Ομολογώ πως περίμενα αυτή την ημέρα εδώ και κάμποσους μήνες, κυρίως γιατί λόγω διαφόρων απροόπτων είχα χάσει κατά καιρους κάποια live των Primordial στο κλεινόν άστυ, αλλά και γιατί θα έβλεπα ζωντανά για πρώτη φορά δυο μπάντες που πραγματικά ανήκουν στις προτιμήσεις μου. Τους θρυλικούς Zemial και τους πιο νεοσύστατους και ωμούς Nahtrunar.
Παρόλα αυτά βέβαια, και ξέροντας ότι η πρώτη μέρα του Arcane Angels Fest ξεκινάει στις 18:00, η μεγάλη αναμονή κουράζε πολλούς, ενώ έπειτα από μία ώρα καθυστέρηση, κάνουμε τα βήματα μας προς το εσωτερικό του venue, περιμένωντας αυτό το υπερβολικά θερμό Σάββατο, να παγώσει υπό τους ρυθμούς του σκληρού ήχου.
Εκείνη η στιγμή ευτυχώς ήρθε, και κατά τις 19:30 που τα φώτα χαμηλώνουν εμφανίζονται στη σκηνή οι συμπατριώτες μας Nefarious Spirit. Ομολογώ πως το βάπτισμα του πυρός με τη μουσική τους έγινε κιόλας εκείνη τη στιγμή που το attitude τους και η παρουσία τους είχε κάτι το απόκοσμο. Σε αυτό ίσως να ευθύνεται το black metal τους με τα διάφορα old school, 80s στοιχεία και τις πολλές thrash επιρροές, μια φόρμα δηλαδή που έυκολα μπορεί να εκβάλλει αβυσικές καταστάσεις. Παρόλα αυτά στο σχεδόν μισάωρο που έπαιξαν θεώρησα το στυλ της μουσικής τους, απλώς μια από τα ίδια, χωρίς βέβαια να απογοητεύσει, καθώς το έκαναν καλά και ο ήχος ήταν σύντροφος του όλου συνόλου!
(7,5/10)
Κάτι που δυστυχώς δε συνέβη με τους Ιταλούς Demonomancy. Οι black/death metallers από τη γείτονα χώρα, κατάφεραν να μας οδηγήσουν σε ακόμα πιο βαθιά και σκοτεινά μονοπάτια, έπειτα από δυο χρόνια που είχαν να επισκεφτούν τη χώρα μας. Το στυλ τους βγαλμένο από τις cult εποχές του 90' με πολλές Φιλανδικές ιδέες, καθώς θύμιζαν σε πολλά σημεία κάτι από τους πρώιμους Beherit ή τους Archgoat, δεν έμεινε απαρατήρητο χαρίζωντας μας άλλο ένα μισάωρο καλοφτιαγμένης και προσεγμένης ακραίας μουσικής. Όπως είπα και πιο πάνω όμως, ο ήχος τους πρόδιδε κάθως χάναμε πολλά από τα τεχνικά, για το είδος τους, solos, αν και η μπασογραμμή τους θέριζε. Παρόλα αυτά σίγουρα μιλάμε για μια πολύ καλή σκηνική και μουσική παρουσία, μαυρίζοντας κι άλλο τη νύχτα εκείνη.
(8,5/10)
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, οι Αυστριακοί Nahtrunar, με την παρθενική τους εμφάνιση στα Ελληνικά χώματα, όχι μόνο έφεραν πιο κοντά μας την εσώτερη σαπίλα, και το σκοτάδι, αλλά αισθανθήκαμε και μια γερή ψυχρολουσία με τα up/mid tempos τους. Προσδίδοντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα με πολλά ξυστά riffs, και μια χαρακτηριστική, αλλά σινάμα ενδιαφέρουσα μονοτονία, δώθηκε η ευκαιρία σε όσους δεν είχαν ασχοληθεί με την εν λόγω μπάντα, να ψαχτούν ίσως λίγο παραπάνω. Τα δυσαρμονικά αρπίσματα πάγωναν τη ψυχή μας, αλλά ο ήχος στη πορεία γινόταν ακόμα χειρότερος, μπουκόνοντας αρκετά τον ήχο, και μερικές τσιριχτές κιθαριστικές μελωδίες χάνονταν στο βάθος. Παρόλα αυτά η μουσική και το ύφος τους ήταν καθ'όλα τίμια, και κρίμα που όσοι εντρυφήσαμε στον ήχο τους δε μπορούσαμε να τους απολαύσουμε όπως θέλαμε.
(8/10)
Γύρω στις 22:30, κι έπειτα από άλλη μια γερή αναμονή και τον Alan των Primordial να μας εξηγεί πως προέκυψαν κάποια τεχνικά προβλήματα, οι Zemial, έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια ξαναπατούν το πόδι τους επί πατρίου εδάφους. Ο Vorskaath, μας προϊδεάζει, ότι λόγω των διαφόρων προβλημάτων (που δε χρειάζεται να αναλυθούν τώρα) έχουν κόψει κάποιο μέρος του set τους, ώστε να μην επιβαρρυνθεί και το πρόγραμμα των headliners, Primordial.
Βέβαια αυτό δε σήμαινε ότι θα απογοητευόμασταν όλοι όσοι είχαμε την τιμή να τους ακούσουμε, μιας και τους απολαύσαμε για μιάμιση ώρα.
Παίζοντας κομμάτια απ'όλη τη δισκογραφική τους πορεία, ακούσαμε το τελευταίο τους πιο εναλλακτικό και progressive EP, "The Repairer Of Reputations", μερικά περάσματα από το "Nykta", ενώ στο "In Momentum" ως guest εμφανίστηκε ο Eskarth των Agatus. Πέρα αυτών βέβαια το μακρυνό τους παρελθόν δε χάθηκε στη λήθη καθώς ακούστηκαν κομμάτια και από το "For The Glory of UR" και "Sleeping Under Tartarus", ενώ ήδη με τον πιο άριστο ήχο της βραδιάς, το τέλος δώθηκε με το "Βreath Of The Pectilence".
(10/10)
Η ώρα έδειχνε σχεδόν μεσάνυχτα και με ατμοσφαιρικές ιαχές, μας παρουσιάζονται οι Primordial, συστήνοντας τους εαυτούς και λεγοντας με καμάρι την καταγωγή τους. Η σπίθα άναψε με το παραμικρό, ακούγοντας τις πρώτες νότες του "The Greater Men Have Fallen", και με τους οπαδούς των blackened/folk metallers να δίνουν όλες τις περίσσιες δυνάμεις τους, για την αγαπημένη στο ελληνικό κοινό μπάντα. Ο Αlan Averill, ενέπνεε τον ηγετικό χαρακτήρα του συγκροτήματος με μια αυστηρότητα και με έναν πόνο μέσα από τη φωνή του. Η θεατρικότητα και η άμεση και θερμή επαφή με το κοινό, τον χαρακτηρίζουν ως έναν άριστο επαγγελματία, ενώ οι ερμηνείες του και οι μελωδικοί, λυρικοί λυγμοί του εύκολα συγκινούν τα αυτιά μας. εξαιρεσουμε μερικά προβλήματα στην κιθάρα του Michael, τα πράγματα πήγαιναν κατ'ευχή, και παρά το αργό της ώρας, το Κύτταρο μετά δυσκολίας άδειαζε. Οι Κέλτες extreme metallers έδωσαν βάση και στη τελευταία τους δουλειά με τα "Babel's Tower" και "Wield Lightning To Split The Sun", αλλά κυρίως στις τρεις προηγούμενες. Κομμάτια όπως το "Τhe Coffin Ships", "As Rome Burns", "Sons Of The Morrigan" και "Empire Falls" έλαμψαν με την παρουσία τους χαρίζοντας μας έναν επικό ήχο και μια αξέχαστη βραδιά σε μια εμφάνιση που έφτασε κοντά στις δύο ώρες.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Παρόλα αυτά βέβαια, και ξέροντας ότι η πρώτη μέρα του Arcane Angels Fest ξεκινάει στις 18:00, η μεγάλη αναμονή κουράζε πολλούς, ενώ έπειτα από μία ώρα καθυστέρηση, κάνουμε τα βήματα μας προς το εσωτερικό του venue, περιμένωντας αυτό το υπερβολικά θερμό Σάββατο, να παγώσει υπό τους ρυθμούς του σκληρού ήχου.
Εκείνη η στιγμή ευτυχώς ήρθε, και κατά τις 19:30 που τα φώτα χαμηλώνουν εμφανίζονται στη σκηνή οι συμπατριώτες μας Nefarious Spirit. Ομολογώ πως το βάπτισμα του πυρός με τη μουσική τους έγινε κιόλας εκείνη τη στιγμή που το attitude τους και η παρουσία τους είχε κάτι το απόκοσμο. Σε αυτό ίσως να ευθύνεται το black metal τους με τα διάφορα old school, 80s στοιχεία και τις πολλές thrash επιρροές, μια φόρμα δηλαδή που έυκολα μπορεί να εκβάλλει αβυσικές καταστάσεις. Παρόλα αυτά στο σχεδόν μισάωρο που έπαιξαν θεώρησα το στυλ της μουσικής τους, απλώς μια από τα ίδια, χωρίς βέβαια να απογοητεύσει, καθώς το έκαναν καλά και ο ήχος ήταν σύντροφος του όλου συνόλου!
(7,5/10)
Κάτι που δυστυχώς δε συνέβη με τους Ιταλούς Demonomancy. Οι black/death metallers από τη γείτονα χώρα, κατάφεραν να μας οδηγήσουν σε ακόμα πιο βαθιά και σκοτεινά μονοπάτια, έπειτα από δυο χρόνια που είχαν να επισκεφτούν τη χώρα μας. Το στυλ τους βγαλμένο από τις cult εποχές του 90' με πολλές Φιλανδικές ιδέες, καθώς θύμιζαν σε πολλά σημεία κάτι από τους πρώιμους Beherit ή τους Archgoat, δεν έμεινε απαρατήρητο χαρίζωντας μας άλλο ένα μισάωρο καλοφτιαγμένης και προσεγμένης ακραίας μουσικής. Όπως είπα και πιο πάνω όμως, ο ήχος τους πρόδιδε κάθως χάναμε πολλά από τα τεχνικά, για το είδος τους, solos, αν και η μπασογραμμή τους θέριζε. Παρόλα αυτά σίγουρα μιλάμε για μια πολύ καλή σκηνική και μουσική παρουσία, μαυρίζοντας κι άλλο τη νύχτα εκείνη.
(8,5/10)
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, οι Αυστριακοί Nahtrunar, με την παρθενική τους εμφάνιση στα Ελληνικά χώματα, όχι μόνο έφεραν πιο κοντά μας την εσώτερη σαπίλα, και το σκοτάδι, αλλά αισθανθήκαμε και μια γερή ψυχρολουσία με τα up/mid tempos τους. Προσδίδοντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα με πολλά ξυστά riffs, και μια χαρακτηριστική, αλλά σινάμα ενδιαφέρουσα μονοτονία, δώθηκε η ευκαιρία σε όσους δεν είχαν ασχοληθεί με την εν λόγω μπάντα, να ψαχτούν ίσως λίγο παραπάνω. Τα δυσαρμονικά αρπίσματα πάγωναν τη ψυχή μας, αλλά ο ήχος στη πορεία γινόταν ακόμα χειρότερος, μπουκόνοντας αρκετά τον ήχο, και μερικές τσιριχτές κιθαριστικές μελωδίες χάνονταν στο βάθος. Παρόλα αυτά η μουσική και το ύφος τους ήταν καθ'όλα τίμια, και κρίμα που όσοι εντρυφήσαμε στον ήχο τους δε μπορούσαμε να τους απολαύσουμε όπως θέλαμε.
(8/10)
Γύρω στις 22:30, κι έπειτα από άλλη μια γερή αναμονή και τον Alan των Primordial να μας εξηγεί πως προέκυψαν κάποια τεχνικά προβλήματα, οι Zemial, έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια ξαναπατούν το πόδι τους επί πατρίου εδάφους. Ο Vorskaath, μας προϊδεάζει, ότι λόγω των διαφόρων προβλημάτων (που δε χρειάζεται να αναλυθούν τώρα) έχουν κόψει κάποιο μέρος του set τους, ώστε να μην επιβαρρυνθεί και το πρόγραμμα των headliners, Primordial.
Βέβαια αυτό δε σήμαινε ότι θα απογοητευόμασταν όλοι όσοι είχαμε την τιμή να τους ακούσουμε, μιας και τους απολαύσαμε για μιάμιση ώρα.
Παίζοντας κομμάτια απ'όλη τη δισκογραφική τους πορεία, ακούσαμε το τελευταίο τους πιο εναλλακτικό και progressive EP, "The Repairer Of Reputations", μερικά περάσματα από το "Nykta", ενώ στο "In Momentum" ως guest εμφανίστηκε ο Eskarth των Agatus. Πέρα αυτών βέβαια το μακρυνό τους παρελθόν δε χάθηκε στη λήθη καθώς ακούστηκαν κομμάτια και από το "For The Glory of UR" και "Sleeping Under Tartarus", ενώ ήδη με τον πιο άριστο ήχο της βραδιάς, το τέλος δώθηκε με το "Βreath Of The Pectilence".
(10/10)
Η ώρα έδειχνε σχεδόν μεσάνυχτα και με ατμοσφαιρικές ιαχές, μας παρουσιάζονται οι Primordial, συστήνοντας τους εαυτούς και λεγοντας με καμάρι την καταγωγή τους. Η σπίθα άναψε με το παραμικρό, ακούγοντας τις πρώτες νότες του "The Greater Men Have Fallen", και με τους οπαδούς των blackened/folk metallers να δίνουν όλες τις περίσσιες δυνάμεις τους, για την αγαπημένη στο ελληνικό κοινό μπάντα. Ο Αlan Averill, ενέπνεε τον ηγετικό χαρακτήρα του συγκροτήματος με μια αυστηρότητα και με έναν πόνο μέσα από τη φωνή του. Η θεατρικότητα και η άμεση και θερμή επαφή με το κοινό, τον χαρακτηρίζουν ως έναν άριστο επαγγελματία, ενώ οι ερμηνείες του και οι μελωδικοί, λυρικοί λυγμοί του εύκολα συγκινούν τα αυτιά μας. εξαιρεσουμε μερικά προβλήματα στην κιθάρα του Michael, τα πράγματα πήγαιναν κατ'ευχή, και παρά το αργό της ώρας, το Κύτταρο μετά δυσκολίας άδειαζε. Οι Κέλτες extreme metallers έδωσαν βάση και στη τελευταία τους δουλειά με τα "Babel's Tower" και "Wield Lightning To Split The Sun", αλλά κυρίως στις τρεις προηγούμενες. Κομμάτια όπως το "Τhe Coffin Ships", "As Rome Burns", "Sons Of The Morrigan" και "Empire Falls" έλαμψαν με την παρουσία τους χαρίζοντας μας έναν επικό ήχο και μια αξέχαστη βραδιά σε μια εμφάνιση που έφτασε κοντά στις δύο ώρες.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου