Οι Full House Brew Crew είναι οι ευγενείς αλήτες της μουσικής μας γειτονιάς, με συνθέσεις γεμάτες τσαγανό, δύναμη και μπόλικη ένταση. Έχοντας αποκτήσει εμπειρία, και διάφορα ερεθίσματα τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά, οι Έλληνες groove metallers, δίνουν γροθιά με το ολόφρεσκο "Bare Knuckle". Σε μια γεμάτη κουβέντα με τον ιθύνοντα νου, Βαγγέλη Καρζή, το Metal View έθιξε το νέο άλμπουμ, τις αλλαγές, την ωριμότητα καθώς και τα τεκταινόμενα τόσο στο εσωτερικό της μπάντας του, αλλά και στο νέο πόστο ως κιθαρίστας των Wolfheart.
-Σχεδόν έναν χρόνο πριν, στην τελευταία μας συνέντευξη, μου ανέφερες την ετοιμασία του νέου δίσκου. Έπειτα κατά τη διάρκεια της πανδημίας δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα ή καθυστέρηση μέχρι το τελικό αποτέλεσμα;
Πιστεύαμε ότι θα δημιουργούταν κάποιο πρόβλημα, αλλά δε δημιουργήθηκε τελικά. Ο βασικότερος λόγος ήταν καθώς στην πρώτη καραντίνα κι έπειτα το τέλος της, εμείς ακόμα συνθέταμε. Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα δουλεύαμε, γράφαμε, στέλναμε αρχεία, επικοινωνήσαμε και δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα. Όταν τελείωσε αυτό βρεθήκαμε, μπήκαμε στο επόμενο στάδιο των διαδικασιών και τις τελικές λεπτομέρειες κι έπειτα ηχογραφήσαμε χωρίς καθυστερήσεις. Όλα ήταν πιο χαλαρά, γυρίσαμε το video clip με τα επιτρεπόμενα άτομα κι όπως φαίνεται είχαμε ένα γεμάτο καλοκαίρι. Τα πάντα έγιναν εύκολα γρήγορα, χωρίς εμπόδια και καθυστερήσεις.
-Οπότε μέχρι την τελική ευθεία η καραντίνα αποτέλεσε δημιουργική περίοδο;
Σίγουρα, δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Σκέψου τώρα είμαστε πέντε εβδομάδες στη δεύτερη καραντίνα και έχουμε ξεκινήσει να συνθέτουμε τα κομμάτια του επόμενου δίσκου. Ό,τι κι αν συμβεί δε σταματάμε, μπορεί να κόψουμε για να επικεντρωθούμε σε κάποια περιοδεία, στη μελέτη κομματιών ή κάτι παρόμοιο, αλλά δε σταματάει κάτι τη ροή της μπάντας.
-Η αποχώρησή σου από τους Rotting Christ έπαιξε ρόλο να κυκλοφορήσετε πιο γρήγορα ένα άλμπουμ με τους Full House BC;
Έπαιξε, αλλά όχι τον σημαντικότερο ρόλο. Βοήθησε αρκετά, καθώς με τους Rotting Christ ήμασταν πολυάσχολοι με περιοδείες και σπαστά live, οπότε ήταν σαν να ανοιγοκλείνεις τον διακόπτη, κάτι που είχε δημιουργήσει καθυστερήσεις στον προηγούμενο δίσκο αφού μόλις γύριζα ξαναέφευγα. Σε αυτόν τον τομέα με τους Wolrfheart είναι πιο εύκολα τα πραγματα αφού ασχολούμαστε κυρίως με μαζεμένες περιοδείες, και μετά καταπιανόμαστε με ηχογραφήσεις και κάθε άλλη απαίτηση έχει ο καθένας. Ένας λόγος επίσης που ρολάρισε και βγήκε γρήγορα ο νέος δίσκος είναι καθώς ο προηγούμενος πήγε πολύ καλά και κάπως έπρεπε να το σπρώξουμε κι εμείς και να τιμήσουμε το όνομά μας με το "Bare Knuckle" χωρίς να αφήνουμε μεγάλα κενά. Δεν είχαμε να περιμένουμε, και η μόνη παύση που είχαμε ήταν για να δω πως θα κατευθυνθεί η νέα δουλειά.
-Σχετικά με τον τίτλο του "Bare Knuckle" που είναι ένα είδος πυγμαχίας, αποτέλεσε κάτι συμβολικό για εσένα;
Υπάρχει ένας προσωπικός συμβολισμός, και ένα κομμάτι του χαρακτήρα μου εννοείται. Το bare knuckle είναι ένα είδος πυγμαχίας δρόμου με ωμή βία αλλά και βασικό παράγοντα την τιμή. Είμαι άνθρωπος που θέλει να λύνει τα προβλήματα με πολιτισμένο τρόπο αλλά με ενοχλεί όταν κάποιος αντιμετωπίζει κάτι άνανδρα, σε αντίθεση με το bare knuckle που βάζει μπροστά την τιμή σαν ύστατη λύση για τη αντιμετώπιση κάποιου θέματος. Όντας φίλος των πολεμικών τεχνών από παιδί μου αρέσει να βλέπω την τιμή μέσα τους και παρακολουθώντας MMA τα τελευταία χρόνια, θαυμάζω τον ρεαλισμό και το θάρρος των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό και πιστεύουν στη δύναμή τους. Ουσιαστικά δείχνω πως ο φόβος και η ανανδρία αντιμετωπίζονται με σθένος, θάρρος και κουράγιο.
-Οπότε υπάρχει και το θέμα της τιμής και της δύναμης αλλά και η προσωπική σου αγάπη μαζί...
Ακριβώς. Στη θέση του παλαιστή βάζουμε τους εαυτούς μας που θέλουν να γίνουν καλύτεροι και να πάνε κόντρα σε κάθε εμπόδιο. Βλέπω μουσικούς που μεγαλοποιούν τα πράγματα και λένε διάφορες βλακείες όταν κυκλοφορούν κάθε έξι χρόνια ένα δίσκο και καταλήγουν απλώς να βαριούνται και να τρώνε τα λεφτά τους σε πόρνες και ναρκωτικά. Όταν θες να είσαι δημιουργικός και καλύτερος, γίνεσαι. Όταν δίνεις βάρος και εστιάζεις κάπου τα καταφέρνεις, όλα τα άλλα είναι παπαριές. Δε θέλω να υπεραναλύω τα πράγματα, ούτε να τα κρίνω, πάω με βάση την έμπνευσή και τη θέληση μου προσπαθώντας να τα πάω καλύτερα, το ίδιο ισχύει για όλους μας.
-Παρόλα αυτά, μου δίνεις πάσα για την επόμενη ερώτηση και θέλω να σε ρωτήσω αν μέσα σου νιώθεις πως ξεπερνάς τα όρια σου, μιας και ο νέος δίσκος για εμένα είναι ό,τι πιο ώριμο έχετε κυκλοφορήσει...
Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Ίσως να συμβαίνει. Μπορεί να θεωρηθεί φυσικό όλο αυτό αφού θέλουμε να προχωρούμε, να ανακαλύπτουμε νέα πράγματα και υπάρχει η πίεση από μέσα μας ως ανάγκη για δημιουργία. Από εκεί και πέρα δεν είναι εύκολο να γίνει μόνο του, οπότε η ανάγκη να ξεπερνάμε τα όρια και να ωριμάζουμε θέλει κόπο, θέλει ώρες και να στοχεύουμε σωστότερα από πριν. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δε θέλουμε να επαναλμβανόμαστε και έτσι σιγά σιγά η θέληση μας βρίσκει δρόμο για τη συνέχεια. Στο τέλος της ημέρας ακούμε και παίζουμε τη μουσική που μας αρέσει οπότε θέλουμε να παράξουμε κάτι καλύτερο. Ο ίδιος νιώθω να ωριμάζω μέσα από τους Full House σε όλους τους τομείς και πολλές φορές βλέπω όσα έκανα στο παρελθόν μου για να τα χρησιμοποιήσω σαν εργαλείο για μετέπειτα. Θέλω να κρατώ τις καλές ιδέες κα να τις επεξεργάζομαι μέχρι να ακουστούν ωραία σαν κομμάτια, γιατί όταν οι απαιτήσεις των ακροατών ανεβαίνουν, με τόση πληροφορία, οι συνθέσεις πρέπει να αλλάζουν και γίνονται περιπλοκότερες. Κάποτε ήταν πιο εύκολο γιατί δεν υπήρχαν τόσα πράγματα, ενώ τώρα όλα είναι κάπως διαφορετικά και ο ανταγωνισμός σε προκαλεί να βγάλεις κάτι ενδιαφέρον.
-Εσείς, παρά τις Αμερικάνικες επιρροές της μουσικής σας, στα αυτιά των περισσότερων ακούγεστε σαν Full House BC. Θεωρείς πως κάπως βρίσκετε την ταυτότητα και τον προσωπικό σας ήχο;
Δε ξέρω να σου πω την αλήθεια, χαχα. Αυτό που προσπαθώ να κάνω τις περισσότερες φορές, αφότου γράψω ένα riff είναι να το ακούω συνεχώς ώστε να δω πως δε μου θυμίζει κάτι. Βέβαια δε γίνεται πάντα αυτό όταν ακούς τόση πολλή μουσική. Νομίζω πως την ίδια απορία ή ανησυχία την έχουν κι άλλοι μουσικοί σε μπάντες. Όταν ακούς πχ τον Zakk Wylde να λέει πως οι Sabbath είναι η μεγαλύτερη του επιρροή, αν τον ψάξεις λίγο παραπάνω, βλέπεις κομμάτια που είναι καθαρά σαν να ακούς Black Sabbath, σαν να πήρε το "Into The Void" και το "War Pigs" κι απλώς κάπως να τα παραποίησε. Δηλαδή βλέπεις μεγάλες μπάντες ξαφνικά να δουλεύουν πιο ανώριμα ή ανέμελα, και το ίδιο ισχύει και για τους Five Finger Death Punch που έχουν κομμάτι που ακούγεται σαν Judas Priest. Εκει καταλαβαίνεις πως τελικά είναι πολύ υπεράνω να λές "έχω τον ήχο μου". Κανένας δεν έχει τον ήχο του.
-Και σίγουρα δεν υπάρχει παρθενογένεση...
Προφανώς, παρθενογένεση υπάρχει στον πρώτο άνθρωπο που έγραψε στην σπηλιά χαχα. Δε λέω πως δεν υπάρχουν έξω ωραίες ή πρωτότυπες ιδέες αλλά θέλει ψάξιμο να τις βρεις. Και εντάξει, προφανώς παντού υπάρχει η επιρροή από κάπου αλλού, και πάει λέγοντας...
-Πηγαίνοντας λίγο σε άλλους ήχους, και τους Wolfheart, πως ήταν η προσαρμογή σου σε μια μπάντα με μια μουσική που δε σε έχουμε συνηθίσει;
Ήταν η πιο εύκολη προσαρμογή που θα μπορούσα να έχω, χαχα. Είναι η πιο εύκολη συνεργασία που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου και είναι κάτι εξωπραγματικό ειλικρινά. Η μόνη δυσκολία που ουσιαστικά αντιμετώπισα ήταν πως έπρεπε να μάθω για την περσινή περιοδεία κάποιο κομμάτια που δεν είχα ξανακούσει και ήταν μεγάλα σε διάρκεια και πολύπλοκα. Έτσι τσέκαρα κιθαρίστες που έκαναν διασκευές, μελέτησα ταμπλατούρες, έπαιξα με χαμηλά κουρδίσματα και κάπως έτσι βρήκα τα πατήματά μου. Αυτή η δυσκολία δεν είχε να κάνει με τα ίδια τα άτομα, απλώς τους έλεγα αν ήταν να κάνουμε μια πρόβα πριν το tour και το μόνο που μου απάντησε ο Tuomas ηταν αν το θεωρούσα αναγκαίο. Γνωρίζοντας με ποιον έχουν να κάνουν, και έχοντας πιέσει ο ίδιος τον εαυτό μου, τελικά η πρώτη και τελευταία πρόβα ήταν πάνω στη σκηνή χωρίς καν soundcheck χαχα. Το καλό ήταν πως δέσαμε και πήγαν όλα ρολόι και μάλιστα έτσι κύλησε η πρώτη περιοδεία. Στο τέλος όλοι ήταν ευχαριστημένοι με το παίξιμο μας, την απόδοση μου κιθαριστικά, τη συμπεριφορά μου, που παίζει μεγάλο ρόλο στις μπάντες και έτσι σιγά σιγά χτίστηκε καλύτερα η σχέση μας, με αποτέλεσμα στις τελευταίες δέκα μέρες πριν την περιοδεία να μου προτείνουν μόνιμα τη θέση του κιθαρίστα. Δεν ανακοινώθηκε εξ αρχής επίσημα, αφού δεν υπήρχε λόγος για βιασύνη και το αφήσαμε μέχρι την ανακοίνωση του νέου δίσκου και όσων αλλαγών ήρθαν.
-Άρα η χημεία ήταν εμφανής από την αρχή;
Ναι, ήδη από τον ντράμερ μας τον Αlexi είχα μάθει τι άτομα είναι αφού έχει περιοδεύσει μαζί τους δύο φορές και με τον Tuomas είχαμε πολλά κοινά, αφού κι εκείνος γυμνάζεται και γράφει συνεχώς μουσική, του αρέσει να δουλεύει και δεν επαναπαύεται. Πολύ εύκολα τα βρήκαμε από την αρχή.
-Η ανταπόκριση για το "Wolves Of Karelia" ποια ήταν;
Πήγε πάρα πολύ καλά. Και ο κόσμος το αγκάλιασε αλλά και οι κριτικές του Τύπου ήταν πάρα πολύ θετικές και ζεστές. Ήταν ένας δίσκος που σε κάθε τομέα πήρε καλά credits και αν υπήρχαν και περιοδείες ίσως θα μιλούσαμε για την καλύτερη δουλειά που έχουν βγάλει οι Wolfheart μέχρι στιγμής.
-Είδα μια φωτογραφία σου που λες ότι ετοιμάζετε κάτι νέο με τους Wolfheart, τι να περιμένουμε;
Το 2021 θα έχουμε δύο κυκλοφορίες με τους Wolfheart. Δε μπορώ να ανακοινώσω ακόμα κάτι επίσημα, αλλά θα έχουμε σε ένα χρόνο δύο δουλειές και κάποια ακόμα πράγματα, αφού κανείς δεν κάθεται ήσυχος και ο ίδιος ο Tuomas όλο γράφει μουσική για τόσα project. Θα ανακοινωθούν πάντως όλα σύντομα.
-Υπάρχει δυσκολία να συνδυαστούν οι ανάγκες των Full House, ειδικά μετά από ένα νέο άλμπουμ, με αυτές των Wolfheart, ή όλα κυλούν ομαλά;
Καμία απολύτως δυσκολία. Αν χρειάζεται κάτι σχετικά με τους Wolfheart, το συζητάμε καιρό πριν ώστε ο καθένας μας να μπορεί και να μη συμπέσουν άλλες δουλειές και ασχολίες. Ο μόνος λόγος που θέλω και εγώ να μαθαίνω σχετικά νωρίς όσα αφορούν τους Wolfheart είναι για να μην έχω κάποια εκκρεμότητα με τους Full House ή να μη λείπω και να έχω τον χρόνο και τον χώρο για να δουλέψω ή να ηχογραφήσω για εκείνους. Έχουμε μεταξύ μας μια πολύ καλή και φιλική επικοινωνία, οπότε όλα είναι ξεκαθαρισμένα και δε ψαχνόμαστε στο τέλος.
-Μιας και περνάμε μια νεκρή συναυλιακή περίοδο, θα ήθελα να κάνεις μια ανασκόπηση και να μου πεις ένα αγαπημένο live με τους Full House, με τους Wolfheart και με τους Rotting Christ...
Ένα αγαπημένο με τους Full House ήταν αυτό που παίξαμε πέρσι στην Πρωτοχρονιά με τους Nightstalker και τους Planet Of Zeus καθώς και αυτό στις αρχές της χρονιάς με τους Suicidal Angels και τους ανερχόμενους Domination Inc όπου ήταν πραγματικά εκρηκτικό και με τις μπάντες να έχουν βγάλει φοβερά άλμπουμ εκείνη την περίοδο. Με τους Rotting Christ, είναι πολλά τα live που κάναμε και μου έμεινα, αλλά ίσως το πιο χαραγμένο να ήταν αυτό που παίξαμε πλάι στους Sodom το 2012 στο Μεξικό, κάτω από 2.000 άτομα όπου είδα πόσο τρελαμένοι και παθιασμένοι είναι οι Λατινοαμερικάνοι, μιλάμε για κάτι εξωφρενικό. Με τους Wolfheart θα έλεγα την περσινή μας εμφάνιση στο Hellfest
-Σε ευχαριστώ Βαγγέλη για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Σε ευχαριστώ κι εγώ για την πρόσκληση. Θέλω να ευχηθώ σε όλους καλή συνέχεια και καλή δύναμη. Να είστε όλοι ψύχραιμοι και να βλέπετε πως όλα θα πάνε καλά, θα μπορούσαμε ήδη να είμαστε όλοι νεκροί!
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου