντίον τους. Το ίδιο ισχύει και εναντίον των ομοφυλόφιλων ως ένα άλλο παράδειγμα. Και οι δύο πολιτικές εφαρμόζονται σε δημοκρατικά κράτη αλλά δεν παύουν να θυμίζουν δικτατορίες στην εποχή του Μεσοπολέμου γύρω στο 30'. Πολλά ευρωπαϊκά κράτη θέλουν να κάνουν τον κόσμο τους απάνθρωπο και να δημιουργεί εμπόδια σε οτιδήποτε οι ίδιοι δεν είναι, με μόνη διαφορά ό,τι στο παρελθόν οι πράξεις αυτές οδηγούνταν σε μαζικούς θανάτους. Ξέρεις είναι όλοι άνθρωποι που απλώς παλεύουν για μια καλύτερη ζωή και ομάδες του πληθυσμού τους απορρίπτουν από την κοινωνία. Μιλάμε για οικονομικές κρίσεις, προσφυγικές κρίσεις, ανθρωπιστικές κρίσεις...δεν είναι κρίσεις, είναι αγώνας ανθρώπων εναντίον της εκάστοτε εξουσίας για να αποφευχθεί ο κίνδυνος.
-Όπως ανέφερες και εσύ, υπάρχει μια αλληγορία στον τίτλο και γενικά είστε ένα γκρουπ που καταπιάνεται με ζητήματα της σύγχρονης εποχής. Τόσο οι παλαιότερες γενιές, αλλά ακόμα χειρότερα η δική μου, έρχεται αντιμέτωπη με διακρίσεις, ρατσισμό, πολέμους, ξεριζωμό κτλ. Θεωρείς πως η ιστορία επαναλαμβάνεται;Απόλυτα. Για ακόμα μια φορά η ανθρωπότητα απέτυχε παταγωδώς! Ξέρεις Γιάννη, δεν είμαστε συνηθισμένοι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και έτσι ο άνθρωπος φαντάζει ως το καλύτερο βιολογικό είδος που μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανή γιατί έτσι έμαθε να λειτουργεί στην εξέλιξη, να ξεχνά και να επαναλαμβάνει. Ακόμα και σήμερα εξαπατά, βασίζεται στη βιομηχανία των όπλων για να λύνει τις διαφορές του, ο,τι δεν του αρέσει το κατηγορεί, κι όλα λειτουργούν σαν ένας φαύλος κύκλος. Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι στη ζωή αυτή, υπάρχουν μερίδες ανθρώπων που πιστεύουν ακόμα σε μια θεμελιώδη αρχή και ηθική και βλέπουν τις αποτυχίες του κόσμου για να μαθαίνουν από αυτές.
-Τα κομμάτια σας, ακόμα μια φορά, είναι γεμάτα μεταφορικές έννοιες και μηνύματα. Πίσω από αυτά υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο concept;
Πάντα θέλουμε να καλύπτουμε τα θέματα μας. Επίσης ως Napalm Death δε μπορούμε να μη βασιζόμαστε σε αιχμηρά concept που πονάνε. Αυτή τη φορά πίστεψέ με είχαμε 12 κομμάτια γεμάτα απελπισία αλλά με διαφορετικό τρόπο και έλεγα μήπως τα γύριζα σε έναν κοινό παρανομαστή. Τελικά βγήκαν με απόλυτη συνοχή για ένα ενιαίο αλλά ποικίλο concept με διαφορετικές θεματικές γεμάτες κοινά στοιχεία που τα ανακαλύπτεις προχωρώντας.
-Παρακολουθώντας το τελευταίο σας video clip για το "A Bellyful Of Salt And Spleen" μου δημιουργήθηκαν εικόνες που στις ειδήσεις στην Ελλάδα έπαιζαν πολύ, βασισμένες στις προσφυγικές ροές και τα θύματα που υπήρξαν. Σχετίζεται το κομμάτι με κάτι τέτοιο;
Ακριβώς αυτό. Νομίζω πως φαίνεται ξεκάθαρα αυτό στο βίντεο, αλλά όπως είπαμε, το άλμπουμ έχει πολλές οπτικές και βασίζεται στις αντιθέσεις, οπότε βλέπεις κόσμο να παλεύει με τα κύματα, άλλους να τους ξεβράζει το κύμα και την ίδια στιγμή μια άλλη μερίδα κόσμου να βγάζει φωτογραφίες και να απολαμβάνει την παραλία. Οπότε αν το δούμε και με μια ακόμα οπτική εκτός από τους πρόσφυγες υπάρχουν αυτοί που παλεύουν με τη ζωή κάθε μέρα αλλά φαίνονται ασήμαντοι και η άλλη πλευρά δεν ευαισθητοποιείται κιόλας. Όλα αυτά μαζί δείχνουν τι σημαίνει τραγωδία.
-Ένα ακόμα κομμάτι που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι το "Contagion" που πολλούς θα τους παραπέμψει στην πανδημία. Αφορά αυτό όντως;
Όχι, όχι. To άλμπουμ γράφτηκε πριν την έξαρση της πανδημίας, είχε ξεκινήσει να υπάρχει αλλά όχι σε αυτόν τον βαθμό. Επίσης δε ξέρω αν ποτέ θα μας ενδιέφερε να ασχοληθούμε με μια αληθινή πανδημία, αφού εδώ τουλάχιστον αναφερόμαστε στον τρόπο που η ανισότητα έχει γίνει μάστιγα και ο χρόνιος ιός που μας χτυπά είναι οι πολιτικές καταστάσεις με αποτέλεσμα οι θεμελιώδεις αρχές να καταρρίπτονται προκαλώντας μόνο δυστυχία. Η κάθε κυβέρνηση θέλει να ξεζουμίζει μια αξιοπρεπή ζωή για τον καθένα μας. Ένας αιώνιος ιός που δεν έχει να κάνει με την ιατρική χαχα. Η τέχνη έχει τη δύναμη να θίξει όλα αυτά αναδεικνύοντας την ελευθερία.
-Mένοντας λίγο στο θέμα του κορονοϊού, είναι κάτι που σας δημιούργησε προβλήματα ως προς την προώθηση του δίσκου όπως ενδεχομένως να τη θέλατε;
Φυσικά. Το κυριότερο πρόβλημα είναι πως δε μπορούμε να περιοδεύσουμε, παρόλο που ο δίσκος θα κυκλοφορήσει κανονικά. Μέχρι στιγμής έχουμε κανονίσει να παίξουμε μόνο στη Τσεχία, που θεωρητικά τα πράγματα είναι καλά. Ξέρεις οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες και το μόνο που κάνουμε είναι να μην το βάζουμε κάτω και να προσπαθούμε για το καλύτερο και να κλείνουμε σιγά σιγά συμφωνίες για εμφανίσεις.
-Αρκετές φορές σας έχουμε δει να πειραματίζεστε στη μουσική σας αλλά αυτή τη φορά υπάρχει μια μίξη τόσο στο κλασικό σας ύφος αλλά και με punk/hardcore επιρροές καθώς επίσης και νέες προσθήκες με μελωδίες, industrial περάσματα και κλασικά death metal στοιχεία. Πώς προέκυψαν όλα αυτά;
Έχουμε κυκλοφορήσει 16 δίσκους μέχρι στιγμής, είναι πραγματικά πολλά! Ήταν ένα στοίχημα με τους εαυτούς μας και δε θέλαμε να είμαστε επαναλαμβανόμενοι. Ο ήχος που πρεσβεύουμε λίγο πολύ έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο και εμείς προσπαθούμε να το πειράζουμε. Είμαστε 100% μια ακραία μπάντα, αλλά μας δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία να κάνουμε κι άλλα πράγματα και βλέπουμε πως μπορούν να γίνουν αποφεύγοντας τα στερεότυπα. Βασικό μας μέλημα Γιάννη είναι να δείχνουμε με κάθε πιθανό τρόπο την οργή ή την ακρότητα μας. Βλέπουμε γρήγορες και βίαιες metal ή hardcore μπάντες, αλλά δεν υπάρχει μόνο εκεί το ακραίο. Δεν είναι μόνο το grindcore ακραίο, για εμένα προσωπικά μπάντες σαν τους Joy Division είναι εξίσου ακραίες όταν πηγάζει από μέσα τους το σκοτάδι, η κατάθλιψη και η απόγνωση. Δεν είναι η φουλ παραμορφωμένη κιθάρα μόνο, είναι και πράγματα πίσω από αυτό. Δε λέω πως οι Napalm Death θα ασχοληθούν με κάτι τέτοιο, αλλά ο πειραματισμός ανοίγει πόρτες και δε σε κάνει να βαριέσαι. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, αλλά δε θα φύγει η ταυτότητα μας παραμένοντας όπως πρέπει.
-Ξέρεις, έχετε κάνει τόσα που βλέπω πάρα πολλές μπάντες να σας αναφέρουν στις επιρροές τους. Μετά από 40 χρόνια ύπαρξης και σχεδόν 30 χρόνια της παρουσίας σου στη μπάντα, πραγματικά έχετε αντιληφθεί πόσο πρωτοποριακοί και σημαντικοί είστε για την extreme metal σκηνή;
Είναι πολύ ωραίο και πραγματικά τιμητικό που βλέπουμε μπάντες να μας αγαπούν και να έχουν πάρει κάτι από εμάς. Είναι ωραίο να πιστεύεις στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου και αυτό που κάνουμε με τους Napalm Death μας κρατά ζωντανούς. Δε θεωρούμε πως δώσαμε πράγματα μόνο στο παρελθόν και είμαστε ευτυχισμένοι πραγματικά όταν καταφέρνουμε να βγάζουμε νέα και φρέσκια μουσική. Από την άλλη όταν κάναμε αυτό το πράγμα πιστεύαμε στους εαυτούς μας και δε μας ένοιαζε αν θα αρέσει σε όλους. Αν νομίζεις πως θα αρέσεις σε όλους μάλλον ζεις σε άλλη πραγματικότητα. Πρέπει πρώτα να είσαι εγωιστής στην τέχνη σου, να δεις πως θα τα καταφέρεις να κάνεις ό,τι θες με τις ιδέες σου και να ρισκάρεις, έπειτα αν πετύχει, πέτυχε. Αν θεωρείς επειδή το κοινό σου γουστάρει grind πως όλοι το γουστάρουν και παίζεις μόνο το ίδιο ξανά και ξανά, τότε τα σκάτωσες χαχα. Ειλικρινά όλα αυτά είχαμε στο νου μας δίχως να μας νοιάζει, δε ξέραμε αν το κάνουμε σωστά ή όχι, απλώς γουστάραμε. Στην τελική αν όντως είμαστε οι πρωτοπόροι, αφήνουμε στο κοινό να το πει μέσα από τη δική μας παρακαταθήκη.
-Ξέρω πως τα πράγματα είναι αβέβαια για το μέλλον, αλλά υπάρχουν ιδέες για περιοδείες και φεστιβάλ με την επόμενη χρονιά;
Ναι εννοείται. Προς το παρόν έχουμε κάποιες σχεδιασμένες εμφανίσεις για τα τέλη Νοεμβρίου που θα δούμε πως θα πάνε. Ελπίζουμε σε πιο πολλά πράγματα για το 2021 αλλά ακόμα δε ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί. Για παράδειγμα από χθες στο Ηνωμένο Βασίλειο ο αριθμός των κρουσμάτων φαίνεται εξαιρετικά σοβαρός οπότε βλέπουμε συνεχώς αλλαγές. Ο ιός είναι εκεί έξω, θα συνεχίσει να υπάρχει και πολλά ίσως διαφοροποιηθούν. Η μεγάλη λύση και ελπίδα για όλους είναι το εμβόλιο, οπότε ίσως εκεί ξεκαθαρίσει και το σκηνικό. Από πλευράς μας όπως είπα και πριν, απλώς βάζουμε σε σειρά κάποια πλάνα.
-Σε ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη Barney, o επίλογος είναι δικός σου...
Μου έχει λείψει η Ελλάδα και έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία μας επίσκεψη. Ελπίζω να είστε ασφαλείς, να τα πούμε ξανά σύντομα με το νέο μας άλμπουμ και η κατάσταση με τον ιό να βρει μια ισορροπία. Για να είσαι στο προσκήνιο 40 χρόνια κάνοντας φασαρία ίσως κάτι σημαίνει, χαχα! Ευχαριστώ για την υποστήριξη!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
