Χωρίς να έχει περάσει καλά καλά ένας χρόνος από το "Byte The Bullet'', φαίνεται πως οι Γερμανοί Bonfire είχαν όρεξη, και έτσι επιστρέφουν με το νέο τους πόνημα, "Temple Of Lies". O Hans Ziller που κινεί τα νήματα της μπάντας, τους έχει όλους στο τρέξιμο και βάζει τους θρυλικούς melodic metallers σε ατμόσφαιρα παλαιά και ωραία.
"In The Beggining" λοιπόν, η αργή εισαγωγή με το χαλί που στρώνεται υπό του ήχους των πλήκτρων μας βάζει σε μια 80s διάθεση, και το κιθαριστικό solo στο τέλος προλογίζει με την αρμόζουσα διάθεση, το επίσης παλιομοδίτικο, ομώνυμο του δίσκου "Temple Of Lies" που έρχεται με ξεσηκωτικούς heavy ρυθμούς.
Χωρίς να ξεφεύγουμε από αυτή την αλλωτινή ατμόσφαιρα, συνεχίζουμε με το '' Οn The Wings of The Angel" το οποίο ακολουθεί σχεδόν πιστά όλα όσα έχτισαν όταν μεσουρανούσαν στην δεκαετία του 1980 με τις μελωδίες και τα φωνητικά ξεσπάσματα, ενώ το "Feed The Fire" διαλέγει πιο επικούς και δυναμικούς δρόμους που θα ταίριαζαν και σε κάποια ταινία εκείνων των εποχών.
Έχοντας φτάσει στα μισά του δίσκου, το "Stand Or Fall" ακολουθεί πιο speed rock μονοπάτια, με τα φωνητικά του μάλιστα να θυμίζουν ότι έχουν ηχογραφηθεί πριν 30 περίπου χρόνια αφού κρύβονται με όμορφο τρόπο πίσω από τις κιθάρες. Από την άλλη, όσο προχωράμε, συναντάμε το "Comin' Home" που είναι μια δυναμική rock μπαλάντα, ενώ το "I'll Never Be Loved By You" που θυμίζει και λίγο Europe, ανεβάζει ξανά τις ταχύτητες. Το "Fly Away" που ακολουθεί, είναι ένα από τα πιο μελωδικά και κιθαριστικά κομμάτια μέσα στο άλμπουμ και αρκετά χαρουμενο, ενώ λίγο πριν το τέλος σε πιο metal καταστάσεις μας βάζει το "Love The Way You Hate Me", με την εισαγωγή του να μου θυμίζει το "Ain't Talking About Love" των Van Halen.
O επίλογος θα γραφτεί με το "Crazy Over You" σε απόλυτο κλίμα δραχμών, παλιού ΠΑΣΟΚ και μαλλιού καλυμμένου από λακ, με πολλές μελωδίες και ογκώδη φωνητικά.
Με όλα αυτά που έχω αναφέρει πιο πάνω, καταλαβαίνουμε πως οι Γερμανοί δεν ανακαλύπτουν τον τροχό, παρ'όλα αυτά καταφέρνουν να βάλουν πολλή ένταση μέσα στο "Temple Of Lies" και φυσικά να βγάλουν πολλές εικόνες του παρελθόντος μέσω της μουσικής τους. Το 17o άλμπουμ τους σίγουρα είναι καλοδουλεμένο και όσοι αγαπούν παλιό catchy hard rock και μελωδικό heavy/power metal, τότε θα βρουν λίγο χώρο στη δισκοθήκη τους και για αυτό. Τώρα αν θα χαρακτεί στη μνήμη του κόσμου, η πορεία θα το δείξει.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
"In The Beggining" λοιπόν, η αργή εισαγωγή με το χαλί που στρώνεται υπό του ήχους των πλήκτρων μας βάζει σε μια 80s διάθεση, και το κιθαριστικό solo στο τέλος προλογίζει με την αρμόζουσα διάθεση, το επίσης παλιομοδίτικο, ομώνυμο του δίσκου "Temple Of Lies" που έρχεται με ξεσηκωτικούς heavy ρυθμούς.
Χωρίς να ξεφεύγουμε από αυτή την αλλωτινή ατμόσφαιρα, συνεχίζουμε με το '' Οn The Wings of The Angel" το οποίο ακολουθεί σχεδόν πιστά όλα όσα έχτισαν όταν μεσουρανούσαν στην δεκαετία του 1980 με τις μελωδίες και τα φωνητικά ξεσπάσματα, ενώ το "Feed The Fire" διαλέγει πιο επικούς και δυναμικούς δρόμους που θα ταίριαζαν και σε κάποια ταινία εκείνων των εποχών.
Έχοντας φτάσει στα μισά του δίσκου, το "Stand Or Fall" ακολουθεί πιο speed rock μονοπάτια, με τα φωνητικά του μάλιστα να θυμίζουν ότι έχουν ηχογραφηθεί πριν 30 περίπου χρόνια αφού κρύβονται με όμορφο τρόπο πίσω από τις κιθάρες. Από την άλλη, όσο προχωράμε, συναντάμε το "Comin' Home" που είναι μια δυναμική rock μπαλάντα, ενώ το "I'll Never Be Loved By You" που θυμίζει και λίγο Europe, ανεβάζει ξανά τις ταχύτητες. Το "Fly Away" που ακολουθεί, είναι ένα από τα πιο μελωδικά και κιθαριστικά κομμάτια μέσα στο άλμπουμ και αρκετά χαρουμενο, ενώ λίγο πριν το τέλος σε πιο metal καταστάσεις μας βάζει το "Love The Way You Hate Me", με την εισαγωγή του να μου θυμίζει το "Ain't Talking About Love" των Van Halen.
O επίλογος θα γραφτεί με το "Crazy Over You" σε απόλυτο κλίμα δραχμών, παλιού ΠΑΣΟΚ και μαλλιού καλυμμένου από λακ, με πολλές μελωδίες και ογκώδη φωνητικά.
Με όλα αυτά που έχω αναφέρει πιο πάνω, καταλαβαίνουμε πως οι Γερμανοί δεν ανακαλύπτουν τον τροχό, παρ'όλα αυτά καταφέρνουν να βάλουν πολλή ένταση μέσα στο "Temple Of Lies" και φυσικά να βγάλουν πολλές εικόνες του παρελθόντος μέσω της μουσικής τους. Το 17o άλμπουμ τους σίγουρα είναι καλοδουλεμένο και όσοι αγαπούν παλιό catchy hard rock και μελωδικό heavy/power metal, τότε θα βρουν λίγο χώρο στη δισκοθήκη τους και για αυτό. Τώρα αν θα χαρακτεί στη μνήμη του κόσμου, η πορεία θα το δείξει.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου