Οι λύκοι της Ιβηρικής δείχνουν ξανά τα δόντια τους έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια, αλλά αλλάζουν γεύση και ιδέες, δίχως να επαναπαύονται. Ο λόγος φυσικά για τους θρυλικούς Moonspell που φέρνουν το ολοκαίνουριο και πιο...απόμακρο, ''Hermitage". Σχετικά με αυτή τη δουλειά, τα νέα μονοπάτια, τις αναζητήσεις και την ωριμότητα τους έπειτα από τα τόσα χρόνια ύπαρξης, ο πληκτράς/κιθαρίστας και συνιδρυτής του γκρουπ, Pedro Paixao μίλησε στο Metal View.
- Aρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον τίτλο του "Hermitage", είναι κάτι προσωπικό όπου οι ίδιοι ξεφεύγετε από τα κλασσικά σας μονοπάτια ή κάτι παρόμοιο με αυτό το άλμπουμ;
Αυτός ο τίτλος του δίσκου έχει σχεδόν δύο χρόνια που υπάρχει, από τότε που ο Fernando το σκέφτηκε, και ακολουθεί σχεδόν τα μονοπάτια του "Night Eternal", του "Alphanoir" αλλά ειδικά του "Extinct". Το υπογραμμίζω αυτό το τελευταίο καθώς αυτές οι παρόμοιες έννοιες προσθέτουν και κάποια μουσική συνοχή. Όσον αφορά θεματικά, το "Hermitage" ακολουθεί αυτήν την αποκαλυπτική γραμμή που έχει σχεδιάσει ο Fernando! Υπάρχουν κάποιες διαφορές στους στίχους και τους τίτλους. Η ποιητική μας διάθεση απογυμνώθηκε λίγο παραπάνω κατά τη γνώμη μου. Νομίζω ότι αυτό που έκανε πραγματικά τη διαφορά είναι πώς ο ήχος μας στράφηκε προς την ποίηση και τα νοήματά της. Η μουσική είναι τολμηρή, προκύπτει από την απελευθέρωσή μας ως συνθέτες. Ναι, αποκλίνουμε από πολλά δόγματα και στερεότυπα, αλλά υπάρχει ένωση διαφόρων στοιχείων σε αυτό το άλμπουμ. Υπάρχουν οι προφανείς πτυχές της απομόνωσης και της ενδοσκόπησης. Το βλέπω ως απελευθέρωση και αναζήτηση. «Με την ταχύτητα του φωτός απομακρυνόμαστε όταν ο κόσμος έχει τρελαθεί» - Χωρίς κανόνες...έτσι λένε οι στίχοι του "Hermitage".
-Οι Μοοnspell είναι μια μπάντα που πάντα ήθελε να καινοτομεί στην ταυτότητά της. Πιστεύεις ότι το ρίσκο είναι μέρος της ζωής σας και του εαυτού σας
Ίσως είναι μόνο η ιδιοσυγκρασία μας, η "Νοτιοευρωπαϊκή" προσωπικότητά μας, όπου τα συναισθήματα είναι στην επιφάνεια και δεν κοιτάζουν πιο μακριά. Ή μήπως ο σεβασμός μας για την τέχνη μας αναγκάζει να είμαστε πιστοί και ειλικρινείς απέναντί της. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ο Moonspell, από την αρχή, ήταν πάντα καινοτόμοι και ήθελαν σαφώς να αποφύγουν τις επαναλήψεις καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας τους. Είναι ρίσκο, ειδικά όσον αφορά την αγορά, καθώς χάνεται το στοχευμένο κοινό, αλλά θέλουμε να έχουμε πολλούς διαφορετικούς θαυμαστές να πιάνουμε σε αυτόν τον τρελό κόσμο.
- Επίσης, βλέπω κάποια στοιχεία από κλασικό metal και progressive, μακριά από το gothic/dark στυλ σας. Ήταν κάτι που πάντα θέλατε να εξερευνήσετε με τη μουσική σας, αλλά δεν συνέβη πριν;
Πολλοί από τους πρώτους οπαδούς μας, την εποχή του "Wolfheart" στο 1995 το ανέφεραν ως λίγο συμφωνικό, λίγο progressive ... αλλά έχεις δίκιο, ήταν απλό να θέλουμε να εξερευνήσουμε αυτήν την καινοτομία όσον αφορά τους ήχους. Πριν κάνουμε τις ηχογραφήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Jaime Gomez, ο παραγωγός μας ήταν εδώ, στην Πορτογαλία, για να προετοιμάσει τα τραγούδια για το στούντιο και όλη αυτή η δουλειά άλλαζε άλλαζε με βάση τα πλήκτρα μου. Ήθελα να κατευθυνθώ σε κάτι πιο vintage με τα πλήκτρα, αλλά ο Gomez ήθελε ακόμη περισσότερο! Στο τέλος της ημέρας, κατέληξα να βρω ήχους που έψαχνα για πολλά χρόνια. Κάπως έτσι πετύχαμε να κάνουμε όλα τα όργανα να ακούγονται πιο απομακρυσμένα από το παλιό μας καλό gothic στυλ. Ήταν σκόπιμο. Τέλος πάντων, υπάρχουν ακόμα πολλές σχετικές, gothic αναφορές, δε χρειάζεται περεταίρω εξηγήσεις, αλλά νιώθω ότι τραγούδια όπως το "The Greater Good", "Common Prayers" ή "Apothegmata" έχουν αυτές τις αναφορές. Είναι ακόμα metal και gothic, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο παιξίματος
-Αυτό το άλμπουμ είναι πιο δυναμικό και εξωστρεφές από το προηγούμενο. Θέλατε να κάνετε ένα παιχνίδι αντιθέσεων;
Όχι. Το "1755" είναι ένα concept, μονοχρωματικό, δυνατό άλμπουμ για κάτι πολύ συγκεκριμένο - τον μεγάλο σεισμό στη Λισαβόνα, την 1η Νοεμβρίου 1755 - στο οποίο κυριαρχούν βαριά φωνητικά, βαριά riff, επικές χορωδίες. Μου άρεσε πολύ το 1755, ήταν εύκολο και διασκεδαστικό. Το "Hermitage" ακολουθεί άλλη προσέγγιση. Είχαμε συγκεντρώσει αρκετά τραγούδια και τα επεξεργαζόμασταν και τα ανοίγαμε συνεχώς, ένα χρόνο πριν τα ηχογραφήσουμε. Ίσως να ήταν σε επίπεδο παρόμοιο του "Extinct" ή του "Νight Eternal". Αυτή τη φορά θέλαμε να προχωρήσουμε περισσότερο και να απαλλαγούμε από τυχόν εξωτερικές επιρροές, προχωρήσαμε πολύ, απλά ο Ricardo και εγώ ήμασταν αποφασισμένοι πως θα προχωρήσουμε και πού θα σταματήσουμε. Εγώ ο ίδιος ήμουν έναν ολόκληρο μήνα δουλεύοντας τις καλές ιδέες που είχαμε αλλά δεν μας ικανοποίησε συνολικά και είπα να αποφύγω όλα τα κλισέ της παραγωγής, προχωρώντας περισσότερο σε ένα τραγούδι μόνο όταν θα είμαι ευχαριστημένος κι όταν θέλω κάτι παραπάνω από το "σκοτεινό". Λυπάμαι που ίσως απογοητεύσει μερικούς από τους θαυμαστές μας. Το καταλαβαίνω. Τουλάχιστον θα ξέρουν ότι είναι η μουσική που βρίσκεται πιο κοντά στην καρδιά μας, όπως δεν τη ξανακάναμε ποτέ πριν.
-Κατά κάποιον τρόπο, νομίζεις ότι το "Hermitage" ανοίγει μια νέα εποχή για το Moonspell με τους ήχους του;
Το ελπίζω. Αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να το πούμε. Δεν έχουμε μιλήσει για το μέλλον και ποια μουσική σκηνή μπορεί να αφορά. Λατρεύω κι έχω "λιώσει" να το ακούω σίγουρα αυτό το άλμπουμ και έμαθα από αυτό ότι μόνο το ίδιο το συγκρότημα είναι αρκετό για να φτιάξει ένα υπέροχο άλμπουμ, ή τουλάχιστον ένα πολύ ικανοποιητικό. Μπορούμε να γράψουμε και να τακτοποιήσουμε τραγούδια από την αρχή έως το τέλος χωρίς να πέσουμε σε τετριμμένα πράγματα. Έμαθα ότι δεν πρέπει να σταματάω πριν το τραγούδι με συγκινήσει, κάθε νότα, κάθε γράμμα, κάθε ρυθμός μετράει! Αυτά είναι μαθήματα για να μας οδηγήσουν στο μέλλον, όσο αβέβαιο κι αν είναι το άνοιγμα ενός νέου κύκλου. Μεγαλώνουμε και δεν νιώθουμε τίποτα κοινό με αυτά που είχαμε πριν από 20 χρόνια. Είμαστε διαφορετικά άτομα. Θα ήθελα όλα αυτά να τα δω να αντανακλούνται στα επερχόμενα άλμπουμ όπως το βλέπω ήδη σε αυτό.
- Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ χωρίς τον Miguel στα ντραμς. Ήταν μια δύσκολη απόφαση να χωριστείτε, μιας και παίζατε μαζί για σχεδόν 30 χρόνια; Πώς είναι μέχρι τώρα η συνεργασία με τον Hugo Ribeiro;
Δεν υπάρχει κάτι εύκολο μετά από 30 χρόνια. Κανείς δεν το ήθελε! Και χρειαζόμασταν έναν ντράμερ σαν τον Hugo, αφού τον γνωρίζω για περίπου 10 χρόνια και ταίριαξε αρκετά καλά με τους υπόλοιπους από εμάς. Είναι οπαδός των Moonspell εδώ και πολλά χρόνια και με τις ικανότητές του και την ελκυστική προσωπικότητά του έκανε την κατάσταση σχεδόν αυτονόητη. Μας αρέσει να παίζουμε μαζί του. Μοιάζει σαν να βρίσκεται στους Moonspell για πολύ καιρό. Αυτό είναι υπέροχο, σωστά;
-Στην ειδική έκδοση του άλμπουμ έχετε μια διασκευή στο "Darkness In Paradise" από τους Candlemass. Πώς αποφασίσατε για αυτό;
-Χρειαστήκατε 4 χρόνια για μια νέα κυκλοφορία. Η κατάσταση της πανδημίας καθυστέρησε τα σχέδιά σας ή σας επηρέασε γενικά;
3 χρόνια και 4 μήνες, για να είμαστε πιο ακριβείς. Ήμουν λίγο μπερδεμένος και έκπληκτος που θέλαμε όντως τόσο καιρό μεταξύ των κυκλοφοριών. Δεν νομίζω ότι η πανδημία επηρέασε τόσο πολύ τις ηχογραφήσεις μας. Όπως είπα νωρίτερα, η καθυστέρηση, αν υπήρχε, είχε να κάνει με την επανεγγραφή και την επιμονή των τραγουδιών. Είχαμε προγραμματίσει και ήμασταν έτοιμοι να ηχογραφήσουμε τον Οκτώβριο του 2019, αλλά μια περιοδεία εμφανίστηκε και, το πιο σημαντικό, αποφασίσαμε εκείνη την εποχή ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να επενδύσουμε περισσότερο από εμάς στα τραγούδια και να αγνοήσουμε τον προσανατολισμό που εργαζόμασταν προηγουμένως. Τα τραγούδια έτσι όπως τα κάναμε το 2020 είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που είχαμε αρχικά, στο τέλος του 2019. Η πανδημία σχεδόν άλλαξε τα σχέδιά μας για το 2020, και τις ηχογραφήσεις, αλλά κατέληξε να μη μας επηρεάσει τελικά.
- Κάνατε ένα livestream το Halloween. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Σκέφτεστε να κάνετε ένα άλλο για τη νέα κυκλοφορία του άλμπουμ;
Η φάση των livestreams είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και αξίζει να επενδύσεις σε αυτή. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε 4 ζωντανές εμφανίσεις το 2020, όλες στην Πορτογαλία, με κοινό και ηχογραφήσαμε 3 από αυτές τις συναυλίες, με έναν πολύ επαγγελματικό τρόπο. Χρησιμοποιήσαμε το πρώτο για το fan club WOLFPACK στο Patreon, μεταδώσαμε ζωντανά το δεύτερο και το καλύτερο ετοιμάζεται να έρθει με την βιντεοσκόπηση της συναυλίας από τις 17 Δεκεμβρίου στο Πόρτο. Ξέρουμε ότι θα το μοιραστούμε, απλώς δεν αποφασίσαμε ακόμα σε ποια πλατφόρμα. Στο μέλλον θα κάνουμε πιο συχνά livestream εμφανίσεις, αλλά και πρόβες και συναντήσεις, ώστε να επικοινωνούμε περισσότερο με τους οπαδούς μας. Είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε μια ροή που θα παιχτεί ζωντανά το νέο άλμπουμ, ναι.
-Σχετικά πρόσφατα επανεκδώσατε δύο παλαιότερα άλμπουμ, το "Sin Pecado" και "The Butterfly Effect". Υπάρχουν πλάνα για άλλες;
Ναι αλλά όχι τώρα κοντά, με την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν κυκλοφορίες του "Darkness and Hope" και "Antidote".
-Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, τα τελευταία λόγια είναι δικά σου...
Μείνετε ασφαλείς, μείνετε δυνατοί! Ας κάνουμε όλοι ό, τι μπορούμε για να επιστρέψουμε στη σκηνή και τις συναυλίες. Εν τω μεταξύ δοκιμάστε και ακούστε το «Hermitage». Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο περήφανοι για αυτό που καταφέραμε. Απλώς άκουσα το βινύλιο και συνειδητοποίησα πως είναι ένα σούπερ άλμπουμ. Σας ευχαριστούμε για τη στήριξη στους Moonspell.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
- First of all I would like to ask you about the album title, "Hermitage", is it something personal that you diverge from your classical paths or something with this album?
This album title has perhaps near two years, since Fernando came up with it, and it follows the paths of night eternal, alphanoir but specially Extinct. I underline this last one as the concepts familiarity adds to some musical succession too. In terms of themes, Hermitage follows this apocalyptical line Fernando has draw! There are some differences on the lyrics and titles. The poetry is a bit more naked then it used to, just a bit, in my opinion. I think what has really made a diference is how the music and it’s sound are tighter to the poetry. The music is bold, resulting from our liberation as songwriters. Yes, we diverged from a lot of our dogmas but we converged into unity of all elements in this album. There’s the obvious aspects of isolation and introspection. I see it as liberation and seekness. “At the speed of light we move away / when all the world has gone insane” - Without rule, Hermitage
-Μοοnspell is a band that always wanted to innovate its identity. Do you think that risk is a part of your life and the band's self?
Maybe it’s just our temperament, our southern personality where emotions are up to the surface not looking further. Or perhaps is our respect for art compelling us to be truth and honest towards it. What I know for sure is that Moonspell , since the very beginning, was always innovative and wanted clearly to avoid repetitions through out a career . It’s risky, specially in terms of market, as you loose target audiences, but we like to have many different fans sprinkling this mad world.
-Also I see some elements from classic metal and progressive, away from the gothic/dark style. Was it something that you always wanted to explore with your music but didnt happen before?
A lot of our 1995 first album "Wolfheart” fans referred to it as a bit symphonic , a bit progressive… but you are right to simply we wanted to explore this novelty in terms of sounds. Before we did the recordings in the UK, Jaime Gomez, our producer was here, in Portugal, to prepare the songs for the studio and all that work was basically changing or getting rid off keyboard sounds. I wanted to go vintage with the keys, but Gomez wanted even more! At the end of the day , I ended up finding sounds I was looking for many many years. That and Gomez way of making all other instruments sound moved away from our good old gothic style. It was intentional. Anyway, there are still a lot of gothic references, not enough to label "Hermitage" with it but I feel songs like "The Greater Good", "Common Prayers" or "Apothegmata" have this references. It’s still metal and gothic but it’s just another way of playing it.
-This album is more dynamic and extroverted than your previous one. Did you want to make a play of oppositions?
No. "1755" is a conceptual monochromatic strong album about something very specific - the advent of the great earthquake in Lisbon , 1st November , 1755 - on which growling vocals, heavy riffs, epic dated choirs dominate. I really enjoyed all about "1755", easy to write, fun to arrange. "Hermitage" follows a bit the line of extinct, both the idea and the musical approach. The songwriting was different though: we had enough songs gathered and worked out one year before we actually recorded. Maybe they would be at a level of "Extinct" or "Night Eternal". This time we wanted to go further and we got rid of any external influences, we went all the way, just Ricardo and me, deciding where to go, where to stop. I myself was a whole month alone working the good ideas we had but didn’t overall pleased us and leaving all the production cliches out , moving further in a song only when fully happy to what I reached Ιt’s a jump n the dark, and I’m sorry if it disappoints some of our fans. I understand it might. At least they’ll know we are the music the closest to our heart as we ever did before.
-In some ways, do you think that "Hermitage" opens a new era for Moonspell with its sounds?
I hope so. But it’s still too early to say it. We haven’t talked about the future in what musical direction may concern. I definitely dig this album and I’ve learned from it that just the band is enough to build a great album, or at least a very fulfilling one. We can write and arrange songs from beginning to the end without falling on square song structures. I’ve learned I shouldn’t stop before the song really moves me, every note, every letter, every beat counts! This are lessons to take us to the future, not sure they’ll open a new cycle. We are ageing and we don’t feel about anything as we did 20 years ago. We are different persons. I would like to see that reflected on the forthcoming albums as I already see it on this one, “Ηermitage”.
-This is the very first album without Miguel on drums. Was it a hard decision because you played together for almost 30 years? How is the collaboration with Hugo Ribeiro so far?
There’s no good on a split after 30 years. No one wanted it! And we needed a drummer and Hugo, someone I know for some 10 years, blended quite well with the rest of us. He’s a Moonspell fan since long ago, and with his skills and attractive personality made the situation almost meaningless. We love to play with him. It seems he’s in Moonspell for a long time. That’s great right?
-On the deluxe edition of the album you have a cover on "Darkness In Paradise" from Candlemass. How did you decide for this cover?
Moonspell did some covers during these years - "Mr Crοwley", "Sacred", "Senhores da Guerra", "Love Will Tear Us Apart" etc - and I think all of them were Fernando’s idea! So was this. He’s a huge Candlemass fan and he always chooses the song to cover out of the relation between the album we are doing and the concept of that song. Usually we like to change the music radically from the original, but in this case we thought it would be cooler to keep the instruments the closest to the original and have the keyboards and Fernando’s way of singing to make it ours.
-You needed 4 years for a new release. The pandemic situation delayed your plans or affected you?
3 years and 4 months ruffly, to be more accurate. I was a bit confused and surprised to have 4 years in between releases. I don’t think the pandemic affected that much our recording agenda. As I said earlier, the delay , if there was one, had to do with rewriting the songs. We had planned and we were ready to record in October 2019 but a tour showed up and, more important, we decided in that time that we should try invest more of ourselves on the songs and disregard the orientation we worked on them previously. The songs in 2020 are very different to what we had at the end of 2019. The pandemic almost changed our plans for 2020, for recordings, but it ended up not to.
-You did a Halloween livestream. How was it as an experience? Do you think to do another one for the new album release?
The streamings area is definitely interesting and worth to invest. We were lucky to have the chance to play 4 live shows in 2020, all in Portugal, with audience , preventing all the safety restrictions, and we recorded 3 of these shows , in a pretty professional way (multi cameras, sound capture ready to mix, etc). We used the first one for our fan club WOLFPACK on Patreon , we streamed live the second one and the the best is still to come with the show from 17 December at Porto. We know we going to share it , just we didn’t decide on which platform. In future we should do it more often to stream possible live shows but also rehearsals, meet&greets and whatever makes us to do what a band does - to communicate with it’s community. I’m quite sure we’ll do a streaming playing live the new album, yes.
-Recently you reissued two older albums "Sin Pecado" and "The Butterfly Effect". Are there any other reissues planned?
Yes, just not now, with the new album release, but Im quite sure there will be 'Darkness and Hope' and the 'Antidote' releases.
-Thank you for this interview, the last words are yours...
Stay safe, stay strong! Let’s all do whatever we can to get live shows back. In the meanwhile give it a try and listen “Hermitage”. We couldn’t be more proud of what we accomplished. I was just listening it’s vinyl and it’s a super album. Thank you for supporting Moonspell.
John Hartzaniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου