Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

RAGE-SEASONS OF THE BLACK (Album Review)

 Οι Rage σίγουρα αποτελούν σαν συγκρότημα, παράδειγμα για την Ευρωπαϊκή metal σκηνή. Υπηρετώντας το σκληρό ήχο εδώ και 32 χρόνια και έχοντας κυκλοφορήσει 24(!!!) δίσκους, είναι ηλίου φαεινότερο πως υπάρχει μεράκι και αγάπη πίσω από τους κόπους τους. Φέτος κυκλοφορούν το "Seasons Of  The Black" που δείχνει ένα συνοθήλευμα μουσικών επιρροών με στιβαρές 80s και 90s στιγμές, καθώς και πολλά μοντέρνα στοιχεία.




Το ομώνυμο εναρκτήριο, δείχνει τα νύχια και τα δόντια του με τις αγριεμένες του διαθέσεις και την παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα του, ενώ η χροιά του γερόλυκου Peter ξεσηκώνει κι ακούγεται φρέσκια και διψασμένη για πόνο. To "Serpents In Disguise", δυναμικό αλλά σε χαμηλότερους τόνους έχει το κλασικό γερμανικό power ύφος που οι οπαδοί του είδους, όχι μόνο αγαπούν αλλά το προσκυνάνε. 
Ήδη καταλαβαίνουμε πως η αλλαγή στο line up έχει αποδώσει εις διπλούν καρπούς, καθώς ο "εξωτικός" Μarcos Rodriguez ξέρει πολύ καλά και αν γράφει χτυπητά riffs, αλλά και solos που αξίζουν της προσοχής μας, ενώ ο δικός μας Bασίλης Μανιατόπουλος πίσω από τον θρόνο των τυμπάνων δίνει γερό rhythm section.

Το drum n bass λίγο πριν την εισαγωγή του "Blackened Karma" δίνει μοντέρνο ηχόχρωμα, σε ένα από τα highlights του δίσκου, που θεωρώ πως έχει κι ένα από τα καλύτερα και μελωδικά ρεφραίν, μαζί με το "Walk Among The Dead", που προσωπικά με άφησε αδιάφορο, αλλά το ρεφραίν μου κόλλησε.
To "Τime Will Tell" δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά η χροιά μαζί με τη μουσική χαρακτηρίζεται από δυναμικές και ξεσηκωτικές χαρούμενες μελωδίες, με μια ιδιαίτερα εμπνευσμένη γέφυρα πριν το κλιμακωτό solo του.  Έτσι χαρούμενο και φωτεινό έρχεται και το "Justify" με μια επική άυρα να στροβιλίζεται τριγύρω, ενώ λίγο μετά, στον επίλογο ακολουθεί ένα από τα καταλληλότερα κλεισίματα δίσκου. Πρόκειται για μια λυρική και μεγαλειώδη power μπαλάντα που φέρει το όνομα "Farewell" και ακολυθείται υπό ακουστικούς ήχους και μελωδίες πιάνου.

Αποφασισμένοι για αυτό που κάνουν, και έπειτα από τόσα χρόνια και κυκλοφορίες, οφίλω να ομολογήσω πως η έμπνευση τους δε χάνεται, αν και μερικά πισωγυρίσματα και επαναλήψεις στον ήχο τους υπάρχουν. Βέβαια όμως είναι γνώστες αυτού του ήχου και δύσκολα οι Γερμανοί θα απογοητεύσουν έναν old school power-α.
Ανυπομονώ ειλικρινά να τους απολάυσω στην Ελλάδα παρέα με τους Firewind, όπως σίγουρα και πολλοί από εσάς!

(8/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης


Δεν υπάρχουν σχόλια: