Πέρασε γρήγορα ένας χρόνος σχεδόν από την κυκλοφορία του πρώτου τους ΕΡ και αυτομάτως της γνωριμίας του κόσμου με τη δύναμη των Yoth Iria. H συμμαχία του Jim Mutilator με τον Magus Wampyr Daoloth, έπειτα από χρόνια, καθώς και η χρήσιμη βοήθεια του Γιώργου Εμμανουήλ βγάζει γλυκούς καρπούς, που ζωντανεύουν και δίνουν ένα μαύρο φως στο ανίερο έργο του "As The Flame Withers" με αρώματα βαριά και έντονα.
Με μια μελωδική αλλά καθαρτήρια εισαγωγή, μπαίνουμε με αλματώδη τρόπο στο κλίμα του νέου δίσκου αφού το "The Great Hunter" κρατά γερά τα ηνία μεταξύ heavy και extreme ήχου, όσο οι συννεφιασμένες και μυστηριακές προσθήκες, πλάι στα μέρη τους Γιώργου Εμμανουήλ, μας βάζουν στα άδυτα τους σταδιακά. Σε πιο ανατολίτικες κλίμακες, που εξυψώνουν το νου και τη διαίσθηση μας, το ομώνυμο της μπάντας, "Yoth Iria" βαράει στο ψαχνό με τους ρυθμούς του, δίχως να αλλάζει κατεύθυνση, τουναντίον μάλιστα, μέσα στην όλη βαριά και τεχνική τους υπόσταση, εισχωρούν και τα πρώτα ambient στοιχεία να συμπράττουν στον δαιμονισμένο χαρακτήρα τους.
Από την άλλη, σε ένα μοτίβο που οι βετεράνοι metallers, πατούν σε πιο black n roll μονοπάτια, μπλέκοντας τα με υφές των πρώιμων Rotting Christ και της αναγέννησης των Dissection, ακολουθεί το "Hermetic Code" όπου εσωστρεφές και ερμητικά μαζεμένο αποτελεί την πιο μαύρη σύνθεση του συνόλου ξεδιαλύνοντας την η ακουστική, επική, Bathory-ική πλευρά από τις κιθάρες στο τέλος. Κάπως έτσι, σαν φυσική συνέχεια, εφόσον η κληρονομιά του Quorthon δεν εκλείπει, μοχθηρό και κατραμιασμένο θα έρθει το "The Mantis" για να ενώσει τις προηγούμενες δεκαετίες του ακραίου ήχου με το σήμερα, σε μια στακάτη και ευθεία κατεύθυνση, κάτι που δεν ισχύει στο ήδη γνωστό και πολύμορφο "The Red Crown Turns Black" μιας και το καθαρόαιμο black metal κοιτά κατάματα τις σολιστικές διαθέσεις του "Powerslave" και της όλης, αέναης, Maiden-ικής σχολής.
Αργά και σταθερά, πιο κοντά στα πλαίσια της ελληνικής μαυρομεταλλικής σχολής, έρχεται το "Unborn, Undead, Eternal" με τα σχιστά φωνητικά του Magus πλάι στους βαθείς ρυθμούς να δημιουργούν από μόνα τους τον όγκο που χρειάζεται σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα, με τα leads της εξάχορδης να σιγοντάρουν και να δίνουν ενέργεια, πυροδοτώντας τη συνέχεια με τις doomy κατευθύνσεις του προηγούμενου ΕΡ, στο αργό, βασανιστικό και ομιχλώδες "Tyrants". Τέλος, το "The Luciferian", σαν ιαχή στον "εξαποδώ", καταφέρνει να ενώσει αριστοτεχνικά, λίγα απ'όλα τα στοιχεία που προϋπαντήθηκαν, και πινελιές που δίνουν την ταυτότητα της μπάντας σε αυτό το σκληρό μα και ευφάνταστο στυλ.
Πέρα από το κλασικό black metal, μα και φανερά αποστασιοποιημένοι από το ΕΡ τους, οι Yoth Iria χαράζουν τη δική τους κατεύθυνση, ενώνοντας τον προσωπικό, μουσικό χαρακτήρα των μελών τους, με τις διάφορες επιρροές που τους διακατέχουν, και αίμα που βράζει. Το παρόν άλμπουμ θα αποτελέσει μεγάλο βήμα για τη συνέχεια του ελληνικού ήχου, ενώ γεγονός από μόνο του αποτελεί η γεφύρωση ενός τριακονταετούς μουσικού χάσματος, με τον πήχη να ανεβαίνει τόσο στο εσωτερικό του συγκροτήματος, όσο και στη σκηνή. Θα ήταν υπέροχο όλα τα κομμάτια της μπάντας να ακουστούν ζωντανά με την ατμόσφαιρα να περάσει άμεσα στο κοινό, ενώ κλείνοντας, το 2021 ήδη από την αυγή του δείχνει πως θα είναι μια πολύ καλή μουσική χρονιά.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου