Oι Ζοrnheym έρχονται από τη Σουηδία, και μαζί με τον πρώτο τους δίσκο, φέρνουν τπαρέα, το σκοτάδι και την παγωνιά της Σακανδιναβίας να μας συνεπάρει, καθώς το "Where Hatred Dwells And Darkness Reigns" αποτελεί ένα τέτοιο δείγμα. Η τετράδα που έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με μπάντες όπως Dark Funeral, Scar Symmetry και Craft, προβάλλει ένα ακραίο metal με πολλά στοιχεία στοιχειωμένων soundtracks.
Μια δυνατή αρχή με το "The Opposed", βάζει τον ακροατή σε ένα ψυχρό αβυσσικό κλίμα, καθώς αποτελείται από θεοσκότεινες μελωδίες, ψυχρά στακάτα riffs και μερικά διάσπαρτα ορχηστρικά στοιχεία, που δεν γίνονται ούτε κλισέ ούτε βαρετά. Από την άλλη, το μονόλεπτο instrumental "Subjugation Of The Cellist", αποτελεί μια κινηματογραφική στιγμή, που οδηγεί στο "A Silent God". Γενικότερα το δελτίο τύπου της μπάντας αναφέρει τους Zornheym ως symphonic extreme metal, αν και εγώ τους θεωρώ ένα καθαρό Σουηδικό black metal, απλώς με πειρσσοτερες μελωδίες και συμφωνικά στοιχεία. Kάτι που βλέπουμε δηλαδή και στο προαναφερθέν κομμάτι, που θυμίζει ιδιαίτερα κάτι από Dark Funeral, αλλά και στo "Τrifecta Of Horrors", το οποίο θεωρώ ως το πιο ακραίο και ωμό κομμάτι μέσα στο δίσκο.
Bέβαια παρατηρούμε μέσα από τη μουσική των Σουηδών, πως ο πειραματισμός σε διάφορα industrial στοιχεία και μερικά καθαρά φωνητικά, παίζει πρωταρχικό ρόλο και μάλιστα με εξαιρετική επιτυχία, ιδιαίτερα στα "Prologue to A Hypnosis" και "Whom The Night Brings".
To τέλος έρχεται με ένα μαύρο έπος, που ακολουθείται από μερικές φωνές στην αρχή, ενώ στη πορεία ξετυλίγει τον εξαγριωμένο του εαυτό. Το όνομα αυτού "Hestia", και χαρακτηρίζεται από την Dimmu Borgir αισθητική και τα πολλές ατμοσφαιρικές στιγμές, ιδίως προς το τέλος.
Το "Where Hatred Dwells And Darkness Reigns", μπορεί να αποτελεί ντεμπούτο για τους Zornheym, αλλά με τόσα άτομα που βρίσκονται χρόνια στην πιάτσα, δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο απο ικανοποιητικό. Αν και στην προκειμένη περίπτωση ο εν λόγω δίσκος είναι κάτι σχεδόν άριστο, που θα λατρέψουν κυρίως οι φίλοι του συμφωνικού και του Σουηδικού black metal, αλλά και συγκροτημάτων όπως οι Carach Angren, Emperor, Dimmu Borgir και Cradle Of Filth.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Μια δυνατή αρχή με το "The Opposed", βάζει τον ακροατή σε ένα ψυχρό αβυσσικό κλίμα, καθώς αποτελείται από θεοσκότεινες μελωδίες, ψυχρά στακάτα riffs και μερικά διάσπαρτα ορχηστρικά στοιχεία, που δεν γίνονται ούτε κλισέ ούτε βαρετά. Από την άλλη, το μονόλεπτο instrumental "Subjugation Of The Cellist", αποτελεί μια κινηματογραφική στιγμή, που οδηγεί στο "A Silent God". Γενικότερα το δελτίο τύπου της μπάντας αναφέρει τους Zornheym ως symphonic extreme metal, αν και εγώ τους θεωρώ ένα καθαρό Σουηδικό black metal, απλώς με πειρσσοτερες μελωδίες και συμφωνικά στοιχεία. Kάτι που βλέπουμε δηλαδή και στο προαναφερθέν κομμάτι, που θυμίζει ιδιαίτερα κάτι από Dark Funeral, αλλά και στo "Τrifecta Of Horrors", το οποίο θεωρώ ως το πιο ακραίο και ωμό κομμάτι μέσα στο δίσκο.
Bέβαια παρατηρούμε μέσα από τη μουσική των Σουηδών, πως ο πειραματισμός σε διάφορα industrial στοιχεία και μερικά καθαρά φωνητικά, παίζει πρωταρχικό ρόλο και μάλιστα με εξαιρετική επιτυχία, ιδιαίτερα στα "Prologue to A Hypnosis" και "Whom The Night Brings".
To τέλος έρχεται με ένα μαύρο έπος, που ακολουθείται από μερικές φωνές στην αρχή, ενώ στη πορεία ξετυλίγει τον εξαγριωμένο του εαυτό. Το όνομα αυτού "Hestia", και χαρακτηρίζεται από την Dimmu Borgir αισθητική και τα πολλές ατμοσφαιρικές στιγμές, ιδίως προς το τέλος.
Το "Where Hatred Dwells And Darkness Reigns", μπορεί να αποτελεί ντεμπούτο για τους Zornheym, αλλά με τόσα άτομα που βρίσκονται χρόνια στην πιάτσα, δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο απο ικανοποιητικό. Αν και στην προκειμένη περίπτωση ο εν λόγω δίσκος είναι κάτι σχεδόν άριστο, που θα λατρέψουν κυρίως οι φίλοι του συμφωνικού και του Σουηδικού black metal, αλλά και συγκροτημάτων όπως οι Carach Angren, Emperor, Dimmu Borgir και Cradle Of Filth.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου