Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει τρεις δουλειές, το one man project των Ελλήνων Validor επιστρέφει. Αν και μπορεί να μη φέρνει κάτι φρέσκο, έρχεται να μας θυμήσει τα παλιά με το re-issue του πρώτου τους πονήματος, με τίτλο "In Blood In Battle" και να μας μυήσει στο στυλ τους.
Δε ξέρω πως και για ποιον ακριβώς λόγο αποφασίστηκε η επανακυκλοφορία για το ντεμπούτο τους, μιας και πολλοί ίσως περίμεναν-αν όχι νέο άλμπουμ-να βγει η εν λόγω δουλειά ξανά κατά την επέτειο των δέκα χρόνων. Βέβαια όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν και ως ψύλλοι στα άχυρα μιας και το "In Blood, In Battle" ήταν η αρχή για βρώμικο και αιματοβαμμένο epic metal που ξεπέρασε τα στενά όρια της Ελλάδας.
Ακούγοντας ξανά, περίπου εννιά χρόνια μετά, όλο το σύνολο του δίσκου, θα δούμε πως κάτω από τον ιδρώτα των Manowar, οι Validor χρίστηκαν να συνεχίσουν αυτόν τον ήχο με δύναμη και ατσάλινο σθένος, ενώ όλοι οι θεοί του πολέμου έδωσαν τις ευλογίες τους. Φυσικά σε αυτόν τον όμορφο, παλιομοδίτικο χαρακτήρα θα δούμε εκτός από heavy στοιχεία ανάλογα των προαναφερθέντων ή των Heavy Load και Medieval Steel, πολλά θέματα εποχής, σαν την εισαγωγή του "Sword Of Vebgeance", αλλά και μπόλικες thrash και power πινελιές.
Σκληροτράχηλο επίσης είναι και το "Through The Storm" δείχνοντας και στον πιο ανίδεο πως δε μιλάμε για μοδάτες φιοριτούρες, μα για κάτι αγνό και παθιασμένο, ενώ υπό τους ήχους του "Stealer Of Souls" δίχως αμφιβολία μπορεί επιτεθεί και να οργιάσει ολόκληρη αρμάδα σε μάχη.
Τέλος, το αυστηρό και αγριεμένο βλέμμα της μπάντας, είναι η μια όψη του νομίσματος, αφού στο ομότιτλο όση ένταση και να υπάρχει μετά τις ακουστικές αρμονίες, θα έρθει ως ύψιστος φόρος τιμής σε πάσης φύσεως πεσόντες από πλευράς νικητών και χαμένων, εφόσον και ο ίδιος ο πόλεμος δεν έχει μόνο μία πλευρά.
Το project αυτό με όλους αυτούς τους όμορφους πλην βάρβαρους και αναμφίβολα επικούς ήχους του δείχνουν πως η χώρα μας εξάγει metal πολιτισμό για κάθε αυτί. Έτσι η επανακυκλοφορία του ντεμπούτου μπορεί να θεωρηθεί κατά κάποιον τρόπο και ως καλή αφορμή για να γνωρίσει και νέος κόσμος τον ήχο αυτό. Κλείνοντας, η καλτίλα που βγαίνει μέσα από τις μουσικές αυτές θα κάνουν κάθε ρομαντικό μεταλά να θυμηθεί τα παλιά και κάθε πιτσιρικά να κάνει την κιθάρα σπαθί και να ορμήσει.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δε ξέρω πως και για ποιον ακριβώς λόγο αποφασίστηκε η επανακυκλοφορία για το ντεμπούτο τους, μιας και πολλοί ίσως περίμεναν-αν όχι νέο άλμπουμ-να βγει η εν λόγω δουλειά ξανά κατά την επέτειο των δέκα χρόνων. Βέβαια όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν και ως ψύλλοι στα άχυρα μιας και το "In Blood, In Battle" ήταν η αρχή για βρώμικο και αιματοβαμμένο epic metal που ξεπέρασε τα στενά όρια της Ελλάδας.
Ακούγοντας ξανά, περίπου εννιά χρόνια μετά, όλο το σύνολο του δίσκου, θα δούμε πως κάτω από τον ιδρώτα των Manowar, οι Validor χρίστηκαν να συνεχίσουν αυτόν τον ήχο με δύναμη και ατσάλινο σθένος, ενώ όλοι οι θεοί του πολέμου έδωσαν τις ευλογίες τους. Φυσικά σε αυτόν τον όμορφο, παλιομοδίτικο χαρακτήρα θα δούμε εκτός από heavy στοιχεία ανάλογα των προαναφερθέντων ή των Heavy Load και Medieval Steel, πολλά θέματα εποχής, σαν την εισαγωγή του "Sword Of Vebgeance", αλλά και μπόλικες thrash και power πινελιές.
Σκληροτράχηλο επίσης είναι και το "Through The Storm" δείχνοντας και στον πιο ανίδεο πως δε μιλάμε για μοδάτες φιοριτούρες, μα για κάτι αγνό και παθιασμένο, ενώ υπό τους ήχους του "Stealer Of Souls" δίχως αμφιβολία μπορεί επιτεθεί και να οργιάσει ολόκληρη αρμάδα σε μάχη.
Τέλος, το αυστηρό και αγριεμένο βλέμμα της μπάντας, είναι η μια όψη του νομίσματος, αφού στο ομότιτλο όση ένταση και να υπάρχει μετά τις ακουστικές αρμονίες, θα έρθει ως ύψιστος φόρος τιμής σε πάσης φύσεως πεσόντες από πλευράς νικητών και χαμένων, εφόσον και ο ίδιος ο πόλεμος δεν έχει μόνο μία πλευρά.
Το project αυτό με όλους αυτούς τους όμορφους πλην βάρβαρους και αναμφίβολα επικούς ήχους του δείχνουν πως η χώρα μας εξάγει metal πολιτισμό για κάθε αυτί. Έτσι η επανακυκλοφορία του ντεμπούτου μπορεί να θεωρηθεί κατά κάποιον τρόπο και ως καλή αφορμή για να γνωρίσει και νέος κόσμος τον ήχο αυτό. Κλείνοντας, η καλτίλα που βγαίνει μέσα από τις μουσικές αυτές θα κάνουν κάθε ρομαντικό μεταλά να θυμηθεί τα παλιά και κάθε πιτσιρικά να κάνει την κιθάρα σπαθί και να ορμήσει.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου