Οι Έλληνες doom metallers δημιούργησαν το πρώτο τους σκοτεινό
αριστούργημα με έναν ιδιαίτερο,”ατμοσφαιρικό¨και πεσιμιστικό τίτλο ,και
12 γκρίζα και συννεφιασμένα τραγούδια με έναν ρομαντικά,μελωδικό και
ατμοσφαιρικό χαρακτήρα που μοιάζε σαν να βγήκαν από τις αλλόκοτες
γοτθικές περιοχές του μεσαίωνα...
Ο δίσκος ξεκινάει με το “All Love Is Lost” ένα απαλό κομμάτι,σκοτεινό και όμορφο που μου θυμίζει λίγο μελαγχολικά έντεχνα κομμάτια,σε ανάμιξη του power/doom ήχου με ωραία καθαρά φωνητικά και βαριές μελωδίες που σου δίνουν μια ωραία γεύση καθώς και μια ιδέα για την συνέχεια του album.
Δεύτερο το σχεδόν “πένθιμο” goth/doom “Τhe Beast”,Με τις ιδιαίτερα progressive φόρμες,σόλο και μελωδίες που μοιάζει σαν μια μυστηριακή δυνατή τελετή!!!!
Τρίτο το επίσης progressive(με στοιχεία power) “Honestly” με στίχους ιδιαιτέρως λυπηρούς που καμουφλάρονται αρκετά από την γενική μουσική σύνθεση με πολύ καλές μελωδικές γραμμές στα φωνητικά που δίνει έναν πολύ καλό χαρακτήρα στο κομμάτι.
Το τέταρτο βαρύ,δυνατό και σχετικά γρήγορο “Fetish” με δυνατά μπάσα και πιο βαριά(αλλά εξίσου μελωδικά) φωνητικά σε ταξιδεύουν σε ένα άγριο,μαύρο και ανατριχιαστικό,γεμάτο φετιχιστικά μυστήρια και ηδονές μέρος.....
Πέμπτο στην σειρά το “Dirty Game” ένα κομμάτι που στο στυλ μοιάζει πολύ με το προηγούμενο κομμάτι αλλά στο πιο χαλαρό του,αλλά ακόμα νομίζεις πως είσαι σε ένα άγριο μέρος που κυριαρχεί το τετράπτυχο της “βρωμιάς”,του πόνου,της θλίψης και της σφοδρής επιθυμίας για διάφορα πράγματα....
'Εκτο το “Mr Holy” ένα κομμάτι δυνατό,που σε κάνει να νιώθεις μια απομόνωση καθώς ψάχνεις να βρεις τον σωτήρα σου!!!
Επόμενο το ομώνυμο “ The Rough Path of Nihilism” σκοτεινό και απόμακρο αλλά παράλληλα βαρύ και ασήκωτο!!! με gothic στοιχεία καθώς και λίγο symphonic/power και όπως πάντα το κλασσικό doom/progressive ύφος της μπάντας.
Κατά την γνώμη μου το όγδοο κομμάτι,” Queen of Doom”με τις “σχετικά” μελωδικές ανατολίτικες επιρροές και τον σκοτεινό χαρακτήρα θα έπρεπε να είναι κάτι σαν τον ύμνο του δίσκου,μελωδικό,ήρεμο και απαλό στην αρχή και μετά ακριβώς το αντίθετο...αφηνιασμένο,ρυθμικό και γεμάτο οργή..και ύστερα εναλλαγές μεταξύ του “αγγελικού” και του “σατανικού” ύφους!!!Επικά ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
Ένατο κομμάτι το “Prostitute” ένα καθαρό doom(που στην αρχή μου έρχεται στο μυαλό κάτι απο βόρειο folk/atmospheric άσμα) κομμάτι που τα λόγια είναι περιττά..απλά μαγευτικό και τέλειο..
Άλλο ένα κλασσικό και ωμό doom κομμάτι είναι το “Hymn of Differentiation” με μελαγχολικούς και λυπηρούς στίχους και βαρύ σκοτεινό μουσικό ύφος που σε πάει κάααπου αλλού!!!
Εντέκατο κομμάτι το “Empty Eyes And Blackened Hearts”(το οποίο έχει γίνει και video clip) το οποίο είναι σχεδόν ίδιο με τα προηγούμενα κομμάτια με πολύ ατμόσφαιρα λόγω του “ορχηστρικού background” και των heavy σόλο.
Τέλος το δωδέκατο κομμάτι σε αυτό το album το οποίο συνδυάζει όλα τα στοιχεία των προηγούμενων κομματιών,μελωδικό,συμφωνικό,βαρύ,τεχνικό,σκοτεινό και γεμάτο πόνο(για πολλοστή φορά ) και αυτά τα φωνητικά για ακόμα μια φορά μας μαγεύουν.
Καταλληλότερο κομμάτι για κλείσιμο δεν θα μπορούσε να υπάρχει.
Μια εξαιρετική δουλειά από τους πλέον γνωστότερους Έλληνες του είδους που Αξίζει.
Από το εξώφυλλο και το γενικό artwork(που επιμελήθηκε ο Σπύρος Αντωνίου),στις διάφορες μουσικές συνθέσεις(γεμάτες επιρροές από διάφορα είδη του σκληρού ήχου) μέχρι στο τελικό αποτέλεσμα.
(9/10)
Ο δίσκος ξεκινάει με το “All Love Is Lost” ένα απαλό κομμάτι,σκοτεινό και όμορφο που μου θυμίζει λίγο μελαγχολικά έντεχνα κομμάτια,σε ανάμιξη του power/doom ήχου με ωραία καθαρά φωνητικά και βαριές μελωδίες που σου δίνουν μια ωραία γεύση καθώς και μια ιδέα για την συνέχεια του album.
Δεύτερο το σχεδόν “πένθιμο” goth/doom “Τhe Beast”,Με τις ιδιαίτερα progressive φόρμες,σόλο και μελωδίες που μοιάζει σαν μια μυστηριακή δυνατή τελετή!!!!
Τρίτο το επίσης progressive(με στοιχεία power) “Honestly” με στίχους ιδιαιτέρως λυπηρούς που καμουφλάρονται αρκετά από την γενική μουσική σύνθεση με πολύ καλές μελωδικές γραμμές στα φωνητικά που δίνει έναν πολύ καλό χαρακτήρα στο κομμάτι.
Το τέταρτο βαρύ,δυνατό και σχετικά γρήγορο “Fetish” με δυνατά μπάσα και πιο βαριά(αλλά εξίσου μελωδικά) φωνητικά σε ταξιδεύουν σε ένα άγριο,μαύρο και ανατριχιαστικό,γεμάτο φετιχιστικά μυστήρια και ηδονές μέρος.....
Πέμπτο στην σειρά το “Dirty Game” ένα κομμάτι που στο στυλ μοιάζει πολύ με το προηγούμενο κομμάτι αλλά στο πιο χαλαρό του,αλλά ακόμα νομίζεις πως είσαι σε ένα άγριο μέρος που κυριαρχεί το τετράπτυχο της “βρωμιάς”,του πόνου,της θλίψης και της σφοδρής επιθυμίας για διάφορα πράγματα....
'Εκτο το “Mr Holy” ένα κομμάτι δυνατό,που σε κάνει να νιώθεις μια απομόνωση καθώς ψάχνεις να βρεις τον σωτήρα σου!!!
Επόμενο το ομώνυμο “ The Rough Path of Nihilism” σκοτεινό και απόμακρο αλλά παράλληλα βαρύ και ασήκωτο!!! με gothic στοιχεία καθώς και λίγο symphonic/power και όπως πάντα το κλασσικό doom/progressive ύφος της μπάντας.
Κατά την γνώμη μου το όγδοο κομμάτι,” Queen of Doom”με τις “σχετικά” μελωδικές ανατολίτικες επιρροές και τον σκοτεινό χαρακτήρα θα έπρεπε να είναι κάτι σαν τον ύμνο του δίσκου,μελωδικό,ήρεμο και απαλό στην αρχή και μετά ακριβώς το αντίθετο...αφηνιασμένο,ρυθμικό και γεμάτο οργή..και ύστερα εναλλαγές μεταξύ του “αγγελικού” και του “σατανικού” ύφους!!!Επικά ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
Ένατο κομμάτι το “Prostitute” ένα καθαρό doom(που στην αρχή μου έρχεται στο μυαλό κάτι απο βόρειο folk/atmospheric άσμα) κομμάτι που τα λόγια είναι περιττά..απλά μαγευτικό και τέλειο..
Άλλο ένα κλασσικό και ωμό doom κομμάτι είναι το “Hymn of Differentiation” με μελαγχολικούς και λυπηρούς στίχους και βαρύ σκοτεινό μουσικό ύφος που σε πάει κάααπου αλλού!!!
Εντέκατο κομμάτι το “Empty Eyes And Blackened Hearts”(το οποίο έχει γίνει και video clip) το οποίο είναι σχεδόν ίδιο με τα προηγούμενα κομμάτια με πολύ ατμόσφαιρα λόγω του “ορχηστρικού background” και των heavy σόλο.
Τέλος το δωδέκατο κομμάτι σε αυτό το album το οποίο συνδυάζει όλα τα στοιχεία των προηγούμενων κομματιών,μελωδικό,συμφωνικό,βαρύ,τεχνικό,σκοτεινό και γεμάτο πόνο(για πολλοστή φορά ) και αυτά τα φωνητικά για ακόμα μια φορά μας μαγεύουν.
Καταλληλότερο κομμάτι για κλείσιμο δεν θα μπορούσε να υπάρχει.
Μια εξαιρετική δουλειά από τους πλέον γνωστότερους Έλληνες του είδους που Αξίζει.
Από το εξώφυλλο και το γενικό artwork(που επιμελήθηκε ο Σπύρος Αντωνίου),στις διάφορες μουσικές συνθέσεις(γεμάτες επιρροές από διάφορα είδη του σκληρού ήχου) μέχρι στο τελικό αποτέλεσμα.
(9/10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου