Με αφορμή το θάνατο του Martin Kearns, drummer των θρυλικών death metallers, Bolt Thrower, o προκάτοχος του μαζί με τον τραγουδιστή Karl Willets, και κάποια πρώην μέλη των Napalm Death και Benediction, αποφάσισαν το 2016 να στήσουν τους Memoriam. Φέτος, το βρετανικό extreme metal συγκρότημα, επιστρέφει με το δεύτερο του άλμπουμ, το "The Silent Vigil" δίνοντας ξανά έμφαση και μίσος προς τη σάπια κοινωνία.
Η ογκώδης αρχή του δίσκου με το "Soulless Parasite", έρχεται με αρκετά στοιχεία από την εποχή των Bolt Thrower, σε αντίθεση με τα φωνητικά του Karl Willets, που όπως θα δούμε και παρακάτω, έχει εκλείψει αυτό το τρανταχτό και μπάσο growl του παρελθόντος. Η συνέχεια με το "Nothing Remains", προχωράει το ίδιο σκοτεινά και παλιομοδίτικα, αλλά με πιο γρήγορους ρυθμούς, όπως ακριβώς και το "From The Flames". Εδώ παρατηρούμε η μονοτονία να σπάει με τις εναλλαγές των riffs, ενώ το χεράκι τους βάζουν και κάποια μελωδικά ξεσπάσματα, τα οποία προχωρόντας θα συναντήσουμε και στο ομώνυμο του άλμπουμ, το οποίο αποτελεί και μία από τις καλύτερες και πιο ώριμες συνθέσεις του συγκεκριμένου γκρουπ, που δυστυχώς κρατάει και για λίγο.
Με το "Bleed The Same" να έχουμε ξεφύγει τελείως από το μονολιθικό ήχο της αρχής, τα συνεχόμενα riffs και οι αργές του μελωδίες σε συνδυασμό με τα drums, παρουσιάζουν κάτι επικό μέσα από την καφρίλα! Eν συνεχεία, αν το "As Bridges Burn" που ακολουθεί είχε τα φωνητικά που αρμόζουν σε έναν τιτανά σαν τον Karl, μαζί με τον Andrew Whale πίσω από το drumkit, θα μιλούσαμε για ένα ίσως ξεχασμένο διαμάντι της πρώιμης εποχής των Bolt Thrower με τις ταχύτητες και τους τόνους να παίρνουν δολοφονικές διαστάσεις. Από την άλλη το επίσης δολοφονικό "The New Dark Ages" διαλέγει τη σχολή των έταιρων Άγγλων, Benediction, με το palm mute να γίνεται προέκταση του ήχου τους ενώ τα μπερδεμένα riffs και το αργόσυρτο solo έρχονται απειλητικά και αιμοδιψή.
To "No Known Grave", επανέρχεται στην ατμόσφαιρα της αρχής πιο σκληρό και εσωστρεφές, με τη χροιά της φωνής να ταιριάζει στον doom/death ήχο του κομματιού που υπάρχει ανά περιόδους, ενώ τέλος, με το "Weaponised Fear"θυμόμαστε για άλλη μια φορά τους Bolt Thrower φέρνοντας στο μυαλό το βάρος του "Behind The Enemy Lines" και κάποιες από τις ταχύτητες του "Cenotaph".
Για να είμαι ειλικρινής, οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες μου για το δεύτερο πόνημα των Memoriam, ήταν περισσότερες σε σχέση με αυτό που τελικά άκουσα. Από τη στιγμή που υπάρχουν μεγάλες φιγούρες του ακραίου metal μέσα σε αυτό το συγκρότημα σίγουρα θα περίμενε ο καθένας μας να ακούσει κάτι που θα έμενε με το στόμα ανοιχτό. Στην προκειμένη περίπτωση, το "The Silent Vigil" μπορεί να είχε πολύ καλά ορχηστρικά σημεία και κάποιες δυνατές φωνητικές στιγμές, αλλά με όσα έχω αναφέρει και πιο πάνω, φαίνεται πως είμαι αρκετά μπερδεμένος και θα ήθελα κάτι παραπάνω.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η ογκώδης αρχή του δίσκου με το "Soulless Parasite", έρχεται με αρκετά στοιχεία από την εποχή των Bolt Thrower, σε αντίθεση με τα φωνητικά του Karl Willets, που όπως θα δούμε και παρακάτω, έχει εκλείψει αυτό το τρανταχτό και μπάσο growl του παρελθόντος. Η συνέχεια με το "Nothing Remains", προχωράει το ίδιο σκοτεινά και παλιομοδίτικα, αλλά με πιο γρήγορους ρυθμούς, όπως ακριβώς και το "From The Flames". Εδώ παρατηρούμε η μονοτονία να σπάει με τις εναλλαγές των riffs, ενώ το χεράκι τους βάζουν και κάποια μελωδικά ξεσπάσματα, τα οποία προχωρόντας θα συναντήσουμε και στο ομώνυμο του άλμπουμ, το οποίο αποτελεί και μία από τις καλύτερες και πιο ώριμες συνθέσεις του συγκεκριμένου γκρουπ, που δυστυχώς κρατάει και για λίγο.
Με το "Bleed The Same" να έχουμε ξεφύγει τελείως από το μονολιθικό ήχο της αρχής, τα συνεχόμενα riffs και οι αργές του μελωδίες σε συνδυασμό με τα drums, παρουσιάζουν κάτι επικό μέσα από την καφρίλα! Eν συνεχεία, αν το "As Bridges Burn" που ακολουθεί είχε τα φωνητικά που αρμόζουν σε έναν τιτανά σαν τον Karl, μαζί με τον Andrew Whale πίσω από το drumkit, θα μιλούσαμε για ένα ίσως ξεχασμένο διαμάντι της πρώιμης εποχής των Bolt Thrower με τις ταχύτητες και τους τόνους να παίρνουν δολοφονικές διαστάσεις. Από την άλλη το επίσης δολοφονικό "The New Dark Ages" διαλέγει τη σχολή των έταιρων Άγγλων, Benediction, με το palm mute να γίνεται προέκταση του ήχου τους ενώ τα μπερδεμένα riffs και το αργόσυρτο solo έρχονται απειλητικά και αιμοδιψή.
To "No Known Grave", επανέρχεται στην ατμόσφαιρα της αρχής πιο σκληρό και εσωστρεφές, με τη χροιά της φωνής να ταιριάζει στον doom/death ήχο του κομματιού που υπάρχει ανά περιόδους, ενώ τέλος, με το "Weaponised Fear"θυμόμαστε για άλλη μια φορά τους Bolt Thrower φέρνοντας στο μυαλό το βάρος του "Behind The Enemy Lines" και κάποιες από τις ταχύτητες του "Cenotaph".
Για να είμαι ειλικρινής, οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες μου για το δεύτερο πόνημα των Memoriam, ήταν περισσότερες σε σχέση με αυτό που τελικά άκουσα. Από τη στιγμή που υπάρχουν μεγάλες φιγούρες του ακραίου metal μέσα σε αυτό το συγκρότημα σίγουρα θα περίμενε ο καθένας μας να ακούσει κάτι που θα έμενε με το στόμα ανοιχτό. Στην προκειμένη περίπτωση, το "The Silent Vigil" μπορεί να είχε πολύ καλά ορχηστρικά σημεία και κάποιες δυνατές φωνητικές στιγμές, αλλά με όσα έχω αναφέρει και πιο πάνω, φαίνεται πως είμαι αρκετά μπερδεμένος και θα ήθελα κάτι παραπάνω.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου