Όταν είδα τον ερχομό της μπάντας του Markus Vanhala (Insomnium), Omnium Gatherum, στη χώρα μας, είχα μείνει λίγο άναυδος, καθώς δεν τους ήξερα πολύ καλά, αλλά ότι είχα ακούσει μου έδειχνε μια ιδιαιτερότητα στο πάντρεμα των μελωδιών με το Φιλανδικό death metal. Ψάχνοντας τους καλύτερα, και κάνοντας λίγες ώρες πριν τη συναυλία, συνέντευξη με τον τραγουδιστή της μπάντας η οποία θα δημοσιευθεί σύντομα, η ανυπομονησία μου ήταν μεγάλη, κάτι που με την πλειονότητα των Αθηναίων μεταλλάδων, δυστυχώς δε συνέβη και ας ήταν η παρθενική τους εμφάνιση στα μέρη μας.
Λίγα λεπτά πριν τις 20:30, μια "φαλακρή" πεντάδα ανεβαίνει στη σκηνή του Fuzz. Ήταν οι Δανοί Heidra, οι οποίοι αποτέλεσαν για εμένα και τη μεγάλη έκπληξη της χθεσινής βραδιάς με τη χημεία και το μπρίο που εξέπεμπαν, παρά το δύσκολο έργο του support. Με τον ήχο στο πλευρό τους, οι μελωδικές και τεχνικές κατευθύνσεις τους, ταίριαξαν στην καφρίλα τους, ενώ η επική τους διάθεση και τα ελαφρά folk περάσματα, θύμισαν λίγο την ύστερη περίοδο των Bathory. Φυσικά και τα πιασάρικα τους κομμάτια μαζί με τη δυναμική τους, εκτός ότι κέρδισαν έστω και τους ελάχιστους παρευρισκόμενους, έκαναν την ώρα να κυλήσει σαν νερό.
Σειρά, είχαν οι Hamferd από τα Νησιά Φερόε, οι οποίοι σκοτείνιασαν και για τα καλά το κλίμα του live. Ο κόσμος από ελάχιστος, γινόταν απλά λίγος, όσο οι κοστουμαρισμένες, σαν από γραφείο τελετών φιγούρες, πετούσαν τους ογκόλιθους τους, με διάφορα doom και black περάσματα. Δυστυχώς εμένα δε με κέρδισαν στα σχεδόν 45 λεπτά του σετ τους, μιας και κάθε κομμάτι τους μου φαινόταν ίδιο, πέραν κάποιοων μικρών εξαιρέσεων, αλλά παρόλα αυτά το χειροκρότημα το κέριδσαν. Η ηχητική του χώρου συνέχιζε να είναι σύμμαχος σε μία τόσο έντονη και σκληρή μουσική, με την οποία και η ίδια μπάντα είχε εναρμονιστεί πλήρως χωρίς να κάνουν την παραμικρή κίνηση πάνω στο σανίδι.
Το ρολόι έδειχνε περίπου 22:20, όταν ανέβηκαν οι Φιλανδοί headliners, Οmnium Gatherum, με τις επιβλητικές τους μελωδίες, και τα βιρτουοζιλίκια τους να προλογίζουν το "Gods Go First". Φυσικά η πλειονότητα του set τους είχε δωθεί στο "Burning Cold", και όχι άδικα αφού εκτός ότι κυκλοφόρησε από τη Century Media, είναι το πιο ώριμο, κι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τους. Με τα 2/6 των δυνάμεων τους να βρίσκονται στους Insomnium, παρατηρήσαμε ιδίοις όμασι, κοινά ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα, αν και στην προκειμένη περίπτωση, το χιούμορ κι ο χαβαλές, χώθηκε εύκολα σε ένα τόσο ακραίο είδος. Όσον αφορά τον μπροστάρη Jukka Pelkonen, έδωσε το κατάλληλο βάθος, πάθος και όγκο στη soundtrack-ική κατά τα άλλα metal πλευρά τις μπάντες, ενώ τα καθάρα σημεία έδιναν μια ωραία και απαλή ατμόσφαιρα μέσα στο χάος που χάριζαν απλόχερα, με κάθε νότα να πετάγεται δίχως έλεος. Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις που έδωσε γέλιο ενθουσιασμού στον κόσμο ήταν η προσθήκη του "Ζορμπά" ανάμεσα, στο "Over The Battlefield". Το live δημιούργησε το απόλυτο headbaning σε αυτό το μεταξύ συγγενών και φίλων σκηνικό, με την τελική τριπλέτα που περιελάμβανε τα "Luoto", New Dynamic" και "Cold".
Τέλος, ξέροντας πως οι Omnium Gatherum, δεν είναι το τοπ όνομα της εποχής μας, και ξέροντας ακόμα καλύτερα την οικονομική κατάσταση όλων, συν τη δικαιολογία της "καθημερινής" και των "απεργιών", θεωρώ απογοητευτική την προσέλευση του κοινού, και με ένα αντίτιμο εισιτηρίου αρκετά φθηνότερο σε σχέση με αυτό που δίνει ο μέσος fan τα τελευταία χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι πως, όσοι είδαμε αυτό το show, μείναμε με τις θετικότερες των εντυπώσεων.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Σειρά, είχαν οι Hamferd από τα Νησιά Φερόε, οι οποίοι σκοτείνιασαν και για τα καλά το κλίμα του live. Ο κόσμος από ελάχιστος, γινόταν απλά λίγος, όσο οι κοστουμαρισμένες, σαν από γραφείο τελετών φιγούρες, πετούσαν τους ογκόλιθους τους, με διάφορα doom και black περάσματα. Δυστυχώς εμένα δε με κέρδισαν στα σχεδόν 45 λεπτά του σετ τους, μιας και κάθε κομμάτι τους μου φαινόταν ίδιο, πέραν κάποιοων μικρών εξαιρέσεων, αλλά παρόλα αυτά το χειροκρότημα το κέριδσαν. Η ηχητική του χώρου συνέχιζε να είναι σύμμαχος σε μία τόσο έντονη και σκληρή μουσική, με την οποία και η ίδια μπάντα είχε εναρμονιστεί πλήρως χωρίς να κάνουν την παραμικρή κίνηση πάνω στο σανίδι.
Το ρολόι έδειχνε περίπου 22:20, όταν ανέβηκαν οι Φιλανδοί headliners, Οmnium Gatherum, με τις επιβλητικές τους μελωδίες, και τα βιρτουοζιλίκια τους να προλογίζουν το "Gods Go First". Φυσικά η πλειονότητα του set τους είχε δωθεί στο "Burning Cold", και όχι άδικα αφού εκτός ότι κυκλοφόρησε από τη Century Media, είναι το πιο ώριμο, κι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τους. Με τα 2/6 των δυνάμεων τους να βρίσκονται στους Insomnium, παρατηρήσαμε ιδίοις όμασι, κοινά ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα, αν και στην προκειμένη περίπτωση, το χιούμορ κι ο χαβαλές, χώθηκε εύκολα σε ένα τόσο ακραίο είδος. Όσον αφορά τον μπροστάρη Jukka Pelkonen, έδωσε το κατάλληλο βάθος, πάθος και όγκο στη soundtrack-ική κατά τα άλλα metal πλευρά τις μπάντες, ενώ τα καθάρα σημεία έδιναν μια ωραία και απαλή ατμόσφαιρα μέσα στο χάος που χάριζαν απλόχερα, με κάθε νότα να πετάγεται δίχως έλεος. Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις που έδωσε γέλιο ενθουσιασμού στον κόσμο ήταν η προσθήκη του "Ζορμπά" ανάμεσα, στο "Over The Battlefield". Το live δημιούργησε το απόλυτο headbaning σε αυτό το μεταξύ συγγενών και φίλων σκηνικό, με την τελική τριπλέτα που περιελάμβανε τα "Luoto", New Dynamic" και "Cold".
Τέλος, ξέροντας πως οι Omnium Gatherum, δεν είναι το τοπ όνομα της εποχής μας, και ξέροντας ακόμα καλύτερα την οικονομική κατάσταση όλων, συν τη δικαιολογία της "καθημερινής" και των "απεργιών", θεωρώ απογοητευτική την προσέλευση του κοινού, και με ένα αντίτιμο εισιτηρίου αρκετά φθηνότερο σε σχέση με αυτό που δίνει ο μέσος fan τα τελευταία χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι πως, όσοι είδαμε αυτό το show, μείναμε με τις θετικότερες των εντυπώσεων.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου