Mε τρεις δεκαετίες στην ενεργό υπόγεια δράση, οι Έλληνες βετεράνοι του death metal, Obsecration, χαρίζουν μέσα στο κατακαλόκαιρο μια ψυχρή και υποχθόνια νέα κυκλοφορία. Εφτά χρόνια μετά τον προκάτοχό του, το ολοκαίνουριο "Onwards The Mystic Paths Of The Dead" θα επιστρέψει στις ρίζες της σκηνής με έναν τρόπο άκρως ειλικρινή.
Σε μια ανατριχιαστική και μεταφυσική διάσταση, μας εισάγει το ομότιτλο του άλμπουμ, με απαλές και συνάμα σκοτεινές μελωδίες, ώσπου το "Beyond The Nighmarish Passage At The Skeletons Valley" να έρθει για να μας ρίξει και να μας βυθίσει στον λάκκο που σκάβουν τα riffs και τα "τσαπισμένα" τύμπανα του.
O βλάσφημος ήχος τους όσο συνεχίζουμε, προφανώς θα πατήσει στα χορταριασμένα και σκονισμένα παλιά μονοπάτια, και συγκεκριμένα σε αυτά τα Αμερικάνικα, που χάραξαν οι Morbid Angel και οι πολύ πρώιμοι Death, με χαρακτηριστικά παραδείγματα του δίσκου, τα "Recollection For The Great Unknown", "Ιncest, Brutality & The Abuse" και "Circle Of The Nemesis", ως ο καταλληλότερος φόρος τιμής σε ένα πρωτοποριακό και μοναδικό ιδίωμα που δίδαξε άπαντες τι εστί extreme στοιχείο.
Από εκεί και πέρα, το γκρουβάτο "Shadows" θα δώσει μια γρήγορη δυναμική στο σύνολο, κρατώντας τα ηνία του ερέβους σφιχτά, ενώ στο "The Powers Of Darkness" καταφέρνουν να εισχωρήσουν με τον τρόπο τους, black/thrash προοπτικές δημιουργώντας ποικιλία στην εν λόγω δουλειά.
Μελωδικό και με μπλεγμένα όλα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω θα ακολουθήσει το "The Cry Of Those Who Rejected Life", θυμίζοντας έντονα τις απαρχές του ελληνικού ήχου τόσο στην παραγωγή όσο και στις ακραία heavy στιγμές του. Δίχως αλλαγές, και με τη μαυρίλα να γίνεται πιο έντονη, το μοχθηρό "...Αt The Bonds Of Lucifer" αποτελεί ίσως το πιο ωμό και βρωμερό κομμάτι του δίσκου, σε αντίθεση με το "When The Sky Turns Dark" που φαντάζει ως το κατάλληλο δείγμα αιμοβόρου και βροντερού metal. Τέλος, το "Chaotic Threat" αν και σαν τίτλος θα μπορούσε να περιγράψει όλο το αποτέλεσμα αυτής της κυκλοφορίας, έρχεται να κάνει μια ωμή και στακάτη δήλωση για αποχαιρετισμό με κιθάρες απόλυτα καλοδουλεμένες και βραχνές, όπως θα έπρεπε να έχει κάθε μπάντα αναλόγων προτιμήσεων που σέβεται τον εαυτό της.
Μπορεί ο κόσμος να προχωρά, αλλά αυτός ο δίσκος έρχεται να μας ποτίσει με νοσταλγία, κάτι που για τους διψασμένους παλιομοδίτες θα φανεί σαν όαση. Το "Onwards The Mystic Paths Of The Dead" δε χαρίζεται, και πετάει κατάμουτρα τις διαθέσεις του χωρίς υπεκφυγές, ενώ είναι αξιοθαύμαστο πως κατάφεραν να δημιουργήσουν αβίαστα έναν τόσο τραχύ χαρακτήρα, που φαντάζει να κυκλοφόρησε στις αρχές των 90s. Μπορεί να μην υπάρχει κανένα περιθώριο εξέλιξης, αλλά δεν παύει να σημαίνει πως μιλάμε για μια δουλειά που θα αγαπηθεί και θα αγκαλιαστεί από το σύγχρονο underground.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Σε μια ανατριχιαστική και μεταφυσική διάσταση, μας εισάγει το ομότιτλο του άλμπουμ, με απαλές και συνάμα σκοτεινές μελωδίες, ώσπου το "Beyond The Nighmarish Passage At The Skeletons Valley" να έρθει για να μας ρίξει και να μας βυθίσει στον λάκκο που σκάβουν τα riffs και τα "τσαπισμένα" τύμπανα του.
O βλάσφημος ήχος τους όσο συνεχίζουμε, προφανώς θα πατήσει στα χορταριασμένα και σκονισμένα παλιά μονοπάτια, και συγκεκριμένα σε αυτά τα Αμερικάνικα, που χάραξαν οι Morbid Angel και οι πολύ πρώιμοι Death, με χαρακτηριστικά παραδείγματα του δίσκου, τα "Recollection For The Great Unknown", "Ιncest, Brutality & The Abuse" και "Circle Of The Nemesis", ως ο καταλληλότερος φόρος τιμής σε ένα πρωτοποριακό και μοναδικό ιδίωμα που δίδαξε άπαντες τι εστί extreme στοιχείο.
Από εκεί και πέρα, το γκρουβάτο "Shadows" θα δώσει μια γρήγορη δυναμική στο σύνολο, κρατώντας τα ηνία του ερέβους σφιχτά, ενώ στο "The Powers Of Darkness" καταφέρνουν να εισχωρήσουν με τον τρόπο τους, black/thrash προοπτικές δημιουργώντας ποικιλία στην εν λόγω δουλειά.
Μελωδικό και με μπλεγμένα όλα τα στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω θα ακολουθήσει το "The Cry Of Those Who Rejected Life", θυμίζοντας έντονα τις απαρχές του ελληνικού ήχου τόσο στην παραγωγή όσο και στις ακραία heavy στιγμές του. Δίχως αλλαγές, και με τη μαυρίλα να γίνεται πιο έντονη, το μοχθηρό "...Αt The Bonds Of Lucifer" αποτελεί ίσως το πιο ωμό και βρωμερό κομμάτι του δίσκου, σε αντίθεση με το "When The Sky Turns Dark" που φαντάζει ως το κατάλληλο δείγμα αιμοβόρου και βροντερού metal. Τέλος, το "Chaotic Threat" αν και σαν τίτλος θα μπορούσε να περιγράψει όλο το αποτέλεσμα αυτής της κυκλοφορίας, έρχεται να κάνει μια ωμή και στακάτη δήλωση για αποχαιρετισμό με κιθάρες απόλυτα καλοδουλεμένες και βραχνές, όπως θα έπρεπε να έχει κάθε μπάντα αναλόγων προτιμήσεων που σέβεται τον εαυτό της.
Μπορεί ο κόσμος να προχωρά, αλλά αυτός ο δίσκος έρχεται να μας ποτίσει με νοσταλγία, κάτι που για τους διψασμένους παλιομοδίτες θα φανεί σαν όαση. Το "Onwards The Mystic Paths Of The Dead" δε χαρίζεται, και πετάει κατάμουτρα τις διαθέσεις του χωρίς υπεκφυγές, ενώ είναι αξιοθαύμαστο πως κατάφεραν να δημιουργήσουν αβίαστα έναν τόσο τραχύ χαρακτήρα, που φαντάζει να κυκλοφόρησε στις αρχές των 90s. Μπορεί να μην υπάρχει κανένα περιθώριο εξέλιξης, αλλά δεν παύει να σημαίνει πως μιλάμε για μια δουλειά που θα αγαπηθεί και θα αγκαλιαστεί από το σύγχρονο underground.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου