Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που οι Νορβηγοί Cadaver έβαλαν πάγο στη δισκογραφία τους. Φέτος, σαν μια αναπάντεχη έκπληξη επέστρεψαν με ένα νέο ΕΡ μέσω της Nuclear Blast σε αγνούς, βρωμερούς death metal ήχους. Το "D.G.A.F" έρχεται με μόνιμο μέλος τον Anders Odden από τους Satyricon και Cletic Frost, καθώς και τον νεοφερμένο ντράμερ των Megadeth, τον Dirk Verbeuren.
Άμεσο και σκοτεινό, το ομώνυμο "D.G.A.F" με τη συμμετοχή του Jeff Walker από τους μέγιστους Carcass, έρχεται να μας δώσει την πρώτη γεύση για το νέο πρόσωπο των Σκανδιναβών. Φυσικά το παλιομοδίτικο στοιχείο και η πρέπουσα καφρίλα κυματίζουν ψηλά αλλά σε πιο καλογυαλισμένα πλαίσια από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Το "Deformed Insanity" από την αντίπερα όχθη βάζει περισσότερη βρωμιά στη συνταγή, ενώ τα grooves κάνουν κάπως πιο δυναμικό το αποτέλεσμα, φλερτάροντας ελαφρώς με τη Σουηδική σκηνή των 90s που τα μπλέκει με Voivod-πρεπείς ρυθμούς. Τέλος το προσωπικό μου αγαπημένο "Disgrace", γράφει τον επίλογο με βαρύ και ασήκωτο τρόπο, με τα αργά riffs να συμβάλλουν σε αυτό, δείχνοντας έναν άγριο και παράλληλα πένθιμο χαρακτήρα που σε μερικά σημεία θυμίζει το παρελθόν της μπάντας.
Σε γενικές γραμμές όσο πιστό στο old-school και να είναι το νέο δείγμα των Cadaver, η φρεσκάδα δε φθίνει. Επίσης κάτι που αξίζει να αναφερθεί εκτός της καθαρής παραγωγής του, είναι η τεχνική υπόσταση που παίρνει το εν λόγω γκρουπ, ενώ σιγά σιγά βλέπουμε πως το death metal τους πηγαίνει καλύτερα απ'όλα, χωρίς παραπάνω πειραματισμούς. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι πως ήρθαν ξανά με οργή και σθένος, δίχως να λυπούνται τίποτα, ενώ η επιστροφή τούτη δείχνει πως ο Anders Odden έπειτα την περιπέτεια της υγείας του είναι εδώ για να μείνει.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Άμεσο και σκοτεινό, το ομώνυμο "D.G.A.F" με τη συμμετοχή του Jeff Walker από τους μέγιστους Carcass, έρχεται να μας δώσει την πρώτη γεύση για το νέο πρόσωπο των Σκανδιναβών. Φυσικά το παλιομοδίτικο στοιχείο και η πρέπουσα καφρίλα κυματίζουν ψηλά αλλά σε πιο καλογυαλισμένα πλαίσια από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Το "Deformed Insanity" από την αντίπερα όχθη βάζει περισσότερη βρωμιά στη συνταγή, ενώ τα grooves κάνουν κάπως πιο δυναμικό το αποτέλεσμα, φλερτάροντας ελαφρώς με τη Σουηδική σκηνή των 90s που τα μπλέκει με Voivod-πρεπείς ρυθμούς. Τέλος το προσωπικό μου αγαπημένο "Disgrace", γράφει τον επίλογο με βαρύ και ασήκωτο τρόπο, με τα αργά riffs να συμβάλλουν σε αυτό, δείχνοντας έναν άγριο και παράλληλα πένθιμο χαρακτήρα που σε μερικά σημεία θυμίζει το παρελθόν της μπάντας.
Σε γενικές γραμμές όσο πιστό στο old-school και να είναι το νέο δείγμα των Cadaver, η φρεσκάδα δε φθίνει. Επίσης κάτι που αξίζει να αναφερθεί εκτός της καθαρής παραγωγής του, είναι η τεχνική υπόσταση που παίρνει το εν λόγω γκρουπ, ενώ σιγά σιγά βλέπουμε πως το death metal τους πηγαίνει καλύτερα απ'όλα, χωρίς παραπάνω πειραματισμούς. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι πως ήρθαν ξανά με οργή και σθένος, δίχως να λυπούνται τίποτα, ενώ η επιστροφή τούτη δείχνει πως ο Anders Odden έπειτα την περιπέτεια της υγείας του είναι εδώ για να μείνει.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου