Ακόμα και μέχρι το τέλος της χρονιάς που διανύουμε, οι θρυλικοί Moonspell φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα απασχολημένοι, καθώς εκτός της επικείμενης περιοδείας με τους Rotting Christ, η οποία θα περάσει και από τη χώρα μας, οι Πορτογάλοι ετοιμάζουν και την αγγλική έκδοση του βιογραφικού τους βιβλίου. Ο μπροστάρης της μπάντας, Fernando Ribeiro, γεμάτος όρεξη για κουβέντα, έδωσε στο Metal View, μια λεπτομερή, εφ'όλης της ύλης συνέντευξη.
-Kαταρχάς, δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του "1755", ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Πάρα πολύ καλή, έχω μείνει έκπληκτος θα έλεγα. Μάλιστα ήταν ένας δίσκος που δεν ήταν να γίνει, και σαν ιδέα υπήρχε μόνο για ΕΡ αρχικά. Ήταν όμως κάτι που μας παρέσυρε να ασχοληθούμε μαζί του, μιας και αφορά ένα ιστορικό γεγονός, τον μεγάλο σεισμό της Λισσαβόνας κι ότι προέκυψε μετά σε πολιτικό, θρησκευτικό και κοινωνικό επίπεδο. Ο κόσμος εδώ στην Πορτογαλία, εκτός ότι θεώρησε πολύ ενδιαφέρουσα τη θεματολογία μας ενθουσιάστηκε που είδε κομμάτια στη γλώσσα μας, αν και αυτό αρχικά προξενούσε ενδοιασμούς για τις άλλες χώρες, αν και σε άλλα πολλά μέρη του εξωτερικού, ο τρόπος που εκφραστήκαμε μέσω του "1755" άρεσε και αγκαλιάστηκε. Αρχικά, όταν περιοδεύαμε για τρεις εβδομάδες με τους Cradle Of Filth, δεν είχαμε πολλά κομμάτια του δίσκου στο σετ μας, αλλά πολλοί μας ρωτούσαν αν θα ξαναέρθουμε για τις ανάγκες του δίσκου, κι αυτό μας ώθησε στη συνέχεια να επεκτείνουμε το χρόνο μας με περισσότερα κομμάτια. Έτσι και τώρα, στο τελευταίο σκέλος της περιοδείας με τους Rotting Christ που έρχεται θα κάνουμε το ίδιο και ελπίζω η ανταπόκριση να συνεχίσει να είναι θετική.
-Πώς αποφασίσατε να καταπιαστείτε με ένα ιστορικό γεγονός και μάλιστα αποκλειστικά στα Πορτογαλικά; Θεώρησες ότι μπορεί να είναι ρίσκο;
Νομίζω πως στη μουσική όλα είναι ρίσκο. Είτε άμα συνεχίζεις συνεχώς στο ίδιο στυλ είτε αποφασίζεις έστω και λίγο να διαφοροποιηθείς, πάντα θα δεις "επικίνδυνα στοιχεία". Το καλό είναι πως λόγω του ήχου μας, οι φίλοι των Moonspell κοιτάνε λίγο πιο έξω από το κουτί για τη μουσική μας οπότε δεν ακούστηκαν πολλά παράπονα. Είχαμε άτομα που παραξενεύτηκαν που δε χρησιμοποιήσαμε Αγγλικά, αλλά δεν είχαμε σκοπό να το κάνουμε στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να καταλάβει ο κόσμος αυτή τη γλώσσα και εμείς πιο εύκολα εκφραζόμαστε στα τραγούδια μας, αλλά εδώ είχαμε να κάνουμε με κάτι πιο συγκεκριμένο. Επίσης σαν concept βγάζει νόημα που χρησιμοποιήσαμε τη δική μας γλώσσα, για να δώσουμε με λεπτομερή τρόπο ένα τέτοιο γεγονός αν και σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Βραζιλία μας καταλαβαίνουν καλύτερα χαχα. Βέβαια εκπληκτική ανταπόκριση ήταν πριν ένα χρόνο στη Ρωσία που στον χώρο που παίζαμε βγήκε πολύ πιο εύκολα η δραματική ένωση του metal με το θέατρο, και οι εντυπώσεις ήταν οι καλύτερες, κι ακόμα και σήμερα νομίζω ότι ήταν από τις πιο πετυχημένες μας εμφανίσεις, ειδικά σε αυτή τη χώρα. Σίγουρα έχει κάτι ξεχωριστό αυτός ο δίσκος, αλλά τελικά ο κόσμος το δέχτηκε πολύ πιο θερμά απ'ότι κι εμείς οι ίδιοι περιμέναμε.
-Προσωπικά αυτή η διαφορετικότητα ειναι που με κέρδισε σε αυτό το άλμπουμ. Η εναλλακτική που χρησιμοποιήσατε στον ήχο σας ήταν αποκλειστικά για το "1755'' ή σηματοδοτεί μια νέα αρχή για τη μπάντα;
Πολύ καλή ερώτηση. Γενικά με τους Moonspell δεν προγραμματίζουμε τα πράγματα βάζοντας τα σε κουτάκια, αλλά πάντα με βάση τα γούστα μας ψαχνόμαστε συνεχώς. Ας πούμε το "1755" έχει έναν προσωπικό, απλοϊκό ήχο, που κομμάτια του θα παίζουμε για μερικά χρόνια ακόμα, και μετά δε ξέρω αν θα το ξαναγγίξουμε...όχι γιατί δεν είναι καλά τα κομμάτια, απλώς έχουν κάτι τελείως διαφορετικό από τα κλασικά μας μοτίβα και αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη εποχή. Το να ψαχνόμαστε συνεχώς για το τι θα κάνουμε είναι λίγο χάσιμο χρόνου, χαχα, γιατί χάνεται ο αυθορμητισμός, ενέργεια και η ατμόσφαιρα που βγαίνει μέσα από τον καλλιτέχνη. Όπως είπες κι εσύ είναι αρκετά διαφοροποιημένο απ'όσα έχουμε κάνει, αλλά πήγαμε ένα βήμα παραπέρα έτσι. Καταφέραμε λίγο να εξελιχθούμε, να πειραματιστούμε, να δούμε νέα πράγματα κι αυτό ξέρεις είναι πολύτιμο για έναν μουσικό. Δεν αλλάζουμε για τον κόσμο, αλλά για εμάς, να νιώθουμε πιο γεμάτοι και ευχαριστημένοι μέσα από τα συναισθήματα που πηγάζουν από τις δουλειές μας ανακαλύπτοντας νέες κατευθύνσεις. Η μουσική των Moonspell δε βγαίνει βάσει προγραμματισμού, αλλά σαν μία ξαφνική καταιγίδα, και κάπως έτσι ήρθε και το "1755".
-Υπάρχουν σχέδια για κάποιο νέο άλμπουμ;
Πάντα έχουμε ιδέες αλλά μισούμε να γινόμαστε σκλάβοι των αναγκών και των πρέπει. Μας αρέσει η ζωή στο δρόμο και τις περιοδείες, και χαιρόμαστε όποτε έχουμε κάτι νέο να δείξουμε, πόσο μάλλον που η προώθηση για το "1755" σιγά σιγά τελειώνει. Από εκεί και πέρα, τώρα ο στόχος μας είναι η επόμενη μας περιοδεία, να δούμε πως θα πάει και να το ευχαριστηθούμε όσο γίνεται, και το μέλλον ακόμα δε ξέρουμε τι μπορεί να μας επιφυλάσσει...
-Μέσα στη χρονιά που μας έρχεται το ντεμπούτο σας, "Wolfheart" συμπληρώνει 25 χρόνια. Σκοπεύετε να κάνετε κάτι εορταστικό;
Είναι πολύ ενθαρρυντικό που βλέπουμε τον κόσμο να γουστάρει ακόμα αυτό το άλμπουμ. Είχαμε κάνει διάφορα εορταστικά πράγματα και επανακυκλοφορίες όταν έκλεισε τα 20 χρόνια αυτός ο δίσκος. Κατά καιρούς έχουμε κάνει και πολλά shows αφιερωμένα σε αυτόν τον δίσκο και πάντα κατάφερνε να γίνει sold out, και το θεωρώ αρκετά λογικό από του μεγαλύτερους ανθρώπους, αλλά ενθουσιάζομαι ακόμα περισσότερο όταν το υποστηρίζουν και οι νεότερες γενιές που ενδεχομένως να μην έζησαν καν την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ. Από εκεί και πέρα πέρσι συμπλήρωσε 20 χρόνια το "Sin", σε δύο χρόνια γίνεται 25 το "Irreligious", είναι ωραία αυτά τα επετειακά που συμβαίνουν, αλλά δεν είναι εύκολο να τα ακολουθούμε όταν παράλληλα παράγουμε νέα μουσική. Κάποιες φορές μπορεί να κάνουμε συναυλίες αποκλειστικά για κάποιους δίσκους και ίσως να επαναληφθεί κάποια στιγμή ξανά. Το μόνο σίγουρο είναι πως βλέπω ο κόσμος όσα χρόνια κι αν περάσουν να αγκαλιάζει ακόμα αυτούς τους δίσκους, και καταλαβαίνω ότι έτσι τίποτα δεν παλιώνει και τίποτα δε σαπίζει. Βέβαια επειδή πολλοί ρωτούν αν θα ξανακάνουμε κάτι αντίστοιχο με την κατεύθυνση των πρώτων μας κυκλοφοριών, είναι σίγουρο πως ποτέ δε θα κυκλοφορήσουμε κάποιο "Wolfheart 2" για παράδειγμα.
-Στο τέλος του μήνα κυκλοφορεί το βιογραφικό σας βιβλίο στα Αγγλικά, "Wolves Who Were Men". Πώς προέκυψε η ιδέα γι αυτή την κυκλοφορία;
Πριν λίγα χρόνια, που συμπληρώναμε εικοσαετία, κυκλοφορήσαμε ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Ένας φίλος μου εκδότης, από εδώ, την Πορτογαλία, που έχει μεγάλη αγάπη στη σκοτεινή λογοτεχνία, τον Lovecraft, κτλ, ήθελε σαν μεταλλάς και οπαδός των Moonspell να κυκλοφορήσει κάτι θεματικό με τη μουσική και την ιστορία μας. Στα 25 χρόνια μας, και όντας ενθουσιασμένοι από την κυκλοφορία ενός βιβλίου, θέλαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο αλλά όχι πάλι μόνο με φωτογραφίες ή μικρές ιστοριούλες. Έτσι ένας βιογράφος, ο Ricardo S Amorim-δεν ειναι ο κιθαρίστας μας, απλώς εχουν το ίδιο όνομα-που έχει ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και τη βοήθεια σε metal περιοδικά και είναι γνώστης του underground μας ρώτησε αν ενδιαφερόμασταν για κάτι τέτοιο, και ήταν πραγματικά κάτι πολύ ωραίο και θέλαμε να ενώσουμε τη λογοτεχνία με το rock και το metal. Δεν είναι απλώς μια ιστορία με χρονολογική σειρά, αλλά μιλάμε και αναφερόμαστε σε κάθε τι επηρέασε την πορεία μας, και φυσικά μιλάει κάθε μέλος των Moonspell είτε από το παρελθόν είτε από το παρόν. Το βιβλίο ήδη έχει πάει πολύ καλά στην Πορτογαλία, και αναμένεται η δεύτερη έκδοση και ακολουθεί το Μεξικό που έχει μεταφραστεί στα Ισπανικά. Ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος με αυτό, και το ίδιο είμαι κι εγώ σαν μέλος της μπάντας. Τώρα όπως είπες, αναμένεται στις 31 Οκτωβρίου, στο Halloween, να κυκλοφορήσει και στα Αγγλικά από τον Dayal Patterson, του οποίου λατρεύω τις δουλειές με το "Cult Never Dies", όπως τη βιογραφία των Rotting Christ, που είχα την ευκαιρία κι εγώ να μιλήσω. Αναμένεται από τις ίδιες εκδόσεις να κυκλοφορήσει και στα Ρώσικα, νομίζω και ελπίζω επίσης πως θα κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά χαχα, θα ήταν τέλειο.
-Ήταν δύσκολη η διαδικασία συγγραφής και συλλογής σπάνιου υλικού ή ακόμα και παλιών σας αναμνήσεων;
Όχι, ίσα ίσα αυτό ήταν το πιο διασκεδαστικό και ενδιαφέρον πράγμα κατά τη διάρκεια της συγγραφής αυτού του βιβλίου. Δε ξέρω πως, αλλά θυμάμαι πολλά πράγματα από το παρελθόν μας, κι έχω κι εγώ αρκετό υλικό από φωτογραφίες, κασέτες ή flyers, και βοήθησα αρκετά με αυτά στο σχεδιασμό του βιβλίου. Ήμασταν σαν φιγούρες του Όσκαρ Γουάιλντ στη σύγχρονη εποχή χαχα. Όλα περνούσαν από τον συγγραφέα κι εμείς βοηθούσαμε σημαντικά στις πλοκές. Επίσης με το ίντερνετ και τα social media, βλέπεις παντού τον εαυτό σου χωρίς να χρειάζεσαι καν να κοιταχτείς στον καθρέφτη, θα βρεις πολλά πράγματα ευκολότερα σε σχέση με το παρελθόν. Ψάξαμε και ανακαλύψαμε κι από διάφορο κόσμο κι άλλα πράγματα που ήταν χρήσιμα και για εμάς και για τον Ricardo. Όλα όσα κάναμε ήταν ένα ξεσκόνισμα στη μνήμη μας χαχα.
-Υπήρχαν κομμάτια της ιστορίας σας που ενδεχομένως να θέλατε να κρύψετε ή να μην προβάλλετε στο βιβλίο;
Όχι! Καμία απολύτως αποκοπή δεν υπάρχει απ'όσα συνέβησαν και θυμάμαι, δεν ένιωσα την ανάγκη να κρυφτώ. Πρώτα απ'όλα, είναι μεγάλο πράγμα να έχεις συνεντεύξεις από όλα τα μέλη της μπάντας που υπήρξαν και ο καθένας να λέει τις δικές του αλήθειες κι αναμνήσεις. O Ares που ήταν κι ο πρώτος μας μπασίστας είχε περάσει μία δύσκολη περίοδο, αλλά το συζητήσαμε και δέχτηκε να πει για την αρχή μας και την ίδρυση της μπάντας κτλ. Γενικά στο βιβλίο θα δεις λίγα πράγματα για κραιπάλες, ναρκωτικά, σεξ και όλα αυτά, αλλά δεν εστιάσαμε εκεί, όσο στη μουσική ζωή και την πορεία μας. Άλλωστε υπάρχουν πολλά πράγματα να αναλυθούν σε μια καριέρα 25 χρόνων χαχα, και να πιάσουν χώρο στη βιογραφία. O Ricardo ήταν δεκτικός σε όλα, και ήξερε τι θα χρησιμοποιήσει και σε τι εύρος. Αλλά δε ξέρω, όλα για εμάς θα τα βρεις μέσα.
-Τι να περιμένουν οι φίλοι σας από αυτό το βιβλίο;
Είναι ένα βιβλίο πολύ ειλικρινές, ανοιχτό και ενδιαφέρον, χωρίς τον επαγγελματισμό ενός Αμερικάνου rock star με τα πάνω και τα κάτω του χαχα, αλλά πολύ πιο αυθόρμητο. Μιλάμε για πολλά πράγματα από τις πρώτες μας μέρες μέχρι σήμερα, την επαφή μας με το underground, ακόμα και με την Ελληνική σκηνή.
-Στο βιβλίο των Rotting Christ μιλάς για τη συμμετοχή σου στο "Among Two Sotrms" αλλά λες ότι το "A Dead Poem" δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος σου δίσκος. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου από αυτή τη μπάντα;
Θα έλεγα ίσως το "Theogonia". Γενικά δε μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιος δίσκος των Rotting Christ που δε μ'αρέσει. Επίσης λατρεύω το "Triarchy Of The Lost Lovers", το "Passage To Arcturo", το "Non Serviam" όπως και το "The Heretics" πολύ. Ευτυχώς οι Rotting Christ, και ειδικά ο Σάκης με τον Θέμη, εξέλιξαν και ανέβασαν τη μπάντα σε ένα μεγάλο και καλό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια. Πάντως συγκεκριμένα για το "Theogonia" όταν το άκουσα πριν κυκλοφορήσει, όσο ήμουν στην Αθήνα του είπα του Σάκη "you are a f**kin' bastard" χαχα, πραγματικά με είχε ενθουσιάσει, και νιώθω το ίδιο μέχρι σήμερα. Όσον αφορά το "A Dead Poem", μπορώ να πω πως δεν είναι το αγαπημένο μου, αν και βλέπω πόσο πολύ το γουστάρει πολύς κόσμος, όπως και το "Among Two Storms" που συμμετέχω, και δεν έχω πρόβλημα, ίσα ίσα που γουστάρω όποτε έχει τύχει αν το πούμε μαζί ζωντανά, αλλά πιστεύω είναι ένα άλμπουμ που δεν ταιριάζει τόσο σε αυτό πυο ξέρω για τη μπάντα, και γενικά η εποχή της Century Media, παραγυάλισε τη μουσική τους, όπως ακόμα και το λογότυπο! Ακόμα και τα φωνητικά μου είναι αρκετά χαμηλά όπως λέω και στο βιβλίο αλλά όπως και να το κάνουμε αγαπώ τη μουσική των φίλων μου πάρα πολύ, και ελπίζω σε ακόμα μία προσκληση χαχαχα. Οι Rotting Christ και οι Moonspell έχουν τόσα κοινά μιας και οι δύο είμαστε πολύ κοντά σαν άτομα και ακολουθούμε διαφορετικά μονοπάτια από τα κλασικά σατανικά και ακραία που υπάρχουν.
-Να περιμένουμε τουλάχιστον στα κοινά σας live στην Ελλάδα κάποιο ντουέτο με εσένα και τους Rotting Christ σε αυτό το κομμάτι;
Ίσως, δε ξέρουμε ακόμα, αλλά από εμένα είναι ναι χαχα! Θα ήθελα πολύ τουλάχιστον στην Ελλάδα να το κάνουμε και να ενώσουμε στη σκηνή τις δυνάμεις μας, μιας και πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά σε ένα φεστιβάλ στην Αθήνα που τραγούδησα με τους Rotting Christ το "Among Two Sotrms" και το "Coronation Of The Serpent" αν θυμάμαι καλά. Ανυπομονώ που θα μοιραστούμε τη σκηνή ξανά γενικά, με τους ίδιους στην Ελλάδα να έχουν περισσότερα κομμάτια ως headliners στη χώρα τους, γιατί προφανώς δε διαγωνιζόμαστε στα μεγέθη των συγκροτημάτων, αλλά ακολουθούμε μια πορεία και βοηθάμε ο ένας τον άλλον, σε μία ένωση του Νοτιοευρωπαϊκού-Μεσογειακού metal. Είναι ωραίο που θα γυρίσουμε παρέα την Ευρώπη και σε μέρη μάλιστα που πολλοί λόγω των κοινωνικών ή οικονομικών προβλημάτων των χωρών μας, μας έλεγαν παλαιότερα "γουρούνια". Είναι τιμή που θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας.
-Ποια τα γενικά σου συναισθήματα που η περιοδεία είναι με φίλους που ξέρεις χρόνια;
Φαίνεται τρελό που οι Moonspell θα κάνουν τον γύρο της Ευρώπης με τους Rotting Christ. Eιδικά οι Rotting Christ, όπως τόνισες είναι χρόνια φίλοι, γνωριζόμαστε πολύ καλά, ξέρουμε τα θέλω και τις συνήθειες του καθενός, περνάμε καλά, θα έχουμε πάντα κάτι να λέμε και δε θα χρειαστεί να περάσει καιρός μέχρι να "σπάσει ο πάγος". Επίσης ο Σάκης ξέρω πόσο πολύ θέλει να περνάει ατμόσφαιρα και ενέργεια μέσω του "The Heretics", ταξιδεύει συνεχώς και νιώθω ωραία που δύο αιθέρια και ατμοσφαιρικά άλμπουμ από τις μπάντες μας θα έχουν την τύχη να περιοδεύσουν μαζί και θα κάνουν μεγάλα shows. Τα δύο νέα μέλη της μπάντας δεν τα έχω γνωρίσει ακόμα, αλλά θα έχουμε 50 μέρες στο δρόμο να τα γνωρίσω καλύτερα χαχα, μιας και το tour μας θα περάσει από Kεντρική και Νότια Ευρώπη, όπως Πορτογαλία, Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία και Φιλανδία, περιοχές οι οποίες ξέρουμε πως αγαπούν και τα δύο συγκροτήματα. Ανυπομονώ ειλικρινά για αυτό το ταξίδι.
-Νομίζω πως είστε ένα πολύ ταιριαστό πακέτο ακριβώς επειδή και το "1755" αλλά και το "The Heretics" είναι σκοτεινές και ατμοσφαιρικές δουλειές. Τι να περιμένουμε λοιπόν από εσάς στην Ελλάδα;
Ακριβώς, και γενικά ποτέ δεν κουράζομαι να λέω ότι η μουσική των Moonspell βασίζεται στην ατμόσφαιρα. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να φτιάχνουμε το σετ μας και να προβάρουμε κομμάτια για την επερχόμενη περιοδεία και τις εμφανίσεις στην Ελλάδα, όπου θα έχουμε αρκετά κομμάτια του "1755" αλλά και πιο κλασικά μας. Ξέρεις λέγοντας αυτό, συσχετίζω το πόσο διαφορετικός είναι ο νέος δίσκος μας σε σχέση με άλλες δουλειές μας και σκέφτομαι ότι πολύς κόσμος γούσταρε την αγριότητα του "Wolfheart" και θέλει να ακούει στις συναυλίες κομμάτια σαν το "Alma Mater" ή το "Vampiria", αλλά αν τα ακούσει κάποιος καλά, ακόμα κι αυτά βασίζονται στην ατμόσφαιρα και τις αισθήσεις που βγάζουμε προς τα έξω, χαχα. Ετοιμάζουμε κομμάτια και για συγκεριμένους σταθμούς, όπως η Ελλάδα όπου θα παίξουμε κομμάτια και από το "Sin" και το "The Antidote". Νιώθω ωραία που επιστρέφουμε στη χώρα σας λοιπόν...
-Ανυπομονώ για αυτό το show! Σε ευχαριστώ πολύ Fernando για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ (στα ελληνικά)! Είναι από τις λίγες λέξεις που ξέρω μαζί με το "καλημέρα", "καλησπέρα'' και κάποιες βρισιές που μου έχουν μάθει οι Rotting Christ και οι Septicflesh χαχα. Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την ωραία συνέντευξη και τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σου και ανυπομονώ για την περιοδεία μας καθώς και να επιστρέψουμε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αφού την Ελλάδα τη νιώθουμε σαν δεύτερο σπίτι μας. Καλή συνέχεια σε όλους!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
-Kαταρχάς, δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του "1755", ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;
Πάρα πολύ καλή, έχω μείνει έκπληκτος θα έλεγα. Μάλιστα ήταν ένας δίσκος που δεν ήταν να γίνει, και σαν ιδέα υπήρχε μόνο για ΕΡ αρχικά. Ήταν όμως κάτι που μας παρέσυρε να ασχοληθούμε μαζί του, μιας και αφορά ένα ιστορικό γεγονός, τον μεγάλο σεισμό της Λισσαβόνας κι ότι προέκυψε μετά σε πολιτικό, θρησκευτικό και κοινωνικό επίπεδο. Ο κόσμος εδώ στην Πορτογαλία, εκτός ότι θεώρησε πολύ ενδιαφέρουσα τη θεματολογία μας ενθουσιάστηκε που είδε κομμάτια στη γλώσσα μας, αν και αυτό αρχικά προξενούσε ενδοιασμούς για τις άλλες χώρες, αν και σε άλλα πολλά μέρη του εξωτερικού, ο τρόπος που εκφραστήκαμε μέσω του "1755" άρεσε και αγκαλιάστηκε. Αρχικά, όταν περιοδεύαμε για τρεις εβδομάδες με τους Cradle Of Filth, δεν είχαμε πολλά κομμάτια του δίσκου στο σετ μας, αλλά πολλοί μας ρωτούσαν αν θα ξαναέρθουμε για τις ανάγκες του δίσκου, κι αυτό μας ώθησε στη συνέχεια να επεκτείνουμε το χρόνο μας με περισσότερα κομμάτια. Έτσι και τώρα, στο τελευταίο σκέλος της περιοδείας με τους Rotting Christ που έρχεται θα κάνουμε το ίδιο και ελπίζω η ανταπόκριση να συνεχίσει να είναι θετική.
-Πώς αποφασίσατε να καταπιαστείτε με ένα ιστορικό γεγονός και μάλιστα αποκλειστικά στα Πορτογαλικά; Θεώρησες ότι μπορεί να είναι ρίσκο;
Νομίζω πως στη μουσική όλα είναι ρίσκο. Είτε άμα συνεχίζεις συνεχώς στο ίδιο στυλ είτε αποφασίζεις έστω και λίγο να διαφοροποιηθείς, πάντα θα δεις "επικίνδυνα στοιχεία". Το καλό είναι πως λόγω του ήχου μας, οι φίλοι των Moonspell κοιτάνε λίγο πιο έξω από το κουτί για τη μουσική μας οπότε δεν ακούστηκαν πολλά παράπονα. Είχαμε άτομα που παραξενεύτηκαν που δε χρησιμοποιήσαμε Αγγλικά, αλλά δεν είχαμε σκοπό να το κάνουμε στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Ξέρουμε ότι είναι πιο εύκολο να καταλάβει ο κόσμος αυτή τη γλώσσα και εμείς πιο εύκολα εκφραζόμαστε στα τραγούδια μας, αλλά εδώ είχαμε να κάνουμε με κάτι πιο συγκεκριμένο. Επίσης σαν concept βγάζει νόημα που χρησιμοποιήσαμε τη δική μας γλώσσα, για να δώσουμε με λεπτομερή τρόπο ένα τέτοιο γεγονός αν και σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Βραζιλία μας καταλαβαίνουν καλύτερα χαχα. Βέβαια εκπληκτική ανταπόκριση ήταν πριν ένα χρόνο στη Ρωσία που στον χώρο που παίζαμε βγήκε πολύ πιο εύκολα η δραματική ένωση του metal με το θέατρο, και οι εντυπώσεις ήταν οι καλύτερες, κι ακόμα και σήμερα νομίζω ότι ήταν από τις πιο πετυχημένες μας εμφανίσεις, ειδικά σε αυτή τη χώρα. Σίγουρα έχει κάτι ξεχωριστό αυτός ο δίσκος, αλλά τελικά ο κόσμος το δέχτηκε πολύ πιο θερμά απ'ότι κι εμείς οι ίδιοι περιμέναμε.
-Προσωπικά αυτή η διαφορετικότητα ειναι που με κέρδισε σε αυτό το άλμπουμ. Η εναλλακτική που χρησιμοποιήσατε στον ήχο σας ήταν αποκλειστικά για το "1755'' ή σηματοδοτεί μια νέα αρχή για τη μπάντα;
Πολύ καλή ερώτηση. Γενικά με τους Moonspell δεν προγραμματίζουμε τα πράγματα βάζοντας τα σε κουτάκια, αλλά πάντα με βάση τα γούστα μας ψαχνόμαστε συνεχώς. Ας πούμε το "1755" έχει έναν προσωπικό, απλοϊκό ήχο, που κομμάτια του θα παίζουμε για μερικά χρόνια ακόμα, και μετά δε ξέρω αν θα το ξαναγγίξουμε...όχι γιατί δεν είναι καλά τα κομμάτια, απλώς έχουν κάτι τελείως διαφορετικό από τα κλασικά μας μοτίβα και αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη εποχή. Το να ψαχνόμαστε συνεχώς για το τι θα κάνουμε είναι λίγο χάσιμο χρόνου, χαχα, γιατί χάνεται ο αυθορμητισμός, ενέργεια και η ατμόσφαιρα που βγαίνει μέσα από τον καλλιτέχνη. Όπως είπες κι εσύ είναι αρκετά διαφοροποιημένο απ'όσα έχουμε κάνει, αλλά πήγαμε ένα βήμα παραπέρα έτσι. Καταφέραμε λίγο να εξελιχθούμε, να πειραματιστούμε, να δούμε νέα πράγματα κι αυτό ξέρεις είναι πολύτιμο για έναν μουσικό. Δεν αλλάζουμε για τον κόσμο, αλλά για εμάς, να νιώθουμε πιο γεμάτοι και ευχαριστημένοι μέσα από τα συναισθήματα που πηγάζουν από τις δουλειές μας ανακαλύπτοντας νέες κατευθύνσεις. Η μουσική των Moonspell δε βγαίνει βάσει προγραμματισμού, αλλά σαν μία ξαφνική καταιγίδα, και κάπως έτσι ήρθε και το "1755".
-Υπάρχουν σχέδια για κάποιο νέο άλμπουμ;
Πάντα έχουμε ιδέες αλλά μισούμε να γινόμαστε σκλάβοι των αναγκών και των πρέπει. Μας αρέσει η ζωή στο δρόμο και τις περιοδείες, και χαιρόμαστε όποτε έχουμε κάτι νέο να δείξουμε, πόσο μάλλον που η προώθηση για το "1755" σιγά σιγά τελειώνει. Από εκεί και πέρα, τώρα ο στόχος μας είναι η επόμενη μας περιοδεία, να δούμε πως θα πάει και να το ευχαριστηθούμε όσο γίνεται, και το μέλλον ακόμα δε ξέρουμε τι μπορεί να μας επιφυλάσσει...
-Μέσα στη χρονιά που μας έρχεται το ντεμπούτο σας, "Wolfheart" συμπληρώνει 25 χρόνια. Σκοπεύετε να κάνετε κάτι εορταστικό;
Είναι πολύ ενθαρρυντικό που βλέπουμε τον κόσμο να γουστάρει ακόμα αυτό το άλμπουμ. Είχαμε κάνει διάφορα εορταστικά πράγματα και επανακυκλοφορίες όταν έκλεισε τα 20 χρόνια αυτός ο δίσκος. Κατά καιρούς έχουμε κάνει και πολλά shows αφιερωμένα σε αυτόν τον δίσκο και πάντα κατάφερνε να γίνει sold out, και το θεωρώ αρκετά λογικό από του μεγαλύτερους ανθρώπους, αλλά ενθουσιάζομαι ακόμα περισσότερο όταν το υποστηρίζουν και οι νεότερες γενιές που ενδεχομένως να μην έζησαν καν την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ. Από εκεί και πέρα πέρσι συμπλήρωσε 20 χρόνια το "Sin", σε δύο χρόνια γίνεται 25 το "Irreligious", είναι ωραία αυτά τα επετειακά που συμβαίνουν, αλλά δεν είναι εύκολο να τα ακολουθούμε όταν παράλληλα παράγουμε νέα μουσική. Κάποιες φορές μπορεί να κάνουμε συναυλίες αποκλειστικά για κάποιους δίσκους και ίσως να επαναληφθεί κάποια στιγμή ξανά. Το μόνο σίγουρο είναι πως βλέπω ο κόσμος όσα χρόνια κι αν περάσουν να αγκαλιάζει ακόμα αυτούς τους δίσκους, και καταλαβαίνω ότι έτσι τίποτα δεν παλιώνει και τίποτα δε σαπίζει. Βέβαια επειδή πολλοί ρωτούν αν θα ξανακάνουμε κάτι αντίστοιχο με την κατεύθυνση των πρώτων μας κυκλοφοριών, είναι σίγουρο πως ποτέ δε θα κυκλοφορήσουμε κάποιο "Wolfheart 2" για παράδειγμα.
-Στο τέλος του μήνα κυκλοφορεί το βιογραφικό σας βιβλίο στα Αγγλικά, "Wolves Who Were Men". Πώς προέκυψε η ιδέα γι αυτή την κυκλοφορία;
Πριν λίγα χρόνια, που συμπληρώναμε εικοσαετία, κυκλοφορήσαμε ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Ένας φίλος μου εκδότης, από εδώ, την Πορτογαλία, που έχει μεγάλη αγάπη στη σκοτεινή λογοτεχνία, τον Lovecraft, κτλ, ήθελε σαν μεταλλάς και οπαδός των Moonspell να κυκλοφορήσει κάτι θεματικό με τη μουσική και την ιστορία μας. Στα 25 χρόνια μας, και όντας ενθουσιασμένοι από την κυκλοφορία ενός βιβλίου, θέλαμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο αλλά όχι πάλι μόνο με φωτογραφίες ή μικρές ιστοριούλες. Έτσι ένας βιογράφος, ο Ricardo S Amorim-δεν ειναι ο κιθαρίστας μας, απλώς εχουν το ίδιο όνομα-που έχει ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και τη βοήθεια σε metal περιοδικά και είναι γνώστης του underground μας ρώτησε αν ενδιαφερόμασταν για κάτι τέτοιο, και ήταν πραγματικά κάτι πολύ ωραίο και θέλαμε να ενώσουμε τη λογοτεχνία με το rock και το metal. Δεν είναι απλώς μια ιστορία με χρονολογική σειρά, αλλά μιλάμε και αναφερόμαστε σε κάθε τι επηρέασε την πορεία μας, και φυσικά μιλάει κάθε μέλος των Moonspell είτε από το παρελθόν είτε από το παρόν. Το βιβλίο ήδη έχει πάει πολύ καλά στην Πορτογαλία, και αναμένεται η δεύτερη έκδοση και ακολουθεί το Μεξικό που έχει μεταφραστεί στα Ισπανικά. Ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος με αυτό, και το ίδιο είμαι κι εγώ σαν μέλος της μπάντας. Τώρα όπως είπες, αναμένεται στις 31 Οκτωβρίου, στο Halloween, να κυκλοφορήσει και στα Αγγλικά από τον Dayal Patterson, του οποίου λατρεύω τις δουλειές με το "Cult Never Dies", όπως τη βιογραφία των Rotting Christ, που είχα την ευκαιρία κι εγώ να μιλήσω. Αναμένεται από τις ίδιες εκδόσεις να κυκλοφορήσει και στα Ρώσικα, νομίζω και ελπίζω επίσης πως θα κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά χαχα, θα ήταν τέλειο.
-Ήταν δύσκολη η διαδικασία συγγραφής και συλλογής σπάνιου υλικού ή ακόμα και παλιών σας αναμνήσεων;
Όχι, ίσα ίσα αυτό ήταν το πιο διασκεδαστικό και ενδιαφέρον πράγμα κατά τη διάρκεια της συγγραφής αυτού του βιβλίου. Δε ξέρω πως, αλλά θυμάμαι πολλά πράγματα από το παρελθόν μας, κι έχω κι εγώ αρκετό υλικό από φωτογραφίες, κασέτες ή flyers, και βοήθησα αρκετά με αυτά στο σχεδιασμό του βιβλίου. Ήμασταν σαν φιγούρες του Όσκαρ Γουάιλντ στη σύγχρονη εποχή χαχα. Όλα περνούσαν από τον συγγραφέα κι εμείς βοηθούσαμε σημαντικά στις πλοκές. Επίσης με το ίντερνετ και τα social media, βλέπεις παντού τον εαυτό σου χωρίς να χρειάζεσαι καν να κοιταχτείς στον καθρέφτη, θα βρεις πολλά πράγματα ευκολότερα σε σχέση με το παρελθόν. Ψάξαμε και ανακαλύψαμε κι από διάφορο κόσμο κι άλλα πράγματα που ήταν χρήσιμα και για εμάς και για τον Ricardo. Όλα όσα κάναμε ήταν ένα ξεσκόνισμα στη μνήμη μας χαχα.
-Υπήρχαν κομμάτια της ιστορίας σας που ενδεχομένως να θέλατε να κρύψετε ή να μην προβάλλετε στο βιβλίο;
Όχι! Καμία απολύτως αποκοπή δεν υπάρχει απ'όσα συνέβησαν και θυμάμαι, δεν ένιωσα την ανάγκη να κρυφτώ. Πρώτα απ'όλα, είναι μεγάλο πράγμα να έχεις συνεντεύξεις από όλα τα μέλη της μπάντας που υπήρξαν και ο καθένας να λέει τις δικές του αλήθειες κι αναμνήσεις. O Ares που ήταν κι ο πρώτος μας μπασίστας είχε περάσει μία δύσκολη περίοδο, αλλά το συζητήσαμε και δέχτηκε να πει για την αρχή μας και την ίδρυση της μπάντας κτλ. Γενικά στο βιβλίο θα δεις λίγα πράγματα για κραιπάλες, ναρκωτικά, σεξ και όλα αυτά, αλλά δεν εστιάσαμε εκεί, όσο στη μουσική ζωή και την πορεία μας. Άλλωστε υπάρχουν πολλά πράγματα να αναλυθούν σε μια καριέρα 25 χρόνων χαχα, και να πιάσουν χώρο στη βιογραφία. O Ricardo ήταν δεκτικός σε όλα, και ήξερε τι θα χρησιμοποιήσει και σε τι εύρος. Αλλά δε ξέρω, όλα για εμάς θα τα βρεις μέσα.
-Τι να περιμένουν οι φίλοι σας από αυτό το βιβλίο;
Είναι ένα βιβλίο πολύ ειλικρινές, ανοιχτό και ενδιαφέρον, χωρίς τον επαγγελματισμό ενός Αμερικάνου rock star με τα πάνω και τα κάτω του χαχα, αλλά πολύ πιο αυθόρμητο. Μιλάμε για πολλά πράγματα από τις πρώτες μας μέρες μέχρι σήμερα, την επαφή μας με το underground, ακόμα και με την Ελληνική σκηνή.
-Στο βιβλίο των Rotting Christ μιλάς για τη συμμετοχή σου στο "Among Two Sotrms" αλλά λες ότι το "A Dead Poem" δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος σου δίσκος. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου από αυτή τη μπάντα;
Θα έλεγα ίσως το "Theogonia". Γενικά δε μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιος δίσκος των Rotting Christ που δε μ'αρέσει. Επίσης λατρεύω το "Triarchy Of The Lost Lovers", το "Passage To Arcturo", το "Non Serviam" όπως και το "The Heretics" πολύ. Ευτυχώς οι Rotting Christ, και ειδικά ο Σάκης με τον Θέμη, εξέλιξαν και ανέβασαν τη μπάντα σε ένα μεγάλο και καλό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια. Πάντως συγκεκριμένα για το "Theogonia" όταν το άκουσα πριν κυκλοφορήσει, όσο ήμουν στην Αθήνα του είπα του Σάκη "you are a f**kin' bastard" χαχα, πραγματικά με είχε ενθουσιάσει, και νιώθω το ίδιο μέχρι σήμερα. Όσον αφορά το "A Dead Poem", μπορώ να πω πως δεν είναι το αγαπημένο μου, αν και βλέπω πόσο πολύ το γουστάρει πολύς κόσμος, όπως και το "Among Two Storms" που συμμετέχω, και δεν έχω πρόβλημα, ίσα ίσα που γουστάρω όποτε έχει τύχει αν το πούμε μαζί ζωντανά, αλλά πιστεύω είναι ένα άλμπουμ που δεν ταιριάζει τόσο σε αυτό πυο ξέρω για τη μπάντα, και γενικά η εποχή της Century Media, παραγυάλισε τη μουσική τους, όπως ακόμα και το λογότυπο! Ακόμα και τα φωνητικά μου είναι αρκετά χαμηλά όπως λέω και στο βιβλίο αλλά όπως και να το κάνουμε αγαπώ τη μουσική των φίλων μου πάρα πολύ, και ελπίζω σε ακόμα μία προσκληση χαχαχα. Οι Rotting Christ και οι Moonspell έχουν τόσα κοινά μιας και οι δύο είμαστε πολύ κοντά σαν άτομα και ακολουθούμε διαφορετικά μονοπάτια από τα κλασικά σατανικά και ακραία που υπάρχουν.
-Να περιμένουμε τουλάχιστον στα κοινά σας live στην Ελλάδα κάποιο ντουέτο με εσένα και τους Rotting Christ σε αυτό το κομμάτι;
Ίσως, δε ξέρουμε ακόμα, αλλά από εμένα είναι ναι χαχα! Θα ήθελα πολύ τουλάχιστον στην Ελλάδα να το κάνουμε και να ενώσουμε στη σκηνή τις δυνάμεις μας, μιας και πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά σε ένα φεστιβάλ στην Αθήνα που τραγούδησα με τους Rotting Christ το "Among Two Sotrms" και το "Coronation Of The Serpent" αν θυμάμαι καλά. Ανυπομονώ που θα μοιραστούμε τη σκηνή ξανά γενικά, με τους ίδιους στην Ελλάδα να έχουν περισσότερα κομμάτια ως headliners στη χώρα τους, γιατί προφανώς δε διαγωνιζόμαστε στα μεγέθη των συγκροτημάτων, αλλά ακολουθούμε μια πορεία και βοηθάμε ο ένας τον άλλον, σε μία ένωση του Νοτιοευρωπαϊκού-Μεσογειακού metal. Είναι ωραίο που θα γυρίσουμε παρέα την Ευρώπη και σε μέρη μάλιστα που πολλοί λόγω των κοινωνικών ή οικονομικών προβλημάτων των χωρών μας, μας έλεγαν παλαιότερα "γουρούνια". Είναι τιμή που θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας.
-Ποια τα γενικά σου συναισθήματα που η περιοδεία είναι με φίλους που ξέρεις χρόνια;
Φαίνεται τρελό που οι Moonspell θα κάνουν τον γύρο της Ευρώπης με τους Rotting Christ. Eιδικά οι Rotting Christ, όπως τόνισες είναι χρόνια φίλοι, γνωριζόμαστε πολύ καλά, ξέρουμε τα θέλω και τις συνήθειες του καθενός, περνάμε καλά, θα έχουμε πάντα κάτι να λέμε και δε θα χρειαστεί να περάσει καιρός μέχρι να "σπάσει ο πάγος". Επίσης ο Σάκης ξέρω πόσο πολύ θέλει να περνάει ατμόσφαιρα και ενέργεια μέσω του "The Heretics", ταξιδεύει συνεχώς και νιώθω ωραία που δύο αιθέρια και ατμοσφαιρικά άλμπουμ από τις μπάντες μας θα έχουν την τύχη να περιοδεύσουν μαζί και θα κάνουν μεγάλα shows. Τα δύο νέα μέλη της μπάντας δεν τα έχω γνωρίσει ακόμα, αλλά θα έχουμε 50 μέρες στο δρόμο να τα γνωρίσω καλύτερα χαχα, μιας και το tour μας θα περάσει από Kεντρική και Νότια Ευρώπη, όπως Πορτογαλία, Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία και Φιλανδία, περιοχές οι οποίες ξέρουμε πως αγαπούν και τα δύο συγκροτήματα. Ανυπομονώ ειλικρινά για αυτό το ταξίδι.
-Νομίζω πως είστε ένα πολύ ταιριαστό πακέτο ακριβώς επειδή και το "1755" αλλά και το "The Heretics" είναι σκοτεινές και ατμοσφαιρικές δουλειές. Τι να περιμένουμε λοιπόν από εσάς στην Ελλάδα;
Ακριβώς, και γενικά ποτέ δεν κουράζομαι να λέω ότι η μουσική των Moonspell βασίζεται στην ατμόσφαιρα. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να φτιάχνουμε το σετ μας και να προβάρουμε κομμάτια για την επερχόμενη περιοδεία και τις εμφανίσεις στην Ελλάδα, όπου θα έχουμε αρκετά κομμάτια του "1755" αλλά και πιο κλασικά μας. Ξέρεις λέγοντας αυτό, συσχετίζω το πόσο διαφορετικός είναι ο νέος δίσκος μας σε σχέση με άλλες δουλειές μας και σκέφτομαι ότι πολύς κόσμος γούσταρε την αγριότητα του "Wolfheart" και θέλει να ακούει στις συναυλίες κομμάτια σαν το "Alma Mater" ή το "Vampiria", αλλά αν τα ακούσει κάποιος καλά, ακόμα κι αυτά βασίζονται στην ατμόσφαιρα και τις αισθήσεις που βγάζουμε προς τα έξω, χαχα. Ετοιμάζουμε κομμάτια και για συγκεριμένους σταθμούς, όπως η Ελλάδα όπου θα παίξουμε κομμάτια και από το "Sin" και το "The Antidote". Νιώθω ωραία που επιστρέφουμε στη χώρα σας λοιπόν...
-Ανυπομονώ για αυτό το show! Σε ευχαριστώ πολύ Fernando για αυτή τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ (στα ελληνικά)! Είναι από τις λίγες λέξεις που ξέρω μαζί με το "καλημέρα", "καλησπέρα'' και κάποιες βρισιές που μου έχουν μάθει οι Rotting Christ και οι Septicflesh χαχα. Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την ωραία συνέντευξη και τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σου και ανυπομονώ για την περιοδεία μας καθώς και να επιστρέψουμε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αφού την Ελλάδα τη νιώθουμε σαν δεύτερο σπίτι μας. Καλή συνέχεια σε όλους!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου