Οι Stalker έρχονται από τη Νέα Ζηλανδία και μόλις ένα χρόνο από τη δημιουργία τους και το πρώτο τους demo (του οποίου κομμάτια υπάρχουν κι εδώ), κυκλοφορούν φέτος τη πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, γράφοντας ολόκληρο έργο πάνω στη βιαιότητα και το μίσος.
To "Τοtal Annihilation" χωρίς πολλές φιοριτούρες μας βάζει αμέσως στο κλίμα με τα γρήγορα και σκοτεινά riffs του. Η ατμόσφαιρα του φωνάζει "80s" ενώ το μπάσο ιδίως στην εισαγωγή τραντάζει και ουρανοξύστη.
Με μια καταιγίδα και τις αλυσίδες των δεσμών να σέρνονται αργά και βασανιστικά υποδεχόμαστε το "The Mutialtor" με τη thrash αντίληψη του που παραπέμπει στην Αμερικάνικη, προ τριακονταετίας αλητεία, ενώ το σόλο του είναι δολοφονικό με πολλές Judas Priest στιγμές. Το ίδιο ισχύει και για το σόλο του "Path Of Destruction", το οποίο σε συνδυασμό με τα τύμπανα του πολέμου μας γνέφει για να ακολουθήσουμε αυτό το καταστροφικό και κολασμένο μονοπάτι που θυμίζει Exciter με τη μανία που το διακατέχει, ενώ το ομώνυμο του άλμπουμ, που διέρευσε και πρόσφατα αποτελείται από μια επιθετική μελωδικότητα και τύμπανα που σου σπάνε το κεφάλι με τη δύναμη τους, ενώ η κορόνα λίγο πριν το ρεφρέν, ειδικά έναν παλιομοδίτη θα τον ανατριχιάσει!
Αυτές οι διαολεμένες φωνές όμως δε σταματούν εδώ. Μαζί με την απόκοσμη heavy/speed σύνθεση τα πράγματα γίνονται πιο κολασμένα και ανίερα με τα "Satanic Panic" και "Master Of Mayhem", ενώ στο "Demon Dawn" οι Venom-ικές στιγμές είναι πολλές, με το αλήτικο, πρωτόγονο και απειλητικό στυλ, όπου η μουσική στην αρχή ακολουθεί πιο mid-tempos, ενώ η πορεία αποτελείται από στροβιλισμένα riffs και rhtyhm section κατηγορίας μπετού!
Η συνέχεια έρχεται με μια πιο μελωδική/heavy διασκευή του "Evil Dead" των Death με φωνές εξίσου old school, σαν να βγαίνουν από κάποιο πηγάδι, ενώ ο επίλογος γράφεται με το "Steel God" μας αποτελειώνει, στο ίδιο ύφος με το υπόλοιπο σύνολο, διαλύοντας στο πέρασμα του ότι τέλος πάντων, είχε απομείνει όρθιο!
Όπως προείπα και στην αρχή, η επιρροή τους από το 80' είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Προφανώς υπάρχουν μέρη που νομίζεις ότι ακούς κάποια μπάντα της εποχής, αλλά θεωρώ ότι ενώ είναι νέα άτομα, οι Stalker απλώς μεγάλωσαν σε λάθος χρόνια. Προσωπικά όσο και να μη φέρνουν κάτι νέο με τη μουσική τους, τους αγάπησα με την αληθινή τους υπόσταση στη σκηνή εκείνης της χρυσής δεκαετίας. Νομίζω πως όσοι αγαπάτε συγκροτήματα σαν τους Overkill, τους Slayer ή τους Exciter ή και νεότερα όπως οι Enforcer και οι Evil Invaders θα αγκαλιάσετε και τους εν λόγω Νεοζηλανδούς.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
To "Τοtal Annihilation" χωρίς πολλές φιοριτούρες μας βάζει αμέσως στο κλίμα με τα γρήγορα και σκοτεινά riffs του. Η ατμόσφαιρα του φωνάζει "80s" ενώ το μπάσο ιδίως στην εισαγωγή τραντάζει και ουρανοξύστη.
Με μια καταιγίδα και τις αλυσίδες των δεσμών να σέρνονται αργά και βασανιστικά υποδεχόμαστε το "The Mutialtor" με τη thrash αντίληψη του που παραπέμπει στην Αμερικάνικη, προ τριακονταετίας αλητεία, ενώ το σόλο του είναι δολοφονικό με πολλές Judas Priest στιγμές. Το ίδιο ισχύει και για το σόλο του "Path Of Destruction", το οποίο σε συνδυασμό με τα τύμπανα του πολέμου μας γνέφει για να ακολουθήσουμε αυτό το καταστροφικό και κολασμένο μονοπάτι που θυμίζει Exciter με τη μανία που το διακατέχει, ενώ το ομώνυμο του άλμπουμ, που διέρευσε και πρόσφατα αποτελείται από μια επιθετική μελωδικότητα και τύμπανα που σου σπάνε το κεφάλι με τη δύναμη τους, ενώ η κορόνα λίγο πριν το ρεφρέν, ειδικά έναν παλιομοδίτη θα τον ανατριχιάσει!
Αυτές οι διαολεμένες φωνές όμως δε σταματούν εδώ. Μαζί με την απόκοσμη heavy/speed σύνθεση τα πράγματα γίνονται πιο κολασμένα και ανίερα με τα "Satanic Panic" και "Master Of Mayhem", ενώ στο "Demon Dawn" οι Venom-ικές στιγμές είναι πολλές, με το αλήτικο, πρωτόγονο και απειλητικό στυλ, όπου η μουσική στην αρχή ακολουθεί πιο mid-tempos, ενώ η πορεία αποτελείται από στροβιλισμένα riffs και rhtyhm section κατηγορίας μπετού!
Η συνέχεια έρχεται με μια πιο μελωδική/heavy διασκευή του "Evil Dead" των Death με φωνές εξίσου old school, σαν να βγαίνουν από κάποιο πηγάδι, ενώ ο επίλογος γράφεται με το "Steel God" μας αποτελειώνει, στο ίδιο ύφος με το υπόλοιπο σύνολο, διαλύοντας στο πέρασμα του ότι τέλος πάντων, είχε απομείνει όρθιο!
Όπως προείπα και στην αρχή, η επιρροή τους από το 80' είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Προφανώς υπάρχουν μέρη που νομίζεις ότι ακούς κάποια μπάντα της εποχής, αλλά θεωρώ ότι ενώ είναι νέα άτομα, οι Stalker απλώς μεγάλωσαν σε λάθος χρόνια. Προσωπικά όσο και να μη φέρνουν κάτι νέο με τη μουσική τους, τους αγάπησα με την αληθινή τους υπόσταση στη σκηνή εκείνης της χρυσής δεκαετίας. Νομίζω πως όσοι αγαπάτε συγκροτήματα σαν τους Overkill, τους Slayer ή τους Exciter ή και νεότερα όπως οι Enforcer και οι Evil Invaders θα αγκαλιάσετε και τους εν λόγω Νεοζηλανδούς.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου