Οι Firewind σχεδόν δύο δεκαετίες πλέον, χαράζουν τη δική τους πορεία στο power metal, έχοντας βάλει τη χώρα μας στο παγκόσμιο χάρτη του εν λόγω είδους. Ο ιθύνων νους της μπάντας και πρώην δεξί χέρι του Ozzy Osbourne, Gus G, έπειτα από μερικές τρικυμίες, σαν καλός καπετάνιος, φέρνει το ομώνυμο ένατο άλμπουμ της μπάντας του για να πλεύσει με ούριο άνεμο στα ηχεία μας και μιλάει στο Metal View.
-Καταρχάς πώς αποφάσισες έναν τίτλο με το όνομα της μπάντας για το νέο άλμπουμ;
Κοίτα, νομίζω πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει, παρόλο που είναι το ένατο μας άλμπουμ. Ήταν τόσο σημαντικές οι αλλαγές που έγιναν και όσα πέρασα για να πραγματοποιηθεί αυτός ο δίσκος που η όλη φιλοσοφία και η προσέγγιση μου άλλαξε. Ήμουν σε ένα κομβικό σημείο που είπα πως ή θα το σταματήσω αυτό ή θα επαναπροσδιορίσω τι είναι οι Firewind. Είναι σαν να επιστρέφω πάλι στην αρχή, σαν ένα νέο ξεκίνημα αλλά με εικοσαετή εμπειρία. Οπότε ο τίτλος ήταν και ο πλέον κατάλληλος.
-Θεωρείς πως είναι μια βιογραφική σου στιγμή αυτός ο δίσκος; Σαν κατάθεση ψυχής;
Κάθε άλμπουμ μας έχει αυτή την κατάθεση ψυχής που λες, γιατί πάντα στις κυκλοφορίες μας θέλω να πω κάτι κι όχι απλά να βγάλω έναν δίσκο και να περάσει. Στην προκειμένη περίπτωση ίσως να είχα να πω περισσότερα και ήξερα πως αν έκανα άλλη μια παύση όπως πριν εφτά χρόνια, μετά το "Few Against Many", θα ήταν και η οριστική και δε θα καταπιανόμουν ξανά με αυτό. Είχα να πω και να δώσω πράγματα και θεωρώ πως για την πορεία της μπάντας αυτός ο δίσκος θα αποτελέσει σταθμό, δε ξέρω ως ένα από τα καλύτερα μας άλμπουμ, αλλά σίγουρα ως μονοπάτι και κομβικό σημείο για τη συνέχιση της.
-Σχετικά με το single σας και το "Rising Fire", ήταν επιτηδευμένο να βγει πρώτο ως κάποια δήλωση;
Αρχικά ήταν σκοπός μας αυτό να είναι το δεύτερο single που θα βγει, χαχα. Αναθεώρησα τελικά, ώστε να δώσουμε και περισσότερη βάση και χρόνο στο άλλο single και το main video, και συν τοις άλλοις είναι ένα κομμάτι πιο δυνατό, που θα ξαφνιάσει και κάποιους. Είναι ένα κομμάτι που μας χαρακτηρίζει, παρουσιάζει ποιοι είμαστε τώρα και αναφέρεται στιχουργικά στο να ξεπερνάς εμπόδια...Είναι σαν ένα κομμάτι αναγέννησης που εκφράζει τη μπάντα μετά από όσα πέρασε, και σαν τραγούδι ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί, αφού λίγο-πολύ ο καθένας μας περνάει τέτοιες φάσεις στη ζωή του...
-Κακά τα ψέματα μπορεί να θεωρηθεί και επίκαιρο με τη δεδομένη κατάσταση...
Χαχα η αλήθεια είναι πως δεν είχα τέτοια βλέψη στο μυαλό μου, δεν ήταν προφητικό ότι θα ερχόταν μια πανδημία να σκοτώσει το 1/3 του πληθυσμού και θα χρειαστεί να μαχόμαστε! Αλλά έχεις δίκιο ναι, γιατί είναι κάτι που όλοι μαζί το περνάμε και παλεύουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, συλλογικά.
-Σχετικά με την αποχώρηση του Henning και του Bob, σε ανησύχησε ή σε άγχωσε το γεγονός που αυτό συνέβη όσο προετοιμαζόσασταν για τον νέο δίσκο;
Πολλά πράγματα με άγχωσαν γενικά όταν ετοίμαζα τον καινούριο δίσκο, δε ξέρω από που να αρχίσω, αλλά υπήρχαν και λίγα προσωπικά θέματα. Γενικά όμως βρισκόμασταν σε μια κατάσταση που η μπάντα λειτουργούσε στον αυτόματο πιλότο για αρκετά χρόνια. Ακόμα και όταν μαζευτήκαμε ξανά για το "Immortals" έπειτα από 3-4 χρόνια σιωπής, δεν κάτσαμε να βάλουμε κάποιο πλάνο, είπαμε "πάμε και βλέπουμε". Αυτή η κατάσταση του "πάμε και βλέπουμε", προσωπικά με σκότωνε πολύ καιρό, μέχρι που συνειδητοποίησα πως αυτό δε μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Δε με άγχωσε τόσο η αποχώρησή τους όσο ενδεχομένως να με άγχωνε πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα αν συνέχιζαν. Επειδή έχω κάνει διάφορα ξεκινήματα στη ζωή μου, ήξερα πως μπορώ να συνεχίσω, να βρω άτομα, να φρεσκάρω τον ήχο και να τον φέρω εκεί που ήταν. Το πιο δύσκολο πράγμα για να είμαι ειλικρινής, ήταν να παρθεί αυτή η απόφαση. Με τα παιδιά είμαστε ακόμα κολλητοί φίλοι, νιώθουμε σαν οικογένεια και δεν υπήρχαν τσακωμοί ή κάτι τέτοιο, απλώς έπρεπε να παρθούν κάποιες αποφάσεις και νέα δεδομένα, να γίνουν δηλαδή αυτές οι δύσκολες συζητήσεις. Από εκεί και πέρα τι θα έκανα και πως θα προχωρούσα το είχα στο μυαλό μου, οπότε εκεί ήμουν πιο σίγουρος.
-Θα μείνω λίγο στον Bob, μιας και ήσασταν ένα power δίδυμο στο συγκρότημα τα τελευταία 15 χρόνια. Δε θεώρησες πως με την αποχώρησή του ίσως κάτι να χαθεί από τον ήχο, μιας και στα πιο "εμπορικά" άλμπουμ της μπάντας ήταν έντονα τα πλήκτρα;
Ήξερα τι θα κάνω και να σου πω την αλήθεια συνθετικά δεν υπήρχε μεγάλη συμβολή. Σε αυτόν τον συνθετικό τομέα μάλιστα ο ένας από τον άλλον είχαμε απομακρυνθεί αρκετά εδώ και κάποια χρόνια, κι ο καθένας έδινε βάση στα δικά του. Είναι αυτό που προανέφερα πως η μπάντα είχε βάλει τον αυτόματο πιλότο, ο καθένας ερχόταν, έπαιζε τα μέρη του και οκ! Αυτό ήταν που με έτρωγε και ένιωθα πως δε πήγαινε άλλο γενικά, ήξερα πως ο Bob είχε το studio του και τον έβλεπα πιο χαρούμενο δουλεύοντας σαν παραγωγός. Από ένα σημείο και πέρα είχε χαθεί ένα κομμάτι της εξέλιξης και της δημιουργικότητας με τον ίδιον να είναι αφοσιωμένος στα δικά του project, εγώ είχα μάθει να δουλεύω πιο αυτόνομα, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να κρατήσει όλο αυτό αφού δεν προχωρούσε. Ήξερα πως φεύγοντας, στη μουσική μας δε θα είχαμε τόσα πλήκτρα αλλά δε σου κρύβω πως χρειαζόμουν να το αλλάξω και αυτό. Μη ξεχνάς πως οι Firewind ξεκίνησαν ως τετράδα, ως κιθαριστική μπάντα, μετά έφερα τα πλήκτρα και τώρα μου ήρθε η ανάγκη να το ξαναλλάξω αυτό. Σε κάποιους μπορεί να αρέσει σε κάποιους όχι, δε μπορώ να κάνω κάτι!
-Η συνεργασία με τον Herbie Langhans πως προέκυψε; Που προσωπικά νιώθω πως είναι μία από τις καλύτερες φωνές που πέρασαν από τους Firewind...
Aυτό έγινε μέσω της AFM, αφού σε κάποια φάση τους είπα πως είναι αναπόφευκτο και θα γίνουν αλλαγές στο εσωτερικό των Firewind. Οπότε ήθελα να μου προτείνουν κάποιον νέο τραγουδιστή, κι αυτός ήταν ο Herbie, τον οποίον δεν τον ήξερα για να είμαι ειλικρινής, παρόλα αυτά όταν τον έψαξα και τον άκουσα θυμήθηκα που τον είχε πάρει το αυτί μου με τους Sinbreed γύρω στο 2013, και ένιωθα πόσο τέλειος θα ήταν για τους Firewind, μιας και ήταν η περίοδος που είχε φύγει ο Apollo αλλά δεν έκατσε τότε γιατί προέκυψε το διάλειμμα μας. Η εταιρεία μετά από το αίτημα μου, μας έφερε σε επαφή, δοκιμάσαμε παρέα κάποια παλιά κομμάτια, του εξήγησα την κατάσταση που όλα ήταν έτοιμα εκτός από τα φωνητικά και εν τέλει ήταν το κατάλληλο άτομο σαν τραγουδιστής ενώ υπήρξε και χημεία μεταξύ μας. Ευτυχώς όλα βγήκαν σε καλό, αλλιώς μπορεί όλα να πήγαιναν στράφι και να μην ήμασταν εδώ να συζητάμε για τον δίσκο, χαχα.
-Ο νέος δίσκος έχει πράγματα στο κλασικό στυλ της μπάντας, κάποια άλλα σχετικά κοντά στις αρχές αλλά και πολλά σύγχρονα στοιχεία. Πως χώρεσαν όλα αυτά μέσα και πως κατάφεραν να κάτσουν;
Αυτή η ιδέα υπήρχε γενικά και αμέσως μετά το "Immortals" και με την προηγούμενη σύνθεση της μπάντας, γιατί αναρωτιόμασταν τι μπορεί να έρθει μετά από αυτό. Το προηγούμενο άλμπουμ αποδείχθηκε ένα πραγματικά πολύ πετυχημένο πείραμα μιας και ήταν το πρώτο μας concept, με πολύ επικό power metal ύφος μερικά συμφωνικά μέρη και γενικότερα στοιχεία που δεν είχαμε ξαναδοκιμάσει ποτέ σαν μπάντα. Οπότε, ξέρεις λίγο αναρωτιόμασταν για τη συνέχεια και παρόλο που υπήρχαν συζητήσεις για κάτι ανάλογο εμένα δε μου έβγαινε να ξαναγράψω πάνω σε αυτό το μοτίβο, μου έβγαιναν τα τραγούδια που ακούς τώρα, δηλαδή την ποικιλία των παλαιότερων δουλειών μας. Έχει heavy κομμάτια, κλασικά σημεία, power, grooveάτα και σύγχρονα επίσης σαν το "Rising Fire", κάποιες 80s επιρροές, οπότε επειδή θέλω να δίνω μεγάλη προσοχή και σημασία στη μουσική και τη σύνθεση ασχολήθηκα με αυτό. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησα να τα γράφω, απλώς έβγαιναν. Συλλέγω υλικό και μετά διαλέγω...παρεμπιπτόντως, ο Bob παρόλο που αποχώρησε έχει γράψει μαζί μου ένα κομμάτι, το "Orbitual Sunrise" που είναι κι ένα από τα πιο δυνατά στο άλμπουμ.
-Πως ξεχωρίζεις το υλικό που είναι να μπει στους Firewind με αυτό για τις solo δουλειές σου;
Δε ξέρω, αυτό είναι κάτι που πάντα το διαισθάνομαι όταν διαλέγω τα riffs που έχω. Ας πούμε για παράδειγμα το "Rising Fire" ή το "Perfect Strangers'' ίσως με μερικές αλλαγές και διαφορετικά φωνητικά να ταίριαζε σε ένα solo άλμπουμ μου. Γενικά παλιά τα πιο μοντέρνα ή τα πιο hard rock/heavy metal τα ξεχώριζα για τα προσωπικά μου άλμπουμ και τα πιο power metal-άδικα ή όσα πήγαιναν προς Iron Maiden και Saxon κατευθύνσεις, για τους Firewind, χαχα. Αυτή τη φορά άλλαξα το σκεπτικό μου και είπα πως οι καλές ιδέες θα μπουν στο άλμπουμ ό,τι χαρακτήρα κι αν έχουν...
-Σε αυτό το σημείο θα σταθώ και θα πω πως όσο καλά στέκονται μόνα τους τα κομμάτια, με το δικό του στυλ το κάθε ένα, ταυτόχρονα έχουν και μια συνοχή στο άλμπουμ...
Θα σου πω, σε αυτό θεωρώ πως ευθύνεται ο τρόπος παιξίματος μου και ο ήχος της κιθάρας μου που έχουν τη συνοχή που λες, επίσης ρόλο παίζει και η παραγωγή που υπάρχει από πίσω, με τον Tobias Lindell στην προκειμένη περίπτωση να έχει κάνει πολύ καλή και φρέσκια δουλειά στη μίξη κάνοντας το αποτέλεσμα να ακούγεται τεράστιο. Ο Herbie από την άλλη έχει μια χροιά πολύ συγκεκριμένη που ενώ από τη μία ακούς το "Break Away" με τη λογική του 1986 και έπειτα κάτι heavy και φρέσκο σαν το "Perfect Strangers", όντως δημιουργείται μια λογική συνέχεια.
-Ιδέες για νέο solo άλμπουμ υπάρχουν ή όλη η προσοχή στράφηκε τώρα στο "Firewind";
Η αλήθεια είναι πως ασχολήθηκα πολλούς μήνες με το "Firewind" μέχρι να το οργανώσω και να το στήσω που για κάτι σόλο δεν υπάρχουν πλάνα μέχρι στιγμής. Μια από τις ιδέες που έχω βέβαια μετά από αυτά που σου είπα και πριν είναι το επόμενο σόλο άλμπουμ μου να είναι κάτι instrumental. Eίναι κάτι που μπορεί να σταθεί πλέον, τις συνεργασίες που ήθελα να κάνω τις έκανα, το power trio με τον Dennis Ward έγινε, οπότε το μόνο που έχει μείνει να εξελίσσω είναι το instrumental στοιχείο, πράγμα που έχω παρατηρήσει ότι είναι πολύ αποδεκτό και από τις προηγούμενες δουλειές μου. Οπότε μάλλον το επόμενο μου βήμα θα είναι αυτό.,,και έτσι θα κάνω την κιθάρα για φωνή, και θα διαχωριστούν πιο ξεκάθαρα και τα δύο projects μεταξύ τους.
-Φέτος συμπληρώνονται και δέκα χρόνια από το "Scream" του Ozzy. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από εκείνη την περίοδο;
Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα από τότε! Ήταν μια περίοδος που όλα γίνονταν με πολύ γρήγορους ρυθμούς και η μόνη αργή διαδικασία ήταν αυτή της ηχογράφησης, πράγμα που αρχικά με έκανε να αγχώνομαι γιατί δεν ήμουν ποτέ hired gun κάποιου, ήμουν ένας μουσικός με τη μπάντα του, που ξαφνικά βρέθηκε εκεί μέσα, χαχα. Ήθελα να κάνω τη δουλειά μου τέλεια να ευχαριστήσω πρωτίστως τους ίδιους και μετά και τον κόσμο, που η γνώμη του είναι πάντα σημαντική. Εν τέλει η κατάσταση ήταν πολύ χαλαρή χωρίς στρες και είχα περάσει πολύ καλά. Εντωμεταξύ, μετά από αυτή τη διαδικασία, συν τη μίξη και το mastering, όλα πήγαν με ταχύτητα φωτός αφού ακολούθησαν στα καπάκια όλες οι φωτογραφήσεις, τα πρώτα promo tours, ατελείωτες ώρες και εβδομάδες με πρόβες, με αποτέλεσμα μια παγκόσμια περιοδεία που κράτησε δύο χρόνια. Ήταν κάτι τρελό, πρωτόγνωρο, το rock n roll στα καλύτερά του. Ξέρεις ήταν αυτό που βλέπεις σε κάτι rock ταινίες, να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Μια εντελώς φιλμική κατάσταση, χαχα!
-Από αυτό το άλμπουμ έχεις κάποιο αγαπημένο κομμάτι;
Ναι έχω κάποια! Σίγουρα το "Let Me Ηear You Scream" που θεωρώ πως είναι από τα δυνατότερα στην καριέρα του Ozzy, αλλά και η μπαλάντα, το "Time", το "Life Won't Wait" και το εναρκτήριο του δίσκου, το "Let It Die". Ήταν ένας δίσκος θεωρητικά έτοιμος αλλά χωρίς ολοκληρωμένη μπάντα, οπότε ο σκοπός μου ήταν να δώσω ζωή και μια λογική συνοχή στον ήχο του και στις κιθάρες του. Θεωρώ πως έχει πολύ καλές στιγμές σαν δίσκος, κι από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τη γνώμη του...
-Προσωπικά εμένα αυτός ο δίσκος με έφερε σε επαφή με τη solo μουσική του Ozzy γύρω στη μέση της εφηβείας μου και μέσα από τη συμμετοχή σου είδα γενικά την καριέρα του στην πορεία...
Ναι ε; Ξέρεις τι;...Επιβεβαιώνεις κάτι που μου είχε πει ο Marty Friedman κάποια στιγμή. Όντας φίλοι πολλά χρόνια, όταν είχα πρωτομπεί στη μπάντα του Ozzy και ήμουν ακόμα κάπως ψαρωμένος, είχαμε βγει με τον Marty και πάνω στην κουβέντα του λέω "Νομίζω θα μείνω στην ιστορία ως ο τελευταίος και χειρότερος κιθαρίστας που πέρασε από τον Ozzy, αν και είναι ευλογία μόνο και μόνο που έγινα ένας από αυτούς". Εκεί μου απαντά: "Μην το λες αυτό γιατί δε ξέρεις ποια γενιά θα μάθει τον Ozzy με εσένα κιθαρίστα ή μέσω αυτού του δίσκου και αν γενικά θα του μείνει στην πορεία"...Ε, fast forward, δέκα χρόνια μετά έρχεσαι και μου λες εσύ αυτό. Τότε δεν περίμενα καθόλου κάτι τέτοιο, αλλά να που βγήκαν αληθινά τα λόγια του και τελικά συμφωνώ. Αν δεις όλες τις μεγάλες μπάντες, όπως τους Μaiden ή τους Priest συνεχίζουν ακόμα και βγάζουν δίσκους, ή οι Megadeth άνοιγαν για τους Five Finger Death Punch. Κάπως έτσι θα μάθει πλέον η νέα γενιά μια παλαιότερη μπάντα, όπως με τους Sabaton που ακούει η πιτσιρικαρία και τους Accept που τους άνοιγαν αυτά τα χρόνια. Παλιές μπάντες επωφελούνται από αυτή την κατάσταση και το νέο αίμα που έρχεται και τους μαθαίνει. Συνήθως οι μεγαλύτερες ηλικίες στραβώνουν και τους φαίνεται παράξενο. Εκεί είναι που πρέπει να ανοίξει το μυαλό μας και να συνειδητοποιήσουμε πως οι εποχές αλλάζουν, η ίδια η μουσική αλλάζει και εξελίσσεται και μπάντες που τώρα είναι top, σε δέκα χρόνια μπορεί να μην είναι ή να τους προσεγγίσει και ένα άλλο κοινό και να διευρυνθούν. Το δεύτερο συνέβη με τον Οzzy μετά την επιτυχία που είχε το reality των Osbournes, που έγινε τηλεπερσόνα ουσιαστικά στην πιο επιτυχημένη εκπομπή των 00s. Έπειτα από αυτό ο Ozzy ξεκίνησε να παίζει και σε ακόμα μεγαλύτερες σκηνές και shows από τα συνηθισμένα.
-To καινούριο άλμπουμ του Ozzy πως σου φάνηκε;
Καλό άλμπουμ, μου άρεσε. Θεωρώ πως είχε πολύ συναίσθημα και ήταν αρκετά σκοτεινό. Έβγαλε τα εσώψυχα του ουσιαστικά μετά από όσα τράβηξε ένα χρόνο τώρα, οπότε λογική και η μαυρίλα. Δεν είναι ένα metal αλμπουμ, πάει σε πιο blues/rock μονοπάτια αλλά είναι ιδιαίτερο και καλά έκανε που εκφράστηκε έτσι νομίζω.
-Επιστρέφοντας στα των Firewind, γενικά ιδέες για περιοδεία ή μεμονωμένα live υπάρχουν;
Τώρα σώθηκες, χαχα! Κοίτα η αλήθεια είναι πως το άγχος για να προλάβω τον δίσκο κι όλα αυτά ήταν γιατί τον Μάιο θα ερχόταν η Αμερικάνικη περιοδεία με τους Symphony X, οπότε ξεκίνησα να βάζω στόχους και να κάνω πλάνα για το υπόλοιπο του 2020, και του 2021. Κάπου εκεί ¨χάλασε" και το γλυκό, αφού έβλεπα και τον Bob κουρασμένο με το θέμα των περιοδειών, αλλά τέλος πάντων, εμείς θέλαμε να είμαστε σωστοί και να τα έχουμε όλα τέλεια και έτοιμα μιας και ο δίσκος θα βγει 15 Μαΐου που υποτίθεται ξεκινάει και το tour. Όλα είναι ακόμα στον αέρα με την κατάσταση της πανδημίας, αλλά θα δούμε γενικά πως θα πάει. Είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας αυτό, κι εμείς θα βγούμε να παίξουμε και να γουστάρουμε όταν πλέον θα υπάρχει και η ασφάλεια στον κόσμο.
-Σε ευχαριστώ Gus για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ ευχαριστώ, χάρηκα που σου άρεσε ο δίσκος και ανυπομονώ να βγει, να το ακούσει ο κόσμος και να κρίνει κι αυτός από μόνος του. Ελπίζω τώρα σε αυτή τη δύσκολη εποχή όλοι να κάνουμε το σωστό, να μείνουμε σπίτι μας ώστε να βγούμε σύντομα ξανά εκεί έξω και να απολαμβάνουμε με χαρά αυτά που τώρα έχουμε χάσει!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Καταρχάς πώς αποφάσισες έναν τίτλο με το όνομα της μπάντας για το νέο άλμπουμ;
Κοίτα, νομίζω πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει, παρόλο που είναι το ένατο μας άλμπουμ. Ήταν τόσο σημαντικές οι αλλαγές που έγιναν και όσα πέρασα για να πραγματοποιηθεί αυτός ο δίσκος που η όλη φιλοσοφία και η προσέγγιση μου άλλαξε. Ήμουν σε ένα κομβικό σημείο που είπα πως ή θα το σταματήσω αυτό ή θα επαναπροσδιορίσω τι είναι οι Firewind. Είναι σαν να επιστρέφω πάλι στην αρχή, σαν ένα νέο ξεκίνημα αλλά με εικοσαετή εμπειρία. Οπότε ο τίτλος ήταν και ο πλέον κατάλληλος.
-Θεωρείς πως είναι μια βιογραφική σου στιγμή αυτός ο δίσκος; Σαν κατάθεση ψυχής;
Κάθε άλμπουμ μας έχει αυτή την κατάθεση ψυχής που λες, γιατί πάντα στις κυκλοφορίες μας θέλω να πω κάτι κι όχι απλά να βγάλω έναν δίσκο και να περάσει. Στην προκειμένη περίπτωση ίσως να είχα να πω περισσότερα και ήξερα πως αν έκανα άλλη μια παύση όπως πριν εφτά χρόνια, μετά το "Few Against Many", θα ήταν και η οριστική και δε θα καταπιανόμουν ξανά με αυτό. Είχα να πω και να δώσω πράγματα και θεωρώ πως για την πορεία της μπάντας αυτός ο δίσκος θα αποτελέσει σταθμό, δε ξέρω ως ένα από τα καλύτερα μας άλμπουμ, αλλά σίγουρα ως μονοπάτι και κομβικό σημείο για τη συνέχιση της.-Σχετικά με το single σας και το "Rising Fire", ήταν επιτηδευμένο να βγει πρώτο ως κάποια δήλωση;
Αρχικά ήταν σκοπός μας αυτό να είναι το δεύτερο single που θα βγει, χαχα. Αναθεώρησα τελικά, ώστε να δώσουμε και περισσότερη βάση και χρόνο στο άλλο single και το main video, και συν τοις άλλοις είναι ένα κομμάτι πιο δυνατό, που θα ξαφνιάσει και κάποιους. Είναι ένα κομμάτι που μας χαρακτηρίζει, παρουσιάζει ποιοι είμαστε τώρα και αναφέρεται στιχουργικά στο να ξεπερνάς εμπόδια...Είναι σαν ένα κομμάτι αναγέννησης που εκφράζει τη μπάντα μετά από όσα πέρασε, και σαν τραγούδι ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί, αφού λίγο-πολύ ο καθένας μας περνάει τέτοιες φάσεις στη ζωή του...
-Κακά τα ψέματα μπορεί να θεωρηθεί και επίκαιρο με τη δεδομένη κατάσταση...
Χαχα η αλήθεια είναι πως δεν είχα τέτοια βλέψη στο μυαλό μου, δεν ήταν προφητικό ότι θα ερχόταν μια πανδημία να σκοτώσει το 1/3 του πληθυσμού και θα χρειαστεί να μαχόμαστε! Αλλά έχεις δίκιο ναι, γιατί είναι κάτι που όλοι μαζί το περνάμε και παλεύουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, συλλογικά.
-Σχετικά με την αποχώρηση του Henning και του Bob, σε ανησύχησε ή σε άγχωσε το γεγονός που αυτό συνέβη όσο προετοιμαζόσασταν για τον νέο δίσκο;
Πολλά πράγματα με άγχωσαν γενικά όταν ετοίμαζα τον καινούριο δίσκο, δε ξέρω από που να αρχίσω, αλλά υπήρχαν και λίγα προσωπικά θέματα. Γενικά όμως βρισκόμασταν σε μια κατάσταση που η μπάντα λειτουργούσε στον αυτόματο πιλότο για αρκετά χρόνια. Ακόμα και όταν μαζευτήκαμε ξανά για το "Immortals" έπειτα από 3-4 χρόνια σιωπής, δεν κάτσαμε να βάλουμε κάποιο πλάνο, είπαμε "πάμε και βλέπουμε". Αυτή η κατάσταση του "πάμε και βλέπουμε", προσωπικά με σκότωνε πολύ καιρό, μέχρι που συνειδητοποίησα πως αυτό δε μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Δε με άγχωσε τόσο η αποχώρησή τους όσο ενδεχομένως να με άγχωνε πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα αν συνέχιζαν. Επειδή έχω κάνει διάφορα ξεκινήματα στη ζωή μου, ήξερα πως μπορώ να συνεχίσω, να βρω άτομα, να φρεσκάρω τον ήχο και να τον φέρω εκεί που ήταν. Το πιο δύσκολο πράγμα για να είμαι ειλικρινής, ήταν να παρθεί αυτή η απόφαση. Με τα παιδιά είμαστε ακόμα κολλητοί φίλοι, νιώθουμε σαν οικογένεια και δεν υπήρχαν τσακωμοί ή κάτι τέτοιο, απλώς έπρεπε να παρθούν κάποιες αποφάσεις και νέα δεδομένα, να γίνουν δηλαδή αυτές οι δύσκολες συζητήσεις. Από εκεί και πέρα τι θα έκανα και πως θα προχωρούσα το είχα στο μυαλό μου, οπότε εκεί ήμουν πιο σίγουρος.
-Θα μείνω λίγο στον Bob, μιας και ήσασταν ένα power δίδυμο στο συγκρότημα τα τελευταία 15 χρόνια. Δε θεώρησες πως με την αποχώρησή του ίσως κάτι να χαθεί από τον ήχο, μιας και στα πιο "εμπορικά" άλμπουμ της μπάντας ήταν έντονα τα πλήκτρα;
-Η συνεργασία με τον Herbie Langhans πως προέκυψε; Που προσωπικά νιώθω πως είναι μία από τις καλύτερες φωνές που πέρασαν από τους Firewind...
Aυτό έγινε μέσω της AFM, αφού σε κάποια φάση τους είπα πως είναι αναπόφευκτο και θα γίνουν αλλαγές στο εσωτερικό των Firewind. Οπότε ήθελα να μου προτείνουν κάποιον νέο τραγουδιστή, κι αυτός ήταν ο Herbie, τον οποίον δεν τον ήξερα για να είμαι ειλικρινής, παρόλα αυτά όταν τον έψαξα και τον άκουσα θυμήθηκα που τον είχε πάρει το αυτί μου με τους Sinbreed γύρω στο 2013, και ένιωθα πόσο τέλειος θα ήταν για τους Firewind, μιας και ήταν η περίοδος που είχε φύγει ο Apollo αλλά δεν έκατσε τότε γιατί προέκυψε το διάλειμμα μας. Η εταιρεία μετά από το αίτημα μου, μας έφερε σε επαφή, δοκιμάσαμε παρέα κάποια παλιά κομμάτια, του εξήγησα την κατάσταση που όλα ήταν έτοιμα εκτός από τα φωνητικά και εν τέλει ήταν το κατάλληλο άτομο σαν τραγουδιστής ενώ υπήρξε και χημεία μεταξύ μας. Ευτυχώς όλα βγήκαν σε καλό, αλλιώς μπορεί όλα να πήγαιναν στράφι και να μην ήμασταν εδώ να συζητάμε για τον δίσκο, χαχα.
-Ο νέος δίσκος έχει πράγματα στο κλασικό στυλ της μπάντας, κάποια άλλα σχετικά κοντά στις αρχές αλλά και πολλά σύγχρονα στοιχεία. Πως χώρεσαν όλα αυτά μέσα και πως κατάφεραν να κάτσουν;
Αυτή η ιδέα υπήρχε γενικά και αμέσως μετά το "Immortals" και με την προηγούμενη σύνθεση της μπάντας, γιατί αναρωτιόμασταν τι μπορεί να έρθει μετά από αυτό. Το προηγούμενο άλμπουμ αποδείχθηκε ένα πραγματικά πολύ πετυχημένο πείραμα μιας και ήταν το πρώτο μας concept, με πολύ επικό power metal ύφος μερικά συμφωνικά μέρη και γενικότερα στοιχεία που δεν είχαμε ξαναδοκιμάσει ποτέ σαν μπάντα. Οπότε, ξέρεις λίγο αναρωτιόμασταν για τη συνέχεια και παρόλο που υπήρχαν συζητήσεις για κάτι ανάλογο εμένα δε μου έβγαινε να ξαναγράψω πάνω σε αυτό το μοτίβο, μου έβγαιναν τα τραγούδια που ακούς τώρα, δηλαδή την ποικιλία των παλαιότερων δουλειών μας. Έχει heavy κομμάτια, κλασικά σημεία, power, grooveάτα και σύγχρονα επίσης σαν το "Rising Fire", κάποιες 80s επιρροές, οπότε επειδή θέλω να δίνω μεγάλη προσοχή και σημασία στη μουσική και τη σύνθεση ασχολήθηκα με αυτό. Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησα να τα γράφω, απλώς έβγαιναν. Συλλέγω υλικό και μετά διαλέγω...παρεμπιπτόντως, ο Bob παρόλο που αποχώρησε έχει γράψει μαζί μου ένα κομμάτι, το "Orbitual Sunrise" που είναι κι ένα από τα πιο δυνατά στο άλμπουμ.
-Πως ξεχωρίζεις το υλικό που είναι να μπει στους Firewind με αυτό για τις solo δουλειές σου;
Δε ξέρω, αυτό είναι κάτι που πάντα το διαισθάνομαι όταν διαλέγω τα riffs που έχω. Ας πούμε για παράδειγμα το "Rising Fire" ή το "Perfect Strangers'' ίσως με μερικές αλλαγές και διαφορετικά φωνητικά να ταίριαζε σε ένα solo άλμπουμ μου. Γενικά παλιά τα πιο μοντέρνα ή τα πιο hard rock/heavy metal τα ξεχώριζα για τα προσωπικά μου άλμπουμ και τα πιο power metal-άδικα ή όσα πήγαιναν προς Iron Maiden και Saxon κατευθύνσεις, για τους Firewind, χαχα. Αυτή τη φορά άλλαξα το σκεπτικό μου και είπα πως οι καλές ιδέες θα μπουν στο άλμπουμ ό,τι χαρακτήρα κι αν έχουν...
-Σε αυτό το σημείο θα σταθώ και θα πω πως όσο καλά στέκονται μόνα τους τα κομμάτια, με το δικό του στυλ το κάθε ένα, ταυτόχρονα έχουν και μια συνοχή στο άλμπουμ...
Θα σου πω, σε αυτό θεωρώ πως ευθύνεται ο τρόπος παιξίματος μου και ο ήχος της κιθάρας μου που έχουν τη συνοχή που λες, επίσης ρόλο παίζει και η παραγωγή που υπάρχει από πίσω, με τον Tobias Lindell στην προκειμένη περίπτωση να έχει κάνει πολύ καλή και φρέσκια δουλειά στη μίξη κάνοντας το αποτέλεσμα να ακούγεται τεράστιο. Ο Herbie από την άλλη έχει μια χροιά πολύ συγκεκριμένη που ενώ από τη μία ακούς το "Break Away" με τη λογική του 1986 και έπειτα κάτι heavy και φρέσκο σαν το "Perfect Strangers", όντως δημιουργείται μια λογική συνέχεια.
-Ιδέες για νέο solo άλμπουμ υπάρχουν ή όλη η προσοχή στράφηκε τώρα στο "Firewind";
Η αλήθεια είναι πως ασχολήθηκα πολλούς μήνες με το "Firewind" μέχρι να το οργανώσω και να το στήσω που για κάτι σόλο δεν υπάρχουν πλάνα μέχρι στιγμής. Μια από τις ιδέες που έχω βέβαια μετά από αυτά που σου είπα και πριν είναι το επόμενο σόλο άλμπουμ μου να είναι κάτι instrumental. Eίναι κάτι που μπορεί να σταθεί πλέον, τις συνεργασίες που ήθελα να κάνω τις έκανα, το power trio με τον Dennis Ward έγινε, οπότε το μόνο που έχει μείνει να εξελίσσω είναι το instrumental στοιχείο, πράγμα που έχω παρατηρήσει ότι είναι πολύ αποδεκτό και από τις προηγούμενες δουλειές μου. Οπότε μάλλον το επόμενο μου βήμα θα είναι αυτό.,,και έτσι θα κάνω την κιθάρα για φωνή, και θα διαχωριστούν πιο ξεκάθαρα και τα δύο projects μεταξύ τους.
-Φέτος συμπληρώνονται και δέκα χρόνια από το "Scream" του Ozzy. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από εκείνη την περίοδο;
Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα από τότε! Ήταν μια περίοδος που όλα γίνονταν με πολύ γρήγορους ρυθμούς και η μόνη αργή διαδικασία ήταν αυτή της ηχογράφησης, πράγμα που αρχικά με έκανε να αγχώνομαι γιατί δεν ήμουν ποτέ hired gun κάποιου, ήμουν ένας μουσικός με τη μπάντα του, που ξαφνικά βρέθηκε εκεί μέσα, χαχα. Ήθελα να κάνω τη δουλειά μου τέλεια να ευχαριστήσω πρωτίστως τους ίδιους και μετά και τον κόσμο, που η γνώμη του είναι πάντα σημαντική. Εν τέλει η κατάσταση ήταν πολύ χαλαρή χωρίς στρες και είχα περάσει πολύ καλά. Εντωμεταξύ, μετά από αυτή τη διαδικασία, συν τη μίξη και το mastering, όλα πήγαν με ταχύτητα φωτός αφού ακολούθησαν στα καπάκια όλες οι φωτογραφήσεις, τα πρώτα promo tours, ατελείωτες ώρες και εβδομάδες με πρόβες, με αποτέλεσμα μια παγκόσμια περιοδεία που κράτησε δύο χρόνια. Ήταν κάτι τρελό, πρωτόγνωρο, το rock n roll στα καλύτερά του. Ξέρεις ήταν αυτό που βλέπεις σε κάτι rock ταινίες, να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Μια εντελώς φιλμική κατάσταση, χαχα!
-Από αυτό το άλμπουμ έχεις κάποιο αγαπημένο κομμάτι;
Ναι έχω κάποια! Σίγουρα το "Let Me Ηear You Scream" που θεωρώ πως είναι από τα δυνατότερα στην καριέρα του Ozzy, αλλά και η μπαλάντα, το "Time", το "Life Won't Wait" και το εναρκτήριο του δίσκου, το "Let It Die". Ήταν ένας δίσκος θεωρητικά έτοιμος αλλά χωρίς ολοκληρωμένη μπάντα, οπότε ο σκοπός μου ήταν να δώσω ζωή και μια λογική συνοχή στον ήχο του και στις κιθάρες του. Θεωρώ πως έχει πολύ καλές στιγμές σαν δίσκος, κι από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τη γνώμη του...
-Προσωπικά εμένα αυτός ο δίσκος με έφερε σε επαφή με τη solo μουσική του Ozzy γύρω στη μέση της εφηβείας μου και μέσα από τη συμμετοχή σου είδα γενικά την καριέρα του στην πορεία...
Ναι ε; Ξέρεις τι;...Επιβεβαιώνεις κάτι που μου είχε πει ο Marty Friedman κάποια στιγμή. Όντας φίλοι πολλά χρόνια, όταν είχα πρωτομπεί στη μπάντα του Ozzy και ήμουν ακόμα κάπως ψαρωμένος, είχαμε βγει με τον Marty και πάνω στην κουβέντα του λέω "Νομίζω θα μείνω στην ιστορία ως ο τελευταίος και χειρότερος κιθαρίστας που πέρασε από τον Ozzy, αν και είναι ευλογία μόνο και μόνο που έγινα ένας από αυτούς". Εκεί μου απαντά: "Μην το λες αυτό γιατί δε ξέρεις ποια γενιά θα μάθει τον Ozzy με εσένα κιθαρίστα ή μέσω αυτού του δίσκου και αν γενικά θα του μείνει στην πορεία"...Ε, fast forward, δέκα χρόνια μετά έρχεσαι και μου λες εσύ αυτό. Τότε δεν περίμενα καθόλου κάτι τέτοιο, αλλά να που βγήκαν αληθινά τα λόγια του και τελικά συμφωνώ. Αν δεις όλες τις μεγάλες μπάντες, όπως τους Μaiden ή τους Priest συνεχίζουν ακόμα και βγάζουν δίσκους, ή οι Megadeth άνοιγαν για τους Five Finger Death Punch. Κάπως έτσι θα μάθει πλέον η νέα γενιά μια παλαιότερη μπάντα, όπως με τους Sabaton που ακούει η πιτσιρικαρία και τους Accept που τους άνοιγαν αυτά τα χρόνια. Παλιές μπάντες επωφελούνται από αυτή την κατάσταση και το νέο αίμα που έρχεται και τους μαθαίνει. Συνήθως οι μεγαλύτερες ηλικίες στραβώνουν και τους φαίνεται παράξενο. Εκεί είναι που πρέπει να ανοίξει το μυαλό μας και να συνειδητοποιήσουμε πως οι εποχές αλλάζουν, η ίδια η μουσική αλλάζει και εξελίσσεται και μπάντες που τώρα είναι top, σε δέκα χρόνια μπορεί να μην είναι ή να τους προσεγγίσει και ένα άλλο κοινό και να διευρυνθούν. Το δεύτερο συνέβη με τον Οzzy μετά την επιτυχία που είχε το reality των Osbournes, που έγινε τηλεπερσόνα ουσιαστικά στην πιο επιτυχημένη εκπομπή των 00s. Έπειτα από αυτό ο Ozzy ξεκίνησε να παίζει και σε ακόμα μεγαλύτερες σκηνές και shows από τα συνηθισμένα.
-To καινούριο άλμπουμ του Ozzy πως σου φάνηκε;
Καλό άλμπουμ, μου άρεσε. Θεωρώ πως είχε πολύ συναίσθημα και ήταν αρκετά σκοτεινό. Έβγαλε τα εσώψυχα του ουσιαστικά μετά από όσα τράβηξε ένα χρόνο τώρα, οπότε λογική και η μαυρίλα. Δεν είναι ένα metal αλμπουμ, πάει σε πιο blues/rock μονοπάτια αλλά είναι ιδιαίτερο και καλά έκανε που εκφράστηκε έτσι νομίζω.
-Επιστρέφοντας στα των Firewind, γενικά ιδέες για περιοδεία ή μεμονωμένα live υπάρχουν;
Τώρα σώθηκες, χαχα! Κοίτα η αλήθεια είναι πως το άγχος για να προλάβω τον δίσκο κι όλα αυτά ήταν γιατί τον Μάιο θα ερχόταν η Αμερικάνικη περιοδεία με τους Symphony X, οπότε ξεκίνησα να βάζω στόχους και να κάνω πλάνα για το υπόλοιπο του 2020, και του 2021. Κάπου εκεί ¨χάλασε" και το γλυκό, αφού έβλεπα και τον Bob κουρασμένο με το θέμα των περιοδειών, αλλά τέλος πάντων, εμείς θέλαμε να είμαστε σωστοί και να τα έχουμε όλα τέλεια και έτοιμα μιας και ο δίσκος θα βγει 15 Μαΐου που υποτίθεται ξεκινάει και το tour. Όλα είναι ακόμα στον αέρα με την κατάσταση της πανδημίας, αλλά θα δούμε γενικά πως θα πάει. Είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας αυτό, κι εμείς θα βγούμε να παίξουμε και να γουστάρουμε όταν πλέον θα υπάρχει και η ασφάλεια στον κόσμο.
-Σε ευχαριστώ Gus για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Κι εγώ ευχαριστώ, χάρηκα που σου άρεσε ο δίσκος και ανυπομονώ να βγει, να το ακούσει ο κόσμος και να κρίνει κι αυτός από μόνος του. Ελπίζω τώρα σε αυτή τη δύσκολη εποχή όλοι να κάνουμε το σωστό, να μείνουμε σπίτι μας ώστε να βγούμε σύντομα ξανά εκεί έξω και να απολαμβάνουμε με χαρά αυτά που τώρα έχουμε χάσει!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου