Ο Gus G είναι ο Έλληνας διεθνής της εξάχορδης θεάς, και με κάθε του βήμα αποδεικνύει περήφανα τη θέση του στο βάθρο των σπουδαίων κιθαριστών. Μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες και με μεγάλες αλλαγές, κατάφερε με τους Firewind να κυκλοφορήσει το ένατο τους άλμπουμ, κι από εκεί και πέρα πολλά τα συνέχισε με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ο ίδιος ο βιρτουόζος, προσγειωμένος αλλά εύστοχος, μιλάει στο Metal View βάζοντας μας στα άδυτα της μπάντας και της καινούριας τους δουλειάς, ενώ αναφέρθηκε και στη νέα του ενασχόληση με το YouTube, έδωσε τις πρώτες λεπτομέρειες για το επόμενο προσωπικό του πόνημα και φυσικά τη φετινή πρωτιά ενός από τα κομμάτια του στο θρυλικό Guitar World.
-Καταρχάς ποια η ανταπόκριση στο "Firewind", έπειτα από εφτά μήνες κυκλοφορίας;
Πολύ καλή! Έχω να πω ότι μετά από πολλά χρόνια είδαμε ξανά ένα τέτοιο μαζικό feedback και τέτοια μεγάλη θετική ανταπόκριση. Ok, οι κριτικές μπορεί να έχουν και θετική και αρνητική πλευρά, αλλά από εκεί ήδη σαν πρώτη γεύση φάνηκε ότι άρεσε το άλμπουμ, γενικά δεν ήμασταν "media darlings" ποτέ αλλά αυτό το άλμπουμ ξεχώρισε και στους δημοσιογράφους αρχικά αλλά το κυριότερο ήταν ο κόσμος που το αγκάλιασε. Το κοινό μας το στήριξε και μάλιστα σε μια δύσκολη φάση της μπάντας, μετά από δύο μεγάλες αλλαγές μελών αλλά και πάλι ο ήχος δεν άλλαξε, γίναμε πιο heavy, θύμισε λίγο old school και αυτό ο κόσμος το κατάλαβε και το γούσταρε. Θεωρώ πως η ανταπόκριση που λάβαμε ήταν ανάλογη με αυτήν στις εποχές του "Allegiance" και του "Premonition".
-Με όσα άλλαξαν αλλά κι όσα έμειναν στον δίσκο καθώς και λόγω του ομώνυμου τίτλου, μπορείς να τη θεωρήσεις ως την πιο ώριμη δουλειά σας;
Ναι, βέβαια. Έτσι θα έπρεπε να'ναι κιόλας. Κυρίως είναι κάπως καθοριστική. Όσο μεγαλώνεις και αποκτάς εμπειρίες επαγγελματικά υποτίθεται πως ωριμάζεις ως συνθέτης, αποφεύγεις λάθη που έχεις κάνει στο παρελθόν, έχεις εξελίξει τον ήχο σου κι έχεις φτιάξει το στυλ σου. Θεωρώ πως είναι ένα συνονθύλευμα όλων αυτών των χρόνων και της εμπειρίας που έχουμε αποκτήσει, τόσο εγώ όσο και τα μέλη που πορευόμαστε παρέα. Όλο αυτό αποτελεί τους Firewind και αντικατοπτρίζεται στον δίσκο.
-Παρόλα αυτά ήταν δύσκολη η συγκυρία να βγει τότε ο δίσκος;
Πλάκα κάνεις;! Εννοείται χαχα. Από πλευράς business ήταν δύσκολο και πολύ λάθος το timing που βγήκε ο δίσκος αφού θα μπορούσαμε να περιμένουμε 2-3 μήνες αργότερα. Αυτό ήταν ευθύνη της AFM και το παραδέχθηκε κιόλας, και σκέψου ότι η ημερομηνία κυκλοφορίας έπεσε σε μια περίοδο που όλα ήταν κλειστά, μέχρι και το Amazon δεν το πωλούσε που είναι η μεγαλύτερη πλατφόρμα, γιατί δεν είχε εργατικό δυναμικό και ενώ οι παραγγελίες είχαν γίνει σε μικρές ποσότητες, ξεπουλούσε γρήγορα και μετά τελείωναν. Έτσι δεν κατάφεραν μεταξύ άλλων να καταγραφούν και οι πωλήσεις σε χώρες όπως οι Γερμανία, οπότε δεν καταφέραμε να μπούμε και στα charts. Έγιναν τρομερές πωλήσει εκεί και θα είχαμε μια πολύ υψηλή θέση λόγω του όλου feedback και τελικά δεν μπήκαμε καν. Προέκυψαν τραγικά λάθη που λίγο μας στοίχησαν και γίναμε πειραματόζωα της όλης φάσης. Από εκει και πέρα αυτοί που θέλουν να ακούσουν τη μουσική θα την ακούσουν, αλλά κάποια πράγματα έχουν να κάνουν με το prestige και το στάτους σου που βοηθούν και στην όλη προώθηση. Σίγουρα όμως πετύχαμε να έχουμε μια δυνατή κυκλοφορία και ο κόσμος με τον τρόπο του να το ψάξει.
-Όλο αυτό που αναφέρεις μαζί με την πανδημία ήταν βασικό πρόβλημα για την προώθηση του δίσκου;
Βέβαια, αφού μαζί με κλειστή την αγορά, δεν μπορέσαμε να προβάλλουμε τη νέα εκδοχή των Firewind έτσι όπως θέλαμε. Δε θέλω να είμαι ο τύπος που λέει στους άλλους "σας έλεγα ότι θα γίνει έτσι", αλλά με τη δισκογραφική ήδη από τον Μάρτιο προσπαθούσα να τους αλλάξω γνώμη μπας και αλλάξει η ημερομηνία κυκλοφορίας.
-H επικοινωνία με τη μπάντα είναι δυσκολότερη μιας και χωρίζεστε σε διάφορα μέρη της Ευρώπης εκτός από εσένα και τον Πέτρο ή όλα συνεχίζουν όπως πριν;
Πέρα από το άχτι που μας έμεινε αφού δεν έχουμε βγει να παίξουμε και γενικά όλοι παρέα δεν έχουμε μπει σε ένα προβάδικο να "βαρέσουμε" και να παίξουμε, κατά τα άλλα έχουμε επικοινωνία σε εβδομαδιαία βάση. Συζητάμε συνεχώς για το μέλλον και τι σκεφτόμαστε να κάνουμε, αφού όρεξη και θέληση υπάρχει. Όλοι είμαστε ζεστοί μετά από την ανταπόκριση και την πορεία του δίσκου οπότε θέλουμε να κάνουμε πράγματα, απλώς τώρα οι δυο μας είμαστε στην Ελλάδα, ο ντράμερ μας στην Ισπανία και ο τραγουδιστής μας στη Γερμανία. Υπήρχε μια πρόταση να φιλμάρουμε ένα livestream show σε ένα ωραίο venue στη Γερμανία αλλά εκ των πραγμάτων δε μπορεί να γίνει. Θα πρέπει να περιμένουμε και να κάνουμε υπομονή μέχρι αν τελειώσουν όλα αυτά και να βρεθούμε ξανά.
-Αν υπάρξει σταδιακά ένα άνοιγμα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά πάλι οι συναυλίες δε μπορούν να γίνουν, μένει ανοιχτό το ενδεχόμενο για livestreaming;
-Σαν τρίτος, την όλη ιδέα των livestram shows πως την βλέπεις;
Δεν είμαι αντίθετος με όλα αυτά, καθόλου. Ίσα ίσα βλέπω μπάντες που έχουν ρίξει τρομερή δουλειά για να βγει το αποτέλεσμα ωραίο. Άλλοι έχουν βάλει virtual κοινό, άλλοι στήνουν ολόκληρη παραγωγή. Το παν είναι να συνεχίζεις να προχωράς και να εξελίσσεσαι ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Παρόλο που παρέλυσε η μουσική βιομηχανία, οι καλλιτέχνες συνέχισαν και τα έβγαλαν πέρα ώστε να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα. Η ζωή δε σταματά, πρέπει να κάνεις κάτι.
-Μέσα από την πανδημία, βλέπεις το άνοιγμα μιας νέας πραγματικότητας στη μουσική;
Εννοείται πως έγινε πιο έντονη, αλλά υπήρχαν ήδη τέτοιες κινήσεις. Τώρα το είδαμε να συμβαίνει πιο μαζικά και κυρίως από touring μπάντες. Ξέρεις αυτές οι μπάντες δεν το έβλεπαν έτσι, με ένα γεμάτο πρόγραμμα περιοδειών, οπότε τώρα έτυχαν οι καταστάσεις. Αυτό που λέμε ως πράγμα του μέλλοντος, υπήρχε εδώ και χρόνια, απλώς και τα συγκροτήματα το πήραν πιο ζεστά και δουλεύουν σε ψηφιακές πλατφορμες. Δε ξέρω αν μετά το άνοιγμα της αγοράς και των συναυλιών θα συνεχίζουν να κάνουν livestreaming αλλά ότι θα δούμε κι άλλους μουσικούς σε πλατφόρμες τύπου patreon και να έχουν πιο άμεση διαδικτυακή επαφή με το κοινό τους. Δε ξέρω πως θα είναι το άμεσο μέλλον, αλλά πιστεύω πως γενικά θα βλέπουμε μετά από αυτό κι άλλους καλλιτέχνες που θα ξεκινήσουν να δουλεύουν πιο ανεξάρτητα πέρα από τα συμβόλαια και θα αποκτήσει μια πιο συνδρομητική μορφή. Είναι πιο απευθείας υποστήριξη μεταξύ fans και καλλιτεχνών και βλέπουμε σιγά σιγά να κόβονται οι μεσάζοντες. Θέλει ο κόσμος να επενδύει στα συγκροτήματα που αγαπά ευθέως και τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να φανεί.
-Επίσης κι εσύ μπήκες κάπως στο τρυπάκι μέσα από τα video σου στο YouTube και τα εβδομαδιαία livestreamings σου. To είχες καιρό στο μυαλό σου κι απλώς δεν είχε κάτσει ή σου βγήκε αυθόρμητα;
Η αλήθεια είναι πως βγήκε εντελώς αυθόρμητα, ειδικά η ιδέα του livestreaming. Είμαι κλεισμένος δύο μήνες στο σπίτι οπότε ήθελα κάπου να μιλήσω χαχα. Έτσι είπα να ξεκινήσω μερικά livestream videos παρά σε ένα chatroom, χαχα, και να μιλήσω με τον κόσμο, να δω τι γίνεται και το βλέπω και σαν ψυχοθεραπεία. Κάθε Τετάρτη, ξεχνιόμαστε και λίγο οπότε είναι ωραίο όλο αυτό. Δε ξέρω αν θα το συνεχίσω αλλά προς το παρόν έχει πλάκα, δε νομίζω να το κάνω επάγγελμα χαχα. Γενικά όπως ξέρεις όλα αυτά τα χρόνια ειμαι ενεργός στα social media, δεν κρύβομαι από τον κόσμο ούτε το παίζω παλιάς κοπής ροκσταρ. Θεωρώ πως κάθε φορά πρέπει αν εξελίσσεσαι σε οτιδήποτε και να χρησιμοποιείς τα εργαλεία που σου δίνονται. Τα social media τα θεωρώ φοβερά εργαλεία αν τα χρησιμοποιήσεις σωστά. Άλλοι τα έχουν να δείχνουν την προσωπική τους ζωή, άλλοι να εκφράζουν τις πολιτικές τους απόψεις, να βρίζουν, άλλοι να βγάζουν φωτογραφίες με φαγητά, εγώ θέλω να δείχνω, να εξωτερικεύω και να μοιράζομαι κομμάτια της δουλειάς μου. Με βλέπω να συνεχίζω σε αυτόν τον δρόμο εννοείται, και σκέφτομαι να μπω και σε άλλες ιδέες, όπως μια crowd fund καμπάνια αφού ο κόσμος θέλει να στηρίζει άμεσα εμάς τους καλλιτέχνες. Ίσως το χρησιμοποιήσω σαν προπώληση του επόμενου δίσκου, χωρίς τη σκέψη μιας δισκογραφικής εταιρείας, να το κάνω πιο ανεξάρτητα και όπως θα το ήθελε ο κόσμος από εμένα χωρίς να αποφασίσουν απλά πέντε άτομα σε ένα γραφείο. Είναι ιδέες που τις επεξεργάζομαι.
-Αναφερόμενος σε επόμενο άλμπουμ, θυμάμαι στην προηγούμενη μας συνέντευξη είπες πως σκεφτόσουν για μια instrumental δουλειά. Τελικά σκέφτεσαι όντως να κάνεις αυτό;
-Να το περιμένουμε δηλαδή μέσα στην επόμενη χρονιά;
Ασφαλώς, δρομολογείται για το 2021.
-Ιδέες για guests υπάρχουν;
Να σου πως την αλήθεια δε ξέρω αν θα έχω guests. Δυστυχώς αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως στον χώρο του metal, εκτός από λίγες, φωτεινές εξαιρέσεις, υπάρχει αυτή η άτυπη κόντρα και η εναντίωση στις συνεργασίες, σε σχέση με καλλιτέχνες στην pop ή το rap. Για κάποιο λόγο ο καθένας εδώ κάθεται στη γωνιά του, παίζει, βγάζει το υλικό του και προχωρά. Δεν υπάρχει το κλίμα της συνεργείας νιώθω. Είχα στο μυαλό μου κάποιους guests αλλά δεν έκατσαν, και τώρα ίσως υπάρχουν 1-2 αλλά δεν είναι και σίγουρο. Έχω κάνει ήδη δύο άλμπουμ γεμάτα guests, και οι άνθρωποι που έπαιξαν ήταν οι πιο βολικοί και ευτυχώς λειτουργήσαμε μαζί, αλλά έτυχα και σε περιπτώσεις που κάποιοι ήταν πιο rockstars που ήθελαν διάφορα οπότε δε με ψήνουν όλα αυτά. Είμαι πολύ απλοϊκός άνθρωπος για να ασχοληθώ με τέτοιες βλακείες. Με ξενερώνουν κάτι τέτοιες αντιδράσεις και δηθενιές οπότε προτιμώ να μη μπω καν στη διαδικασία να ρωτήσω από το να ακούσω βλακείες. Η αλήθεια είναι πως ευτυχώς οι περισσότεροι που είχα στο μυαλό μου ήθελαν, και μου βγήκε σε καλό αλλά γενικά παρατηρώ ότι οι καλλιτέχνες στο metal δεν είμαστε τόσο ενωμένοι όσο παλιότερα ή σε σχέση με άλλες μουσικές σκηνές.
-Κοίτα, αυτό ακόμα και σήμερα αλλά κυρίως πιο παλιά ίσχυε και σε σχέσεις μεταξύ των fans διαφόρων ειδών...
Καλα ναι, αλλά ξέρεις το metal είναι μια μουσική που δεν έρχεται ουρανοκατέβατα, ούτε απλώς ανοίγεις το ραδιόφωνο και τη μαθαίνεις. Πρέπει να θέλεις να ακούσεις hard rock ή heavy metal για να το γουστάρεις, αλλιώς θα το προσπεράσεις. Είναι τόσο συγκεκριμένος ο ήχος, το στυλ και το όλο lifestyle που νιώθεις σαν εκλεκτός και συναντάς αυτές τις κόντρες. Θέλει να δειχτεί ο άλλος για το πόσο αληθινός ή πόσο πρωτοδισκάκιας είναι και πόσα demo των Savatage έχει ακούσει, χαχα. Αντί όλοι οι fans να γουστάρουν παρέα, δυστυχώς σε μια τέτοια σκηνή, ακόμα και σήμερα παίζουν αυτά. Το έχω ζήσει και από πρώτο χέρι τόσο σαν οπαδός όσο και σαν επαγγελματίας αφού ήθελα και σε περιοδείες να συνδυάσω πακέτα που θα συμμετείχαν οχι μόνο heavy και power μπάντες αλλά και death, αφού εγώ εστίαζα το αυτί μου στις κιθάρες, αλλά δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις ήταν πιο δύσκολα και υπήρχε αυτή η μανούρα.
-Αλλάζοντας σελίδα, πριν λίγες μέρες το solo του "Welcome To The Empire" ψηφίστηκε ως το καλύτερο κιθαριστικό σόλο για το Guitar World. Το περίμενες;
Όχι βέβαια, δεν τα περιμένεις αυτά, πραγματικά. Όταν έχεις μια λίστα με τόσους πολλούς κιθαρίστες, πολλούς από αυτούς μεγάλους και θρυλικούς δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Εντάξει εγώ ζήτησα την στήριξη του κόσμου, και όφειλα να το κάνω σαν δημιουργός, αλλά δεν περίμενα και πολλά. Ακόμα κι άλλη φορά όταν μπαίναμε σε παρόμοιες λίστες και ζητούσαμε τη ψήφο του κόσμου, είχαμε οπαδούς μας, να λένε "καλά πας να ανταγωνιστείς τον Steve Vai ή τον John Petrucci;". Σαν νέο ήταν καλό και προωθητικό για εμάς οπότε το δημοσιεύσαμε ίσα ίσα για όποιον ήθελε να μας στηρίξει. Ήταν ευχάριστο γιατί είδα το fan base μας να γίνεται πιο δυνατό, ο κόσμος ανταποκρίθηκε και δραστηριοποιήθηκε στο κάλεσμα μας, και πέρα από αυτήν την επιβράβευση, το σημαντικότερο ήταν αυτό που προείπα, αυτή ήταν η νίκη η πραγματική. Δε βλέπω ανταγωνιστικά αυτή τη θέση, ίσα ίσα όλοι είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν και καθόλου τυχαίοι. Η τιμή ήταν που βρισκόμουν στη λίστα.
-Βλέπεις δηλαδή πως η κινητήριος δύναμη μιας μπάντας είναι το κοινό της;
Εννοείται, χωρίς αυτούς απλά θα γράφεις μουσική για την πάρτη σου και για τους φίλους σου. Χωρίς τους ανθρώπους που σε υποστηρίζουν δε θα υπήρχε και η μαγεία από όλο αυτό και να τη μοιράζεσαι.
-Γενικά η οποιαδήποτε θέση σε ένα τέτοιο περιοδικό πόσο μεγάλη τιμή ή επιβράβευση είναι για έναν καλλιτέχνη; και σε ρωτάω γιατί θυμάμαι από άλλες σου συνεντεύξεις να αναφέρεις το περιοδικό ως αντικείμενο μελέτης σου όταν ήσουν μικρός...
Είναι μεγάλη τιμή. Είναι αυτό που λες κι εσύ, επιβράβευση. Είναι σαν επαλήθευση των κόπων σου, είναι η στάμπα που βοηθά στο βιογραφικό σου και στο όνομά σου. Μπορεί ο Τύπος να μην έχει τη θέση και την αίγλη του παρελθόντος αλλά το όνομα μένει και ένα σαν αυτό του Guitar World έχει άλλη βαρύτητα. Πάντα ήθελα να βλέπω τι λένε σε αυτό το περιοδικό οι αγαπημένοι μου κιθαρίστες. Σε προσωπικό επίπεδο είναι κάτι πολύ σημαντικό. Εννοείται πως σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τα παλιά και ξυπνάει ο πιτσιρικάς μέσα μου. Είναι μια δικαίωση λίγο-πολύ.
-Από εκείνη τη λίστα υπήρχε κάποιο σόλο που σου άρεσε λίγο περισσότερο;
Είχε πάρα πολλά τραγούδια εκείνη η λίστα και θεωρώ πως το αγαπημένο μου ήταν του Andy James. Και ο Kiko Loureiro με τον Μarty Friedman και ο Andy James είχαν φοβερά κομμάτια, αλλά ειδικά το άλμπουμ του Andy για εμένα ήταν το καλύτερο κιθαριστικό της χρονιάς, μου άρεσε πολύ η δουλειά του. Μάλιστα είναι ένας κιθαρίστας που δικαιώθηκε έπειτα από πολλά χρόνια ως shredder στο..πιο underground, μπαίνοντας σε μια από τις μεγαλύτερες μπάντες, τους Five Finger Death Punch.
-Σε μια περίοδο χωρίς live, κάνοντας μια ανασκόπηση, ποια συναυλία που έχεις παίξει σου έρχεται πρώτη ως αγαπημένη;
Πολύ δύσκολο αυτό. Έχω παίξει τόσες πολλές συναυλίες που είναι δύσκολο να τις κατατάξω. Υπάρχουν τόσες καλές στιγμές και με τους Firewind και με τον Ozzy που δε μπορώ να ξεχωρίσω. Ειδικά με τους Firewind που σαν συγκρότημα έχουν περάσει τόσες δυσκολίες το μόνο που κρατά δυνατά τη φάση είναι πως είχαμε live-δυναμίτες.
-Πάντως προσωπικά θα έβαζα με τους Firewind ως καλύτερο σας στην Ελλάδα, το διήμερο στο Κύτταρο, το 2012...
Πω, πέρασαν οχτώ χρόνια από αυτό ε; Χαχα. Και στο Gagarin με τους Rage ήταν από τα καλύτερα μας στην Ελλάδα σίγουρα, το 2017 αλλά στο Κύτταρο ισχύει ήταν φοβερά, πολύς κόσμος, μπόλικα κομμάτια, ήταν και πιο συγκινητικό για εμάς αφού παίζαμε και για τελευταία φορά με τον Apollo. Πολύ ιδιαίτερη φάση και τα live της Αθήνας ήταν πιο καλά από της Θεσσαλονίκης, γιατί εδώ πάντα είναι πιο περίεργα με οικογένεια, και φίλους από κάτω, και ίσως λίγο αυτό σε αγχώνει παραπάνω, αλλά το να παίζεις στη χώρα σου και σπίτι σου είναι κάτι ιδιαίτερο. Εκπληκτικά διήμερα και τα δύο πάντως.
-Τα σχέδια σου για το 2021;
Με βλέπω να κάθομαι μερικούς μήνες ακόμα σπίτι χαχα, δε θα ήθελα αλλά μάλλον έτσι θα γίνει. Από εκεί και πέρα το πρώτο instrumental solo άλμπουμ μου, που θα είναι πιο διαφορετικό και περιπετειώδες. Θα δώσω βάση στην εταιρεία που φτιάχνω με τους μαγνήτες και να λανσάρουμε τα πρώτα μοντέλα, ενώ ετοιμάζω κι ένα ακόμα πετάλι. Από εκεί και πέρα ελπίζω να παίξουμε επιτέλους και με τους Firewind ξανά live προς το τέλος της χρονιάς, αφού ήδη στρώνονται πράγματα για τον Σεπτέμβριο και μετά, αλλά όλα είναι κάπως ρευστά κι αβέβαια ακόμα. Ξέρεις δε σκεφτόμαστε ότι θα είμαστε για περιοδεία 8 μήνες, θα γυρίσουμε και θα βγούμε για την επόμενη. Ο χρόνος θα δείξει πως θα πάνε όλα...μέχρι τότε μπορεί να είμαι ένας professional Youtuber που βγάζει ογδόντα χιλιάρικα το μήνα χαχα.
-Και να κοντράρεις τον Ola Englund, χαχα...
Κάπως έτσι, και εκτιμώ πολύ τη δουλειά αυτού του ανθρώπου χαχα. Πέρα από την πλάκα ποτέ δεν ήταν η φάση μου να δοκιμάζω πράγματα και να κάνω βιντεάκια για αυτά, αλλά δε ξέρεις, μπορεί αυτοί να είναι οι rock stars του μέλλοντος!
-Σε ευχαριστώ πολύ Gus για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σου...
Να'σαι καλά Γιάννη και σε ευχαριστώ κι εγώ. Καλές Γιορτές και Καλή Χρονιά σε όλους, πάνω απ'όλα υγεία και να προσέχετε είτε πιστεύετε είτε όχι σε αυτό που περνάμε και λίγη υπευθυνότητα και ευσυνειδησία σαν λαός ώστε να απολαύσουμε ξανά όσα έχουμε χάσει! Ευχαριστούμε για τη στήριξη.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου