Για την ιστορία, οι Lloth αποτελούσαν την αρχή των Astarte και της Mαρίας "Tristessa" Κολοκούρη, μαζί με τον Νίκο Μαίη. Έπειτα από έξι δίσκους και πλέον αναζοπυρωμένοι, οι συμπατριώτες μας, προς τιμήν της Tristessa κυκλοφορούν τον διθυραμβικό δίσκο "Athanati", ακολουθώντας ξανά τα blackened/death metal μονοπάτια.
Αυτό που μου άρεσε ήδη από την αρχή, στο listening session, ήταν η ατμόσφαιρα που πηγάζει από το σύνολο του δίσκου και η δομή που υπήρχε. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή λοιπόν, με το "Athanati", παρατηρούμε ένα πονεμένο μοιρολόι με πολλές black/death αισθητικές και κλασικές ελληνικές μελωδίες, που κάνει τον ήχο ακόμα πιο μεγαλειώδη, ανεβάζοντας κι άλλο τον πήχη με τις ιαχές του ρεφρέν. Το "Archos", το οποίο είναι και αφιερωμένο στο γιο του Νίκου και της Tristessa, ακολουθεί επίσης έναν πομπώδη και δυναμικό δρόμο, με μια πιο death ατμόσφαιρα και πιο αργά riffs, κάτι που συμβαίνει και στο "Hell (Is A Place On Earth)" δηλαδή, που είναι κι ένα από τα σκοτεινότερα κομμάτια του δίσκου.
Το μυθολογικό "Pan", ανοίγει το διάδρομο για τις πιο σκοτεινές διαδρομές του δίσκου, ακολουθώντας διάφορα black riffs και μαγευτικές μελωδίες, σε συνδυασμό με τα growls, ενώ το "Born In Sin" είναι από τα πιο αμιγώς μελωδικά black metal τραγούδια.
Το "In The Name Of Love", όπως μας είπε και ο Νίκος είναι από τα τελευταία κομμάτια που έγραψε η Tristessa, και συμμετέχει μέσα σε αυτό κι ο Ευθύμης από τους Nightfall. Πρόκειται επίσης για μια επική σύνθεση, πολύ πιο μαύρη και ρομαντική, στο οποίο ο συνδυασμός διαφόρων χροιών δίνει μια ιδιαίτερη μορφή στο κομμάτι, ενώ όσοι είχαμε την τιμή να δούμε και το επερχόμενο video clip, αναμφισβήτητα μας προκάλεσε έναν ιδιαίτερο πόνο.
Περπατώντας κι άλλο στα μαύρα υπόγεια της ψυχής μας, το "Alles Black" πιο ωμό και άγριο τόσο μουσικά όσο και φωνητικά κάνει το χώρο τριγύρω ακριβώς όπως λέει και ο τίτλος, αλλά και το "Emptiness" ακολουθεί μια παρόμοια οδό. Όντας πιο μονολιθικό κι ωμό προσδιορίζει τέλεια την κλασική παλιά black metal αύρα, βοηθώντας στα φωνητικά κι ο Σάκης των Rotting Christ.
Λίγο πριν το τέλος, υπάρχει ένα μελαγχολικό, και γλυκα θλιβερό πρελούδιο, το οποίο φέρει το ψευδώνυμο της Μαρίας Κολοκούρη.Η απαλή μουσική γραμμένη στην ακουστική της κιθάρα ταξιδεύει και νοσταλγεί αλλά τα φωνητικά της Ανδρονίκης Σκουλά από τους Chaostar, ανατριχιάζουν!
Τέλος, με το "I (Dead Inside)", βυθιζόμαστε ακόμα περισσότερο στην άβυσσο, και παρατηρούμε πως η εκτέλεση του κοματιού στο album, όπως και το εισαγωγικό, έχουν πολλές εμφανείς αλλαγές σε σχέση με τις πρώτες ηχογρφήσεις.
Το "Athanati", χωρίς αμφιβολία είναι ο φόρος τιμής των νεοσύστατων πλέον Lloth στη Μαρία των Astarte. Πέραν τούτου όμως είναι και μια δουλειά που στον ελληνικό ακραίο ήχο δίνει το στίγμα της, και δηλώνει πως το πνεύμα των Astarte και της Tristessa, ζει ακόμα εδώ.
(10/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Αυτό που μου άρεσε ήδη από την αρχή, στο listening session, ήταν η ατμόσφαιρα που πηγάζει από το σύνολο του δίσκου και η δομή που υπήρχε. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή λοιπόν, με το "Athanati", παρατηρούμε ένα πονεμένο μοιρολόι με πολλές black/death αισθητικές και κλασικές ελληνικές μελωδίες, που κάνει τον ήχο ακόμα πιο μεγαλειώδη, ανεβάζοντας κι άλλο τον πήχη με τις ιαχές του ρεφρέν. Το "Archos", το οποίο είναι και αφιερωμένο στο γιο του Νίκου και της Tristessa, ακολουθεί επίσης έναν πομπώδη και δυναμικό δρόμο, με μια πιο death ατμόσφαιρα και πιο αργά riffs, κάτι που συμβαίνει και στο "Hell (Is A Place On Earth)" δηλαδή, που είναι κι ένα από τα σκοτεινότερα κομμάτια του δίσκου.
Το μυθολογικό "Pan", ανοίγει το διάδρομο για τις πιο σκοτεινές διαδρομές του δίσκου, ακολουθώντας διάφορα black riffs και μαγευτικές μελωδίες, σε συνδυασμό με τα growls, ενώ το "Born In Sin" είναι από τα πιο αμιγώς μελωδικά black metal τραγούδια.
Το "In The Name Of Love", όπως μας είπε και ο Νίκος είναι από τα τελευταία κομμάτια που έγραψε η Tristessa, και συμμετέχει μέσα σε αυτό κι ο Ευθύμης από τους Nightfall. Πρόκειται επίσης για μια επική σύνθεση, πολύ πιο μαύρη και ρομαντική, στο οποίο ο συνδυασμός διαφόρων χροιών δίνει μια ιδιαίτερη μορφή στο κομμάτι, ενώ όσοι είχαμε την τιμή να δούμε και το επερχόμενο video clip, αναμφισβήτητα μας προκάλεσε έναν ιδιαίτερο πόνο.
Περπατώντας κι άλλο στα μαύρα υπόγεια της ψυχής μας, το "Alles Black" πιο ωμό και άγριο τόσο μουσικά όσο και φωνητικά κάνει το χώρο τριγύρω ακριβώς όπως λέει και ο τίτλος, αλλά και το "Emptiness" ακολουθεί μια παρόμοια οδό. Όντας πιο μονολιθικό κι ωμό προσδιορίζει τέλεια την κλασική παλιά black metal αύρα, βοηθώντας στα φωνητικά κι ο Σάκης των Rotting Christ.
Λίγο πριν το τέλος, υπάρχει ένα μελαγχολικό, και γλυκα θλιβερό πρελούδιο, το οποίο φέρει το ψευδώνυμο της Μαρίας Κολοκούρη.Η απαλή μουσική γραμμένη στην ακουστική της κιθάρα ταξιδεύει και νοσταλγεί αλλά τα φωνητικά της Ανδρονίκης Σκουλά από τους Chaostar, ανατριχιάζουν!
Τέλος, με το "I (Dead Inside)", βυθιζόμαστε ακόμα περισσότερο στην άβυσσο, και παρατηρούμε πως η εκτέλεση του κοματιού στο album, όπως και το εισαγωγικό, έχουν πολλές εμφανείς αλλαγές σε σχέση με τις πρώτες ηχογρφήσεις.
Το "Athanati", χωρίς αμφιβολία είναι ο φόρος τιμής των νεοσύστατων πλέον Lloth στη Μαρία των Astarte. Πέραν τούτου όμως είναι και μια δουλειά που στον ελληνικό ακραίο ήχο δίνει το στίγμα της, και δηλώνει πως το πνεύμα των Astarte και της Tristessa, ζει ακόμα εδώ.
(10/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου