Η δισκογραφία των Varathron, διακατέχεται εκτός από αρκετών full length, και από διάφορα splits και ΕΡs, πολλών εκ των οποίων έχουν ιστορική αξία στην παγκόσμια black metal σκηνή. Oι ζωντανοί θρύλοι του εγχώριου black metal λοιπόν, έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια, επανέρχονται με το "Patriarchs Of Evil" και οι πύλες της αβύσσου ανόιγονται διάπλατα μπροστά μας, ώστε να υποδεχθούν με τις αρμόζουσες τιμές το έκτο πόνημα τους...
Το "Tenebrous", που ειναι και από τα πρώτα κομμάτια που κυκλοφόρησαν, ανοίγει δυναμικά το άλμπουμ, δείχνοντας εξ αρχής με την φρεσκάδα του ήχου, αλλά και τις γνώριμες ελληνοπρεπείς του μελωδίες, ότι οι Varathron συνεχίζουν το δρόμο που χάραξαν πριν 30 πλέον χρόνια, προάγοντας συνεχώς τη μουσική τους. Με το "Into The Absurd" να λαμβάνει τη σκυτάλη, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ταχύτατα riffs της πρώτης σχολής του black metal, χρωματισμένα με πολλές μελωδίες και ένα κλασικό heavy metal solo προς το τέλος.
Μετά τα ουρλιαχτά των λύκων στο φεγγαρόφως, το "Luciferian Mystical Awakening", μας οδηγεί με τους ατμοσφαιρικούς του ήχους και τα τρομαχτικά φωνητικά του Necroabyssious μπροστά στο θρόνο του Εωσφόρου, ενώ τα ογκώδη riffs του "Saturnian Sect" προσθέτουν λίγη ακόμα από την αίσθηση της Κόλασης, με τα μπάσα που συνδεύουν τα μελωδικά parts να μοιάζουν σαν ένα ταξίδι στο ποτάμι προς τον Κάτω Κόσμο.
Από την άλλη, μετά την ακουστική εισαγωγή του ''Remnants Of The Dark Testament", τα πάντα γύρω σκοτεινιάζουν με τα riffs να προχωρούν σε αργόσυρτα κλασικά μελωδικά black metal μοτίβα, μέχρι να έρθει το "Hellwitch" για να ανεβάσει ξανά τις ταχύτητες, oι οποίες θα έρθουν σε έξαρση με το "Orgasmic Nightmares of The Arch Desecrator" και το ακραίο, δαιμονισμένο πάντρεμα της μουσικής και της φωνής!
Τέλος, το "Ouroboros Dweller", κλείνει τον δίσκο με ένα τελετουργικό, απόκρυφο τρόπο με πολλές κλασικές ελληνικές μελωδίες και διάφορα ερεβώδη heavy/black metal στοιχεία.
Με το comeback που έγινε με το "Untrodden Corridors Of Hades", οι Varathron έβαλαν λεπτομέριες οι οποίες από μόνες τους ανέβασαν τον πήχη στη μουσική των Ελλήνων θρύλων και η νέα τους δουλειά τις ξεπέρασε. Αυτό όμως που μένει στον ακροατή, ακόμα και αν δεν είναι μεγάλος fan της μπάντας, είναι πως το "Patriarchs Of Evil" διακατέχεται από πολλες σκοτεινές και επικές στιγμές που ολόκληρη η ελληνική black metal σκηνή είχε χρόνια να δει, ενώ θα μπορούσε να σταθεί χωρίς υπερβολή δίπλα στα μνημειώδη "His Majesty At The Swamp" και "Walpurgisnacht".
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το "Tenebrous", που ειναι και από τα πρώτα κομμάτια που κυκλοφόρησαν, ανοίγει δυναμικά το άλμπουμ, δείχνοντας εξ αρχής με την φρεσκάδα του ήχου, αλλά και τις γνώριμες ελληνοπρεπείς του μελωδίες, ότι οι Varathron συνεχίζουν το δρόμο που χάραξαν πριν 30 πλέον χρόνια, προάγοντας συνεχώς τη μουσική τους. Με το "Into The Absurd" να λαμβάνει τη σκυτάλη, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ταχύτατα riffs της πρώτης σχολής του black metal, χρωματισμένα με πολλές μελωδίες και ένα κλασικό heavy metal solo προς το τέλος.
Μετά τα ουρλιαχτά των λύκων στο φεγγαρόφως, το "Luciferian Mystical Awakening", μας οδηγεί με τους ατμοσφαιρικούς του ήχους και τα τρομαχτικά φωνητικά του Necroabyssious μπροστά στο θρόνο του Εωσφόρου, ενώ τα ογκώδη riffs του "Saturnian Sect" προσθέτουν λίγη ακόμα από την αίσθηση της Κόλασης, με τα μπάσα που συνδεύουν τα μελωδικά parts να μοιάζουν σαν ένα ταξίδι στο ποτάμι προς τον Κάτω Κόσμο.
Από την άλλη, μετά την ακουστική εισαγωγή του ''Remnants Of The Dark Testament", τα πάντα γύρω σκοτεινιάζουν με τα riffs να προχωρούν σε αργόσυρτα κλασικά μελωδικά black metal μοτίβα, μέχρι να έρθει το "Hellwitch" για να ανεβάσει ξανά τις ταχύτητες, oι οποίες θα έρθουν σε έξαρση με το "Orgasmic Nightmares of The Arch Desecrator" και το ακραίο, δαιμονισμένο πάντρεμα της μουσικής και της φωνής!
Τέλος, το "Ouroboros Dweller", κλείνει τον δίσκο με ένα τελετουργικό, απόκρυφο τρόπο με πολλές κλασικές ελληνικές μελωδίες και διάφορα ερεβώδη heavy/black metal στοιχεία.
Με το comeback που έγινε με το "Untrodden Corridors Of Hades", οι Varathron έβαλαν λεπτομέριες οι οποίες από μόνες τους ανέβασαν τον πήχη στη μουσική των Ελλήνων θρύλων και η νέα τους δουλειά τις ξεπέρασε. Αυτό όμως που μένει στον ακροατή, ακόμα και αν δεν είναι μεγάλος fan της μπάντας, είναι πως το "Patriarchs Of Evil" διακατέχεται από πολλες σκοτεινές και επικές στιγμές που ολόκληρη η ελληνική black metal σκηνή είχε χρόνια να δει, ενώ θα μπορούσε να σταθεί χωρίς υπερβολή δίπλα στα μνημειώδη "His Majesty At The Swamp" και "Walpurgisnacht".
(9,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου