Ο "δικός" μας Gus G, ένα χρόνο μετά την αποχώρηση από το σχήμα του Ozzy Osbourne, και έπειτα από πολύ τρέξιμο με τους Firewind, φαίνεται πως βρήκε λίγο χρόνο για να μας κάνει να απασχολήσουμε τα αυτιά μας. Έτσι μετά από μια τριετία, επανέρχεται στο προσκήνιο με το τρίτο προσωπικό του πόνημα, όπου σαν ατρόμητος που είναι, το ονόμασε "Fearless".
Η αρχή με το ήδη γνωστο "Letting Go", μας φορτίζει με ενέργεια, η οποία είναι σίγουρο πως θα σπαταληθεί στην πορεία. Το hard rock ύφος της αρχής είναι πολύ catchy και μας συστήνει το line up του Έλληνα βιρτουόζου, που αποτελείται από τον Dennis Ward των Pink Cream 69 σε μπάσο και φωνή, και τον Will Hunt των Evanescence πίσω από τα drums.
Η συνέχεια έρχεται με το αγριεμένο "Mr Manson" και τα μάτσο riffs του, ενώ σε πιο κλασικές φόρμες και σε έναν συνδυασμό του "I Am The Fire" με το προσωπικό ύφος του Ward, θα συναντήσουμε στην πορεία το "Don't Tread On Me".
Σε ένα άλμπουμ που βασικός πρωταγωνιστής είναι ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της εποχής μας, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα instrumental. Έτσι, πρώτα συναντάμε το ομώνυμο του δίσκου "Fearless" που ξεκινάει με ένα κλασσικότροπo ακουστικό shredding, μέχρι που θα βρεθούμε κάτω από ένα βιβλικό κατακλεισμό διάσπαρτων riffs και solo. Αργότερα όμως θα έρθει και το πιο rock και μελωδικό "Thrill Of The Chase" με πολλά κολλητικά και όμορφα leads, τα οποία θα μπορούσαν να θυμίζουν και τις εποχές των Firewind μεταξύ "Allegiance" και "Premonition".
Για να επιστρέψουμε όμως στην κανονική ροή του δίσκου, το "Nothing To Say" που ακολουθεί, έχει όλες τις προοπτικές ενός smoothy Αμερικάνικου rock κομματιού, το οποίο θα μπορούσε να είναι και από τα πιο radio friendly κομμάτια του άλμπουμ. Στην ίδια ραδιοφωνική ατμόσφαιρα θα ακολουθήσει η heavy εκδοχή του αγαπημένου "Money For Nothing" των Dire Straits, το οποίο έχω ακούσει ήδη πάρα πολλές φορές και πέρα των δυναμικών ρυθμικών και του solo που φέρει την υπογραφή του Gus, η φωνή κρατά σχεδόν ατόφιο το ύφος του πρωτότυπου. Τη σκυτάλη έπειτα παίρνει το "Chances" συνεχίζοντας το catchy hard rock στυλ στο οποίο και ο ίδιος ο Ward φυσικά βοηθάει με τη χροιά του στο ρεφρέν, ενώ έπειτα θα συναντήσουμε το "Big City" που επιστρέφει σε κλασικά παλιομοδίτικα μονοπάτια με πολλές 80s στιγμές, που ούτως ή άλλως και ο ίδιος ο Gus G ξέρουμε πως αγαπά.
Τέλος, το "Last Of My Kind" γράφει τον επίλογο με ένα γλυκό πάντρεμα έντασης και ατμόσφαιρας.
Αυτό που παρατήρησα με το "Fearless" είναι πως η μουσική του Gus αφήνει τα πολλά heavy στοιχεία του "Brand New Revolution" επιστρέφοντας στη hard rock διαδρομή του "I Am The Fire" με λίγο περισσότερες εντάσεις. Πέραν όλων αυτών όμως, με το τρίτο solo άλμπουμ του, βλέπουμε πως ο Σαλονικιός κιθαρίστας μαγεύει με τις μουσικές του, οι οποίες είναι αντάξιες σεμιναρίου.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η αρχή με το ήδη γνωστο "Letting Go", μας φορτίζει με ενέργεια, η οποία είναι σίγουρο πως θα σπαταληθεί στην πορεία. Το hard rock ύφος της αρχής είναι πολύ catchy και μας συστήνει το line up του Έλληνα βιρτουόζου, που αποτελείται από τον Dennis Ward των Pink Cream 69 σε μπάσο και φωνή, και τον Will Hunt των Evanescence πίσω από τα drums.
Η συνέχεια έρχεται με το αγριεμένο "Mr Manson" και τα μάτσο riffs του, ενώ σε πιο κλασικές φόρμες και σε έναν συνδυασμό του "I Am The Fire" με το προσωπικό ύφος του Ward, θα συναντήσουμε στην πορεία το "Don't Tread On Me".
Σε ένα άλμπουμ που βασικός πρωταγωνιστής είναι ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της εποχής μας, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα instrumental. Έτσι, πρώτα συναντάμε το ομώνυμο του δίσκου "Fearless" που ξεκινάει με ένα κλασσικότροπo ακουστικό shredding, μέχρι που θα βρεθούμε κάτω από ένα βιβλικό κατακλεισμό διάσπαρτων riffs και solo. Αργότερα όμως θα έρθει και το πιο rock και μελωδικό "Thrill Of The Chase" με πολλά κολλητικά και όμορφα leads, τα οποία θα μπορούσαν να θυμίζουν και τις εποχές των Firewind μεταξύ "Allegiance" και "Premonition".
Για να επιστρέψουμε όμως στην κανονική ροή του δίσκου, το "Nothing To Say" που ακολουθεί, έχει όλες τις προοπτικές ενός smoothy Αμερικάνικου rock κομματιού, το οποίο θα μπορούσε να είναι και από τα πιο radio friendly κομμάτια του άλμπουμ. Στην ίδια ραδιοφωνική ατμόσφαιρα θα ακολουθήσει η heavy εκδοχή του αγαπημένου "Money For Nothing" των Dire Straits, το οποίο έχω ακούσει ήδη πάρα πολλές φορές και πέρα των δυναμικών ρυθμικών και του solo που φέρει την υπογραφή του Gus, η φωνή κρατά σχεδόν ατόφιο το ύφος του πρωτότυπου. Τη σκυτάλη έπειτα παίρνει το "Chances" συνεχίζοντας το catchy hard rock στυλ στο οποίο και ο ίδιος ο Ward φυσικά βοηθάει με τη χροιά του στο ρεφρέν, ενώ έπειτα θα συναντήσουμε το "Big City" που επιστρέφει σε κλασικά παλιομοδίτικα μονοπάτια με πολλές 80s στιγμές, που ούτως ή άλλως και ο ίδιος ο Gus G ξέρουμε πως αγαπά.
Τέλος, το "Last Of My Kind" γράφει τον επίλογο με ένα γλυκό πάντρεμα έντασης και ατμόσφαιρας.
Αυτό που παρατήρησα με το "Fearless" είναι πως η μουσική του Gus αφήνει τα πολλά heavy στοιχεία του "Brand New Revolution" επιστρέφοντας στη hard rock διαδρομή του "I Am The Fire" με λίγο περισσότερες εντάσεις. Πέραν όλων αυτών όμως, με το τρίτο solo άλμπουμ του, βλέπουμε πως ο Σαλονικιός κιθαρίστας μαγεύει με τις μουσικές του, οι οποίες είναι αντάξιες σεμιναρίου.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου