Οι Burning Witches πλέον δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Φορούν τα δερμάτινα τους, τσαμπουκαλεύονται, και παίζουν ατόφιο, κλασικό heavy metal. Φέτος μάλιστα με περίσσια δύναμη και τσαγανό, επέστρεψαν, γρήγορα όπως πάντα, κάνοντας ένα ταξίδι στη μυθολογία και του κρύο του Βορρά με το "The Witch Of The North". Για αυτό το τέταρτο άλμπουμ, την ιστορία και την αισθητική του, το Metal View επικοινώνησε με την τραγουδίστρια Laura Guldemond.
-Kαταρχάς συγχαρητήρια για το νεο δίσκο. Θα ήθελα να σε ρωτήσω πόσο εύκολο είναι για εσάς να κυκλοφορείτε συνεχώς από έναν δίσκο ή ένα ΕΡ κι αν νιώθετε ως φυσική ανάγκη να είστε πάντα στην επικαιρότητα;
Ευχαριστούμε. Σίγουρα ενδιαφερόμαστε γι' αυτό και για εμένα προσωπικά οι πιο χαρούμενες στιγμές μου είναι πάνω στη σκηνή, και να παίζουμε ζωντανά. Χωρίς αυτό κάτι μέσα μου είναι μισό, και χωρίς να έχεις υλικό να δώσεις δεν έχεις και λόγο να παίξεις. Θέλουμε να γράφουμε νέα μουσική, να ψαχνόμαστε και είναι σημαντικό πολύ αυτό. Όλα μαζί είναι μια φυσική θέληση κι ανάγκη σίγουρα.
-Το "The Witch Of The North" είναι ταιριαστός τίτλος με το όνομά σας. Αυτή η μάγισσα θα μπορούσε να είναι μία από εσάς;
Όχι, δεν είναι κάποιο από τα μέλη μας, είναι ένας ξεχωριστός χαρακτήρας που δίνει τον λόγο στο νόημα του δίσκου.
-Βλέπω πως ο ήχος σας έγινε πιο σκληρός και πιο ακραίος, μουσικά και φωνητικά. Το βλέπετε εσείς οι ίδιες; Πώς προέκυψε αυτό;
Ναι το βλέπουμε. Έχει να κάνει και με το vibe του άλμπουμ αφού αποφασίσαμε να μπούμε στη θεματική της Σκανδιναβικής μυθολογίας και να εντρυφήσουμε στην κουλτούρα αυτού του τόπου, κι έτσι μπήκαμε σε αυτό το ψυχρό και σκληρό ύφος. Επίσης μάλλον μας είχαν μείνει απωθημένα αφού ο προηγούμενος δίσκος μας ήταν ο λιγότερο βαρύς και έτσι επιστρέψαμε, και μάλιστα ακόμα παραπάνω.
-Βλέποντας μέσα κομμάτια για κρύο, δάση, μάχες, Βαλκυρίες, Βορρά κτλ, να φανταστώ πως ο νέος δίσκος είναι ένα concept άλμπουμ;
Ναι, κάπως έτσι. Ήταν μια ομαδική προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα του δίσκου. Aν εξαιρέσεις το "Circle Of Five" που είναι ένας ύμνος στο metal, τότε όλα τα υπόλοιπα οδηγούν σε κομμάτια της φαντασίας και της μυθολογίας. Γράψαμε έχοντας αυτά τα στοιχεία στο μυαλό μας.
-Bλέπω το "Circle Of Five'' και το "We Stand As One" σαν κομμάτια που αναφέρονται σε εσάς υμνώντας το metal και το έργο σας. Με βάση αυτές τις προσθήκες θα μπορούσες να θεωρήσεις αυτόν τον δίσκο ως τον πιο προσωπικό της μπάντας;
Δε ξέρω απαραίτητα αν ισχύει, αλλά σίγουρα είναι ο προσωπικός μου αγαπημένος δίσκος μέχρι στιγμής. Ήμασταν όλες χαρούμενες για τον δίσκο όπως βγήκε και χαίρομαι και προσωπικά για το αποτέλεσμα του άλμπουμ κι όσα κάναμε σε αυτό. Είναι από τους δίσκους που όσο κι αν τον ακούσω δεν με κουράζει και δεν το βαριέμαι, κι αυτό είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο χαχα, ναι!
-Βλέπω πως με τον ερχομό της Larissa φρεσκαριστήκατε κι άλλο ηχητικά. Θεωρείς πως αυτή η προσθήκη επαναπροσδιορίζει το ύφος και τη χημεία της μπάντας;
-Σε κάθε άλμπουμ σας, στο εξώφυλλο θα βρίσκεστε εσείς. Είναι κάτι σαν σήμα κατατεθέν σας, όπως συνήθιζαν οι Kiss με τους εαυτούς τους ή οι ΑC/DC με τον Angus Young;
Χαχα, είναι κάτι τέτοιο, σαν μια παράδοση θα έλεγα καλύτερα. Εγώ ξεκίνησα να βρίσκομαι από το προηγούμενο άλμπουμ, και κάπως έτσι βλέπεις την ταυτότητα και τον χαρακτήρα του κάθε δίσκου, τώρα έχουμε και νέο μέλος για παράδειγμα. Δε ξέρω αν αυτή η συνήθεια στους δίσκους μας θα κρατήσει για πάντα αλλά μάλλον στο επόμενο άλμπουμ πάλι θα υπάρχει, είναι σαν τις μπαλάντες μας, κάποιες στιγμές υπάρχουν, κάποιες όχι χαχα. Πάντως μας αρέσει να βλέπουμε λίγο διαφορετικά τον εαυτό μας μέσα από τα εξώφυλλα, και να είμαστε σαν metal ηρωίδες από κάποιο κόμικ χαχα.
-Όποτε βλέπω κάποια κυκλοφορία από εσάς, αμέσως έχω περιέργεια για ποια διασκευή θα βάλετε. Αυτή τη φορά ξεφύγατε λίγο από τα κλασικά συνηθισμένα, παίζοντας το "Hall Of The Mountain King" των Savatage. Πώς αποφασίσατε για αυτό;
Ο λόγος που διαλέξαμε ένα κάπως λιγότερο γνωστό κομμάτι από τα συνηθισμένα μας ήταν γιατί σαν μπάντα γενικά ψάχνουμε διασκευές που ταιριάξουν με την αισθητική και το ύφος του κάθε δίσκου. Αυτό το κομμάτι τώρα αντιπροσωπεύει το ύφος του δίσκου, με τις μάχες, τους βασιλιάδες, τα βουνά και φυσικά συμβολίζει λίγο και τις Ελβετικές Αλπεις από όπου κατάγεται και η μπάντα. Είναι ένα κομμάτι πολύ old school όπως το θέλαμε και ήταν η πιο ταιριαστή επιλογή, σαν να κόλλησε με το εξώφυλλο, με τα κομμάτια μας και με την αναζήτησή μας. Ήταν τέλειο που συμμετείχε στο σόλο κι ο ίδιος ο Chris Caffery.
-Πριν λίγες εβδομάδες κάνατε ένα εορταστικό livestream show για την κυκλοφορία του δίσκου. Πώς αποφασίσατε για αυτό και να είναι μάλιστα δωρεάν, και πως σου φάνηκε σαν εμπειρία;
Ήταν πολυ διασκεδαστικό και δεν περίμενα να ενθουσιαστώ τόσο με κάτι τέτοιο. Έπειτα από καθε κυκλοφορία θέλουμε να κάνουμε κάτι σαν πάρτυ, να παίζουμε σε κάποια συναυλία ή να συναντάμε οπαδούς, αλλά ξέρεις για όλους τώρα αυτή η εποχή είναι πολύ περίεργη. Δε θα μπορούσαμε να παίξουμε κανονικά αλλά θέλαμε να κάνουμε κάτι και η συγκεκριμένη ήταν η καλύτερη επιλογή αφού εδώ είναι ακόμα πολύ δύσκολο να οργανώσεις και να παίξεις μια συναυλία δεδομένων των συνθηκών. Αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία και να ακούσει ο κόσμος δυνατά τα κομμάτια μας και το συνεργείο που είχαμε να μεταδώσει σε όλο τον πλανήτη και σε όποιον ήθελε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε. Ήταν κάτι αναπάντεχα καλό όσο κι αν στην αρχή ένιωθα πού νευρική γιατί σε κανονικό σανίδι για να παίξω μια συναυλία έχω έναν χρόνο. Πήγε καλά πάντως, με πολύ θερμή υποδοχή και ανταπόκριση, και ίσως να το κυκλοφορήσουμε και σε DVD.
-Με το πέρασμα του χρόνου βλέπω όλο και περισσότερες all female μπάντες να κάνουν την εμφάνισή τους, και στη νέα γενιά εσείς είστε πρωτοπόροι. Πιστεύεις ότι μετά το λεγόμενο "female fronted metal" ήρθε η σειρά για μια all female σκηνή;
Αν εννοείς σαν μια ενιαία και οργανωμένη σκηνή δε νομίζω, ακόμα τουλάχιστον. Eίναι πολύ λίγες οι μπάντες για κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής κι όλες απέχουν από αυτό το στερεοτυπικό "female" ύφος. Ίσως έτσι βέβαια πάμε και κόντρα σε όλο αυτό το συμφωνικό, οπερατικό ύφος που έχει επικρατήσει βλέποντας ακραίες μπάντες ή εμάς σε πιο old school heavy metal ύφος. Δεν το βλέπω σαν σκηνή, αλλά είναι ωραίο να επικρατούμε κι εμείς σε αυτόν τον χώρο. Στο μέλλον νομίζω θα δείξουν όλα πιο καθαρά.
-Σχετικά με τις Burning Witches πάλι, έπειτα από τον νέο δίσκο να περιμένουμε σαν φυσική συνέχεια ένα ΕΡ;
Καλή ερώτηση. Αυτή θα ήταν η λογική σειρά για εμάς, αλλά προτιμούμε να περιοδεύουμε, μας έχει λείψει αυτό. Έχουμε τόσο καιρό να παίξουμε και να ταξιδέψουμε σε πραγματικές συνθήκες που θα θέλαμε όλες μας τις δυνάμεις να τις δώσουμε εκεί. Πιστεύω πως δισκογραφικά, αν όλα πάνε καλά, δε θα επιστρέψουμε μέχρι τα τέλη του 2022, σκοπεύουμε να ταξιδέψουμε τόσο που δε νομίζω ότι θα έχουμε χρόνο να γράψουμε κάτι ή να ηχογραφήσουμε, οπότε και να βγάλουμε κάτι μάλλον θα είναι ένα ΕΡ εκείνη τη χρονική περίοδο. Νέος δίσκος πιθανότατα θα κυκλοφορήσει γύρω στο 2023. Αν τώρα δεν πάνε καλά τα πράγματα, το εμβόλιο δεν αποδώσει ή βρούμε άλλα σκέλη του ιού και πάλι η πανδημία μας κρατήσει πίσω θα πρέπει αν επανασχεδιάσουμε όλο το προγραμμα από την αρχή και μάλλον θα έρθει πιο σύντομα ο δίσκος, αλλά αυτό είναι ο κακό σενάριο χαχα.
-Ευχαριστώ Laura για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Ευχαριστώ κι εγώ. Ελπίζω να πάνε όλα καλά, να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας και να ξαναβγούμε στον δρόμο ώστε να συναντήσουμε ξανά όλους μας τους οπαδούς. Ελπίζω να έρθουμε σύντομα στην Ελλάδα, κάτι που θέλουμε να σχεδιάσουμε, αν και η περιοδεία μας με τους Primal Fear μας βρίσκει πολύ κοντά σε εσάς, αν δεν ακυρωθεί, και θα θέλαμε με την ευκαιρία να έρθουμε και στα μέρη σας για πρώτη φορά. Να είστε καλά, και τα λέμε.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου