Μέσα σε τρία χρόνια, οι Thy Catafalque μας έχουν χαρίσει ήδη τρεις δίσκους, με τον συνθετικό οίστρο του Ούγγρου πολυπράγμονα μουσικού, Tamas Katal να βρίσκεται στο ζενίθ του, και με την καραντίνα μάλλον να τον βοήθησε. Φέτος το προσωπικό του σχήμα επιστρέφει με την ένατη κυκλοφορία του, "Vadak" να υμνεί τη Γη, σε ένα συνονθύλευμα ήχων, αισθήσεων και συναισθημάτων.
Ήδη από την αρχή του δίσκου ενδεικτικά, με το "Szarvas" βλέπουμε την ποικιλία που μας δίνεται έτι μια φορά, καθώς και όλες τις καινοτομίες στο όνομα αυτού του project με μια 80s synth εισαγωγή, heavy καταιγισμούς και σχιστές καφρίλες στα φωνητικά. Από την άλλη πηγαίνοντας σε πιο folk μονοπάτια συναντάμε το "Koszontsd a hajnalt", κάνοντας μας ένα ξαφνικό ταξίδι στα Βαλκάνια, με γυναικείες αιθέριες πινελιές και ένα απόκοσμο, σχεδόν ambient ηχόχρωμα, σπάζοντας ήδη από τα πρώτα βήματα του δίσκου τα καθιερωμένα, ενώ αντίθετα το "Gomboc" ξαναπάει σε πιο ακραία μονοπάτια, με έντονες ταχύτητες και τεχνικές, σπασμωδικές προσθήκες, σε ένα τρελαμένο σκηνικό, ανάλογο του ίδιου του συνόλου.
Με τέτοιες μεταλλικές εκφάνσεις συνεχίζει και το "Az energiamemegmaradas torvenye" με τη μουσική να μιλάει μόνη της, καταλαγιάζοντας λίγο προς το τέλος με τα post στοιχεία που κάνουν την εμφάνισή τους, λίγο πριν δοθεί μάλιστα η πάσα στο δαιδαλώδες και περιπετειώδες "Molo". Εδώ, όπως και με το ομώνυμο, "Vadak" βλέπουμε δύο δεκάλεπτες συνθέσεις που κατά κόρον "αιχμαλωτίζουν" το σύνολο, με την μακριά διάρκεια τους και τους ηχητικούς τους λαβύρινθους, που από μέσα εκχέονται πέρα από το κλασικό black/death ηχόχρωμα, πολλές παραδοσιακές μελωδίες, και jazz αισθητικές, δίνοντας ένα πιασάρικο τριπάρισμα μιας μουσικής ιδιοφυίας.
Από εκεί και πέρα, μια ακόμα πληθώρα κομματιών δίνεται στη συνέχεια, με μικρότερη διάρκεια αλλά μεγάλο βάρος, άλλοτε με μία έντεχνη, ακουστική έκφανση σαν αυτή του "A kupalavaros titka", που πάει σε πιο παλιομοδίτικα rock μονοπάτια, όσο ένα εκφραστικο πιάνο σιγοντάρει και άλλοτε με τους ηλεκτρονικούς, σύγχρονους ήχους του "Piros Sarga" που παίρνει την Μαγιάρικη, τονικότητα και τη μεταφράζει στο σήμερα, ενώ το "Kiscsiko", παραμορφωμένο και ηλεκτρισμένο γυρνάει μόνο του στα παραδουνάβια μέρη, με τρέλα και όρεξη. Τέλος, το "Zuzmara" κλείνει αυτό το γεμάτο, κι όλο στροφές, μονόωρο σε μια απαλή ατμόσφαιρα, που η φυσικότητα και η ηρεμία κυριαρχούν, μετά από όλο αυτό το ντελίριο.
Βάζοντας πάλι τον πήχη ψηλά, οι Thy Catafalque προχωρούν μόνο αναφορικά, τόσο στην αισθητική όσο και στην ηχητική πλευρά των δίσκων τους. Φέτος είπαν να δώσουν λίγη σημασία στη μάνα φύση, όπως θα έπρεπε να κάνουμε κι όλοι, μα εκείνοι πάντα υπό ένα καλλιτεχνικό πρίσμα. Μουσικές, ιδέες και συνθέσεις βγαλμένες από άλλο κόσμο, και σε ένα ευρύ φάσμα, όπου ο Tamas Katal δείχνει το αμέριστο πάθος του, στο τέλος μόνο μπροστά μπορεί να τον οδηγήσει, δίχως τίποτα να τον στενεύει εκφραστικά. Όλα αυτά, επιπλέον κάνει και το ακροατήριο να μπει όσο μπορεί στο μυαλό του Ούγγρου, ο οποίος φαντάζει σαν τον Dave Lynch της σκληρής μουσικής, με τους οπαδούς των Hail Spirit Noir, Myrkur και Ulver να βρίσκουν άλλο ένα ακόμα δείγμα για να αγκαλιάσουν.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου