To 2012 μετά από 26 χρόνια οι θρυλικοί Angel Witch αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος στη δισκογραφική τους σιωπή με το "As Above So Below". Με μια μικρή καθυστέρηση, επέστρεψαν φέτος με ένα άλμπουμ, πολύ κοντά στα κλασικά τους καλούπια και φέρει τον τίτλο "Angel of Light", δίνοντας για ακόμα μια φορά χώρο στον αποκρυφισμό και το έρεβος.
Με δυναμισμό και μελωδία, μπαίνει το εισαγωγικό "Don't Turn Your Back", ενώ έτσι και με περίσσια ζωντάνια θα ακολουθήσει το "Death From Andromeda" με τα φωνητικά όμως να μοιάζουν σαν να βγαίνουν από το πηγάδι, δίνοντας έτσι ένα μικρό αδιέξοδο σε περαιτέρω κορυφώσεις.
Από την άλλη το "We Are Damned" έρχεται να σώσει την κατάσταση, με το πομπώδες, επικό και μεγαλοπρεπές του ύφος, δοσμένο πάντα στα μοτίβα των θρυλικών Βρετανών, και τις κολλητικές φωνητικές του μελωδίες. Η συνέχεια με το "The Night Is Calling", την ακουστική του εισαγωγή, και τα σκοτεινά doomy περάσματα του, ενώνει το παλιομοδίτικο στυλ τους, με αυτό των Sabbath, όταν ο Tony Martin είχε αναλάβει το μικρόφωνο, ενώ δε λείπουν και μερικά πιο groovy και ζωηρά στοιχεία, που χρωματίζουν το σύνολο αν και σε αυτή την αργή προσέγγιση θα πατήσει και το "I Am Infamy".
Στο "Condemned" θα συναντήσουμε μουσικά μοτίβα που θυμίζουν τις ένδοξες στιγμές των 80s σε ένα παραδοσιακό περίβλημα και με μεγάλη ένταση επιτέλους στη φωνή του Kevin Heybourne. Στο ίδιο μήκος σχετικά με τις έντονες πινελιές θα συνεχίσει και το "Window Of Despair" που είναι το πιο άμεσο κομμάτι του δίσκου, και ένα από τα πιασάρικα σε όλο το άλμπουμ. Tο τέλος θα φανεί με το ομώνυμο του άλμπουμ, Angel Of Light", το οποίο θα κλείσει το άλμπουμ στα μέτρα των παραπάνω κομματιών, με ζωηράδα και μπρίο.
Xωρίς να ξεφεύγει από τον προ εφταετίας προκάτοχο του, το πέμπτο άλμπουμ των Angel Witch, είναι ένα καλό δείγμα μιας μπάνας με ιστορία που κάτι έχει ακόμα να μας πει, αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά σημεία που φθίνουν την τελειότητα του αποτλέσματος, όπως είναι οι περίεργες εντάσεις της φωνής, Το ίδιο ισχύει και για την βαρβάτη και αρκετά ωμή παραγωγή η οποία θέλει να μας δείξει πόσο παλιομοδίτικος είναι ένας δίσκος εν έτει 2019. Βέβαια τα κομμάτια είναι αρκετά καλογραμμένα, ραμμένα και κομμένα στα μέτρα που τους έχουμε συνηθίσει και σίγουρα όποιος το ακούσει δε θα περάσει άσχημα.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με δυναμισμό και μελωδία, μπαίνει το εισαγωγικό "Don't Turn Your Back", ενώ έτσι και με περίσσια ζωντάνια θα ακολουθήσει το "Death From Andromeda" με τα φωνητικά όμως να μοιάζουν σαν να βγαίνουν από το πηγάδι, δίνοντας έτσι ένα μικρό αδιέξοδο σε περαιτέρω κορυφώσεις.
Από την άλλη το "We Are Damned" έρχεται να σώσει την κατάσταση, με το πομπώδες, επικό και μεγαλοπρεπές του ύφος, δοσμένο πάντα στα μοτίβα των θρυλικών Βρετανών, και τις κολλητικές φωνητικές του μελωδίες. Η συνέχεια με το "The Night Is Calling", την ακουστική του εισαγωγή, και τα σκοτεινά doomy περάσματα του, ενώνει το παλιομοδίτικο στυλ τους, με αυτό των Sabbath, όταν ο Tony Martin είχε αναλάβει το μικρόφωνο, ενώ δε λείπουν και μερικά πιο groovy και ζωηρά στοιχεία, που χρωματίζουν το σύνολο αν και σε αυτή την αργή προσέγγιση θα πατήσει και το "I Am Infamy".
Στο "Condemned" θα συναντήσουμε μουσικά μοτίβα που θυμίζουν τις ένδοξες στιγμές των 80s σε ένα παραδοσιακό περίβλημα και με μεγάλη ένταση επιτέλους στη φωνή του Kevin Heybourne. Στο ίδιο μήκος σχετικά με τις έντονες πινελιές θα συνεχίσει και το "Window Of Despair" που είναι το πιο άμεσο κομμάτι του δίσκου, και ένα από τα πιασάρικα σε όλο το άλμπουμ. Tο τέλος θα φανεί με το ομώνυμο του άλμπουμ, Angel Of Light", το οποίο θα κλείσει το άλμπουμ στα μέτρα των παραπάνω κομματιών, με ζωηράδα και μπρίο.
Xωρίς να ξεφεύγει από τον προ εφταετίας προκάτοχο του, το πέμπτο άλμπουμ των Angel Witch, είναι ένα καλό δείγμα μιας μπάνας με ιστορία που κάτι έχει ακόμα να μας πει, αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά σημεία που φθίνουν την τελειότητα του αποτλέσματος, όπως είναι οι περίεργες εντάσεις της φωνής, Το ίδιο ισχύει και για την βαρβάτη και αρκετά ωμή παραγωγή η οποία θέλει να μας δείξει πόσο παλιομοδίτικος είναι ένας δίσκος εν έτει 2019. Βέβαια τα κομμάτια είναι αρκετά καλογραμμένα, ραμμένα και κομμένα στα μέτρα που τους έχουμε συνηθίσει και σίγουρα όποιος το ακούσει δε θα περάσει άσχημα.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου