Πέντε χρόνια μετά την επανένταξη των Chaostar στον μουσικό χάρτη με το "Anomima", το project του Xρήστου Αντωνίου επέστρεψε. Έχοντας ακόμα στις δυνάμεις του την Ανδρονίκη Σκουλά πίσω από το μικρόφωνο, τον Χαραλαμπο Παρίτση στο βιολί, και πλέον τον Νίκο Βελέντζα στα κρουστά, και με τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις να μην έχουν χαθεί ακόμα, κυκλοφορεί το "Undivided Light".
Με την κορώνα στην αρχή του "Tazama Jua", τα πράγματα συνεχίζουν από εκεί που είχαν μείνει με το "Anomima", αλλά η πορεία επιφυλάσσει εκπλήξεις με το ηλεκτρονικό ξέσπασμα της συνέχειας, το οποίο δίνει μοντέρνες αισθητικές στην υπάρχουσα ατμόσφαιρα των Chaostar.
Το "Blutbad" από την άλλη, σκοτεινιάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τη φύση γύρω μας, με το νεκρώσιμο κλασικό feeling της μουσικής και την ανατριχιαστική απαγγελία ενός παιδιού, που ταιριάζει τέλεια μαζί με το αυστηρό, Γερμανικό ύφος των στίχων. Χωρίς να βγαίνει ίχνος φωτός από μέσα, το "Stones and Dust", καταφέρνει να γλυκάνει λίγο την ατμόσφαιρα με τα παραδοσιακά όργανα που συνοδεύουν αυτή τη μεγαλοπρεπή μουσική πομπή με αρχιέρεια την Ανδρονίκη.
Οι παλμοί της καρδιάς συνάδουν με ανατριχιαστική ακρίβεια στα τύμπανα του ομώνυμου, "The Undivided Light", το οποίο συνεχίζει να χωρίς δισταγμό τους πειραματισμούς μεταξυ του σύγχρονου ήχου και της rock κουλτούρας με πολλά κινηματογραφικά περάσματα μετά το δεύτερο λεπτό. Προχωρώντας στον soundtrack-ικό δρόμο που χαράχθηκε πριν λίγο, το "Memniso" φέρνει στο μυαλό μια ένωση των συμφωνικών στοιχείων των Septicflesh, με την ελληνική βάση που είχαμε συναντήσει στο προηγούμενο άλμπουμ με το "Όμορφη Κόρη". Aυτό φαίνεται ακόμα πιο καθαρά όμως, σαν μια φυσική συνέχεια στις μελωδίες του πολιτισμού μας με το σχεδόν εντεκάλεπτο "The Silent Yard", του οποίου η μορφή, σαν χαμαιλέοντα, αλλάζει συνεχώς.
Το "Ying&Yang" γράφει τον επίλογο του νέου άλμπουμ των Chaostar, πιο ατμοσφαιρικά και απαλά απ'ότι θα περιμενα, έπειτα από αυτό το πολυτάραχο μουσικό ταξίδι, προκαλώντας μου μάλιστα μία ανεξήγητη συγκίνηση.
Όσες φορές και αν έχω ακούσει τη νέα δουλειά των συμπατριωτών μας, θα υπάρχει κάτι καινουριο να ανακαλύψω και να προσεχω. Το "Undivided Light" είναι πιο σκοτεινό απ'ότι φαίνεται από τον τίτλο, και σίγουρα οι περιαματισμοί και οι σκέψεις των μελών έχουν μπει σε μια σειρά, ακολουθώντας σε πολλά σημεία τον συναισθηματισμό του προηγούμενου δίσκου. Τέλος, όσο μακρυά και αν είναι το ύφος του από την ορθόδοξη έννοια του metal, ο ήχος του "Undivided Light" είναι το ίδιο επαναστατικός και ογκώδης, που δε χρειάζεται καμία ειδική ταμπέλα να τον περιβάλλει.
(8/10)
Γιάννης Χρτζανιώτης
Με την κορώνα στην αρχή του "Tazama Jua", τα πράγματα συνεχίζουν από εκεί που είχαν μείνει με το "Anomima", αλλά η πορεία επιφυλάσσει εκπλήξεις με το ηλεκτρονικό ξέσπασμα της συνέχειας, το οποίο δίνει μοντέρνες αισθητικές στην υπάρχουσα ατμόσφαιρα των Chaostar.
Το "Blutbad" από την άλλη, σκοτεινιάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τη φύση γύρω μας, με το νεκρώσιμο κλασικό feeling της μουσικής και την ανατριχιαστική απαγγελία ενός παιδιού, που ταιριάζει τέλεια μαζί με το αυστηρό, Γερμανικό ύφος των στίχων. Χωρίς να βγαίνει ίχνος φωτός από μέσα, το "Stones and Dust", καταφέρνει να γλυκάνει λίγο την ατμόσφαιρα με τα παραδοσιακά όργανα που συνοδεύουν αυτή τη μεγαλοπρεπή μουσική πομπή με αρχιέρεια την Ανδρονίκη.
Οι παλμοί της καρδιάς συνάδουν με ανατριχιαστική ακρίβεια στα τύμπανα του ομώνυμου, "The Undivided Light", το οποίο συνεχίζει να χωρίς δισταγμό τους πειραματισμούς μεταξυ του σύγχρονου ήχου και της rock κουλτούρας με πολλά κινηματογραφικά περάσματα μετά το δεύτερο λεπτό. Προχωρώντας στον soundtrack-ικό δρόμο που χαράχθηκε πριν λίγο, το "Memniso" φέρνει στο μυαλό μια ένωση των συμφωνικών στοιχείων των Septicflesh, με την ελληνική βάση που είχαμε συναντήσει στο προηγούμενο άλμπουμ με το "Όμορφη Κόρη". Aυτό φαίνεται ακόμα πιο καθαρά όμως, σαν μια φυσική συνέχεια στις μελωδίες του πολιτισμού μας με το σχεδόν εντεκάλεπτο "The Silent Yard", του οποίου η μορφή, σαν χαμαιλέοντα, αλλάζει συνεχώς.
Το "Ying&Yang" γράφει τον επίλογο του νέου άλμπουμ των Chaostar, πιο ατμοσφαιρικά και απαλά απ'ότι θα περιμενα, έπειτα από αυτό το πολυτάραχο μουσικό ταξίδι, προκαλώντας μου μάλιστα μία ανεξήγητη συγκίνηση.
Όσες φορές και αν έχω ακούσει τη νέα δουλειά των συμπατριωτών μας, θα υπάρχει κάτι καινουριο να ανακαλύψω και να προσεχω. Το "Undivided Light" είναι πιο σκοτεινό απ'ότι φαίνεται από τον τίτλο, και σίγουρα οι περιαματισμοί και οι σκέψεις των μελών έχουν μπει σε μια σειρά, ακολουθώντας σε πολλά σημεία τον συναισθηματισμό του προηγούμενου δίσκου. Τέλος, όσο μακρυά και αν είναι το ύφος του από την ορθόδοξη έννοια του metal, ο ήχος του "Undivided Light" είναι το ίδιο επαναστατικός και ογκώδης, που δε χρειάζεται καμία ειδική ταμπέλα να τον περιβάλλει.
(8/10)
Γιάννης Χρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου